.

Κυριακή 4 Μαΐου 2014

ΚΑΚΙΑ ΤΡΟΪΚΑ, ΚΑΚΙΑ ΜΕΡΚΕΛ

    Πώς η εγχώρια κυρίαρχη ελίτ παρουσιάζει ως "απαιτήσεις" της τρόικας τις δικές της επιθυμίες και μεθοδεύσεις



     
    ΟΛΙΓΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ
   Όπως έχουμε επισημάνει αλλού [1], η χώρα, από τη βυζαντινή εποχή ήδη, κυβερνάται από μια συνεχώς μεταλασσόμενη (επιφανειακά) άρχουσα ελίτ, η οποία έχει επιβιώσει τόσο τής σχετικώς βραχύβιας φραγκοκρατίας όσο και της οθωμανοκρατίας. Η άρχουσα αυτή ελίτ προέρχεται από τους φεουδάρχες της βυζαντινής εποχής (με κυριότερον από αυτούς την χριστιανορθόδοξη εκκλησία) και τους ραδιούργους και μηχανορράφους γραφειοκράτες της βυζαντινής αυλής (φαναριώτες). Η ελίτ αυτή είναι που το 1453 προτίμησε να παραδώσει τη χώρα στους θεωρούμενους (από αυτήν) ως πολιτισμικά εγγύτερούς της οθωμανούς, αντί να συμπορευτεί με την ανερχόμενη τότε οικονομικά και πολιτισμικά Δύση [1]. Επί τουρκοκρατίας η εν λόγω ελίτ μεταλλάχθηκε με χαρακτηριστικά βυζαντινή "ευελιξία" στους λαομίσητους τοποτηρητές και φοροεισπράκτορες των οθωμανών (κοτσαμπασήδες - δημογέροντες), εναντίον των οποίων έγινε κατά κύριο λόγο η επανάσταση του 1821. Ενώ μετά την κοινωνική αποτυχία τής επανάστασης, το οικονομικό σκέλος τής εν λόγω ελίτ μεταλλάχθηκε στους παρασιτικούς, κρατικοδίαιτους και διεφθαρμένους μεταπράτες, που παριστάνουν τους "αστούς" και τους "βιομηχάνους", το δε πολιτικό της σκέλος (απολύτως κατά τα πρότυπα των φαναριωτών του τουρκοβυζαντινού μεσαίωνα) μεταλλάχθηκε στον διαπλεκόμενο και εξίσου διεφθαρμένο εγχώριο "πολιτικό κόσμο". 




   Ο ιστορικός απολογισμός της δράσης αυτής της ελίτ μπορεί να συμπυκνωθεί στο εξής: η Ελλάδα εμποδίστηκε να περάσει (όπως πέρασαν οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες) από τα ιστορικά στάδια της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού, τα οποία οδήγησαν, ως γνωστόν, στον σύγχρονο (όπως κι αν τον εννοεί κάποιος) κόσμο [1]. Έτσι η χώρα παρουσιάζει απλώς ένα δυτικοφανές ψευδεπίχρισμα ενώ από -όχι πολύ πιο- πίσω βασιλεύει ο βυζαντινός μεσαίωνας. Μάλιστα όσο εντονότερα προβάλλεται το ψευδεπίχρισμα, τόσο πιο ζοφερός είναι ο προς απόκρυψιν μεσαίωνας. Η ελίτ αυτή είναι ιστορικώς υπεύθυνη για τη στείρωση της εγχώριας παραγωγικής βάσης, την απαξίωση της επιστημονικής έρευνας, τον μόνιμο διωγμό των καλυτέρων μυαλών στην Εσπερία (=κυριαρχία των βλακών στην Ελλάδα, είτε μιλάμε για "επιχειρηματίες", είτε για κομματόσκυλα, είτε για διευθυντίσκους και προϊσταμενίσκους δημοσίων οργανισμών, επιχειρήσεων κ.λπ.), τις πελατειακές σχέσεις και την καθήλωση της χώρας στην παντοειδή υπανάπτυξη, την "επιδότηση" και την διαρκή (εν είδει πρέζας) δανειοληψία (που εξυπηρετεί και συντηρεί το σάπιο καθεστώς, αφού χωρίς αυτήν θα κατέρρεε). Οι καταστάσεις αυτές έχουν την ιστορική τους ρίζα στο χριστιανομεσαιωνικό Βυζάντιο και όχι, όπως αφελώς πιστεύεται, στην δαιμονοποιημένη οθωμανοκρατία.  


 ΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣ ΕΛΙΤ
   Αποτελεί γενικό ειδοποιό χαρακτηριστικό κάθε τριτοκοσμικής ελίτ η παροχή εκδουλεύσεων στους παγκοσμίως ισχυρούς κάθε εποχής, προκειμένου να λειτουργεί ως τοποτηρητής τους. Αυτός είναι ο ιστορικώς πάγιος τρόπος, με τον οποίο κάθε τριτοκοσμική ελίτ (από τις λατινοαμερικάνικες μέχρι τις ασιατικές) κατορθώνει να διατηρείται στην εξουσία. 
  Στην περίπτωση όμως της εγχώριας ελίτ του ελληνόφωνου προτεκτοράτου υπάρχουν κάποιες καθόλου ευκαταφρόνητες ιστορικές ιδιαιτερότητες. Η ελίτ αυτή έχει, όπως προειπώθηκε, μια ιστορική παρουσία (και δράση) πολλών αιώνων, προϋπήρχε κατά πολύ των σημερινών αφεντικών του πλανήτη και δεν τους οφείλει την δημιουργία της (όπως π.χ. οι λατινοαμερικάνικες που δομήθηκαν εξ' ολοκλήρου από τους ισπανούς αποικιοκράτες, ή αυτές της Ασίας που διορίστηκαν από τους βρετανούς και αμερικανούς αποικιοκράτες). Κι έτσι, με την τεράστια ιστορική εμπειρία που διαθέτει, έχει καταφέρει (μέσω φυσικά και των κατάλληλων εκδουλεύσεων, όπως άλλωστε κάθε άλλη τριτοκοσμική ελίτ) να χρησιμοποιεί αυτή τους παγκοσμίως ισχυρούς τής εκάστοτε ιστορικής περιόδου, πολύ περισσότερο από όσο χρησιμοποιείται η ίδια από αυτούς. Με αυτόν τον απολύτως ιδιαίτερο ιστορικώς τρόπο ελέγχει τις ισορροπίες, διαιωνίζει την εξουσία της και κρατάει στην υποταγή τον -εξίσου τριτοκοσμικό- λαό που έχει στην ιδιοκτησία της. 



  Ο αρχομανής καραγκιόζης, που παριστάνει τον πρωθυπουργό του προτεκτοράτου, καθώς παίρνει οδηγίες (όπως έχει ισχυριστεί) από τον Θεό (https://www.youtube.com/watch?v=wXFBw6oS0tA). Μπροστά σε τέτοια μυστικά υπερόπλα, τί να κλάσει η τρόικα...


   Ίσως αυτό το τελευταίο (το ότι δηλαδή η εγχώρια ελίτ έχει καταφέρει να χρησιμοποιεί αυτή τους παγκοσμίως ισχυρούς τής εκάστοτε ιστορικής περιόδου, πολύ περισσότερο από όσο χρησιμοποιείται η ίδια από αυτούς) ακούγεται εξωπραγματικό για κάποιους, αλλά την εν λόγω ελίτ δεν πρέπει να την υποτιμούμε καθόλου. Οι νεοκοτσαμπασήδες που παριστάνουν τους εγχώριους (ψευτο)αστούς, τους κατά φαντασίαν βιομηχάνους (στην πραγματικότητα απλοί συναρμολογητές εισαγόμενων εξαρτημάτων) και τους κάθε είδους και φυράματος "κατασκευαστές" (=εργολάβους της "μίζας" και της υπερτιμολόγησης) δεν είναι άνθρωποι που έφτασαν ως εκεί με τις δικές τους δυνάμεις και ικανότητες (όπως κι αν τις εννοεί κάποιος), σαν τους πάλαι ποτέ αστούς του δυτικού κόσμου. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία πρόκειται για αποβράσματα της κρατικοδίαιτης τριτοκοσμικής πουστιάς και ίντριγκας (το αποκαλούμενο και "ελληνικό δαιμόνιο") που προέρχονται από πλουτοκρατικά "τζάκια" μακράς γενεαλογίας. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι νεοφαναριώτες που παριστάνουν τον "πολιτικό κόσμο" του προτεκτοράτου, δεν είναι τίποτα "χθεσινοί",  οι οποίοι έφτασαν εκεί που είναι σήμερα χάρις στην πολιτική τους δεινότητα (επίσης όπως κι αν την εννοεί κάποιος), όπως συμβαίνει κατά κανόνα με τους πολιτικούς στον δυτικό κόσμο (π.χ. Μέρκελ, Σόιμπλε κ.α.). Είναι δυναστειακού τύπου τερατογεννήματα που έχουν διαπαιδαγωγηθεί από μικρά με την ιδέα ότι γεννήθηκαν σε μια κάστα εκλεκτών (ελίτ) και προορίζονται για τους πιο κυρίαρχους εξουσιαστικούς ρόλους, δηλαδή να κυβερνήσουν  (κάτι που γίνεται εμφανές σε οποιονδήποτε μορφασμό τους).




