.

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

ΠΕΡΙ ΔΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΠΑΛΑΙΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ (μια διευκρίνιση)


   Αρκετά συχνά δέχομαι την ερώτηση πώς είναι δυνατόν να περιλαμβάνω στους συνδέσμους αυτού του ιστολογίου, εκείνον του περιοδικού Δαυλός. Δηλαδή πώς είναι δυνατόν να βάζω δίπλα π.χ. σε ιστοσελίδες αναρχικού, ροκ, εναλλακτικοενημερωτικού   κλπ. περιεχομένου, ένα έντυπο «εθνικιστικό», «φασιστικό» κλπ. όπως ο Δαυλός.


  Θεωρώ προφανές ότι τέτοιου είδους  ερωτήσεις οφείλονται σε παραπληροφόρηση, μια και όπως πιστοποιείται κάθε φορά, οι ερωτώντες δεν έχουν ανοίξει ποτέ ούτε ένα τεύχος του Δαυλού: η γνώμη που έχουν γι’ αυτόν προέρχεται συνήθως από κρυφοσταλινικές φυλλάδες τύπου Ιού (που είχε επιχειρήσει να βγάλει «πλαστό» το κατάπτυστο κείμενο του φύλλου αρ. 8 της κνίτικης Πανσπουδαστικής, στο οποίο συκοφαντούνταν ως προβοκάτορες της Κ.Υ.Π. οι καταληψίες του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973), ή  Άρδην (του βυζαντινόφιλου και γνωστού ελληνοχριστιανού Γιώργου Καραμπελιά) κλπ.

   Μάλιστα το «επιχείρημα» που καλούμαι  συχνότερα να αντιμετωπίσω σχετικά με το «φασιστικόν» του Δαυλού, είναι το ότι κάποτε (δεκαετίες '80 και '90) είχαν ένα –σύντομο- πέρασμα από εκεί, ο γνωστός θαυμαστής του Μεταξά, του Γ. Παπαδόπουλου  και του Χίτλερ,  Κώστας Πλεύρης και ο χουντικός  -πρώην σταλινικός ... -  Γεώργιος  Γεωργαλάς.

    Βέβαια με αυτή τη λογική, φασιστικές θα έπρεπε να κριθούν οι περισσότερες ευϋπόληπτες φυλλάδες που κυκλοφορούν στην Ελλάδα, με πρώτες και κυριότερες αυτές του συγκροτήματος Λαμπράκη (για όσους δεν γνωρίζουν και γι’ αυτό κάνουν λανθασμένους συνειρμούς, πρόκειται για απλή συνωνυμία με τον Γρηγόρη Λαμπράκη). Οι φυλλάδες του εν λόγω διαπλεκόμενου εφημεριδάρχη, μεγαλοεκδότη -και κοινωνικού χειραγωγού εν γένει- κυκλοφορούσαν ελεύθερα σε όλη τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών (τους οποίους θαυμάζει και ο Πλεύρης και των οποίων κυβερνητικό στέλεχος υπήρξε ο πρώην σταλινικός Γεωργαλάς). Επιπλέον σε αυτές τις φυλλάδες έχουν γράψει επανειλημμένα φασίστες (δηλωμένοι και αδήλωτοι), όχι μόνο την περίοδο της χούντας αλλά και μεταγενέστερα, χωρίς κανείς να το κάνει θέμα. Αν είναι φασιστικός ο Δαυλός επειδή ένα φεγγάρι πέρασαν από εκεί ο Πλεύρης κι ο Γεωργαλάς (οι οποίοι μάλιστα έγραψαν μόνο μια δεκαριά άρθρα ο καθένας, κυρίως για την ελληνική γλώσσα, ενώ ουδέποτε τούς επετράπη από τη διεύθυνση του περιοδικού να επεκταθούν σε πολιτικά ζητήματα (1)), τότε το Βήμα, τα Νέα και οι άλλες φυλλάδες που οι συντάκτες τους έγλειψαν ενυπογράφως τη χούντα, τί  είναι; Αρχισυντάκτες και διευθυντές «ενημερωτικών» συγκροτημάτων,  που διετέλεσαν ακόμα και … διοικητές του μοναστηριοκρατούμενου κρατιδίου του «Αγίου» Όρους (το οποίο είχε γλείψει μέχρι και τον Χίτλερ: http://apollonios.pblogs.gr/2013/10/bomba-brethhke-hristianofasistikh-giafka-fwtografies-papadwn-me-.html), όπως ο περιβόητος Ψυχάρης, τί είναι; Τουλάχιστον ο Πλεύρης δεν το κρύβει…



   Πέραν αυτών, στον Δαυλό είχαν παρουσιαστεί επανειλημμένως (και με μάλλον ευμενή τρόπο) πολλά γνωστά πρόσωπα του γενικότερου αριστερού πολιτικού χώρου. Υπάρχει κάποιος που να μπορεί να υποδείξει φασιστικά έντυπα, τα οποία να έχουν δημοσιεύσει εκτενείς συνεντεύξεις γνωστών αριστερών όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Κώστας Καζάκος, ο Φώτης Κουβέλης κ.α.; Ή μήπως υπάρχουν πολλοί  αριστεροί που θα διακινδύνευαν να παραχωρήσουν συνέντευξη σε ένα φασιστικό περιοδικό; Ή μήπως να χαρακτηρίζαμε σταλινικό, αντί  για φασιστικό τον Δαυλό

