.

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ ΙΕΡΩΝ ΑΓΕΛΑΔΩΝ

Μια από τις διαχρονικές εθνικές "επιδόσεις" τής (β)ρωμηοσύνης





  Σε ένα παλιό τεύχος του αείμνηστου ΠΟΠ & ΡΟΚ (Αύγουστος 1982), ένας νεοεμφανιζόμενος τότε αρθρογράφος, ο Γιάννης Μαλαθρώνας, είχε δημοσιεύσει ένα "προβοκατόρικο" άρθρο για τους Pink Floyd. Ολόκληρο το "ασεβές" αυτό κείμενο υπάρχει εδώ (και είμαι υπόχρεος στον φίλο που το ανάρτησε): Pink Floyd - Ξαναχτίζοντας Tο Tείχος.  
   Το διαβόητο κείμενο είχε ξεσηκώσει αυτό που λέμε "θύελλα αντιδράσεων" από τους εν Ελλάδι οπαδούς των Pink Floyd. Δυστυχώς δεν στάθηκε δυνατό να βρω τις επιστολές "διαμαρτυρίας" τους που είχαν δημοσιευτεί στα μεταγενέστερα τεύχη του περιοδικού (για τα οποία έχω μετανιώσει πολλές φορές που δεν τα φύλαξα). Γιατί παρ' όλο που ο οποιοσδήποτε μπορεί να διαπιστώσει (παρά τις απολύτως σεβαστές ενστάσεις του) ότι το κείμενο του Γιάννη Μαλαθρώνα είναι δεόντως τεκμηριωμένο, αυτό που θυμάμαι πολύ καλά είναι ότι οι αντιδράσεις των εγχωρίων (κ)οπαδών ήσαν πανομοιότυπες με αυτών μιας θρησκείας: βρισίδι στον Μαλαθρώνα, κατηγορίες ότι έγραψε το άρθρο από εμπάθεια, ή για να γίνει γνωστός κ.λπ. και, γενικώς, απολύτως καμμία απάντηση επί της ουσίας. Έτσι, η παρουσίαση των Pink Floyd ως δεινοσαύρων που καταδυναστεύουν τα μυαλά και καταστέλλουν τη ζωτικότητα όσων νέων εθίζονται στη μουσική τους, δικαιώθηκε πλήρως από τις αντιδράσεις των εγχωρίων (κ)οπαδών (εκ των οποίων, επαναλαμβάνω, ούτε ένας δεν είχε προσπαθήσει να απαντήσει επί των γραφομένων).
  Σε ό,τι με αφορά προσωπικά, το άρθρο εκείνο του Γιάννη Μαλαθρώνα  μού είχε επιβεβαιώσει διάφορα ανεπεξέργαστα πράγματα που ήδη ένιωθα, αλλά (ως μαθητής) δεν είχα ακόμα τη δυνατότητα να τα εκφράσω με τέτοια ακρίβεια. Ήταν ένα από τα κείμενα που διαμόρφωσαν τη ροκ (και όχι μόνο) οπτική μου και (ανεξάρτητα από τους Pink Floyd για τους οποίους είχε γραφτεί) μού δίδαξε ότι ειδικά στη ροκ δεν νοείται να υπάρχουν ιερές αγελάδες και "απυρόβλητα" περιβάλλοντα.

   Το σπουδαιότερο όμως ήταν ότι το κείμενο είχε τελικά απήχηση σε πολύ κόσμο, όπως φάνηκε τα επόμενα χρόνια: ήταν πλέον οι αρχές των '80s, τότε που η ροκ αναζητούσε την απωλεσθείσα υγεία και αμεσότητα του πρώιμου rock 'n' roll και την μαχητικότητα των '60s. Δεν είναι όμως καθόλου τυχαίο ότι οι εν λόγω θρησκευτικού τύπου αντιδράσεις σε αυτή την αμφισβήτηση των Pink Floyd συνέβησαν (μόνο) στην Ελλάδα. Διότι και αλλού είχαν διατυπωθεί ενστάσεις (και μάλιστα πολύ σκληρότερες) ως προς τους διάφορους δεινόσαυρους του progressive rock, αλλά δεν είχε γίνει κανένα θέμα. Αρκεί να θυμίσω ότι λίγα μόλις χρόνια πριν, στην ίδια την χώρα προέλευσης των Pink Floyd, ο Τζώνυ "Ρόττεν" Λάιντον ("αρχηγός" των Sex Pistols) κυκλοφορούσε μ' ένα μπλουζάκι που έγραφε I hate Pink Floyd και κανείς από τα μιλιούνια των φίλων του συγκροτήματος δεν τον είχε βρίσει ή απειλήσει. Μια εξήγηση για αυτή την υστερική ελληνική "ιδιαιτερότητα" θα μπορούσε να είναι και η εξής: ένας λαός βυζαντινομεσαιωνικός (και άρα πολιτισμικώς ασήμαντος), που εισάγει κατά αθρόο τρόπο σύγχρονα πολιτισμικά προϊόντα, ο μόνος τρόπος που διαθέτει για να τα "κατανοήσει" είναι τα αντιληφθεί με "ιερό" (θρησκευτικό) τρόπο (και φυσικά να αντιδρά ανάλογα όταν του θίγουν τις ιερές αγελάδες που κάθε φορά δημιουργεί).
   
    Γιατί τα γράφω όλα αυτά; 
  Τριάντα δύο χρόνια μετά, ζήλεψα τη "δόξα" του Γιάννη Μαλαθρώνα και συμμετείχα σε μια συζήτηση στην ιστοσελίδα ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ του Μανώλη Νταλούκα, σχετικά με τον Παύλο Σιδηρόπουλο.

   Εκείνη η μία συζήτηση έφερε την άλλη (ο Νταλούκας συντήρησε το θέμα με συνεχόμενες σχετικές αναρτήσεις) κι έφτασα να "πάθω" κι εγώ ό,τι ο Μαλαθρώνας. Οι προσκυνητές της ιερής αγελάδας που λέγεται Παύλος Σιδηρόπουλος αντέδρασαν όπως οι εγχώριοι (κ)οπαδοί των Pink Floyd, σαν οχλοποίμνιο φανατικών θρησκευάμενων. Παρ΄όλο που δεν υποστήριξα ότι ο Σιδηρόπουλος είναι εντελώς απορριπτέος, αλλά ότι είναι υπερτιμημένος και παρ' όλο που έμεινα στο πεδίο της καθαρής επιχειρηματολογίας, κατηγορήθηκα επί προσωπικού και ανωνύμως με κατηγορίες και βρισιές ανάλογες με αυτές που είχαν εκτοξευτεί προ τριακονταετίας εναντίον του Γιάννη Μαλαθρώνα (συν κάποιες επιπλέον, όπως ότι έχω ψυχολογικά προβλήματα, ή ότι ... μισώ τον Σιδηρόπουλο, του οποίου μάλιστα τη μουσική άκουγα πολύ σαν έφηβος και απλώς μεταγενέστερα ήρθε η απομυθοποίηση). Απ' ό,τι φαίνεται, οι (κ)οπαδοί τού εν λόγω παρουσιάζουν μια δυσκολία να δεχτούν ότι αυτός που ασκεί κριτική στην ιερή αγελάδα τους μπορεί να εκφράζει απλώς τη γνώμη του και προφανώς θεωρούν ότι όποιος σχολιάσει αρνητικά το είδωλό τους, το κάνει για άλλους λόγους...

   Για όποιον ενδιαφέρεται, ολόκληρη η σειρά των συζητήσεων είναι εδώ:


   Για μένα είναι ξεκάθαρο ότι ο Παύλος Σιδηρόπουλος δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ότι ανήκει στον χώρο της ροκ. "Και πού μπορεί να καταχωρηθεί τότε;", θα ρωτήσει κάποιος. Θεωρώ λοιπόν ότι ανήκει στη γενικώς ειπείν λαϊκή "κουλτούρα" της (β)ρωμηοσύνης, την οποία αναπαρήγαγε με ένα "ροκ" περιτύλιγμα, τόσο με τους στίχους του όσο και με τη στάση ζωής του.
    Σουξεδάκια του, όπως Το '69 με κάποιο φίλο, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να αναπαράγουν την τόσο γνωστή (και απολύτως ξένη προς τη ροκ) ρωμέικη κλαψομουνίαση, την παραίτηση και τη μιζέρια τού επίσης τόσο οικείου "καζαντζίδειου" τύπου (κι ας βαυκαλιζόταν να πιστεύει ότι το εν λόγω τραγούδι το είχε γράψει επηρεασμένος από ... τον Ελύτη - δείτε σχετικά  "Το '69 με κάποιο φίλο" (το νόημα του Λευτέρη)). 