   
    Ο ανθρωπότυπος της ρωμαίικης κυρίαρχης ελίτ (είτε ανήκει στις θρασύτατα αυτοαποκαλούμενες "παραγωγικές τάξεις", είτε είναι πολιτικάντης) έχει διαπαιδαγωγηθεί από το πρώτο δευτερόλεπτο της γέννησής του στην εξουσιαστική αλαζονεία και τον αντικοινωνικό παρασιτισμό της οικογενειακής του παράδοσης, όπως οι μονάρχες και οι "ευγενείς" της προβιομηχανικής εποχής. Κι αυτό το επιβιώσαν ιστορικό του χαρακτηριστικό είναι κάτι ξεχασμένο πλέον στον δυτικό κόσμο, τόσο που ουσιαστικά καθίσταται κάτι άγνωστο για τις ανάλογες δυτικές ελίτ: ο σημερινός δυτικός πολιτικάντης, ή "κοράκι" της "ελεύθερης" αγοράς είναι συνήθως αυτοδίδακτος, μαθαίνει την πουστιά μόνος του και όχι από το σπίτι του και τους γονείς του (οι οποίοι, ως είθισται στον δυτικό κόσμο, δεν ενδιαφέρονται να δρομολογήσουν τα παιδιά τους προς οποιαδήποτε επαγγελματική, ή "οικογενειακή" κατεύθυνση, σαν τους γεμάτους απωθημένα νεοέλληνες).


       ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΠΟΥ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙΑ ΟΛΑ (ή: "της κοντής ψωλής οι τρίχες της φταίνε")
   Για να επιστρέψουμε στο θέμα μας, με ένα πολύ πρόχειρο ψάξιμο στο διαδίκτυο (βλ. στο τέλος του κειμένου) γίνεται εμφανές ότι οι περισσότεροι και σημαντικότεροι από τους "εκσυγχρονισμούς" και τις "μεταρρυθμίσεις" που παρουσιάζονται ως επιταγές των "κακών δανειστών" του ρωμαίικου κρατιδίου (π.χ. η εξευτελιστική μείωση ενός ήδη εξευτελιστικού βασικού μισθού, η απαξίωση της υγείας ως κοινωνικού κτήματος κ.α.), δεν αποτελούν παρά "αιτήματα" και μεθοδεύσεις αυτής τής εγχώριας (νεο)βυζαντινής ελίτ, η οποία χρησιμοποιεί τους ξένους ως φόβητρο για να επιβάλλει στον λαό που ιστορικώς κατέχει, τούς δικούς της "μονόδρομους". Με αυτόν τον τρόπο κατορθώνει: α) να αποσείει από πάνω της τις κατηγορίες και τις ευθύνες της δαιμονοποιώντας τους "κακούς ξένους" , β) να εξακολουθεί να πουλάει το όπιο του πατριωτοεθνικισμού και της ξενοφοβίας (σχεδόν αποκλειστικά δυτικοφοβίας), όπως ακριβώς κάνει από το 1453, και να συσπειρώνει (έστω και κουτσά στραβά) γύρω της την εθνοθρεμμένη -και αιωνίως αφελή- αγέλη.



  
   Ωστόσο η τεράστια ιστορική εμπειρία τής (νεο)βυζαντινής εγχώριας ελίτ είναι μόνο το ένα πλεονέκτημά της έναντι των ανάλογων δυτικών. Το άλλο είναι η εξίσου τεράστια αφομοιωτική της ικανότητα που της επιτρέπει να ρουφάει κυριολεκτικά τους αντιπολιτευόμενούς της, μεταδίδοντάς τους τα ήθη της και επιβάλλοντάς τους τα ιδεολογικά σημεία αναφοράς της. Με αυτόν τον τρόπο τους αλλοιώνει, τους μετατρέπει σε αντίγραφά της και διαιωνίζεται και μέσω αυτών. Αυτό γίνεται εύκολα κατανοητό αν κοιτάξουμε τη στάση (και κατάσταση) της χαρακτηριστικά καταγέλαστης εγχώριας αριστεράς. Και δεν αναφερόμαστε απλώς στην "υιοθεσία" από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. όλων των εκατομμυρίων ψηφοπελατών και λαμογιών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που συνέτρωγαν επί δεκαετίες με τους Πάγκαλους και βρέθηκαν προς στιγμήν  στην ιδεολογική και κομματική ορφάνια: δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής ότι η εξίσου υποκρίτρια και πατριώτισσα εγχώρια αριστερά εξακολουθεί να μηρυκάζει κατά τον πλέον πανομοιότυπο τρόπο την εθνικόφρονα φρασεολογία της εγχώριας ελίτ και να τα φορτώνει όλα στους "κακούς ξένους", που θέλουν να "υποδουλώσουν την πατρίδα μας" και να την "μεταβάλλουν σε αποικία" (λες και δεν είναι τέτοια εδώ και οκτώ τουλάχιστον αιώνες) και άλλα πατριδόπληκτα και σωβινιστικά. Κατά τον ίδιο εθνικόφρονα τρόπο η ελληνοχριστιανική ρωμηοαριστερά γλείφει με την πλέον ευλαβική δουλοπρέπεια τον επιβιώσαντα μεγαλύτερο φεουδάρχη του βυζαντινού μεσαίωνα, την Εκκλησία Α.Ε. [2] (βλ. π.χ. τα ελληνοχριστιανικά δημοσιοσχεσίτικα της Ρένας Δούρου στο "Αγιορείτικο Βήμα", που φυσικά δεν αποτελεί -όπως θέλουν να νομίζουμε- απλή προεκλογική κίνηση τακτικής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αλλά υπάρχει ως επίσημη αριστερή στάση από τη γέννηση του Κ.Κ.Ε. και μάλιστα επικυρωμένη ιδεολογικά, π.χ. στον γνωστό "Λόγο της Λαμίας" του σταλινικού ελληνοχριστιανού Βελουχιώτη). Εξ' ου και το αριστερό "τουμπεκί" για τη φορολόγηση/πόθεν έσχες/απαλλοτρίωση της εκκλησιαστικής περιουσίας, ειδικά  μάλιστα όσο πληθαίνουν ολοένα οι "ανώνυμες" φωνές που την απαιτούν.