   Σχετικά με τα περί εθνικιστικού Δαυλού, οι κατηγορίες δεν στερούνται απολύτως βάσης. Ο Δαυλός καλλιέργησε την γνωστή εθνικιστική αντίληψη, ότι τα πάντα τα έκαναν, τα επινόησαν, τα έφτιαξαν κλπ. οι αρχαίοι έλληνες.

    Φυσικά αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό σωστό: οι αρχαίοι έλληνες υπήρξαν οι εφευρέτες της επιστήμης, του ορθολογισμού, της αθεϊας, της -αυθεντικής και όχι … «αντιπροσωπευτικής»- δημοκρατίας, της πατρίδας (ως χώρου προσωπικής και συλλογικής αυτονομίας και ολοκλήρωσης, και όχι απλώς γεωγραφικού). Οι αρχαίοι έλληνες είναι επίσης οι ιδρυτές του ανθρωπισμού και εκεί οφείλεται το ότι ο ελληνικός πολιτισμός (ποίηση, γλυπτική, θέατρο κλπ.) απεικόνισε τον άνθρωπο με πληρότητα, που όμοιά της δεν κατορθώθηκε ούτε πριν ούτε μετά από αυτόν. Το να πιστεύεις κάτι τέτοιο δεν είναι εθνικισμός, αλλά απλώς η επιστημονική αλήθεια, όπως τη δέχεται ο δυτικός (και όχι μόνο) κόσμος εδώ και πέντε-έξι αιώνες.

    Αλλά από εκεί, μέχρι του σημείου να γράφονται ατοπήματα, όπως ότι  οι πρώτοι άνθρωποι ήσαν … έλληνες,  υπαινιγμοί ότι οι αρχαίοι έλληνες είχαν διαστημόπλοια και λεϊζερόσπαθα, ή ότι είχαν αποικίσει όλη την υδρόγειο και έφτιαχναν παντού Ατλαντίδες, η απόσταση είναι τεράστια. Για να μην αναφέρω την επαναλαμβανόμενη γκάφα των ερασιτεχνικών "ετυμολογήσεων" ελληνικών λέξεων, που προσπαθούσαν να ακυρώσουν την ινδοευρωπαϊκή θεωρία και να "αποδείξουν" ότι η ελληνική γλώσσα είναι η μάνα του παγκόσμιου έναρθρου λόγου (σε αυτή την τελευταία εμμονή, και λόγω της αναμενόμενης έλλειψης  σοβαρών σχετικών αρθρογράφων, ήταν που επιστρατεύθηκε κάθε καρυδιάς καρύδι, όπως ο ημιμαθής γκαιμπελίσκος Πλεύρης και ο κωλοτούμπας Γεωργαλάς).  Κι αυτό ακριβώς υπήρξε το τρωτό σημείο του, το πρόβλημα που ποτέ δεν κατάφερε να ξεπεράσει επιτυχώς ο Δαυλός, ο οποίος (εκτός ίσως από τα τελευταία του χρόνια - ας πούμε μετά το 2000) παρέπαιε συνεχώς ανάμεσα στο επιστημονικώς σοβαρό και στο παραεπιστημονικώς φαιδρό. Ανάμεσα στην νηφάλια επιστημονική αναγνώριση τού, ούτως ή άλλως, θεμελιώδους ρόλου των αρχαίων ελλήνων για τον παγκόσμιο πολιτισμό, και στον υπερβάλλοντα ζήλο της προγονολατρικής γραφικότητας, ο Δαυλός υπήρξε ένα ποιοτικώς "άνισο" περιοδικό, που αποδυνάμωνε αυτοκαταστροφικά το σοβαρό μέρος της επιχειρηματολογίας του (θα πρέπει πάντως να επισημάνουμε ότι  ποτέ δεν έφτασε στο σημείο να κάνει φυλετικά κηρύγματα, ή να συστήσει παντός είδους εκκαθαρίσεις «αλλοφύλων», «ανθελλήνων», «αντιφρονούντων» κλπ., όπως είθισται να κάνουν οι φασίστες – ο εθνικισμός του υπήρξε αυτό που λέμε «του ρεμβασμού», ή των ονειροπόλων και των ρομαντικών).