   Αν και δεν γράφτηκε γι' αυτόν τον λόγο, ίσως η πιο αρμόζουσα απάντηση στον κλαψομούνη "Λευτέρη" του Σιδηρόπουλου είναι το "Ποντικοφάρμακο" των θεσσαλονικέων Moot Point (1986). Η (ροκ;) υγεία του αυτοσαρκασμού εναντίον της μιζέριας και της αυτολύπησης: 


Ξυνισμένο ήταν γαμώτο το γάλα
Γενικά το πρωινό μου ήταν αίσχος
Μα αν δε θέλω να μείνω μπουκάλα
Θα πρέπει να την κάνω αμέσως
Με πολύ βιασύνη


Μισή ώρα περιμένω το 7άρι
Πάλι τάβλι θα παίζουν στο τέρμα
Ένας τύπος φωνάζει «να πάρει!»
Κι εγώ ψάχνω τις τσέπες για κέρμα
Και μου τη δίνει


Πάλι μ’ έστησε η γκόμενά μου
Κι ας λέει πως αυτή με γουστάρει
Μόλις έσπασα και τα γυαλιά μου
Όταν τράκαρα σ’ ένα φανάρι
Καθώς κοιτούσα τις κλούβες


Η τηλεόραση παίζει βλακείες
Δείχνει μια ιστορία της Λάσσυ
Άνθρωποι με φάτσες γελοίες
Το κεφάλι μου πάει να σπάσει
Είν’ όλα μπούρδες


Πήγε δώδεκα, μία η ώρα
Δεν μπορώ να κοιμηθώ
Δεν ξέρω τι να κάνω τώρα
Κοιτάω να μην ξεσκεπαστώ


Έτσι άδεια περνάνε οι μέρες
Ενώ θα ‘πρεπε να ‘ναι και πρώτες
Οι δικοί μου την 'κάναν στις Σέρρες
Και εγώ φουσκώνω καπότες
Φουσκώνω καπότες.


   Άλλα σουξεδάκια, όπως το γεμάτο κακία και μικρότητα Στην Κ., αναπαράγουν την περί έρωτος ανώριμη "άποψη" τής (β)ρωμηοσύνης, τη "γυναικεία προδοτικότητα", και την -πάντοτε φτηνή- καψούρα. Τα τραγούδια του (ακόμα κι όταν κλέβει στίχους από άλλους) είναι τίγκα στην ηθικολογία, στην κοινοτοπία, στη δηθενιά και στο ξεχειλωμένο από τη χρήση κλισέ.

  

      Παύλος Σιδηρόπουλος, ο δήθεν ροκάς που εισήγαγε την σκυλάδικη περί έρωτος αισθητική στο ροκ - κάτι που μόνο από ρωμηό μπορούσε να κατορθωθεί. Προσέξτε τους γεμάτους κακία και μικρότητα στίχους του τραγουδιού "Στην Κ.", που έγραψε για μια γυναίκα, την οποία υποτίθεται ότι αγάπησε (και η οποία υποτίθεται ότι τον "πρόδωσε" μόνο και μόνο γιατί τον χώρισε). Όπως στο τυπικό νεοελληνικό καψουροτράγουδο, έτσι κι εδώ τα εξαντλητικά χρησιμοποιημένα κλισέ αφορούν σε γυναικεία "προδοσία", δυσοίωνες "προβλέψεις" και τιμωρίες για την "προδότρια", κομπλεξισμό απέναντι σ' αυτόν που θεωρεί ότι του την "έκλεψε", τετριμμένες θρησκευτικές αναγωγές και, εξίσου θρησκευτική, ηθικολογία κ.λπ.. H μόνη διαφορά από το σύνηθες νεοελληνικό καψουροτράγουδο βρίσκεται στη χρήση δήθεν ψαγμένων στίχων (στην πραγματικότητα πρόκειται για κακοαντιγραμμένους στίχους της Γιόλας Αναγνωστοπούλου, που μάλιστα είχαν γραφεί για εντελώς διαφορετικές περιστάσεις - βλ. Μανώλη Νταλούκα Ελληνικό Ροκ, Αθήνα 2006, σελίδες 360-361). Όπως ήταν φυσικό, καμμία από τις καψουροκατάρες του Σιδηρόπουλου δεν έπεσε στο κεφάλι τής "Κ" (αντιθέτως η επιλογή της να μην μείνει μαζί του δικαιώθηκε πανηγυρικά - μπορείτε να δείτε σχετικά εδώ: Say hi to Kathy).  
   Το εν λόγω ροκοσκυλάδικο τραγουδάκι έχει γίνει κάτι σαν ύμνος για τους διάφορους ερωτικά ανεκπλήρωτους ρωμηοροκάδες, που -όπως ακριβώς συμβαίνει στο λαϊκό ή σκυλάδικο καψουροτράγουδο- τους βολεύει να αποδίδουν μονίμως τη γυναικεία απόρριψη σε ψυχική ανεπάρκεια της εκάστοτε γυναίκας (ρωμηορόκ μισογυνισμός;).


   Για μένα ο Σιδηρόπουλος είναι επίσης ο άνθρωπος που όταν η ελληνική ροκ περνούσε ζόρια (μέσα δεκαετίας 1970) έγινε μαϊντανός των μοδάτων τότε σταλινικών σοβινιστών δεινοσαύρων όπως ο Μαρκόπουλος (με τις γνωστές τους εθνικιστικές δηλώσεις -και στάση- εναντίον κάθε μουσικής που ερχόταν από τη Δύση, και ειδικά της ροκ), που στη δεκαετία του 1980 συνήθιζε να δίνει το συναυλιακό παρόν σε κομματικά φεστιβάλ (βλ. φιέστες), που κατέκλεψε στίχους (ή και ολόκληρα ποιήματα) άλλων (και ειδικά της Γιόλας Αναγνωστοπούλουβλ. Μανώλη Νταλούκα Ελληνικό Ροκ, Αθήνα 2006, σελίδες 355-365) έστω και κακοαντιγράφοντας, που δημοσίως καταφερόταν υποκριτικά κατά της πρέζας ενώ κατ' ιδίαν την είχε ως "άγιο δισκοπότηρο" (η καλύτερη δηλαδή διαφήμιση για την ηρωίνη), που λόγω της μικροαστικής του συνείδησης δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει αυθεντικότητα και να πάει λίγο πιο πέρα από τη "ροκ" δηθενιά (κάτι τόσο σύνηθες, μαζί με άλλες δηθενιές, σε μια χώρα που, όπως είπα πριν, εισάγει με αθρόο τρόπο πολιτισμικά προϊόντα χωρίς να τα κατανοεί). Κι αν είπε και δυό-τρία αξιομνημόνευτα τραγούδια (όπως π.χ. το Άντε και καλή τύχη μάγκες, το Φτωχόπαιδο, ή το Μίκη Μάους), αυτά είναι πάντοτε άλλων, ή έγιναν με την καταλυτική συνδρομή άλλων, και πάντως ποτέ δεν τα είχε γράψει μόνος του. 

   