 “Λένε, ότι ο κομμουνισμός χαλνά τις εκκλησίες και γδέρνει τους παπάδες. Τόσο χαζοί είναι λοιπόν οι κομμουνιστές, να χαλάσουν τις εκκλησίες, που δεν τους εμποδίζουν σε τίποτα; Μα γιατί; Εμείς βλέπουμε, ότι χιλιάδες παπάδες βρίσκονται τώρα στην πρωτοπορία του κινήματός μας και η συμβολή του κλήρου, που στάθηκε στο πλευρό μας, υπήρξε ανεκτίμητη [...] Και εδώ, λοιπόν, βλέπουμε φανερά, ότι αυτοί που μας κατηγορούν πως θέμε να διαλύσουμε την οικογένεια, δεν είναι άλλοι, παρά αυτοί οι ίδιοι, που την διαλύουν στην πραγματικότητα, ενώ εμείς επιδιώκουμε το στερέωμά της [...] Μας κατηγορούν, ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μιά και που οι ίδιοι το είχανε διαλύσει. Ποιός είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει νάβρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι’ αυτό δεν νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους”.  ( Άρης Βελουχιώτης «Ο λόγος της Λαμίας», σελ. 23-26).
 Στον γνωστό Λόγο της Λαμίας ο γραφικός ημιηλίθιος σταλινικός Άρης Βελουχιώτης διατυπώνει τα θεμελιακά δόγματα του αριστερόστροφου ρωμαίικου σωβινισμού, ως πιστού αντικαθρεπτίσματος της δεξιόστροφης εθνικοφροσύνης (με την οποία υποτίθεται ότι συγκρούεται). Όπως εκεί, έτσι και εδώ, σε κεντρικής σημασίας αναδεικνύεται το σωβινιστικό ρωμηοτρίπτυχο Θρησκεία-Πατρίδα-Οικογένεια. Έτσι ο Βελουχιώτης αρέσκεται να περνιέται ως πιο "νοικοκύρης" από τους δεξιούς νοικοκυραίους όταν λέει ότι οι σταλινικοί "φτιάχνουν σήμερα το κράτος" που δεν έφτιαξαν οι ... "αντικρατιστές" αστοί (μας λέει δηλαδή ότι επί κεφαλαιοκρατίας δεν υπήρχε κράτος, άρα υπήρχε ... αταξική κοινωνία - η φαιδρότητα του σταλινισμού υπήρξε, και συνεχίζεται, ανεξάντλητη). Ή μπορεί επίσης να κορδώνεται ως άλλος ένας
αληθινός πατριώτης (όλοι το ίδιο αληθινοί είναι...), όταν εγκαλεί τους κεφαλαιοκράτες επειδή δεν "συγκινούνται με την ύπαρξη των κρατικών συνόρων" (προφανώς θεωρεί ότι ο επαναστατικός εργατικός διεθνισμός πρέπει ... να "συγκινείται" από συνοριακώς αναγνωρισμένα κρατικά οικόπεδα, ή ότι στην συντελούμενη παγκοσμιοποίηση της καπιταλιστικής κυριαρχίας οι εκμεταλλευόμενοι πρέπει να απαντήσουν με ... "εργατικό πατριωτισμό" - κάτι που "συμπτωματικά" αποτελεί και τον ακρογωνιαίο θεωρητικό λίθο του εθνικοσοσιαλισμού...). Λίαν αξιοπρόσεκτη είναι η εγκωμιαστική αναφορά αυτού του χαρακτηριστικά αγράμματου σταλινικού πιστολά στην χριστιανορθόδοξη εκκλησία (δηλαδή του μυθικά πάμπλουτου βυζαντινού φεουδάρχη, που το 1453 προτίμησε να φέρει την οθωμανοκρατία για να εμποδίσει την πολιτισμική και οικονομική δυτικοποίηση της χώρας, που το 1821 δεν είχε παραλείψει να αφορίσει τους εξεγερμένους ραγιάδες και τους έλληνες Διαφωτιστές και που μετεπαναστατικά εμπόδισε για άλλη μια φορά -και εξακολουθεί- την αποβυζαντινοποίηση και τον εκδυτικισμό της "απελευθερωμένης" χώρας).


  Ευσεβής "αντιμερκελιστής" και αρχηγός εθνοσωτήριου κόμματος σε ηρωική στιγμή σφοδρής σύγκρουσης με την εγχώρια ελίτ. Αυτή είναι η (β)ρωμηοσύνη των χαλβάδων: εύκολη σε ανέξοδους λεονταρισμούς προς τους "κακούς" ξένους, αλλά υποδειγματική νοικοκυρά στα καθ' ημάς. Μήπως και γι΄αυτό φταίει η Μέρκελ;
 
   Φυσικά η πρωταρχική ταύτιση της  αριστερορωμηοσύνης με τη δεξιορωμηοσύνη βρίσκεται στην -συνεχώς προβαλλόμενη- πεποίθηση ότι αυτός που φταίει για τα παθήματα της νεοελλάδας είναι ο διεθνής καπιταλισμός (δηλαδή πάλι οι "κακοί ξένοι" ή οι "διεθνείς συγκυρίες" ) και όχι η εγχώρια λαμογιοσύνη, το πελατειακό κράτος κ.λπ. Θα ήταν επικίνδυνο και για τους δύο αυτούς εθνικόφρονες υποκριτάκους να παραδεχτούν δημοσίως ότι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια δεν έχει απολύτως καμμία σχέση με τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις, ότι οφείλεται σε αποκλειστικά εγχώριες παθογένειες κι ότι θα συνέβαινε ούτως ή άλλως (και ότι η διεθνής οικονομική κρίση απλώς το επιτάχυνε). Μια τέτοια δημόσια παραδοχή θα τους αφαιρούσε απλώς κάθε ρόλο και κάθε λόγο ύπαρξης.


      Η ΕΓΧΩΡΙΑ ΕΛΙΤ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΟΝ "ΓΕΡΜΑΝΟ" ΤΗΣ (μήπως όμως γι' αυτό ακριβώς  μας συμφέρει να τον θέλουμε εμείς;) 
   Παρεμπιπτόντως, μπροστά σε αυτές τις παραδοχές (βλ. συνδέσμους στο τέλος του κειμένου), η ρητορεία περί "διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων" αποκαλύπτεται ως άλλη μια  κουτοπόνηρη "ελληνιά"  για εσωτερική κατανάλωση (κάτι σαν τα διεκδικούμενα μάρμαρα του Παρθενώνα [3]): η Ελλάδα έχει παραιτηθεί επισήμως από τις γερμανικές αποζημιώσεις (όπως άλλωστε η Ολλανδία, ή το Βέλγιο) αφού έλαβε αντ' αυτών τα μυθώδη χρηματικά πακέτα του αμερικανικού σχεδίου Μάρσαλ (οι αμερικάνοι ευλόγως επιδίωκαν σύντομη ανόρθωση της δυτικογερμανικής οικονομίας ως "μαξιλαριού" και προμαχώνα τους απέναντι στην "ρωσική αρκούδα" και γι' αυτό εξόφλησαν γρήγορα και χωρίς να δυσανασχετούν τα "σπασμένα" των ηττημένων). Επίσης οι ελληνικές κυβερνήσεις (δηλαδή η εγχώρια ελίτ) συμφώνησαν προνομιακά με τη Γερμανία, ώστε η τελευταία να δεχτεί το "ξεφόρτωμα" κάμποσων εκατοντάδων χιλιάδων "ανεπιθυμήτων", που αν "έμεναν Ελλάδα" (όπως είναι ο τίτλος γνωστής προπαγανδιστικής τηλεοπτικής εκπομπής) θα δημιουργούσαν εξίσου ανεπιθύμητες καταστάσεις για την εγχώρια ελίτ. Τέλος οι μεταπολεμικές ελληνικές κυβερνήσεις (δηλαδή η εγχώρια ελίτ) συμφώνησαν ώστε να γίνουν εδώ γερμανικές  επενδύσεις και εισαγωγή γερμανικής τεχνογνωσίας. Eκεί στηρίχτηκε και το "βιομηχανικό θαύμα"/φούσκα του "εθνάρχη" Κων. Καραμανλή και της χούντας των συνταγματαρχών, με τους δεκάδες επί τούτου  κρατικοεπιδοτούμενους έλληνες ψευτοβιομηχάνους (=αντιπρόσωποι / συναρμολογητές ψυγείων, πλυντηρίων και τοστιερών από εισαγόμενα εξαρτήματα) που υπετίθετο ότι θα εισήγαγαν στην Ελλάδα τη γερμανική τεχνογνωσία και θα ίδρυαν εργοστάσια - εκ των οποίων μέχρι το 1980 δεν είχε επιζήσει κανένα...




  Δύο  κορυφαίοι ταγοί των θρασύτατα αυτοαποκαλουμένων "παραγωγικών τάξεων" της Νεοελλάδας. Λες και δεν είναι παραγωγικές οι δουλειές του γιατρού, του εκπαιδευτικού, του καλλιτέχνη, ή του αγρότη / κτηνοτρόφου (ίσως η πιο σκληρή και κακοπληρωμένη δουλειά στη νεοελληνική κοινωνία). Και οι δύο έχουν πλέον μεταπηδήσει στον -εργοδοτικό- συνδικαλισμό και την πολιτική.
   