   Προσωπικά πιστεύω ότι ο -ακίνδυνος- εθνικισμός του Δαυλού (προγονολατρεία περισσότερο, παρά "γνήσιος" εθνικισμός) ήταν ένα λάθος από αυτά που –δικαιούνται να- κάνουν όλοι οι πρωτοπόροι πάνω στον ενθουσιασμό τους. Γιατί ο Δαυλός υπήρξε πρωτοπόρος με όλη τη σημασία της λέξης, για τα ελληνόφωνα εκδοτικά πράγματα. Η πρωτοπορία του έγκειται στο ότι υπήρξε το μοναδικό ελληνόφωνο έντυπο που χτύπησε ευθέως και απροκάλυπτα το κυρίαρχο ελληνοχριστιανικό μύθευμα, όπως δεν είχε τολμήσει κανείς άλλος πριν. Από τον Δαυλό ξεκίνησαν και εξαπλώθηκαν οι συζητήσεις για το οξύμωρο επιστημονικοφανών  σχημάτων -και προπαγανδιστικών τρικλοποδιών- όπως ο «ελληνοχριστιανισμός»: χάρις στην σωστή εκλαϊκευση του Δαυλού οι συζητήσεις αυτές δεν εξαντλήθηκαν σε ένα κλειστό κύκλο διανοουμένων αλλά έφτασαν και στον "απλό λαό". Από τον Δαυλό ξεκίνησε η μεγάλη αναθεώρηση εθνικών μύθων, όπως η δήθεν ειρηνική επικράτηση του χριστιανισμού στην Ελλάδα, ο σκοταδιστικά μεσαιωνικός βυζαντινός «πολιτισμός» (που αυτοπλασάρεται σαν ...συνεχιστής του ελληνικού),  το δήθεν «κρυφό σχολειό»,  η δήθεν συμμετοχή της εκκλησίας στην επανάσταση του 1821 κ.α. Ο Δαυλός ήταν που αντιμετώπισε με αξιώσεις τη σχολική προπαγάνδα και φύτεψε τον σπόρο της αμφισβήτησης σε πολλά νεανικά μυαλά (συμπεριλαμβανομένου του γράφοντος). Από τον Δαυλό μάθαμε για τον χριστιανικό τζιχάντ κατά του ελληνικού (και άρα του παγκόσμιου) πολιτισμού, για την αιματηρή επικράτηση του χριστιανοβυζαντινού μεσαίωνα, για την βυζαντινή απαγόρευση του εθνικού αυτοπροσδιορισμού "'ελληνας" και την αντικατάστασή του από τον αστείο "ρωμηός", για την πλήρη σύμπραξη της χριστιανορθοδοξίας με τους βυζαντινούς φεουδάρχες και αργότερα με τους οθωμανούς, για τους επανειλημμένους εκκλησιαστικούς αφορισμούς των εξεγερμένων ραγιάδων, για τον Διαφωτισμό που αναχαιτίστηκε και ποτέ δεν ολοκληρώθηκε στην Ελλάδα και για την παραμονή της χώρας σε έναν μεσαίωνα με ψευδοεκσυγχρονιστικό επίχρισμα. 


    Και μόνο αυτό το βιβλίο αν είχαν εκδώσει οι εκδόσεις Δαυλός, θα ήταν αρκετό για να έχουν μείνει ως πνευματικό ορόσημο στη νεώτερη ελληνική Ιστορία. Ένα βιβλίο που ποτέ δεν τόλμησε να εκδώσει κανείς από τον λεγόμενο πνευματικό κόσμο της  (β)ρωμηοσύνης. Και το πιο κατάλληλο για να το τρίψετε στη μούρη των κάθε είδους ελληνοχριστιανών, φασιστών, εθνικιστοπατριωτών (δεξιόστροφων, ή αριστερόστροφων) της γειτονιάς σας.