   Ο Παύλος Σιδηρόπουλος (τελευταίος δεξιά) με σταλινικό "λουκ" εποχής, όταν παρίστανε την (πρώην) "ροκ" γλάστρα στον θίασο του σταλινικού σοβινιστή Γιάννη Μαρκόπουλου. Τα πρώτα χρόνια της λεγόμενης μεταπολίτευσης (1974-1976) η ροκ στην Ελλάδα είχε καταπλακωθεί από το επανακάμψαν καταγέλαστο σταλινικό ανταρτοτράγουδο κι από τα βυζαντινής έμπνευσης και τεχνοτροπίας εμβατήρια των διαφόρων σταλινορωμηών συνθετών (οι οποίοι σήμερα ακούγονται τόσο γραφικοί, που είτε έχουν ξεχαστεί, είτε συντηρούνται μόνο μουσειακά). Ο Σιδηρόπουλος ήταν ο μόνος από τους θεωρούμενους ως ροκ μουσικούς, που έκανε κάτι τέτοιο εκείνη την περίοδο της χειμαζόμενης ελληνικής ροκ.
   Κάτι που πρέπει να γνωρίζουν όλοι είναι ότι ο βυζαντινισμός (ελληνοχριστιανισμός) δεν ήταν "πατέντα" της δικτατορίας αλλά αποτελεί, από τον 19ο αιώνα ήδη, την επίσημη ιδεολογία του νεοελληνικού κράτους. Το ελληνοχριστιανικό παραμύθι υιοθέτησε πλήρως και η εγχώρια αριστερά. Γι' αυτό, σταλινοβυζαντινορωμηοί και άλλοι λάβροι θεματοφύλακες της ανατολίτικης "ελληνοχριστιανικής παράδοσης", όπως ο Μαρκόπουλος,  ο Μίκης Θεοδωράκης, η Μελίνα Μερκούρη, δεν είχαν σταματήσει (τουλάχιστον μέχρι την πτώση του τείχους του Βερολίνου) να καταφέρονται μετά μανίας εναντίον της "ξενόφερτης" μουσικής (κυρίως της ροκ, αλλά και της τζαζ και της κλασικής) απαιτώντας τον αποκλεισμό της από το ραδιόφωνο. Σε όλους αυτούς είχε απαντήσει αξιοπρεπέστατα και αποστομωτικά με ένα άρθρο του στο ΠΟΠ & ΡΟΚ κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Θάνος Μικρούτσικος.  Ο Σιδηρόπουλος αποτέλεσε το "ροκ" άλλοθι των ρωμηών ελληνοχριστιανών θεματοφυλάκων και επιπλέον στη δεκαετία του 1980 συμμετείχε τακτικά (ως "καθαρόαιμος ροκάς" πλέον) σε κομματικά φεστιβάλ (κάτι, που επίσης είναι ο μόνος από τους εγχώριους θεωρούμενους ως ροκ μουσικούς, που έκανε ποτέ). Πολλοί υποθέτουν βάσιμα ότι το έκανε για να εξοικονομεί τα της δόσης του, μια και στο μεταξύ είχε εθιστεί στην ηρωίνη (νόμιζε ότι ήταν κάποιου είδους προφήτης που, μέσα από την πρέζα θα ανακάλυπτε την "αλήθεια" και τη "γνώση της ζωής" και εν συνεχεία θα τις "αποκάλυπτε" στους "αμύητους" - κοινώς την είχε "ψωνίσει", βλ. Μανώλη Νταλούκα, Ελληνικό Ροκ, σελίδες 356 και 387, Αθήνα 2006).
   Αξίζει να προσεχθεί το ότι αν και ο Σιδηρόπουλος κατ' ιδίαν εκφραζόταν πολύ απαξιωτικά για τον Μαρκόπουλο ως καλλιτέχνη (και μάλιστα ζητούσε ώστε αυτά που έλεγε να μην μεταφέρονταν στον Μαρκόπουλο, βλ. http://www.youtube.com/watch?v=sjrUtVu2YYE) δεν σταμάτησε ποτέ να συνεργάζεται μαζί του (συγκεκριμένα από το 1974 έως το 1988). Αυτό, φυσικά, συνιστά διπροσωπία και υποκρισία. Το γιατί ο Σιδηρόπουλος δεν τήρησε ποτέ στη ζωή του μια ξεκάθαρη ροκ στάση θα μπορούσε να αποδοθεί σε έναν συνδυασμό αιτιών, όπως κακή αφομοίωση του ροκ μηνύματος και της ροκ στάσης ζωής (=όπως π.χ. να είμαστε ο εαυτός μας και να μην προσποιούμαστε), αλαζονεία (πίστευε ότι ήταν "υπεράνω" του "αμύητου" πλήθους κι ότι τού επιτρεπόταν να μπαινοβγαίνει σε διάφορες καταστάσεις, όπως π.χ. οι κομματικές φιέστες, χωρίς να "λερώνεται" από τις δοσοληψίες με τον θεωρούμενο -από τους περισσότερους ροκάδες, αλλά όχι κι απ' τον ίδιο - ως αντίπαλο), οικονομικό συμφέρον (εξάρτηση από την ηρωίνη, ίσως και ανάγκη να εξασφαλιστούν με οποιονδήποτε τρόπο τα χρήματα για την επόμενη δόση).
   Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η ροκ άρχισε να ξαναπαίρνει τα πάνω της στην Ελλάδα κάπου μέσα στο 1976, δηλαδή έναν περίπου χρόνο αφότου άρχισε την περίφημη εκπομπή του στο Α' Πρόγραμμα της δημόσιας ελληνικής ραδιοφωνίας  ο Γιάννης Πετρίδης (ο οποίος είχε τοποθετηθεί εκεί από τον αείμνηστο Μάνο Χατζιδάκι). Η απήχηση της εκπομπής του Πετρίδη στη νεολαία έκανε τους ρωμηούς κάθε κομματικής απόχρωσης, που έβλεπαν τη νεανική "πελατεία" τους να διαρρέει προς την "καταραμένη" δυτική μουσική (=κυρίως ροκ και ό,τι αυτή αντιπροσώπευε πολιτικά, φιλοσοφικά κ.λπ.), κυριολεκτικά να λυσσάξουν. Τότε ήταν που ο Σιδηρόπουλος "θυμήθηκε" ότι ήταν "ροκάς" και επανέκαμψε στον χώρο της ελληνικής ροκ.


   Ο λόγος που αποφάσισα να κάνω αυτήν ειδικά την ανάρτηση, είναι επειδή ο Μανώλης Νταλούκας επέβαλε ώστε οι συζητήσεις στην ιστοσελίδα του να μένουν στην ουσία των αναρτήσεών του (κι όχι να επεκτείνονται επί προσωπικού), κι έτσι το αφηνιασμένο οχλοποίμνιο των προσκυνητών τής εν λόγω ιερής αγελάδας αναζήτησε "διέξοδο" στο να αφήνει ανωνύμως διάφορα υβριστικά μηνύματα απευθείας σε εμένα. 
   Για μένα βέβαια η ψυχοδιανοητική κατάσταση του κοινού ενός καλλιτέχνη αποτελεί εξίσου μέρος της ουσίας. Γιατί εκτός του καθαρά επιστημονικού (κοινωνιολογικού και ψυχιατρικού) ενδιαφέροντος, που παρουσιάζει το εν λόγω κοινό,  μπορεί επίσης να χρησιμεύσει ως παράδειγμα για να γίνει κατανοητό το ότι ο κάθε καλλιτέχνης είναι υπεύθυνος για το κοινό στο οποίο απευθύνεται και το οποίο διαπλάθει. Ότι το κοινό ενός καλλιτέχνη είναι απλά ο καθρέφτης του. Κι ότι το φαινόμενο των ιερών αγελάδων και των προσκυνητών τους δεν είναι κάτι για το οποίο ευθύνονται  μόνο οι τελευταίοι. Κι αν αυτό δεν μπορεί να ισχύει για τους Pink Floyd  (που φυσικά δεν μπορούν να τους καταλογιστούν ευθύνες για την γενικότερη πολιτισμική κατάσταση των εγχωρίων κοπαδών τους), ισχύει "με χίλια" για κάμποσους εγχώριους "ροκάδες" που απευθύνονται και διαμορφώνουν οι ίδιοι το τριτοκοσμικό, βυζαντινομεσαιωνικό, ελληνοχριστιανικό κοινό τους (όποιος δεί τις σχετικές συζητήσεις στις οποίες παραπέμπω πιο πάνω στην ιστοσελίδα του Μανώλη Νταλούκα, θα καταλάβει ότι όλα αυτά λέγονται κυριολεκτικά: ναι, υπάρχουν ελληνοχριστιανοί, σωβινιστές και αντιδυτικοί "ροκάδες" στην Ελλάδα, κάτι που ξάφνιασε ακόμα κι εμένα...).
  Το γεγονός εξάλλου ότι ο καλλιτέχνης είναι υπεύθυνος για το κοινό που δημιουργεί και διαπλάθει, αποδεικνύεται και από τις περιπτώσεις δύο απολύτως αυθεντικών ελλήνων ροκάδων, του Δημήτρη Πουλικάκου και του Τζίμη Πανούση. Δύο ανθρώπων που δεν δημιούργησαν κοινό/οχλοποίμνιο και που πάντοτε φρόντισαν να αυτοαπομυθοποιούνται, ώστε να μην καταντήσουν ιερές αγελάδες: είναι "τεχνικώς αδύνατον" να υπάρξουν "θιγμένοι" φίλοι του Πανούση ή του Πουλικάκου, αν κάποιος σχολιάσει αρνητικά την καλλιτεχνική παραγωγή αυτών των δύο.
    Το ζήτημα, λοιπόν, στην περίπτωση Σιδηρόπουλου δεν έχει βέβαια να κάνει με τον ίδιο ως μεμονωμένο άτομο (όπως το εκλαμβάνουν οι εξαγριωμένοι πιστοί του), αλλά με τις πολιτισμικά στρεβλές καταστάσεις που  διαιώνισε, στις οποίες πρέπει κατεξοχήν να συμπεριληφθεί και η εμφανώς θρησκευτικού τύπου προσωπολατρεία που τον περιβάλλει. 




   Απόδειξη παροχής υπηρεσιών του Παύλου Σιδηρόπουλου, ποσού 150 χιλιάδων δραχμών, για συναυλία του στο Φεστιβάλ Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ, 1988. ΑΡΧΕΙΟ: Μ.Νταλούκας.