   Ακόμα κι αν η Ελλάδα δικαιούτο και μπορούσε να πάρει κάτι από τις θρυλούμενες  γερμανικές αποζημιώσεις, θα έπρεπε να ευχόμαστε να μην συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο: κρίνοντας από την τύχη των χρημάτων του σχεδίου Μάρσαλ και του πακτωλού των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων των δεκαετιών 1980 και 1990, όλοι μπορούν να φανταστούν σε ποιών τις τσέπες θα (ξανα)πήγαινε το "παραδάκι" και πόσο ταχυδακτυλουργικά θα (ξανα)εξαφανιζόταν. 
  Μπροστά στη βυζαντινή χαμέρπεια των (β)ρωμηών νεοφαναριωτών, η Μέρκελ και ο Τόμσεν μοιάζουν περισσότερο σε παιδιά με κοντά παντελονάκια, παρά στους "κακούς του έργου", όπως τους παρουσιάζει η προπαγάνδα της εγχώριας ελίτ και της, δεξιόστροφης ή αριστερόστροφης, εθνικοφροσύνης της.
   Για να μην πω ότι αυτό που φοβάται όσο τίποτε άλλο η εγχώρια ελίτ είναι το να γίνει η Ελλάδα το δέκατο έβδομο ομόσπονδο κρατίδιο της Γερμανίας. Αυτό θα σήμαινε τον πλήρη παραμερισμό της και -επιτέλους- την ιστορική της εκπαραθύρωση, αφού οι γερμανοί θα επέβαλλαν την πολιτική και οικονομική κουλτούρα τους και τους δικούς τους κανόνες παιχνιδιού (έστω και με την συζητήσιμη, αλλά τουλάχιστον σύγχρονη, έννοια του δυτικού οικονομικού "φιλελευθερισμού": στοιχειώδης διαφάνεια, στοιχειώδης αξιοκρατία, στοιχειωδώς χρηστή διαχείριση, στοιχειωδώς δίκαιο φορολογικό σύστημα κλπ.). 
  Η σημερινή καλλιεργούμενη στη Νεοελλάδα γερμανοφοβία και αντιγερμανισμός δεν έχουν φυσικά τη ρίζα τους ... στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (αυτό είναι απλώς ένας προπαγανδιστικά καλλιεργούμενος συλλογικός συνειρμός). Ο σημερινός αντιγερμανισμός της (β)ρωμηοσύνης είναι η διάδοχη κατάσταση του αντιαμερικανισμού των δεκαετιών του 1970 και 1980 και αντανακλά τον προαιώνιο τρόμο της εγχώριας παρασιτικής ελίτ μπροστά στον μετασχηματισμό των παραγωγικών δυνάμεων στον δυτικό κόσμο (ό,τι δηλαδή έτρεμε και η βυζαντινή φεουδαρχία, που ένιωθε περισσότερη συγγένεια και οικειότητα με τους οθωμανούς παρά με τη δυτική Ευρώπη). Η (β)ρωμηοσύνη, "δεξιόστροφη" ή "αριστερόστροφη", ήταν, είναι και θα είναι εθνικόφρων, δηλαδή  ελληνοχριστιανική, βυζαντινομεσαιωνική, δυτικοφοβική και τριτοκοσμική.



   Η προαιώνια δυτικοφοβία (το 1453 εκδηλούμενη ως φραγκοφοβία και σήμερα ως γερμανοφοβία) της (β)ρωμησύνης δεν αφορά μόνο στην εθνικόφρονα δεξιά, αλλά εξίσου και στην εξίσου εθνικόφρονα (κάποτε αμερικανόφοβη και σήμερα γερμανόφοβη) αριστερά. Μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο η βυζαντινή δυτικοφοβία  συνδυάζεται με απροκάλυπτο μένος εναντίον της νεολαίας ως "εισαγωγέα" και φορέα "ξένων" (=δυτικών) πολιτισμικών προϊόντων και συμπεριφορών, όπως η ροκ μουσική, κινηματογράφος και λογοτεχνία κ.λπ.. Εδώ είναι η εισαγωγή του εμβληματικού -για τον βυζαντινισμό- δίσκου Ρωμιοσύνη των Μίκη Θεοδωράκη και Γιάννη Ρίτσου (1966), όπου ακούγονται διάφορα εθνικόφρονα και ελληνοχριστιανοτραφή όπως: "Σήμερα περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά είναι ανάγκη να πιαστούμε σφιχτά χέρι με χέρι έλληνες καλλιτέχνες και λαός, για να υπερασπιστούμε την ελληνική λαϊκή κουλτούρα. Σκοτεινές δυνάμεις πνίγουν το ελληνικό τραγούδι στο Ε.Ι.Ρ. Οι ίδιες δυνάμεις προσπαθούν να επιβάλλουν ιδιαίτερα μέσα στη νεολαία μας τα βάρβαρα ήθη των γιεγιέδων. Η απάντησίς μας πρέπει να είναι δημιουργική, επιβλητική, χωρίς ανάσα έως τον θρίαμβο της ελληνικής μουσικής, γνήσιου φορέα του ελληνικού ήθους. Η απάντησίς μας κλείνεται και θα κλείνεται μέσα σε μια μόνο λέξη: Ρωμιοσύνη!".
   Όλη η δυτικοφοβία, ο ρατσισμός, ο σωβινισμός, η σεμνοτυφία, η ηθικολογία, η υποκρισία και ο πολιτισμικός κομπλεξισμός τής διαρκώς φαντασιούμενης ως απειλημένης (β)ρωμηοσύνης περικλείονται στο παραπάνω σωβινιστικό μαργαριτάρι. Απορία: εν έτει 1966, το καταγγελόμενο ως κατεχόμενο από ... σκοτεινές δυνάμεις, Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας έπαιζε τόσο συχνά μουσική για "γιεγιέδες"; Έπαιζε δηλαδή Beatles, Rolling Stones, Animals, Cream, Kinks, Zombies, Buffalo Springfield, Who, Mamas And Papas, Music Machine, Lovin' Spoonful;;;!!!
   Δυστυχώς για τους προπαγανδιστές της αριστεράς, ο καθηγητής της Παντείου Κώστας Κατσάπης στη μελέτη του "ΗΧΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΗΧΟΙ: ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΡΟΚ ΕΝΤ ΡΟΛΛ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, 1956-1967" παρουσιάζει τα αρχεία από τις λίστες τραγουδιών που παίζονταν ακριβώς εκείνη την εποχή στο Ε.Ι.Ρ. (παρμένα από το επίσημο περιοδικό του Ε.Ι.Ρ. "Ραδιοπρόγραμμα") και βέβαια ανάμεσά τους δεν υπάρχει ούτε για δείγμα τραγούδι των "βαρβάρων γιεγιέδων". Οπότε η παραπάνω σταλινική παράκρουση δεν είναι παρά τυπικό δείγμα της γνωστής δυτικοφοβίας της (β)ρωμηοσύνης, εμπλουτισμένο όμως με φθόνο και κομπλεξισμό για τη "δυτικοφέρνουσα" νεολαία. Να επισημάνουμε επίσης ότι τα παραπάνω αντιαμερικανικά επαναλήφθηκαν μέχρι κεραίας, έναν μόλις χρόνο αργότερα από τους χουντικούς συνταγματάρχες και αποτέλεσαν τις κατευθυντήριες γραμμές της χουντικής "εκπαιδευτικής" και αστυνομικής στάσης προς τη νεολαία...
   
   Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι τα πράγματα στη χώρα θα ήσαν χειρότερα αν ο πρωθυπουργός ήταν γερμανός, αν σε κάθε υπουργείο υπήρχε γερμανός υπουργός, ή σε κάθε τράπεζα και δημόσια (ή και ιδιωτική) επιχείρηση γερμανός διευθύνων σύμβουλος, τμηματάρχες, προϊστάμενοι κ.λπ.;
  Ακόμα κι αν σκεφτούμε με τα πλέον συστημικά κριτήρια: τί θα είχε να φοβηθεί από μια υποθετική γερμανική "κατοχή" της χώρας ένας άνθρωπος ψυχικά υγιής, ειλικρινής, ικανός, που δεν θέλει να γλείψει, να καταχραστεί, ή να διαπλεχθεί, που έχει αυτοσεβασμό, αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια, που δεν θέλει να υποσκελίσει καλύτερούς του (αλλά αντίθετα να επωφεληθεί δημιουργικά από αυτούς), που δεν φοβάται την αξιολόγηση (από τους γερμανούς) και που δεν θέλει να αναμετράται με άχρηστους και κομπλεξικούς που του κάνουν τον έξυπνο και του πουλάνε εξουσία και νταηλίκι; Και ειδικά ένας νέος που θέλει να έχει όνειρα και στοιχειωδώς αξιοπρεπές μέλλον κι όχι την προσβλητική ελεημοσύνη των 495 ευρώ βασικού μισθού;
    

   ΤΑ ΣΚΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΥΨΕΙ Η ΓΑΤΑ (ο αντιγερμανισμός ως ο εθνοπατριωτικός φερετζές του βυζαντινισμού)
  Αξίζει να προσεχθεί ότι όλες οι ομολογίες ως προς το ότι οι υπάλληλοι των δανειστών του προτεκτοράτου χρησιμοποιούνται ως φόβητρο για να περνάει τα "δικά της" η (νεο)βυζαντινή ελίτ, δεν προέρχονται από τίποτε "αναρχοκομμουνιστάς", "ανθέλληνας" και "διεθνιστάς", αλλά από ταγούς και έντυπα του εγχώριου δημογεροντισμού. Ο ένας σύνδεσμος αφορά στην -επίσης υπό οικονομική επιτήρηση- Κύπρο, έτσι για να φανεί ότι οι ταγοί της (β)ρωμηοσύνης είναι παντού και πάντα ίδιοι.                                