   Από τον Δαυλό μάθαμε για την ιδεολογία της (β)ρωμηοσύνης, αυτής της μεσαιωνικής πολιτισμικής τερατογένεσης που επιβιώνει μέσα στον πιο συμπλεγματικό εθνικό απομονωτισμό, και η οποία έχει θέσει τη μαγαρισμένη σφραγίδα της σε ο,τιδήποτε συμβαίνει στη σύγχρονη Ελλάδα. Από τον Δαυλό μάθαμε για τον επιβιώσαντα μεσαιωνικό ανθρωπότυπο του (β)ρωμηού, που παριστάνει τον πολιτισμένο κρυμμένος πίσω από ένα δυτικοφανές ψευδεπίχρισμα, ενώ εξακολουθεί να κουβαλάει όλη τη χαμέρπεια και τα χαρακτηρολογικά γνωρίσματα του βυζαντινισμού. Από τον Δαυλό μάθαμε επίσης να βλέπουμε τον μαρξισμό σαν αυτό που πραγματικά είναι: μια ιουδαιογενή αίρεση που διατηρεί στο ακέραιο τον εβραϊκό μεσσιανισμό, χιλιασμό, εσχατολογία και σωτηρολογία, με επιστημονικοφανή τρόπο. Και  το κυριότερο: από τον Δαυλό μάθαμε ότι το πρόβλημα της νεοελληνικής καθυστέρησης δεν είναι ζήτημα "ελλιπούς εκσυγχρονισμού" (όπως λένε οι δεξιοί εθνοσωτήρες), ή "ελλιπούς ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων" (όπως λένε οι εισαγόμενες εγχώριες αριστερές αναλύσεις, με τον τόσο χαρακτηριστικά νεοελληνικό παπαγαλισμό τους και την θρησκευτικά στερεότυπη λεκτική φτώχεια τους), αλλά πρώτα και κύρια πολιτισμικό. Που σημαίνει ότι αν η χώρα δεν αποβυζαντινοποιηθεί δεν θα απομεσαιωνοποιηθεί.
    Αυτή την οπτική της Ιστορίας ήταν αδύνατο να τη βρει κάποιος σε οποιοδήποτε έντυπο  έχει κυκλοφορήσει στη χώρα από ιδρύσεως νεοελληνικού κράτους. Και δεν εννοώ μόνο τα ελληνοχριστιανικής κοπής: ακόμα και σύμπασα η νεοελληνική αριστερά εξύμνησε την ελληνοχριστιανική (β)ρωμηοσύνη ως πολιτισμική της μήτρα και ως κατεξοχήν σέβασμά της. Γι’ αυτό ο Δαυλός (ειδικά μετά τα μέσα της δεκαετίας του '90) υπέστη το μένος όλων ανεξαιρέτως των ταγών της, από την άκρα δεξιά, μέχρι την άκρα αριστερά: αντίχριστο, ανθέλληνα και αναρχικό τον αποκάλεσαν οι μεν (γιατί τους χαλούσε την ελληνοχριστιανική σαλατίτσα τους), φασίστα και εθνικιστή οι δε (γιατί τους ξεμπρόστιαζε ως την αριστερόστροφη όψη του ελληνοχριστιανικού ρωμηονομίσματος και ως συνυπεύθυνους για την παραμονή του νεοέλληνα σε έναν νεοβυζαντινό τριτοκοσμισμό).






  Η απόκρυψη της αλήθειας από τους επίσημους ταγούς της Ρωμιοσύνης, δηλαδή τους σκοταδιστές της Διανόησης, της επίσημης Ιστορίας, της Ορθοδοξίας, του ίδιου του Νεοελληνικού κράτους, που ως επίσημη ιδεολογία του επιμένει να προτιμά το τραγελαφικό κατασκεύασμα του «Ελληνοχριστιανισμού», έχει εξώφθαλμες βαρύτατες συνέπειες στο παρόν και το μέλλον τού Έλληνα. Εκτρέφει την δεισιδαιμονία, ναρκοθετεί την παιδεία με τον σκοταδισμό της, εκφυλίζει τον πολιτισμό σε ασιατική βαρβαρότητα, πυροδοτεί τα συμπλέγματα εθνικής μειονεξίας και εν τέλει θωρακίζει ένα ενιαίο μεσαιωνικού τύπου πολιτικο-στρατιωτικο-δικαστικο-θρησκευτικό κονφόρμ, που κρατά την Ελλάδα ως χώρα της τελευταίας Θεοκρατίας στην Ευρώπη.
  Αλλά πάνω απ’ όλα η χείριστη, η θανατηφόρα, θα έλεγα, συνέπεια του Σκοταδισμού αυτού είναι, ότι καταντά τον Έλληνα ιδεολογικά σχιζοφρενή, που παραδέρνει ανάμεσα στους δύο πόλους «Ελληνισμός» - «Χριστιανισμός», δύο πόλους που όχι μόνο κοσμοθεωρητικά είναι απολύτως αγεφύρωτοι ως εκ διαμέτρου αντίθετοι μεταξύ τους, αλλά και ιστορικά ουδέποτε συνυπήρξαν:
Μόλις επικράτησε ο δεύτερος, ο πρώτος δολοφονήθηκε ως ιστορικό μέγεθος. Αυτός ο τρομερός εθνικός διχασμός παραλύει τον Έλληνα, τον καθιστά ένα φοβισμένο, ανασφαλές, δουλικό και κατά συνέπειαν κυνικό και διεφθαρμένο πλάσμα, έναν μεσαιωνικού τύπου άνθρωπο, που δεν είναι παρά μία αξιοθρήνητη γελοιογραφία του προχριστιανικού Έλληνα.