   Παρακάτω είναι τα σχόλια που μου έχουν αφήσει μέχρι σήμερα ανωνύμως οι (κ)οπαδοί του Παύλου Σιδηρόπουλου (θα ενημερώνω με κάθε καινούριο που έρχεται). Κάποιοι από αυτούς είχαν συμμετάσχει και στις συζητήσεις στην ιστοσελίδα του Μανώλη Νταλούκα. Τα σχόλια αυτά, που οι εν λόγω προσκυνητές τα άφηναν σε όποια ανάρτηση έβρισκαν, έχουν φυλαχθεί στα "ανεπιθύμητα" δια παν ενδεχόμενον, ταυτοποιημένα με τα εργαλεία του histats.com (IP, browsers, versions των Windows, πάροχοι, περιοχές και πόλεις κ.λπ.). 
  Ειδικά όταν σε βρίζουν, ή σε απειλούν κάτι τέτοιοι, αποκτάς μια πρόσθετη επιβεβαίωση ότι βρίσκεσαι στον σωστό δρόμο.


    ΠΡΟΣΟΧΗ!
   Παρακαλούνται οι ευσεβείς καραγκιόζηδες προσκυνητές ιερών αγελάδων, που "καίγονται" να εκθέτουν τα  σκατά  σχόλιά τους σε κοινή θέα, στο εξής να το κάνουν μόνο μέσω αυτής της ανάρτησης (που φτιάχτηκε ειδικά για την περίπτωσή τους) και όχι όπου να 'ναι σε αυτό το μπλογκ (αλλιώς θα τα τρώει η μαρμάγκα).



----------------------------------------------------

"εισαι πολυ μαλακας το ξερεις? ω ναι σιγουρα γιατι εισαι καφρος δεν το λεω για οτι ανεβαζεις στο προφιλ σου σκασιλα μου αλλα η πολλη ψυχεδελεια σου αφησε κουσουρια . παντως να σαι καλα με την αξιοθρηνητη παρουσια σου που προσπαθεις να τραβηξεις τη προσοχη σαν ζητιανια μας κανεις και γελαμε . ΦΑΝΗ"

"να σου πω κατι εισαι τοσο μεγαλος που νομιζεις οτι η γνωμη σου ειναι μονο αυτο που λες εσυ? δεν νομιζω και οτι και αν λες για το καθε ανθρωπο σε καμια περιπτωση δεν του μειωνεις αυτο που ειναι σαν ψυχη , χαρακτηρας αλλα φανερωνεις ακραδαντα το τιποτενιο σου σωμα που σαν ψοφιμι σερνεις για να τραβηξεις προσοχη . καταλαβετο εισαι ανελεητα αλυπητα αξιοθρηνητος.
η ΦΑΝΗ ξαναχτυπα επωνυμα αυτη τη φορα γιατι δεν φοβαται τιποτα
ΦΑΝΗ ΚΟΡΡΕ "


"Ανεβάζεις τα σχόλια της Φανής και όχι τα δικά μου; Είσαι αξιοθρήνητος και τιποτένιος. :D"

"Από σένα δεν περίμενα κάτι άλλο. Σου είπα μόνο την αλήθεια για το κουφάρι σου όσο για τη διαπαιδαγώγηση του Παύλου μας δίδαξε ανωτερότητα ευαισθησία και πείσμα να μην τα παρατάμε ακόμα και αν μας βρίζουν κάτι απολιθώματα σαν εσένα θα μα ΣτΕ εδώ και θα τον αγαπάμε δυνατά όπως κανείς δεν αγάπησε εσένα Και σε ευχαριστώ που το κουφάρι σου έγινε σκαλί να τον αγαπήσουμε ξανά. Είσαι αστείος γιατί στους άλλους τα χώνεις όταν το κάνουν σε εσένα βρίζεις δεν απορώ τόση είναι η δύναμη σου. Μαζοχιστικο ψυχανώμαλο θρασύδειλο ψοφιμι. Φανή κορρε"

"σε παρακολουθώ εδώ και πολύ καιρό που βρίζεις χωρίς λογική από που πηγάζει τόσο μίσος εναντίον του Παύλου ; ΆλλΑ δεν βλέπεις ότι χάνεις το μέτρο και τη λογική; ΣαΝ ΨΎχακι κανείς τον Παύλο τον κοίταξε μια ωραία και συγκροτημένη γυναίκα. Ενώ εσένα ούτε στη ύπνοΒατικη σου φαντασία και σκαθάρι τη ζήλια σου αλλά όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμασταρια αυτό έχεις ενάντια στον Παύλο ζήλια για ότι δεν έχεις εσύ. Και να λογοδοιαρεις όσο θες. Κυριάκος δαριβας "

"τι νουμερο που εισαι που ζητας και ραβασακια προσωπολατρειας μπας και κανεις το δικο σου φαν κλαμπ μπουρδολογικης ανωμαλιας και θελεις ρε νουμερο και οικονομικη ενισχυση μαλλον για ανεργεση ναου οπου θα ΤΙΜΑΤΑΙ η μουρη σου χαχαχαχα αλλα ειναι καλη ιδεα να μαζευτουν λεφτα για να σε κλεισουν στο δαφνι μπας και γλυτωσεις εστω και λιγο απο τη τρελα .... αντε και ηγουμενος στη δικη σου μαλακια ......γιατι μια φορα παντως εσυ δεν καταφερες να δωσεις λιγο πολιτσμο ............ ακης πετρου "

"ΡΕ ΥΠΝΟΒΑΤΗ ΤΙ ΡΑΜΟΛΙΜΕΝΤΟ ΕΙΣΑΙ ............... ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΧΕΙ ΚΥΡΙΕΨΕΙ ΕΝΑ ΚΟΜΠΛΕΞ ΑΠΟ ΙΕΡΕΣ ΑΓΕΛΑΔΕΣ ΠΟΥ ΑΠΛΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΔΕΟΝΤΑ ΣΕΒΑΣΜΟ ΝΑ ΤΙΣ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΡΑΖΕΙΣ ΟΛΟΥΣ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΗ Η ΜΟΥΓΓΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΣΑΝ ΕΛΕΥΜΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΜΠΙΝΕΛΙΚΙΑ ΒΡΙΣΙΕΣ ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΙ ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΟΥ ΤΟΣΟ ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΟΣ ΠΟΥ ΑΜΕΣΩΣ ΤΑ ΧΩΝΕΙΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΛΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΣΕ ΣΥΝΑΤΗΣΟΥΜΕ ΚΑΤΑΦΑΤΣΑ ΘΑ ΝΤΡΑΠΟΥΜΕ ΝΑ ΣΤΑ ΧΩΣΟΥΜΕ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΤΡΩΓΕΣ ΤΟ ΞΥΛΟ ΤΗΣ ΖΩΗΑΣ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΧΑΛΙΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΚΟΡΑΚΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΦΩΝΑΖΑΝΕ ΠΑΡΕΙΣΑΚΤΑ ΟΡΝΕΑ ΜΕΙΝΑΝΕ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ...ΧΩΡΙΣ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΤΩΝ ΑΗΔΟΝΙΩΝ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΤΑ ΚΡΑΖΟΥΝ ΑΝΤΙΟ" 

"κλεινεισ προσ τον αναρχισμο αλλα ουτε τα κοτσια εχεισ να το παραδεχτεισ και τον θεωρεις μπασ κλασ και το σαλτσωνεισ τις αποψεισ σου με αλλα φρουφρου δεν πιστευεις στο θεο πραγματι επιβεβαιωνεις οτι εισαι για λυπηση γιατι εισαι στο χαος ανθρωποειδη στο κενο πουθενα δεν βρισκεις γαληνη ενα παραδειγμα θα σου πω και αν το χλευασεις αξιος της μοιρας σου θα σαι που εισαι δηλαδη η μητερα μου δεν μπορουσε να κανει παιδια και ειδε ονειρο μια αγια η οποια προσκυνησε μπροστα της το κυπαρρισι υψωμενη εκεινη στα δυο μετρα πανω απο τη γη και της ειπε οτι θα γεννησει ενα παιδι και πραγματι και εγινε .........και στη πλατη μου εκ γεννετης εχω εκεινα σαν σημαδι που κρατα στο ενα της χερι στις εικονες ....οταν επικαλουμε το θεο τη παναγια γαληνη αισθανομαι ειθε ο αγιος γιωργης να σου λυπηθει τη ψυχη τωρα γελας και βριζεις αυριο θα το σκεφτεις ..............εισαι πραγματικα αξιολυπητη περιπτωση που οταν βλεπω τετοια δειγματα σαν εσενα ειναι επιβεβαιωση της μιζεριας σας γιαυτο φωναζεις και βριζεις γιατι φθονεις ζηλευεις παρακαλας με βρισιες για λιγη προσοχη και αγα-πη σου αφιερωνω εκεινου που μισεις τους στιχους του ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ το ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΔΕΙΣ ............."