-«Πολυνόμος είναι το δίκιο του ΙΟΒΕ»
-ΕΕ: Η τρόικα δεν ζήτησε την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων στην Ελλάδα

-Η τρόικα δεν ζήτησε μείωση βασικού μισθού και κατάργηση δώρων. Η κυβέρνηση το... πρότεινε!

-H Ελλάδα κάτω από τη Σιδερένια Φτέρνα: δεν ζήτησε η Τρόϊκα την μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα!

-ΚΕΒΕ-ΟΕΒ: Ζητούν από την τρόικα μείωση κατώτατου μισθού 
-Π. Παυλόπουλος: Απατεώνες όσοι υποστηρίζουν ότι η Τρόικα ζητά μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα!
-Φ. Κουβέλης: Η τρόικα προωθεί ιδιωτικά συμφέροντα. Γίνονται "προαπαιτούμενα" ρυθμίσεις που υπαγορεύονται από εγχώριους επιχειρηματικούς κύκλους
-Ξεμπροστιάζονται δημόσια ΠΑΣΟΚ – ΣΕΒ για το ποιος ζήτησε τις μειώσεις μισθών!
-Η Τρόικα πατάει φρένο στις περικοπές μισθών, τους φόρους και τα εύκολα μέτρα.







Σημειώσεις
[1]Βλ. ΕΚΚΛΗΣΙΑ - ΦΕΟΥΔΑΡΧΕΣ ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝ/ΛΗΣ (πώς εξαιτίας τους παρατάθηκε έως σήμερα ο βυζαντινός μεσαίωνας και χάθηκε η ευκαιρία τής πολιτιστικής μας επαναφοράς) 
[2]Βλ. Του κιοφτέ με το μουστάκι…
[3] Βλ. Η λογοκοπία περί επαναπατρισμού των ελληνικών αρχαιοτήτων

Θ.Λ. 

Δείτε επίσης:
Ο ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ: η «κακιά» Ευρώπη, η «φίλη» Ρωσία και η ξεχασμένη Αμερική, της Αλεξάνδρας Ιωαννίδου


34 σχόλια:

  1. Tί λέει η περίφημη "έκθεση Πόρτερ" του 1947 για την Ελλάδα;

    "Εδώ δεν υφίσταται κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ' αυτού υπάρχει μια χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικοί από τους οποίους είναι χειρότεροι από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την ικανότητα.

    Υπάρχει μεγάλη ανομοιομορφία εις το βιοτικόν έπίπεδον και τα εισοδήματα ανά την Ελλάδα. Οι κερδίζοντες, δηλαδή οι βιομήχανοι, οι έμποροι, οι κερδο­σκόποι και οι μαυραγορίται, διάγουν έν πλούτω και χλιδή, το πρόβλημα δε αυτό ουδεμία κυβέρνησις το αντιμετώπισεν αποτελεσματικώς. Εν τω μεταξύ αι λαϊκαί μάζαι περνούν μιαν αθλίαν ζωή. Οι κερδίζοντες είναι σχετικώς ολίγοι τον αριθμόν και ο συνολικός πλούτος των, περιερχόμενος εις τό σύνολον του πληθυσμού θα έπέφερεν ελάχιστην βελτίωσιν των γενικών συνθηκών διαβιώ­σεως. Αλλ' ο πολυτελής τρόπος ζωής των εν μέσω της πτώχειας συντείνει εις το να εξοργίζη τας μάζας και να υπογραμμίζη την δυστυχίαν των πτωχών.

    Η δημόσια διοίκηση είναι υπερβολικά εκτεταμένη. Οι χαμηλοί μισθοί προσαυξάνονται βάσει ενός εντελώς συγκεχυμένου συστήματος επιδομάτων, χάριν των οποίων τινές δημόσιοι υπάλληλοι κερδίζουν μέχρι και τέσσερις φορές περισσότερο από τον βασικό μισθό τους.

    Υπάρχει εις την χώραν σημαντικόν ποσοστόν συγκεκαλυμμένης ανεργί­ας, δεδομένου ότι τα 20% του πληθυσμού χρησιμοποιούνται υπό του κράτους ή εξαρτώνται εξ αυτού. Τα χαμηλότατα επίπεδα ζωής των δημοσίων υπαλ­λήλων, των συνταξιούχων και των άλλων μισθοβιώτων αποτελούν ένα σημαντικό παράγοντα, ο οποίος συμβάλλει εις την πολιτικήν και κοινωνικήν έντασιν που χαρακτηρίζει σήμερον την Ελλάδα.

    Ουδέν μέτρον ελήφθη από της απελευθερώσεως δια να δοθή χρήσιμος εργασία εις τους δυναμένους να εργασθούν από το ευρύ αυτό στρώμα του πληθυσμού.

    ... Δύο και ήμισυ έτη μετά την άπελευθέρωσιν η Ελλάς ευρίσκεται εις μί­αν κατάστασιν νεκρώσεως παρά την ούσιαστικήν έξωτερικήν βοήθειαν και την αρμοδίαν εξωτερικήν καθοδήγησιν. Εις ολόκληρον την χώρα, απ΄ άκρου εις άκρη, κυριαρχεί μία γκρίζα ανυπεράσπιστη, βαθιά έλλειψη πίστης για το μέλλον - μία έλλειψη πίστης που οδηγεί σε πλήρη απραξία προς το παρόν. Οι άνθρωποι έχουν παραλύσει από την αβεβαιότητα και τον φόβο, οι επιχειρηματίαι δεν επενδύουν, οι καταστηματάρχαι δεν αποθηκεύουν προμήθειες.

    ... Σημαντικά ποσά ξένου συναλλάγματος εσπαταλήθησαν κατά τό πα­ρελθόν έτος [1946] εις εϊσαγωγάς ειδών πολυτελείας, εις πώλησιν χρυσών λιρών από το κράτος και εις πράξεις επί του νομίσματος εις την μαύρην άγοράν.

    από
    http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BA%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7_%CE%A0%CF%8C%CF%81%CF%84%CE%B5%CF%81

    Tί 1453, τί 1947, τί 2014... Ο χρόνος σε αυτόν τον βρωμότοπο έχει σταματήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, δεν έχει αλλάξει τίποτα. Στην έκθεση όμως υπάρχει ένα σοβαρό λάθος: "Οι κερδίζοντες είναι σχετικώς ολίγοι τον αριθμόν και ο συνολικός πλούτος των, περιερχόμενος εις τό σύνολον του πληθυσμού θα έπέφερεν ελάχιστην βελτίωσιν των γενικών συνθηκών διαβιώ­σεως".

      Oύτε τότε ίσχυε αυτό, ούτε και τώρα.
      Πρόκειται απλώς για μια ακόμα δικαιολογία της εγχώριας ελίτ: "μα πόσο πλούσιοι νομίζετε ότι είμαστε, τέλος πάντων;". Πάνω απ' όλα πρόκειται για μια ακόμα απόδειξη τού πώς η εγχώρια ελίτ (που έχει την πουστιά στο "ιστορικό" της γονίδιο) ξεγελάει ακόμα και τους πιο σχολαστικούς "κουτόφραγκους".

      Ορίστε άλλη μια ομολογία από εγχώρια φυλλάδα / σφουγγοκωλάριο των νεοκοτσαμπασήδων:
      "Ετσι ζουν οι έλληνες Κροίσοι σε καιρό κρίσης"
      http://www.tovima.gr/society/article/?aid=484283

      Διαγραφή
  2. Σχεδόν συμφωνώ με τις απόψεις σου.
    Δεν συμφωνώ μόνο σε ένα σημείο,σ´εκείνο με τις αποζημειώσεις και για να γίνω πιο σαφής δεν αναφέρεσαι στο αναγκαστικό δάνειο που που πήραν οι γερμανοί από την ελλάδα και που ακόμα και τώρα το παραδέχονται, αλλά με κομψό τρόπο, λένε στούς καραγκιόζηδες
    έλληνες πολιτικούς σκασμός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ιστορία αυτού του δανεισμού είναι μπερδεμένη όπως κάθε τραπεζική ιστορία μεγάλων εμπλεκομένων και μεγάλων συμφερόντων.

      Κατ' αρχήν ο δανεισμός αυτός (που δεν αφορούσε αποκλειστικά στους γερμανούς) έγινε απολύτως νόμιμα, για να καλυφθούν τα έξοδα συντήρησης των στρατών κατοχής (γερμανικού, ιταλικού και βουλγαρικού) όπως εξάλλου προβλέπεται από τις διεθνείς συνθήκες (που έχει υπογράψει και η Ελλάδα), σύμφωνα με τις οποίες ο ηττημένος πληρώνει τα έξοδα συντήρησης του στρατού κατοχής. Εξάλλου αυτό είναι κάτι που προβλέπεται και από το πανάρχαιο άγραφο δίκαιο του πολέμου, το οποίο, όχι σπάνια, οι ανάλογες διεθνείς συνθήκες απλώς επικυρώνουν.