   Αγαπητέ παλαιέ φίλε,
Σας εύχομαι υγείαν για το Νέον Έτος.
   Με τη συμπλήρωση των τριών ετών από την αναστολή έκδοσης του «Δαυλού» αποφάσισα να παρουσιάσω την κεντρική σκέψη που διαμορφώθηκε στα εικοσιεπτά χρόνια της ιστορικής διαδρομής του σε ένα εύχρηστο βιβλίο 240 σελίδων, το οποίο αποτελεί την κωδικοποίηση των αντικειμένων που ερεύνησε το περιοδικό αλλά και των προτάσεών του για την ανακοπή της δεινής πορείας του Ελληνισμού κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Δυστυχώς ο τρόπος με τον οποίο είδαμε την πραγματικότητα στα εικοσιεπτά χρόνια της προσπάθειάς μας επαληθεύεται σήμερα με τραγική ακρίβεια, αλλά ταυτόχρονα η μακραίωνη νύχτα του Έλληνα δεν διακόπτεται με την συνειδητοποίηση, ιστορική και πολιτική, των αιτίων, που χωρίς αυτή δεν μπορεί να υπάρξει η επόμενη μέρα της σημερινής μας έσχατης κατάπτωσης.
   Το βιβλίο, με τίτλο «Ο Βυζαντινορθόδοξος Ζητιάνος του Πλανήτη.– Θεμελιώδεις σκέψεις πολιτικής αυτογνωσίας», δίνει μια άλλη διάσταση στα αίτια του σήμερα και στο ποθητό αύριο, στους τομείς α) «Ατομικός ψυχολογικός τύπος», β) «Κρατική ιδεολογία», γ) «Συνέπειες στο Δημόσιο βίο», αλλά και παρουσιάζει προτάσεις για την μετάβαση δ) «Από τον Εξουσιασμό στην Πολιτική», που αποτελεί και το τελευταίο, το Δ μέρος του βιβλίου.
   Σας ενημερώνω για την έκδοση αυτή, γνωρίζοντας ότι ο προβληματισμός σας ως αναγνώστη του «Δαυλού», ο οποίος έβαινε παράλληλα προς τους δικούς μας προβληματισμούς, αποδελτιώνεται στο βιβλίο αυτό, αλλά και δικαιώνεται δυστυχώς με την σημερινή ελληνική τραγωδία.

   Φιλικώτατα
   Δημήτρης Ι. Λάμπρου

  Υ.Γ.: Κεντρική διάθεση του βιβλίου με την προσιτή τιμή των 14 ευρώ (και ταχυδρομικές αποστολές επί αντικαταβολή): "Εν Αθήναις"-Σίμος Αχιλλέας, Μαυροκορδάτου 9, Αθήνα Τηλ.: 2103830491
    Συζήτηση για τα κεντρικά σημεία του βιβλίου στα τηλέφωνα 2109841655 ή 2253051137.



   Τί ήταν τελικά ο Δαυλός και ποια θα μπορούσε να είναι η ιστορική του αποτίμηση;
   Ήταν ένα μηνιαίο αθεϊστικό περιοδικό, που επιχείρησε να ανοίξει ξανά τα -μπαζωμένα- κανάλια «εισβολής» του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού στην Ελλάδα. Κι αυτό δεν το έκανε για «εθνικούς», ή άλλους λόγους. Όπως απολάμβανε να λέει ο εκδότης του Δημήτρης. Ι. Λάμπρου, σοκάροντας τους ανύποπτους αναγνώστες, είχε αρχίσει αυτή την ιστορία το 1982  «για το κέφι του» (εδώ μου θύμιζε τον περίφημο τίτλο του βιβλίου τού Άμπι Χόφμαν, "Eπανάσταση για την κάβλα της"). Ο Δαυλός δεν ενδιαφερόταν να «σώσει την κοινωνία» (σαν κάτι εθνοσωτήρες της αριστεράς, ή σαν κάτι φλωροκομπάρσους της τηλεορασοδημοκρατίας και της υποκριτικής αστικής ευπρέπειας), ούτε διακατεχόταν από σύνδρομο "ιερής αποστολής" (σαν κάτι φασιστόμουτρα). Στάθηκε πάντα έξω και απέναντι από τη ρωμηοκοινωνία. Έτσι καταρρέουν και οι αστείες κατηγορίες ότι υπήρξε εθνικιστικός, φασιστικός κλπ.
    Μάλιστα δεν δίστασε να υποσκάψει την ίδια την αγοραστική του βάση: όταν ένα σεβαστό μέρος των αναγνωστών του, ρωμέικα σκεπτόμενο και μή δυνάμενο να απαλλαγεί από τις θρησκευτικές του εξαρτήσεις και εμμονές, σκέφτηκε να αναβιώσει την ελληνική θρησκεία ως αντίπαλο δέος στον ντόπιο χριστιανισμό (και μάλιστα να την προωθήσει μέσω... ενός νέου εθνοσωτήριου κόμματος), ο εκδότης με ένα σκληρό σημείωμά του έβαλε στη θέση τους (δηλαδή ως παραπροϊόντα του χριστιανικού)  τα εκκολαπτόμενα νεοδωδεκαθεϊστικά ιερατεία (Όταν το Ελληνικό Πνεύμα γίνεται... Θεοκρατία και η Ελλάδα... Κόμμα!). Αυτό κόστισε φυσικά απώλεια πολλών αναγνωστών. Και ας σημειωθεί ότι ο Δαυλός δεν ήταν ένα κλειστό περιοδικό με επαγγελματίες συντάκτες: οι συντάκτες του (όχι σπάνια, πανεπιστημιακοί) προέρχονταν εξ' ολοκλήρου από το αναγνωστικό του κοινό (το οποίο στις δεκαετίες του '80 και του '90 είχε φτάσει τις 10000-15000 μηνιαίως).
   Το γεγονός ότι δεν έβαλε ποτέ διαφημίσεις (και άρα αρκούνταν στο να καλύπτει απλώς τα κόστη του χωρίς κερδοσκοπικές βλέψεις) διασφάλιζε ακόμα περισσότερο την ανεξαρτησία του. 
   Και ανεξαρτησία δεν είναι απλώς να έχεις κερδίσει το δικαίωμα να λες τη γνώμη σου, αλλά να μην μπορούν να σε καταχωρήσουν οι άλλοι στις ετικέτες και στα ετοιματζίδικα ιδεολογικά ραφάκια τους: γι’ αυτό ο Δαυλός είχε κάνει όλους να σπαζοκεφαλιάζουν με το «τί τελικά είναι».