"γιατι δεν παιρνεις και συ να τη βρεις μπας και μουγγαθεια αλλη μια λουγκρα σαν εσενα σε μια ηλικια που εισαι κοντα 50 και θανατου πασχοντα απο μητρικη απορριψη και κομπλεξ κατωτεροτητας"

"βεβαιως αλλα μην νομιζεις οτι θα αποτελεσεις εξαιρεση κουτσαβακι δανεικων θεωρειων πχ καστοριαδη . για σενα θα κανουμε ειδικη τελετη για να καεις στα καζανια της κολασης εχουμε ευκολη γραφειοκρατια δεν θα δυσκολευτεις καθολου θα δεις ποσο ευκολα θα υποφερεις αρε ΝΟΥΜΕΡΟ αντε ρε κλεισου σε ψυχιατρειο μπας και γλυτωσει η ψυχη σου απο σενα που την εχεις πνιξει τελειως"



32 σχόλια:

  1. Δεν αξιζεις ουτε να σε φτυσω. Ντροπή σου.

    Τελος....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπνοβάτη διάβασα τα post σου σχετικά με το θέμα...
    Τα 'χεις πάρει κρανίο...ε?

    Οι rock n' roll μύθοι στον τόπο είναι λίγοι...
    Δεν ανέχεται ο κόσμος εδώ να του πειράζεις αυτή την ελάχιστη παραγωγή...

    Δεν έχει άλλους.. που να πάει?

    Μην κοιτάς τους Floyd και τους Pistols.

    Τα Αγγλάκια εκεί διαμόρφωσαν άλλο κλίμα...
    Πιο ανταγωνιστικό θα έλεγα...
    Όπως και το συνηθίζουν με πολλά...

    Εδώ μάλλον δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να κάνουμε κάτι αντίστοιχο.
    Δεν έχουμε την ανάλογη παραγωγή...

    Μόνο στη σύγχρονη hip-hop ελληνική σκηνή
    ίσως βρεις κάτι αντίστοιχο...

    Χαίρε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί να τα έχω πάρει στο κρανίο; Το βρισίδι από οποιουσδήποτε πιστούς το θεωρώ φιλοφρόνηση.

      Δεκτή βέβαια και η εξήγηση που δίνεις. Εδώ είναι Βαλκάνια και χρειάζονται πάντα πολλές εξηγήσεις...
      :)

      Διαγραφή
    2. Έτσι πιστοποιήσεις σε τι χαλί είναι η ψυχή σου αντί να κερδίζεις την αγάπη των ανθρώπων κερδίζεις την απαξίωση. Βρισιές δεν σου αξίζουν γιατί απλά είσαι μια άδεια ψυχή θα πεις ότι είμαι και γω προσκυνητής Ναι της ζωής της αγάπης της ευγένειας αλλά συ ξεμείνες Προσκυνητής ανερματιστος της αδειοσυνης πόσο σκληρά σου φέρθηκε άραγε η ζωή; Οι γονείς σου θα σε απεχθάνονταν και έφτασες στη μέση ηλικία χωρίς τίποτα και κραζεις από φόβο και εγκατάλειψη. κραζεις αυτα που δεν έχεις σαν να αποζητάς με τη πρόκληση προσοχή. Προκαλείς στο μπλογκ του νταλουκα και μετά να δώσουν παράσταση οι προσκυνητές του Παύλου δεν είδες τόσα χρόνια που ζούσε τους τραβάγε από τη μύτη. Είπες πως Ο δημιουργός είναι υπεύθυνος για το κοινό του σε ένα μέρος έχεις δίκιο ανάλογα τι μηνύματα περνάει αν είναι έτσι και θεωρείς ότι χάλασε χαρακτήρες ο Παύλος τότε όλοι πρέπει να παίρνουν ναρκωτικά. Η Ο Φρέντι Μερκιουρι τους έκανε όλους αδελφές οι Ο Σιντ βίαιους είπε να σκοτώσουν όλοι τις κομμένες τους. Θέλω να πω ότι υπάρχουν και μυαλά που επηρεάζονται άλλα όχι όλοι. Αλλά όχι μόνο ο ΚΑΛΙΤΕΧΝΗΣ αλλά και όλοι όσοι εκφράζονται δημόσια θα επηρεάζουν θα προκαλούν αντιδράσεις αλλά και θα κρίνονται με θετικά η αρνητικά η και χωρις Λογική έτσι και ριρη μουντοπουλου ας πούμε όσα γράφεις τα διάβασα και αυτά που σου γράφω είναι σαν να μαι ο καθρέφτης σου. Είσαι σε δρομο πολύ χάλια θα πεις για μένα ότι είμαι χειρότερα; Μπορεί αλλά δεν προκαλώ έτσι και δεν το Λέω για το μίσος στον Παύλο το λέω αν τον μισείς δικαίωμα σου δεν θα αρέσει ποτέ κανείς σε όλους φυσικό είναι άλλα μου έχει κάνει εντύπωση το μένος σου είπες ότι από ψυχολογικής πλευράς οι φαν του Παύλου αντιδρούν κάπως δικαίωμα τους αλλά και συ κρίνεσαι αυστηρά και από ψυχολογικής σκοπιάς μάλιστα. Μισείς τους Ρωμιούς και μένα δεν μου αρέσει αυτή η στάμπα γιατί είναι συνδεδεμένη με κατώτερη νοοτροπία που μπορούμε να μα στε Έλληνες αλλά νομίζεις με τα μπινελίκια σου είσαι ξεχωριστός από ρωμιος; Δεν νομίζω αλλά ούτε και γω ούτε και κανείς άλλος όταν φαιρεται ετσι. Αλλά και συ όπως και γω γεννηθήκαμε από Ρωμιούς στο χέρι και στη ψυχή μας είναι να το αποτύπωση της πολιτιστικής και διανοητικής παρακμής του ψευτορωμεϊκου. ή πως η πτώση όσων ανερμάτιστων πασχίζουν να αλλάξουν αυτό που είναι θέτοντας στην θέση του τον εσμό των προτύπων την ιουδαϊκής διαστροφής, προκαλεί μόνο ψέμα, πτώση, καταστροφή, παρακμή, το θάνατο του αυθεντικού. "Τσάρλυ" αντί Ιπποκράτης. "Τσάρλυ". άκου "Τσάρλυ"... αντε ρε. κάθε ώρα και στιγμή. Σου θυμίζει κάτι αυτό το σχόλιο; Για τον Ιπποκράτη; Εμένα μου θυμισε το τρόπο που γράφεις τις διανοούμενιστικες λέξεις που χρησιμοποιήσεις το λέω γιατί υπογράφεις ως ανώνυμος και μίλησες για ανώνυμους που δεν αναλαμβάνουν τις συνέπειες των λόγων τους δεν νομίζω να διαφερεις ριρη και αν πεις Δεν είμαι εγώ προδωθηκες. Όσο για τη παιδική χαρά που έφτιαξες είναι ύβρις να αποκαλείς την ηλεκτρονική σου φυλλάδα παιδική χαρά γιατί η παιδικη χαρά είναι κάτι έξω από το διδακτορικό όπου τα παιδιά είναι χαρούμενα παίζουν είναι ανέμελα κάτι που δεν ήσουν ποτέ. Και κάτι ακόμα είπες πως ο Παύλος έκλεψε ολόκληρα ποιήματα και φράσεις φράσεις Ναι αλλά της γιόλας Αναγνωστοπούλου πότε αν άκουγες τα βίντεο από τις συνομιλίες με τον νταλουκα θα άκουγες ότι ποτέ δεν έγραψε στίχο για εκείνον.Ήταν λες μαϊντανός του Μαρκοπούλου τότε θα σαν και άλλοι όπως Λάκης Χαλκιάς ο σπουδαίος Νίκος Ξυλούρης και άλλοι τώρα αν θα βρίσεις και αυτούς όπως τον Καζαντζίδη θα αποδείξεις ξανά τη κατάντια σου όλοι Η Ελλάδα τους αγαπά και θα τους πεις κωλορωμιους.τιμή μας .Εμείς οι Έλληνες νιώθουμε συναισθήματα όχι καψούρα αλλά βαθιά όσοι νιώθουμε και τα βγάζουμε στα τραγούδια μας και παντού τι να πεις και συ καημένε που κανείς δεν σου πέταξε ούτε ένα ψίχουλο αγάπης;

      Διαγραφή
    3. Για όλους αυτούς που βρίζεις θα τους δικαιώσει η ίδια η ζωή αν άξιζαν η όχι ο πλέον φυσικός νόμος δικαίωσης. Και από ότι φαίνεται τους δικαιωσε.μάλλον επειδή έχεις πρόβλημα με την ιεραρχία και επειδή είναι καλλιτέχνες σπουδαίοι σε ενοχλεί δικαίωμα σου αλλά αν ήσουν πραγματικός μάγκας θα κριτικαρες με ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ και όχι σαν Κατίνα ρωμεικη άρα το κουραδομαγκας πάει και σε σένα. Πειράζει που λέω τη γνώμη μου προσκυνητή ιερής αγελάδας της απόγνωσης ρη γνώμη μου για σένα και ας μη σου αρέσει; Πάνος Δελλής

      Διαγραφή
  3. "...που κατέκλεψε στίχους (ή και ολόκληρα ποιήματα) άλλων (και ειδικά της Γιόλας Αναγνωστοπούλου)..."
    Υπνοβάτη πολύ ενδιαφέρον...δώσε κάποια στοιχεία για να καταλάβουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @
    "Παύλος Σιδηρόπουλος, ο δήθεν ροκάς που εισήγαγε την σκυλάδικη περί έρωτος αισθητική στο ροκ - κάτι που μόνο από (β)ρωμηό μπορούσε να κατορθωθεί."