      Επιπλέον το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων αυτών (ή μάλλον όλο) ξαναγύρισε σε "ελληνικά χέρια" και στην "εθνική οικονομία" (σε έλληνες βιομήχανους, κατασκευαστές, εργολάβους κ.α. "επενδυτές", που έκαναν χρυσές δουλειές ως προμηθευτές των γερμανών και των ιταλών). Αυτό το (επίτηδες ανεξακρίβωτο...) ποσοστό θα πρέπει να αφαιρεθεί από το συνολικό ποσό του εν λόγω δανείου.

      Τέλος, οι γερμανοί (σε αντίθεση με τους ιταλούς) είχαν αρχίσει να καταβάλλουν τις δόσεις των επιστροφών του δανείου και σταμάτησαν μόνο όταν (και λόγω του ότι) έχασαν τον πόλεμο.

      Ένα άλλο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της ελληνικής υποκρισίας είναι ότι ουδέποτε (συ)ζητήθηκαν από ελληνικής πλευράς οι ανάλογες υποχρεώσεις των ιταλών (οι οποίοι δεν πλήρωσαν ούτε δεκάρα...).

      Με λίγα λόγια το ποιός δανείστηκε, πόσο δανείστηκε, τί επεστράφη και πού πήγαν τα υπόλοιπα λεφτά, είναι κάτι που ούτε την Ελλάδα συμφέρει να βγει στην επιφάνεια.

      Η απόλυτη θα έλεγα πληροφόρηση που μπορεί να έχει κάποιος σχετικά με το ζήτημα των αποζημιώσεων (και της απολύτως επίσημης, έναντι καθόλου ευκαταφρόνητων ανταλλαγμάτων, παραίτησης της Ελλάδας από αυτές) βρίσκεται στο συλλογικό έργο "Γερμανικές αποζημιώσεις" της σειράς "Ιστορικά" της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία" (Ιούνιος 2010).

      Δυστυχώς δεν μπορώ να σε παραπέμψω κάπου στο διαδίκτυο, μια και δεν βρήκα εκεί καμμία, έστω και στοιχειωδώς, σοβαρή πληροφόρηση, παρά μόνο τη γνωστή εθνικοφανφαρονική αρλουμπολογία (ειδικά της αριστεράς).

      ΥΓ. Πολύ μου αρέσει το μπλογκ σου.

      Διαγραφή
    2. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
      Έχω και ένα δεύτερο μπλόγκ στην διεύθυνση:http://anhsyxia.wordpress.com/ και είναι σχεδόν αντίγραφο του ΔΗΘΕΝ κι αυτό γιατί είχα κάποια προβληματάκια κατά καιρούς με την google.
      Με την εναπόθεση και μετάθεση ευθυνών σε άλλους για την ''κακοδαιμονία;'' μας, επιβεβαιώνεται η ανεπάρκειά μας.
      Θεωρώ ότι η συνειδητοποίηση του βιασμού του ανθρωπίνου γένους από τη θρησκεία και το κράτος -έθνος,είναι το κλειδί της ελευθερίας.
      Όταν οι άνθρωποι αρχίσουν να απορούν γιατί να υπάρχουν πλούσιοι (πολύ ή λίγο δεν έχει σημασία) και φτωχοί τότε θα γυρίσουν ανάποδα οι δείχτες του ρολογιού.
      Μακάρι να προλάβω να το ζήσω.
      Όσο για την Μέρκελ,τον Σόιμπλε ,το δντ και όλο το συνάφι των δανειστών, μου είναι παντελώς και εξ ολοκλήρου αδιάφοροι. Έχουν ένα ρόλο και τον παίζουν πολύ καλά. Το ζήτημα είναι τα ασπόνδυλα στην ελλάδα που το παίζουν εξουσιαστές και τα υβρίδια που τους εκλέγουν πως ανέχονται τόση ξεφτίλα.
      Έρχεται στο μυαλό μου η φράση από ένα έργο του Σαίξπηρ αν δεν κάνω λάθος το "Ιούλιος Καίσαρ''.
      Περισσεύουν «οι λύκοι» όταν πολλαπλασιάζονται τα «πρόβατα» ...

      Διαγραφή
  3. @
    " Έκτοτε η χώρα παρουσιάζει ένα δυτικοφανές ψευδεπίχρισμα ενώ από -όχι πολύ πιο- πίσω βασιλεύει ο βυζαντινός μεσαίωνας."

    Η βυζαντινή πανουργία φαίνεται κι απ' το ότι αυτό το μεσαιωνικό ελληνόφωνο μόρφωμα κατάφερε και εξαπάτησε σε τέτοιο βαθμό τους κουτόφραγκους (χωρίς εισαγωγικά) που έπεισε για τη "σύγχρονη" φυσιογνωμία του. Κι έτσι έγινε δεκτό στην τότε Ε.Ο.Κ.

    Θα μου πεις: οι κουτόφραγκοι ήσαν τόσο αφελείς; Όχι βέβαια. Αντιθέτως ήθελαν κι αυτοί να κάνουν τη δουλίτσα τους. Αλλά το παραπάνω αποτελεί και το πλέον κλασικό παράδειγμα τού πώς η εγχώρια ελίτ καταφέρνει να χρησιμοποιεί τους εκάστοτε ισχυρούς πολύ περισσότερο από όσο επιτρέπει να χρησιμοποιηθεί η ίδια από αυτούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η μεγαλύτερη διπλωματική και ιστορική επιτυχία της δυτικόφοβης (β)ρωμηοσύνης μετά την "τρίπλα" στους οθωμανούς το 1453 (και την παράταση του Μεσαίωνα κατά τέσσερεις ακόμα αιώνες) ήταν η προσχώρηση σε αυτήν ακριβώς τη "βδελυρή" Δύση (βλ. Ε.Ο.Κ.). Και μάλιστα χωρίς να θιγεί στο ελάχιστο ο βοθροπυρήνας της χριστιανορθόδοξης δυτικοφοβίας, της κοτσαμπασίδικης οικονομικής υπανάπτυξης, της φαναριώτικης καριολωσύνης και του εν γένει βυζαντινού τριτοκοσμισμού.

      Οπωσδήποτε είναι ένα είδος κακόγουστου χιούμορ της Ιστορίας το ότι οι κάτοικοι μιας χώρας που εντάχθηκε εκούσια σε δυτικό συνασπισμό, δηλώνουν περήφανα ... ανατολίτες.

      Διαγραφή
  4. νομίζω πως τελικά όλες μας οι συζητήσεις είναι καρποφόρες. Αν είναι να κανονίσουμε την επόμενη διότι από τέλη ιουνίου μην τον είδατε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μου αρέσει που οι Έλληνες τα έχουν βάλει με τη Siemens που λάδωσε για να πάρει δημόσια έργα στην Ελλάδα. Δηλ. οι Έλληνες επιχειρηματίες που παίρνουν δημόσια έργα στην Ελλάδα, τα παίρνουν αξιοκρατικά; Πώς θα μπορούσε να τους ανταγωνοιστεί η Siemens χωρίς να λειτουργήσει με τους άγραφους κανόνες της Ελλάδας. Αντίθετα, αν υποθέσουμε ότι η Siemens έκανε κάτι τέτοιο εδώ στη Γερμανία, την επόμενη θα έπρεπε να κλείσει, αφού κανείς Γερμανός δεν ξαναγόραζε ποτέ τα προϊόντα της.

    Ανδρομάχη, Αμβούργο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μην κρίνεις εξ' ιδίων τα αλλότρια...

      Δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να καθαγιάσω τον εντόπιο ψυχαναγκασμό, όμως η χώρα-εταιρία πρότυπο, για την εσωτερική σας κατανάλωση είναι εξιδανικευμένη.

      Για την εξωτερική κατανάλωση, ρώτα αυτούς που αξιοκρατικά πορεύονται σε ξένους τόπους...

      Να κλείσω ξανά με παροιμία.
      Το αγώι 'κάνει'-ξυπνάει, τον αγωγιάτη...

      Φιλικούς χαιρετισμούς στην αυτού μεγαλειότατη...

      Διαγραφή
    2. Τυπική ελληνική μή-απάντηση της τελευταίας πενταετίας για εσωτερική κατανάλωση (στην Ελλάδα).

      Διαγραφή
    3. Αγαπητή Ανδρομάχη με το ωραίο όνομα...

      Θα σου το πω απλά για να το καταλάβεις.