    Γι’ αυτό, παρά τα (θεωρούμενα κι από εμένα) ως λάθη του, νομίζω τιμή μου το ότι έγραψα κάποτε εκεί. Και δεν θα μπορούσα να μην τον έχω στους εδώ συνδέσμους.

Σημειώσεις
(1) Για του λόγου το αληθές, όλα  τα άρθρα του Πλεύρη στον Δαυλό, εδώ: http://davlos.interactivepixels.eu/webfiles/artclper.php?id=122  και του Γεωργαλά, εδώ: http://davlos.interactivepixels.eu/webfiles/artclper.php?id=442

Θ. Λ.

 

19 σχόλια:

  1. Βασίλης Μπεράτης22 Μαρτίου 2013 στις 9:56 μ.μ.

    Πες τα Θοδωρή!!! Έτσι είναι! Και εγω με τον Δαυλό μορφώθηκα, απέρριψα εν συνεχεία ιδεοληψίες και λοιπές νοσηρές νοητικές καταστάσεις. Πρωτοπόρος και ρηξικέλευθος ο Δαυλός, χαίρομαι που έγραφες, σε διάβαζα.. Ήταν κάποια στιγμή εκμαγείο που λόγω ελευθεροφρονήσεως φιλοξένουσε αρθρογράφους ποικίλων νοοτροπιών, ας είναι, δεν πήρε ποτέ θέση που να ερμηνεύεται ως εθνικιστική, τουναντίον, υπήρχε μόνιμη στήλη που κατέκρινε τέτοιες στάσεις, π.χ http://www.davlos.gr/webfiles/yearspec.php?id=7525&kod=9076&page=31

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "δεν πήρε ποτέ θέση που να ερμηνεύεται ως εθνικιστική"

    Ακριβώς. Ο "εθνικισμός" του ήταν καθαρά πολιτισμικός και αφορούσε στον ελληνικό πολιτισμό. Βέβαια ούτε κι αυτού του είδους ο "εθνικισμός" είναι επιστημονικά σοβαρός (αφού οδήγησε στις γνωστές παραεπιστημονικές παρεκτροπές), αλλά τουλάχιστον δεν επρόκειτο για εθνικισμό φυλετικού είδους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ, από τα πιο παρεξηγημένα έντυπα που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. twra teleytaia anakalypsa to Daylo.Leei alh8eies kai mhn ton sygxeete me ta politika.Aytes tis alh8eies mporei na tis dei o ka8e skeptomenos an8rwpos eite aristeros eite dexios eite e8nikisths eite anarxikos.H ekklhsia toy xristianismoy htan kai einai mia panisxyrh xounta poy exei ka8ierw8ei edw kai xronia me viaio tropo.Nomizw oti me ta xronia 8a spasei ayto to aposthma....8elei omws poly douleia akomh....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τί εννοείτε "μην τον συγχέω (τον Δαυλό) με τα πολιτικά"; Υπάρχει κάποια ανθρώπινη δραστηριότητα που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να μην έχει και πολιτική διάσταση (εκτός ίσως από την αφόδευση); Και μάλιστα διανοητική δραστηριότητα;
      Και τί ενοοείτε με το "σκεπτόμενος εθνικιστής"; Είναι δυνατόν να υπάρξει ποτέ σκεπτόμενος φανατικός;

      Διαγραφή
    2. egrapsa skeptomenos an8rwpos eite e8nikisths eite anarxikos.Nai fysika kai ginetai na yparxei skeptomenos e8nikisths kai skeptomenos anarxikos kai skeptomenos kommounisths ki oxi mpaxalakhdes.Me th logikh sas oi kommonistes oi e8nikistes ki oi anarxikoi einai oloi miasmata.

      Διαγραφή
    3. Προφανώς δεν έχετε αντιληφθεί τη λογική μου.

      Και σαν αρθρογράφος κάποτε του Δαυλού, νομίζω ότι ούτε τη δική του λογική έχετε αντιληφθεί. Ο Δαυλός δεν ήταν ένα γενικώς ειπείν "αντιχριστιανικό" και "αντιεκκλησιαστικό" έντυπο (τέτοια υπάρχουν πολλά) που απευθυνόταν σε γενικώς ειπείν "σκεπτόμενους ανθρώπους" (και τέτοια έντυπα, επίσης υπάρχουν πολλά).