    Eδώ οι (β)ρωμηοί κατόρθωσαν να παντρέψουν τον ελληνικό πολιτισμό με τον χριστιανισμό και θα κόλωναν στην παντρειά της ροκ με το σκυλάδικο;
    Πάντως βλέπω ότι χτύπησες φλέβα "χρυσού"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον βόθρο χτύπησε. Α ρε "ρωμιοσύνη ανάβαθη που ρεύεσαι σαπίλα"...

      Διαγραφή
  5. Εγώ νομίζω ότι τα έχεις βάλει προσωπικά με το συγκεκριμένο τραγουδιστή πέρα από αυτό υπάρχουν και άλλοι ο Μάλαμας ας πούμε πως θα τον σχολιάζες που ενώνει και αυτός πολλά είδη μουσικής; ή απεχθάνεσαι μόνο τον πρώτο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που παραδέχεσαι ότι ο Σιδηρόπουλος πάντρεψε τη "ροκ" με το σκυλάδικο. Πριν σου απαντήσω για τον Μάλαμα θα μου πεις γιατί εσύ δεν έχεις πρόβλημα με αυτή την παρά φύσιν παντρειά. Ίσως μάλιστα να απαντηθεί έτσι και το ηλίθιο ερώτημά σου (αν υποθέσουμε ότι οι ηλίθιες ερωτήσεις έχουν άλλη απάντηση εκτός από την κατάδειξη της ηλιθιότητάς τους).

      Υπ΄όψιν ότι αν θέλεις κουβεντούλα θα ανοίξεις έναν λογαριασμό στο google, ή όπου αλλού επιθυμείς και θα ξαναεμφανιστείς εδώ επώνυμα. Αλλιώς, οποιαδήποτε απόπειρά σου να συνεχίσεις την κουβέντα ανώνυμα, θα διαγράφεται. Αυτά που ήξερες αλλού, εδώ θα τα ξεμάθεις.

      Διαγραφή
  6. Ούτε οι θηλυκές fans του Ρουβά και του Χατζηγιάννη δεν είναι τόσο πορωμένες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πίνουν ούρα παρθένας αγελάδας για να έχουν την υγειά τους!
    http://www.pamepreveza.gr/AllArticles/tabid/142/articleId/89578/-------PHOTO-VIDEO.aspx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Επειδή μου άρεσε το θέμα λέω να το συνεχίσω...

    Δεν είναι κακό να επηρεάζεται ο δημιουργός και να να παντρεύει το έργο του με ότι γουστάρει...

    Ακόμα και με σκυλάδικα όπως λες για το σιδηρόπουλο αν και δε συμφωνώ ότι έτσι έγινε.

    Οι σόκρατες (σωκράτηδες) για παράδειγμα, ο σπάθας εν προκειμένω, επηρεάζεται από ποιμενική-βουκολική παράδοση, κακό είναι?

    Ο δημιουργός επηρεάζεται από την ιστορική στιγμή την οποία βιώνει.
    Και μπορεί να κάνει και συνεργασίες που αργότερα μπορεί να φανούν ή και να είναι 'λάθος'.

    Όμως τι σημασία έχει αν ήταν ή δεν ήταν λάθος.
    Έγινε πάει και τελείωσε.

    Το αποτύπωμα που άφησε συνολικά στην μουσική πρέπει να έχει περισσότερη σημασία.

    Επιπλέον δεν θεωρώ ότι ο σιδηρόπουλος - θα χρησιμοποιήσω ταμπέλες- δεν ήταν πανκ τύπος ας πούμε...

    Πιο πολύ μπλουζ τύπος ήταν και άρα το παραπονιάρικο, συναισθηματικό μέρος είναι παρόν σε τραγούδια του.

    Άρα στην Κ. και λίγα της είπε...χα!

    Για να υπερασπιστώ εν προκειμένω το τραγουδάκι -που μου αρέσει- θα πω πως -υπόθεση- ο σιδηρόπουλος μάλλον όπως πολλοί από εμάς, ήταν ερωτιάρης τύπος...

    Τα ήθελε κάπως τα πράγματα και δεν του βγαίναν..
    Ε και η τσατίλα κάνει την δουλειά της στην τέχνη.

    Τα χώσε στην Κ. και πήρε φόρα και το γενίκευσε για όλες..
    Αφιερωμένο στην γυναίκα, λέει...

    Τώρα αν πήρε ποιήματα από εδώ, στίχους από εκεί...
    και έφτιαξε και τα δικά του..

    Οκ, δεν είναι ο μόνος...

    Βεβαίως όλα τα παραπάνω προς υπεράσπιση του δημιουργού...
    Ο καλλιτέχνης τα 'πε, εκφράστηκε ξέσπασε και έφυγε..

    Για μας τους ακροατές...τι μένει ?
    Εκεί είναι το θέμα και θα έπρεπε να αναλυθεί...

    Εμείς τι 'κερδίζουμε' από τον δημιουργό και το έργο του ?
    Από το rock n roll αν θες...

    Ακόμα ένα δημόσιο πρόσωπο για να το σακατέψουμε ή να το αγιοποιήσουμε...?

    Το λέω γιατί το ζήτημα 'πίστη' έχει δύο πλευρές...
    Την καλή, κάνουμε τον σταυρό μας, πίνουμε τα ούρα της αγελάδας μας, ανάβουμε κερί στον καλλιτέχνη μας κλπ..

    Και την κακή δηλαδή λιθοβολούμε τους αμαρτωλούς, κλέβουμε το παγκάρι, βρίζουμε τους αιρετικούς κλπ κλπ...

    Νομίζω ότι περισσότερο πρέπει να σταθούμε στο φαινόμενο..
    και το αποτύπωμα του, παρά στο πρόσωπο...

    Το πρόσωπο θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε...
    It's not only rock n' roll. όπως λες και εσύ.

    Τι άλλο είναι...?


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η τσατίλα κάνει τη δουλειά της στην τέχνη, αλλά θέλει κάποια προσοχή στον χειρισμό της (ειδικά η ερωτική που θέλει χιούμορ), αλλιώς αυτό που θα βγει θα είναι κάτι μίζερο και αρρωστημένο (και στην περίπτωση της ερωτικής θα φέρνει σε σκυλάδικο)...

      Σίγουρα δεν είναι κακό να παντρεύεις διαφορετικές μουσικές, ιδέες, αρχιτεκτονικές κλπ., αρκεί αυτό που δημιουργείς να είναι μια νέα σύνθεση και να μην καταντάει οξύμωρο και κακόγουστη σαλάτα (ροκοσκυλάδικο, "ελληνοχριστιανισμός" κλπ)

      Διαφωνώ επίσης στο ότι το μπλουζ έχει να κάνει με το παράπονο (επι το ελληνικότερον, τον "καημό", το "ντέρτι", την "καψούρα" κλπ). Σε αντίθεση με το νεοελληνικό (λαϊκό ή "έντεχνο"), το μπλουζ υπήρξε μαχητικό, λιτό, καθόλου στομφώδες, καθόλου μίζερο και δίδαξε το πώς να πάσχεις με αξιοπρέπεια. Με αυτή την έννοια δεν βλέπω πώς κάποιος "παραπονιάρης" σαν τον Σιδηρόπουλο (όπως άλλωστε φαίνεται κι από άλλα τραγούδια του) θα μπορούσε να έχει κάτι παραπάνω από μια επιδερμική σχέση με το μπλουζ.

      Φυσικά υπήρξε και "πανκ" και σκυλάς και "μπλουζ" και "ροκ" και "προφήτης" και "ρεμπέτης" (και ... μαρκόπουλος) και γενικώς όλο αυτό το γραφικό μείγμα κακοαφομοιωμένων ταυτοτήτων (=δηθενιά), που μόνο στη χώρα της (β)ρωμηοσύνης μπορείς να συναντήσεις (π.χ. "ελληνοχριστιανισμός"). Εκπληρούσε δηλ. τη "μαγική" συνταγή για να "αγγίξει" τη "σύνθετη" ψυχοσύνθεση του (β)ρωμηού (που θέλει π.χ. να περνιέται για "ροκάς", χωρίς όμως να αφήσει και τη σκυλάδικη "κοσμοθεωρία") και να γίνει ιερή γελάδα.