      Διαθέτω επιχειρηματική τεχνολογία αιχμής και θεωρώ ότι είναι καλύτερη της αντίστοιχης γερμανικής.

      Θες να γίνεις αντιπρόσωπος μου στην Γερμανία ?
      Πήγαινε να τους την πουλήσεις και μετά τα ξαναλέμε...

      Φιλικά

      Διαγραφή
    4. αν έχεις καλύτερη τεχνολογία από τους γερμανούς φέρτη να την πουλήσω εγώ. Δεν κάνω πλάκα, χρυσοπληρώνουν τέτοιες περιπτώσεις αν όντως είναι όπως λες..... περιμένω, μην αρνηθείς γιατί θα θεωρήσω πως λες φούμαρα email επικοινωνίας όποτε θες: kleitor@gmail.com

      Διαγραφή
  6. Παρεμπιπτόντως...

    Η έκθεση Πότερ του 47 αναφερόταν στην Αθήνα, όχι στην Ελλάδα.

    Έχουμε μάθει να τσουβαλιάζουμε και να βρομίζουμε όλο τον τόπο επειδή δεν μάζεψαν τα σκουπίδια στο Κολωνάκι...



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίσως σε στενοχωρήσω :)
      αλλά η έκθεση Πόρτερ αφορούσε σαφέστατα σε όλη την Ελλάδα. Όπως άλλωστε και το πακέτο Μάρσαλ με το οποίο ήταν συνδεδεμένη:
      http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BA%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7_%CE%A0%CF%8C%CF%81%CF%84%CE%B5%CF%81

      Διαγραφή
    2. Δεν με στεναχωρείς...

      Ας μου επιτρέψεις να μην θεωρώ την εικόνα του Πότερ πανελλαδική...

      Όχι ότι δεν είχε επαρχιώτικες προεκτάσεις...
      Αλλά όχι στο ότι δεν το κανόνιζε το κέντρο εξουσίας ?

      Το πακέτο Μάρσαλ, με αφορμή, αυτή την πανελλαδική εικόνα συμφωνήθηκε, με την αθηνοκεντρική πολιτική εφαρμόστηκε...

      Διαγραφή
    3. Κάνε ένα κόπο να την διαβάσεις...
      Να σου υπενθυμίσω επίσης ότι οι νεοέλληνες νεοφαναριώτες (και οι πελατειακοί στρατοί τους) στην συντριπτική πλειοψηφία τους ήσαν ανέκαθεν επαρχιώτες και όχι αθηναίοι. Αν και δεν βλέπω τί σχέση έχει όλος αυτός ο "εσωτερικός" προβληματισμός...

      Διαγραφή
    4. Κοίτα...
      και ο Μπένι-Βενιζέλος 'θεσσαλονικιός' είναι...
      Όπως και ο Τσο-χατζό...που κάνει τον κινέζο.

      Αυτό δεν σημαίνει πως έχουν την δυνατότητα να βγουν από το μαντρί....

      Εσωτερικός προβληματισμός... ναι έχω τέτοιο...
      Εσύ τι εννοείς ?


      Διαγραφή
    5. Εννοώ προβληματισμό που είναι "στον κόσμο του" και πολύ μακριά από την ουσία.

      Διαγραφή
    6. Ποιος ο κόσμος και ποια η ουσία...?

      Να αυτοκαταργηθώ, δεν παίζει....

      Διαγραφή
    7. Λίγη ακόμα έκθεση Πόρτερ:

      "Απ' ό, τι μπόρεσα να διαπιστώσω, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμιάν άλλη πολι­τική πρακτική από το να εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια ώστε να διατηρηθεί στην εξουσία απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος... [.......] στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση των προνομιών μίας μικρής κλίκας εμπόρων και τραπεζιτών, οι οποίοι αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα.
      Η κλίκα αυτή είναι αποφασισμένη να υπερασπίσει με κάθε μέσο τα οι­κονομικά της συμφέροντα και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το τι μπορεί να στοιχίσει αυτό στην οικονομία της χώρας. Τα μέλη αυτής της κλίκας επιθυ­μούν να διατηρήσουν άθικτο ένα φορολογικό σύστημα που τους ευνοεί, με αληθινά σκανδαλώδη τρόπο. Αντιτίθενται στον έλεγχο συναλλάγματος, γιατί αυτό θα τους εμποδίσει να εξάγουν τα κέρδη τους στις τράπεζες του Καΐρου και της Αργεντινής. Δεν διανοήθηκαν ποτέ να επενδύσουν τα κέρδη τους στη δική τους χώρα για να βοηθήσουν στην αναστήλωση της εθνικής οικονομίας.
      Τα συμφέροντα των εφοπλιστών προστατεύονται επίσης με σκανδαλώδη τρόπο. Η ελληνική εμπορική ναυτιλία ανθεί στην εποχή μας και οι εφοπλιστές κερδίζουν τεράστια ποσά, αλλά το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος δεν απο­κομίζει κανένα όφελος απ' αυτό. Οι μισθοί των ναυτικών γυρίζουν στην Ελ­λάδα, αλλά οι εφοπλιστές ασφαλίζουν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών τους στις ξένες χώρες. "

      Το "αθηνοκεντρικό" του πράγματος σε μάρανε; Δηλ. αν ήταν θεσσαλονικοκεντρικό (ή ισταμπουλοκεντρικό όπως ήταν κάποτε), θα άλλαζε τίποτα;
      Mάλλον θα πρέπει να "αυτοκαταργηθείς". Είναι πιο εύκολο από ό,τι να καταργηθεί η, απαράλλακτη εδώ και αιώνες, ελληνική πραγματικότητα.

      Διαγραφή
    8. Κοίτα, δεν με μάρανε τίποτα.
      Από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε.

      Ουσιαστικά δεν διαφωνούμε, το ξέρεις...
      Όμως αυτή η πραγματικότητα που περιγράφεις -στο σήμερα- πώς να το κάνουμε, από την Αθήνα εκπορεύεται.

      Όχι ότι σε άλλες εποχές, οι πόλεις που αναφέρεις, δεν έπαιζαν ένα ανάλογο ρόλο.

      Τι να κάνω τώρα ?
      Να πάω στο φανάρι και να κάνω απεργία πείνας?

      Πάντως για να χαριτολογήσω...
      Άμα με λέγαν Βάσω... που λέει και το τραγούδι...

      Αν 'δημοκρατικά' έπαιρνα μέρος στις προσεχείς εκλογές θα διαφήμιζα την συμμετοχή μου με κεντρικό σύνθημα.

      Θα σας αλλάξω την πρωτεύουσα σε μια νύχτα.

      Σε άλλες εποχές.. θα το έκανα όπως Αλέξανδρος...
      Πρώτα θα εξασφάλιζα τον βορά και κατόπιν θα έκανα μια βόλτα στο νότο...

      Και πριν προλάβεις να με κατηγορήσεις για 'φασιστικές' πρακτικές θα σου έλεγα ότι...

      Για την δημοκρατία που θέλεις..όποια...
      Πρέπει να παλέψεις....κάπως.

      Στον δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση...
      τα πράγματα μπορεί να μην μπορούν να είναι και τόσο 'δημοκρατικά'.

      Δεν γνωρίζω αν ο γόρδιος δεσμός θα μπορούσε να κοπεί με 'δημοκρατικές διαδικασίες'.

      Χαίρε


      Διαγραφή
    9. @
      "Ουσιαστικά δεν διαφωνούμε, το ξέρεις..."

      Διαφωνούμε μέχρι εκεί που δεν παίρνει και το ξέρεις πολύ καλά. Για σένα φταίει το "νότιο κράτος της Αθήνας" και (αν κρίνω από την απάντησή σου στην Ανδρομάχη) η "χώρα-εταιρία πρότυπο" της Γερμανίας και η "αυτού μεγαλειοτάτη" Μέρκελ (δηλ. οι κακοί ξένοι). Και η λύση είναι ο ... ελληνικός βοράς και ο Αλέξανδρος (δηλ. κάτι ακόμα πιο γραφικό και εκτός τόπου και χρόνου κι από το Βυζάντιο).

      Για μένα το πρόβλημα είναι οι νεοέλληνες (και φυσικά οι διάφορες εθνικές φαντασιώσεις τους, όπως ο Αλέξανδρος, το Βυζάντιο, ο "μαρμαρωμένος βασιλιάς" κλπ).

      Αν οι νεοέλληνες κατέβαλαν τη μισή μόνο (και πολύ λέω) προσπάθεια από αυτή που καταβάλλουν για να εθελοτυφλούν και να κρύβονται πίσω από το δαχτυλάκι τους, προκειμένου να γίνουν -επιτέλους- δυτικός λαός, θα είχαν λύσει ΟΛΑ τα σημερινά τους προβλήματα.