      Ο Δαυλός απευθυνόταν σε ανθρώπους που έχουν θέσει εαυτούς έξω από τα μαντριά των ιδεολογιών και όχι απλά σε "σκεπτόμενους" (οι οποίοι κατά τα άλλα παραμένουν εντός ποιμνιοστασίων και "σκέφτονται" με τα ετοιματζίδικα κριτήρια της κάθε ιδεολογίας).

      Διαγραφή
    4. mallon oute eseis katalavate th logikh mou.To idio leme me alla logia.To na eisai Ellhnas fysika kai DEN einai ideologia.Stis meres mas omws etsi exei katanthsei na "plasaretai".Ean ontws zeite sthn Ellada 8a eprepe na katalavainete ti ennow.To xanalew 3h fora.Egw sas eipa oti o ka8enas (Anexarthtoy politikhs ideologias) mporei na antilhf8ei ayta ta pragmata sxetika me ellhnismo kai xristianismo.Twra pou vrhkate to periergo sta legomena mou de to katalavainw.

      https://www.youtube.com/watch?v=txhyZ3emp90


      "Δεν ειμαι χριστιανος διοτι ειμαι Ελληνας"

      Διαγραφή
    5. Αν θεωρείτε σκεπτόμενο άνθρωπο ... τον Νότη Σφακιανάκη (στον οποίο παραπέμπετε), φυσικά και είναι αδύνατον να λέμε το ίδιο πράγμα, έστω και με διαφορετικά λόγια. Ο άνθρωπος είναι ο ορισμός του (β)ρωμηού. Έχει καμμιά σημασία το τί δηλώνει ("έλληνας και όχι χριστιανός"); Και οι νεοναζί (τους οποίους μάλιστα έχει υποστηρίξει ο εν λόγω διασκεδαστής) δηλώνουν "αρχαιόθρησκοι" και "γνήσιοι έλληνες". Είναι δυνατόν να τους πάρει κανείς στα σοβαρά;

      Πριν δηλώσεις "έλληνας και όχι χριστιανός" πρέπει πρώτα να έχεις καταλάβει τη διαφορά ελληνικού και χριστιανικού ανθρωπότυπου. Κι αυτό δεν είναι τόσο απλό.
      Αλλά δεν πειράζει.

      Διαγραφή
    6. vlepete pou mallon eseis ephreazeste apo ideologies??nai etsi einai.O noths kai oi neonazi lene thn alh8eia.Oti dld o ellhnismos den exei kamia sxesh me to xristianismo.Den me endiaferei ti einai o ka8enas.Me endiaferei omws oti to katalavainei ayto o ka8enas asxetws ideologias.Ektos an eseis xerete pollous ellhnes na to lene ayto...dld ton asxeto desmo ellhnwn xristianwn....tote zoume se allh xwra.To ellhnas ki oxi xistianos giati se eisagwgika???ki exhghste mou th diafora rwmhou ellhna.Na doume posouse Ellhnes exei h Ellada shmera.....

      Διαγραφή
    7. Οι νεοναζί πιστεύουν σε απόλυτες "αλήθειες", κατόχους της απόλυτης "αλήθειας", αρχηγούς, μεσσίες, χιλιόχρονες βασιλείες κ.λπ., όπως ακριβώς οι ιδεολογίες και οι θρησκείες των δούλων (βλ. χριστιανισμός, σταλινισμός κ.λπ.). Επιπλέον η εμετική αισθητική τους δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτή των χριστιανών παπάδων, των ραββίνων, ή των ταλιμπάν. Έχουν τόση σχέση με το ελληνικό πνεύμα, όση και οι "ελληνοχριστιανοί" (για να μην πω ακόμα λιγότερη).

      Κατά συνέπεια, το τί δηλώνει ο κάθε διανοητικά καθυστερημένος -στην Ελλάδα τού "είσαι ό,τι δηλώσεις"- μού είναι παντελώς αδιάφορο. Το ότι κάποιος λέει κάτι, δεν σημαίνει ότι καταλαβαίνει και τί λέει. Και σιγά μην βγάλω το "ελληνόμετρο" για να μετρήσω πόσοι είναι έλληνες.

      Κι επειδή όπως λέτε, ανακαλύψατε πρόσφατα τον Δαυλό, τότε ή θα πρέπει να σταματήσετε να τον διαβάζετε, ή να τον διαβάσετε πολύ καλύτερα.

      Διαγραφή
    8. prospernw eirwneies....symfwnw ki egw me ayta poy lete.Mallon psaxnete nte kai kala shmeio an diafwnhsoume.Telos pantwn.....Ntaxei mono eseis eiste ellhnas kai xerete kalutera...emeis den eimaste gia na diavazoume Daylo.8a ton afhsw sthn hsyxia toy loipon......kai de mou apanthsate poion 8ewreite rwmho kai poion Ellhna....

      Διαγραφή
    9. Θα έλεγα ότι μάλλον εσείς ψάχνετε τρόπο να συμφωνήσουμε με το ζόρι, γιατί δεν βλέπετε -ακόμα- τη διαφορά ανάμεσα σε αυτό που λέτε και σε αυτό που έλεγε ο Δαυλός.