      Νομίζω όμως ότι προσπαθώντας να τον δικαιολογήσουμε, αδικούμε άλλους που δεν χρειάζονται καμμία δικαιολογία (αναφέρω ενδεικτικά κάποιους μέσα στο κείμενο).

      Πιστεύω επίσης ότι το κοινό ενός καλλιτέχνη ενσαρκώνει το αποτέλεσμα της τέχνης του, σε βαθμό που να μην χρειάζονται περαιτέρω αναλύσεις. Το κοινό ενός καλλιτέχνη είναι η τέχνη όπως εκδηλώνεται και επιδρά στη ζωή και στην πράξη.

      Διαγραφή
    2. @
      "Εκπληρούσε δηλ. τη "μαγική" συνταγή για να "αγγίξει" τη "σύνθετη" ψυχοσύνθεση του (β)ρωμηού (που θέλει π.χ. να περνιέται για "ροκάς", χωρίς όμως να αφήσει και τη σκυλάδικη "κοσμοθεωρία")"

      Ή όπως ο είπε αμίμητα κι ο Τζιμάρας Πανούσης "θέλω να γίνω σαν Αμερικάνος, μ' αρέσει στα κρυφά κι ο Μητροπάνος"...

      Διαγραφή
    3. Οι ανάγκες της 'ελληνικής ψυχοσύνθεσης' δεν καλύπτονται απόλυτα από τις rock n roll φόρμες...

      Δεν τα καταλαβαίνουμε όλα...
      Θέλουμε και λίγο 'παραδοσιακό' τέμπο...

      Να σαν κι αυτό...

      Hey Joe, where you going' with that gun in your hand
      Hey Joe, I said where you goin' with that gun in your hand
      I'm going' down to shoot my ol' lady
      I caught her messing' 'round with another man

      Yeah, I'm going' down to shoot my ol' lady now
      You know I caught her messing' 'round with another man
      And that ain't too cool

      Hey Joe, hey, Joe, I heard you shot your woman down
      Hey Joe, hey, Joe, I heard you shot your woman down, baby
      He said, "Yeah, I did it, yes I did, I shot her
      You know I caught her messing' 'round with another man"

      Σε τρίτο πρόσωπο βέβαια αλλά μυρίζει λίγο από 'σκυλάδικο'...ε?

      Φυσικά ξέρετε ποιος το πε... :)



      Διαγραφή
    4. Σε τί μυρίζει από σκυλάδικο (ή οποιαδήποτε άλλη ρωμαίικη τραγουδιστική "σχολή") το Hey Joe; Έχει κλαψομουνίαση, έχει καψούρα αγιάτρευτη, έχει μισογυνισμό, έχει μέλλουσες τιμωρίες για την "προδότρια", έχει κόμπλεξ για τον "άλλο";

      Χώρια που ο (β)ρωμηός δεν ήταν ποτέ αρκετά άντρας (όσο π.χ. ένας μπλουζίστας), έστω και με την έννοια του να σκοτώσει το αντικείμενο του έρωτά του. Περισσότερο προς τα παρακάλια να γυρίσει πίσω η λεγάμενη έχει δείξει τη ροπή του, και στις υποσχέσεις ότι θα τη συγχωρέσει. Αυτό θα πει καψούρααα!

      Το μπλουζ μπορεί να έχει ο,τιδήποτε (πόνο, τρέλα, έγκλημα) εκτός από αναξιοπρέπεια και κομπλεξισμό. Αν ήταν το ίδιο με το ρωμαίκο καψουροτράγουδο, τότε είναι το ίδιο κι ο Διονυσίου με τον John Lee Hooker...

      Μήπως τα ισοπεδώνουμε λίγο;

      Διαγραφή
    5. Φυσικά η ταύτιση σκυλάδικο - hendrix είναι περισσότερο προσχηματική...αλλά δεν παύει να αποτελεί κάποιου τύπου συγκριτικού μεγέθους, ας πούμε, μπλούζ αντίληψης

      Τ'ώρα, η γυναίκα ως ορμητήριο...τέχνης σε διαφορετικές κοινωνικές δομές ή μουσικές φόρμες αν θες.
      Μάλλον θα ήταν καλή εργασία σε κάποιο rock n' roll σχολείο...

      Το γιατί στον τόπο μας το παραξηλώσαμε με όλα αυτά που περιγράφεις, μάλλον είναι θέμα κοινωνιολογικής μελέτης...κάποιος πρέπει να την κάνει κάποτε...

      Δεν είναι το αντικείμενό μου αλλά θα πω μερικές σκέψεις.

      Σίγουρα ο διονυσίου δεν είναι John lee hooker.
      Αλλά και το κλίμα δεν ήταν το ίδιο.

      Έχω την αίσθηση ότι σε έναν ισοπεδωμένο τόπο, καλά είναι να ψάχνουμε τις αιτίες λίγο παραπάνω, ώστε να προσπαθήσουμε να δούμε το πώς και το γιατί...

      Ότι υπάρχει έλλειψη rock n' roll αντίληψης -σε σχέση με την γυναίκα ως θεματολογία αλλά και τις λοιπές κοινωνικού τύπου θεματολογίες βέβαια, αυτό είναι σίγουρο.

      Όμως εδώ σε αυτό τον τόπο, στα σκυλάδικα - βιομηχανίες συναισθημάτων, συνέδεσαν το συναίσθημα-έρωτας-καημός με το χρήμα που μπορούσες κάποτε(?) να ξοδέψεις σε γαρύφαλλα, τριαντάφυλλα και σε τι άλλο δεν ξέρω..

      Είναι όμως αυτό το φαινόμενο αρκετό ώστε για να ισοπεδώσουμε όλη την εγχώρια 'λαϊκή παραγωγή' πάνω στο ζήτημα..έρωτας και γυναίκα?

      Στο κάτω-κάτω παίζει και αυτή τον ρόλο της -με την συμπεριφορά της- στα τραγούδια που γράφτηκαν και που θα γραφτούν μελλοντικά γι' αυτήν.....

      Να υποθέσω ότι το ζήτημα έχει περισσότερο βάθος...

      Και αν ο hedrix βασίστηκε στην συμπεριφορά μιας άτακτης... ώστε να παρουσιάσει καλλιτεχνικά την πρόθεση κάποιου για φόνο...(σημείωση: άλλος έχει γράψει τους στίχους).

      Ε δεν με χαλάει που ο σιδηρόπουλος -να υποθέσω- τα είπε λίγο ανάρμοστα σε κάποια, που ενδεχομένως δεν ακολουθούσε την όποια νοοτροπία του..

      Δηλαδή αν τα 'βάλουμε' και με την αντίληψη του σιδηρόπουλου για τους άδοξους έρωτες...

      Τι θα πρέπει να πούμε για τους καλλιτέχνες-ψυχοβγάλτες και τις συνοδείες τους που μας κάνουν παρέα όλα αυτά τα χρόνια...

      Διαγραφή
    6. @
      "Ε δεν με χαλάει που ο σιδηρόπουλος -να υποθέσω- τα είπε λίγο ανάρμοστα σε κάποια, που ενδεχομένως δεν ακολουθούσε την όποια νοοτροπία του.."

      Μα ... ούτε εμένα με χαλάει. Ο καθένας εκφράζεται όπως έχει το "μέσα του". Αλλά μην φτάσουμε στο σημείο να λέμε ότι δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα π.χ. στη ρωμηοαντίληψη και στη ροκ.

      @
      "Όμως εδώ σε αυτό τον τόπο, στα σκυλάδικα - βιομηχανίες συναισθημάτων, συνέδεσαν το συναίσθημα-έρωτας-καημός με το χρήμα που μπορούσες κάποτε(?) να ξοδέψεις σε γαρύφαλλα, τριαντάφυλλα και σε τι άλλο δεν ξέρω.. "

      Έχω την εντύπωση ότι το θέμα πάει ακόμα πιο βαθιά. Επιφυλάσσομαι. Μου έδωσες ιδέα. Περίμενε λίγες μέρες...