      Πιθανότατα, βέβαια, θα είχαν άλλα, αλλά τουλάχιστο θα ήσαν σύγχρονα και αντιμετωπίσιμα, σε αντίθεση με τη σημερινή τους ΕΚΟΥΣΙΑ καθυστέρηση και ανωριμότητα που ακριβώς γι' αυτό δεν έχει την παραμικρή πιθανότητα θεραπείας.

      Για σένα η απλή λύση είναι να εμφανιστεί ένας Αλέξανδρος που (όπως και στην αρχαιότητα) θα επιβάλλει με τον βούρδουλα, ποιός ξέρει ποιές εμμονές του. Για μένα η -καθόλου εγγυημένη- λύση είναι μακρόχρονη ψυχοθεραπεία.

      Διαγραφή
    10. Νομίζω ότι ανέφερα ότι χαριτολογώ...

      Δεν πειράζει.
      Μου ζητάς να ξεχάσω την λίγη ιστορία που ξέρω και να κάνω ψυχοθεραπεία.

      Αυτό κάνανε και οι ρωμαιοκαθολικοί μοναχοί του μεσαίωνα.
      Αυτοβουρδουλιάζονταν.

      Ντάξει.. πόσα χρόνια?
      10-15 οκ.

      Να σε ενημερώσω χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, ότι είμαι παιδί της δύσης.

      Εσωτερικά και εξωτερικά.
      Στον επαγγελματικό μου στίβο χρησιμοποιώ δυτική τεχνολογία και είμαι πολύ καλός...έτσι λένε.

      Έχω εμπειρία 15 ετών στο άθλημα και βάση της φύσης της εργασίας μου έχω μπει στα 'εσώψυχα' σε πάνω από 1000 επιχειρήσεις, οι περισσότερες εντός...

      Παρά ταύτα και παρ' όλο που με προτρέπεις να ξεχάσω...
      θα σου πω μόνο το εξής για τα... εξωτερικά θέματα...

      Ο τόπος βγήκε κερδισμένος από την συμμετοχή του στον 2 π.π. παρόλα αυτά δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ο παππούς μου πήγε μετανάστης στην γερμανία την δεκαετία του 50...

      Αυτή την απορία την είχα από τα γυμνασιακά μου χρόνια....

      Και εσωτερικά, ποια βυζαντινή ιστορία διαβάζω ?
      Αυτή που είναι εξ'ολοκλήρου γραμμένη από τους δυτικούς.
      Και μεταφρασμένη στην εντόπια γλώσσα βεβαίως.
      Οκ.

      Τώρα όσον αφορά την Αλεξάνδρεια παρομοίωση σχετικά με την πρωτεύουσα...

      Είμαι δημοκράτης.

      Δεχόμεθα προτάσεις....

      Διαγραφή
    11. Το ότι οι μοναχοί αυτοβουρδουλιάζονταν, το εννοείς ως ψυχοθεραπεία;

      Το ότι κάποιος χρησιμοποιεί δυτική τεχνολογία τον κάνει απαραίτητα "παιδί της δύσης"; Με αυτή τη λογική οι ιρακινοί και οι ιρανοί που έχουν πυρηνικά και η Ινδία που έχει δορυφόρους στο διάστημα είναι πιο δυτικοί από τους δανούς, τους καναδούς και τους αυστριακούς.

      Η Ελλάδα δεν βγήκε κερδισμένη από τον β' παγκόσμιο πόλεμο αλλά σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ό,τι ήταν πριν. Το ότι ήταν στο στρατόπεδο των νικητών δεν σημαίνει ότι ήταν και κερδισμένη (ένα πιόνι που θυσιάστηκε για άλλους ήταν). Έτσι εξηγείται και το πώς ο παππούς σου πήγε μετανάστης στην γερμανία την δεκαετία του '50.

      Αν διαβάσεις και την ελληνική ιστορία από δυτικούς (ειδικά την αρχαία) θα έχεις πιστεύω μια πολύ πιο έγκυρη εικόνα της. Και επίσης θα καταλάβεις το πώς οι δυτικοί την αξιοποίησαν και διδάχτηκαν από αυτή (και βρίσκονται εκεί όπου βρίσκονται σήμερα), σε αντίθεση με τους νεοέλληνες (που επίσης βρίσκονται εκεί όπου βρίσκονται σήμερα).



      Διαγραφή
    12. Το ανέφερα ήδη ότι ουσιαστικά δεν διαφωνούμε στην θεωρία.

      Διαφωνούμε -αν μπορώ να χρησιμοποιήσω την λέξη- στο ότι εσύ παραμένεις αναλυτής γεγονότων και εγώ θέλω να δημιουργήσω νέα γεγονότα προς ανάλυση.

      Τα Γιάννενα κάνουν για νέα πρωτεύουσα λες ?

      Επιπλέον, είναι σαφές ότι νεοφαναριωτοκοτσαμπασιεπιχειρηματοεμποροεφοπλιστικό κεφάλαιο είναι άμεσα συνδεδεμένο -εκτός του city- και με το γερμανικό κεφάλαιο.

      Τα αντιγερμανικό μένος είναι κατά κάποιο τρόπο τόσο άσφαιρο όσο και το αντιαμερικανικό.

      Αυτό το κεφάλαιο μας θέλει 'ανατολίτες'...
      Όχι ότι δεν το έχουμε και μέσα μας αλλά να...
      Βολεύει.

      Κατά τα άλλα, η δυτική τεχνολογία δεν σε κάνει παιδί της δύσης και τα παντελόνια δεν κάνουν τον βλάχο δυτικό.

      Έτσι ή αλλιώς..παιδιά του σωλήνα θα ήμαστε σε λίγο καιρό.

      Αν δεν είμαστε ήδη.

      Μήπως η Καστοριά...


      Διαγραφή
    13. Το Βερολίνο (και η Ελλάδα το 17ο κρατίδιο της Ομοσπονδιακής Γερμανίας)

      Διαγραφή
    14. Άμα είναι να πληρώνω την κτηνοβασία σε ευρά...
      Δέχομαι για πρόεδρο και την κονσιτά :)


      Διαγραφή
  7. Στην προ ημερών ομιλία του στη ΔΕΘ ο Τσίπρας υποσχέθηκε εεπαναφορά του βασικού μισθού στα 750 €.
    Δημοσιογράφος (δεν θυμάμαι ποιός) τον παγίδεψε ρωτώντας τον τί θα κάνει μια υποθετική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αν η Μέρκελ "πατήσει πόδι στο θέμα του κατώτατου μισθού που αποτελεί γνωστή νεοφιλελεύθερη εμμονή". Κι αντί ο ... μελλοντικός πρωθυπουργός να του απαντήσει ότι η εμμονή είναι να πιστεύεις πως ο βασικός μειώθηκε λόγω της "κακιάς τρόικας" και όχι λόγω απαίτησης του ΣΕΒ, μάσαγε τα λόγια του και παρλαπιπίαζε περί "διεθνών συμμαχιών" που πρέπει να κάνει η Ελλάδα για να αντισταθεί στις "πιέσεις" κλπ.

    Φ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Και η ομολογία από το πλέον αντιμερκελικό μέσο:
    http://tvxs.gr/news/ellada/stimeno-paixnidi-ton-pieseon-tis-merkel

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σουλτς: Αποκλειστική επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης η λιτότητα

    http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/soylts-apokleistiki-epilogi-tis-ellinikis-kybernisis-i-litotita

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Aλλη μια απόδειξη για το ποιός δίνει "γραμμή" στους δανειστές:

    «Στηλώνει τα πόδια» ο ΣΕΒ στην επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων - Πού «κολλάει» η διαπραγμάτευση.
    Το ζήτημα των εργασιακών σχέσεων που επικρατούν στη χώρα, αποτελεί κομβικό σημείο της διαπραγμάτευσης. Μόνο τυχαία δεν είναι ως προς αυτό, η επίσκεψη που πραγματοποίησε χθες το μεσημέρι, πριν από την έναρξη των διαπραγματεύσεων, ο ΣΕΒ στο Χίλτον για να συναντηθεί με τους εκπροσώπους των θεσμών. Είναι προφανές ότι μια πιθανή επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, άρα και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας σε βάθος χρόνου, δεν θα έβρισκε σύμφωνους τους βιομήχανους, οι οποίοι έχουν ανοιχτά εκφραστεί για περαιτέρω ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, στο βωμό της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.

    http://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/ergasiaka/146961/stilonei-ta-podia-o-sev-stin-epanafora-ton-syllogikon-diapragmateyseon-poy-kollaei-i-diapragmatefsi

    ΑπάντησηΔιαγραφή