      Αν διαβάσετε πιο προσεκτικά τον Δαυλό (και ειδικά τα editorials κάθε τεύχους), θα απαντηθεί το ερώτημά σας. Και τότε θα αντιληφθείτε ότι το θέμα πάει πολύ πιο βαθειά από μια επιφανειακή ιδεολογική διαφορά ("έλληνας ή χριστιανός"). Εκεί βρίσκεται η πρωτοτυπία του Δαυλού κι όχι ότι ανακάλυψε το οξύμωρο του "ελληνοχριστιανισμού" (το οποίο είναι γνωστό ήδη από τον 19ο αιώνα). Γιατί η (β)ρωμηοσύνη μέσα στην γραφικότητα και την υποκρισία της, έχει σκαρώσει πάμπολλα προσωπεία, ενίοτε και "ελληνοπρεπή" (απόδειξη οι καραγκιόζηδες χρυσαυγίτες και ο άρχων της νυχτερινής μπουζουκοπίστας Νότης). Αν ήσαν τόσο απλά τα πράγματα, όσο νομίζετε, ο Δαυλός δεν θα είχε λόγο ύπαρξης.

      Διαγραφή
  5. Pantws Ellhnas kai xristianos de ginetai na symvadizei apolyta.Elaxista 8a elega.Gia osous diavazoun ekklhsiastikh istoria kai filosofia to antilamvanontai eykola ayto.Pisteyoume se "Agious" oi opoio se sxedon ola ta erga tous vrizoun tous Ellhnes.An einai dynaton....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @
      "Pantws Ellhnas kai xristianos de ginetai na symvadizei apolyta"

      Μπορεί δηλ. να συμβαδίζει, αλλά σχετικά...

      Διαγραφή
  6. ο σκεπτομενος ανθρωπος σε τουτη εδω τη χωρα ζει καθημερινα μια ανειπωτη τραγωδια. μηπως ειναι καλυτερα να ειναι κανεις ανεγκεφαλο προβατοποιημενο πλασμα (κρετινος απο το γαλλικο χριστιανος) ωστε να μην λυπαται και στεναχωριεται συναμα απο την αθλιοτητα του συστηματος που με μοναδικο τροπο κρατα τη μαζα στον πνευματικο βουρκο;
    ο εκδοτης του Δαυλου και οι κατα καιρους ασχολουμενοι με την υλη αρθρογραφοι του πρεπει να γνωριζουν οτι βοηθησαν τα μαλλα ωστε καποιοι απο εμας να ειμαστε ευγνωμονες που κερδισαμε με κοπο την πνευματικη μας ελευθερια και υποσταση ορθα σκεπτομενου ανθρωπου μεσα απο συνθηκες πνευματικης σηψης της βρωμιοσυνης ολογυρα στο δυστυχο αυτο τοπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί θα πρέπει κάποιος "να λυπαται και στεναχωριεται συναμα απο την αθλιοτητα του συστηματος που με μοναδικο τροπο κρατα τη μαζα στον πνευματικο βουρκο"; Η αφ' υψηλού λύπη για τους άλλους είναι κατεξοχήν χριστιανικό χαρακτηριστικό.

      Όσοι, όπως λέτε, "κερδισαν με κοπο την πνευματικη τους ελευθερια" θα πρέπει γι' αυτό και μόνο να νιώθουν ευτυχείς. Και να μην νιώθουν απολύτως καμμία στενοχώρια για την κατάσταση στην οποία θεωρούν ότι βρίσκεται ο κοινωνικός περίγυρος.

      Διαγραφή
    2. αγαπητε φιλε. σαφεστατα και δεν τους λυπαμαι καθολου. αξιζουν πολυ χειροτερα απο τα τωρινα παθηματα τους τα οποια χειροτερα ερχονται με μαθηματικη ακριβεια. μονο που θα παρει και οσους δεν φταινε η μπαλλα.
      απ την αλλη δεν ειναι οτι το καλυτερο να "συνυπαρχεις" με τους παραπανω αφου θελεις δεν θελεις ερχεσαι σε καθημερινη επαφη μαζι τους και θα πρεπει να περιχαρακωθεις ωστε να μην σε ταλαιπωρει ψυχικα η περιρρεουσα μποχα της κοινωνικης ζωης του νεορωμιου αφου ειναι κανεις αναγκασμενος εκ των πραγματων μενοντας εδω να τους τρωει κυριολεκτικα στη μαπα.
      η παραπανω αναφορα περι "λυπησης" εγκειται στην διαπιστωση οτι θα μπορουσε υπο αλλες συνθηκες η κατασταση να προσεγγιζει εστω σε καποιες δυτικοευρωπαικες κοινωνιες οπου κυριαρχει η λογικη και υπαρχουν συνθηκες καλυτερης κοινωνικης ζωης.
      τουλαχιστον αυτη ειναι η εντυπωση που μας διακατεχει.

      Διαγραφή