      Διαγραφή
    7. ως λάτρης του μπλουζ έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως το μπλουζ έχει τις ίδιες κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικές δομές, την ίδια ψυχοσύνθεση με το ρεμπέτικο

      Διαγραφή
    8. "Πάρε" τον ΘEO:
      http://www.youtube.com/watch?v=HTDjD_UdJYs

      Διαγραφή
  9. Ενώ εσύ υπνοβάτη δεν είσαι "πιστός", αλλά στρατευμένος και κρανιοεγκεφαλικά κολλημένος. Ντάξει, το ίδιο είναι. ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. συνέχισε και ρίχνε ξύδι στις πληγές του κάθε σταυρωμένου γιατί έχω λιώσει στο γέλιο λέμε χαχαχαχαχα τ' αποθήκευσα χθες και τα διάβασα σήμερα με τον πρωινό καφέ χαχαχα να'σαι καλά ρε φίλε!!! κλειτωρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Oι περισσότεροι από αυτούς που σε βρίζουν, υπήρξαν κολλητάρια του Παυλάρα (κυρίως στην πρέζα), κάτι ελεεινά και τότε και τώρα φρικιά των ελληνικών '80s, πότε ημιαποτοξινωμένοι και πότε ημιεξαρτημένοι που η ζωή τους έχει πετάξει απ' το παιχνίδι κλπ (γι' αυτό κι η τόση κακία δηλ). Σήμερα κάμποσοι έχουν καταντήσει born again christians. Επειδή πολλοί είναι γνωστοί στην πιάτσα (μέλη συγκροτημάτων που παίξανε μαζί του κλπ), γι' αυτό βγαίνουν ανώνυμα. Ο Νταλούκας τους ξέρει δεκαετίες προσωπικά και γι' αυτό δεν θέλει να τους εκθέσει. Για να σου λυθεί η απορία περί της επιμονής τους στην ανωνυμία δηλ.

    Ν. Ζέρβας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @
      "κάτι ελεεινά και τότε και τώρα φρικιά των ελληνικών '80s, πότε ημιαποτοξινωμένοι και πότε ημιεξαρτημένοι που η ζωή τους έχει πετάξει απ' το παιχνίδι "

      Κάτι "Λευτέρηδες" δηλαδή, χαχαχα!
      (http://freedomgreece.blogspot.gr/2014/04/69.html?showComment=1398853668380#c1218129329230686188)

      Πάντως, αν είναι έτσι όπως λες, εξηγούνται πολλά.

      Διαγραφή
  12. αγαπητε νικο ζερβα σε αυτη τη περιπτωση κανεις λαθος δεν ειναι ουτε εισαν τοξικομανεις ουτε εισαν φιλοι του παυλου ουτε μελη γκρουπ εγω ξερω ποιοι ειναι αλλα δεν το αποκαλυπτω κακα κοπρονειρα υπνοβατη

    τελεσιδηκος ινστρουχτορας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Όπως τα λες αδερφέ. Στα μέσα των '70s την είχε δει σταλινοαντάρτικα και προς το τέλος τους το γύρισε στο αναστημένο ροκ (πάντως συνέχισε να πηγαίνει να παίζει στα φεστιβάλ της ΚΝΕ - για την εξοικονόμηση της πρέζας του). Το 1979 στον "Ασυμβίβαστο" τραγουδούσε Θεοδωράκη και μόλις 6 χρόνια μετά στο Zorba The Freak έβριζε τον Θεοδωράκη ("Μίκη Μάους"). Όπου φύσαγε ο άνεμος "φυσιόταν" κι ο Παυλάρας.

    Εγώ είμαι μεγαλύτερός σου αλλά η γενιά σου που τον είχε για κλωτσιές, είχε μεγάλο δίκιο. Το ότι όμως τελικά μυθοποιήθηκε κάποιος σαν κι αυτόν είναι δείγμα του πόσο λίγο οι Έλληνες κατανοούν το ροκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Στη πρώτη έκδοση του βιβλίου του (2006) ο Νταλούκας γράφει ότι ο Σιδηρόπουλος στο ΦΛΟΥ είχε αντιγράψει τους στίχους της τότε ερωμένης του Γιόλας Αναγνωστοπούλου. Μάλιστα παραθέτει ένα σωρό στοιχεία και λογικές σκέψεις για να το στηρίξει.

    Όπως όμως λέει ο Νίκος Σπυρόπουλος (ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ) έφαγε κράξιμο:
    http://4.bp.blogspot.com/-rheBX3qxqEU/UdhEQuTUqtI/AAAAAAAADqg/PwwORzaP15Y/s1600/Beltekas.jpg

    Έτσι στη δεύτερη έκδοση (2012) τα "μάζεψε" χωρίς καμιά εξήγηση και διέγραψε εντελώς τις σχετικές σελίδες από την πρώτη. Οπότε είναι λογικό να δεχτούμε αυτά που λέει στην πρώτη έκδοση παρά αυτά που ΔΕΝ λέει στη δεύτερη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, όπως τα λες είναι, στη δεύτερη έκδοση απλώς λείπουν αυτές οι σελίδες χωρίς καμμία εξήγηση, πέραν μιάς μόνο πρότασης, όπου λέει ότι «νεώτερα στοιχεία έδειξαν ότι τα τραγούδια ήσαν του Σιδηρόπουλου» (και … ξεμπερδέψαμε). Μου είχε κάνει εντύπωση αυτή η αναιτιολόγητη στροφή 180 μοιρών. Η μαρτυρία όμως τού Σπυρόπουλου δίνει μια πιθανή εξήγηση.

      Βέβαια, ο Σπυρόπουλος (τον οποίο εκτιμώ και ως μουσικό και για τη γενικότερη στάση του στη ροκ σκηνή) θεωρεί ότι τα τραγούδια ήσαν όντως του Σιδηρόπουλου. Μπορεί να είναι κι έτσι. Βέβαια δεν μπορώ να καταλάβω αν αναφέρεται σε αυτά, τα οποία -ο Νταλούκας ισχυρίστηκε ότι- ο Σιδηρόπουλος αντέγραψε από την Ανανωστοπούλου, ή σε εκείνα, τα οποία -ο Νταλούκας ισχυρίστηκε- ότι ήσαν του Τζονιχάκη. Νομίζω ότι αναφέρεται μάλλον στα δεύτερα.

      Τείνω, λοιπόν, να καταλήξω ότι ο Σιδηρόπουλος αντέγραψε τουλάχιστον την Αναγνωστοπούλου (εκεί η επιχειρηματολογία του Νταλούκα είναι απρόσβλητη). Όσο για τα φερόμενα από τον Νταλούκα (στην πρώτη έκδοση του βιβλίου του) ως τραγούδια του Τζονιχάκη (δηλ. «Ο Μπάμπης Ο Φλου», και «Το ’69 Με Κάποιο Φίλο») είναι τόσο κλισαρισμένα και αδιάφορα, ώστε δεν θα εκπλησσόμουν αν τελικά ήσαν του Σιδηρόπουλου.

      Διαγραφή
  15. "Κάνοντας μια βαθιά ενδοσκόπηση νομίζω ότι στην ηρωίνη μ'έστειλε η απουσία αναγνώρισης από την εποχή μου. Πιστεύω ότι στη χώρα που ζω η προσφορά μου και το ταλέντο μου δεν αναγνωρίστηκαν αρκετά. Κι επειδή είμαι περήφανος άνθρωπος, αντί να το βγάλω προς τα έξω σαν παράπονο ή σαν πρόγραμμα επιτυχίας, το έσπρωξα προς τα μέσα κι εκφράστηκα με την αυτοκαταστροφή μου".

    ("Έθνος της Κυριακής", 30-7-1989)

    Μιλάμε για περιπτωσάρα άξια επιστημονικής διερεύνησης:
    "Η άτιμη η ελληνική κενωνία αρνήθηκε να υποκλιθεί μπρος στο διεθνών προδιαγραφών ταλέντο μου. Κι επειδής είμαι περήφανος να 'ούμ', το έριξα στην ηρωίνη, αντίς να πάω έξω όπου σίγουρα θα αναγνωριζόταν το ταλέντο μου. Εκεί θα παθαίνανε πλάκα με τα βαθυστόχαστα και φιλοσοφημένα rock anthems μου, όπως ο Μπάμπης ο Ιγκλού κι ο Λευτεράκης ο Μπάμιας (που τα έγραψα βαθιά επηρεασμένος από τον Ελύτη και τον Καζαντζίδη)".

    Κάτι τέτοιοι θεωρούνται ότι εκπροσωπούν το ελληνικό ροκ;;;!!!

    (της πουτάνας γίνεται εδώ πέρα: http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/02/blog-post_19.html)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Μπάμπης ο Παραφλού" είναι το σωστό. Μήν αλλοιώνεις τα μνημεία της παγκόσμιας ροκ ποίησης...

      Το δημοσιογραφικό ξεκατίνιασμα το είδα. Τί να πώ; Ευτυχώς που εκτός από τον Σιδηρόπουλο, κάποιοι άλλοι που ΔΕΝ έκαναν διεθνή καριέρα είναι οι ρωμηοί δημοσιογράφοι...

      Διαγραφή