.

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

ΥΠΕΡΟΧΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ…




   Στο –πιθανότατα- καλύτερο μουσικό περιοδικό που κυκλοφόρησε ποτέ στην Ελλάδα, το μηνιαίο ΗΧΟΣ & Hi Fi, υπήρχε στα μακρινά ’80s μια μόνιμη στήλη με τίτλο Υπέροχοι Άνθρωποι. Εκεί οι συντάκτες του περιοδικού παρουσίαζαν ένα απάνθισμα δηλώσεων, ρήσεων κλπ. (συνήθως αστοχίες ή γκάφες) «επωνύμων», από διάφορους χώρους (κυρίως της μουσικής, διεθνούς και εγχώριας). Αρκετές φορές υπήρχε και –πικρόχολος αλλά εύστοχος- σχολιασμός. Π.χ. στη δημοσίευση της δήλωσης του «πολύ» Μίκη Θεοδωράκη «στην Ελλάδα νιώθω σαν τάνκερ στη λίμνη των Ιωαννίνων» οι συντάκτες του Ήχου σχολίαζαν: «αν ήξερε πώς αισθάνονται τα ψάρια…».
    Ένα μεγάλο μέρος από το εν λόγω μηνιαίο απάνθισμα αφορούσε σε αντί-ροκ δηλώσεις ταγών της –δεξιόστροφης και αριστερόστροφης- (β)ρωμηοσύνης. Εν προκειμένω, για τους συντάκτες του Ήχου, αγαπημένο -και αστείρευτο- πεδίο αλίευσης δηλώσεων και ρήσεων ασχετοσύνης, ημιμάθειας, κομπορρημοσύνης, κουτοπονηριάς, στρεψοδικίας, κατακίτρινης αντί-ροκ προπαγάνδας κλπ. ήσαν οι σταλινικές φυλλάδες (Οδηγητής, Βρυσοσπάστης κ.α.) και οι αντί-ροκ δηλώσεις των διαφόρων βοσκών,  υποβοσκών και ανθυποβοσκών τής εν λόγω ιδεολογικής στρούγκας - και των «θυγατρικών» της - (μια απολύτως δειγματοληπτική τέτοια παρουσίαση υπάρχει εδώ: http://hypnovatis.blogspot.gr/2013/04/o.html ).
   Σήμερα ωστόσο, και παρ’ όλα τα είκοσι επτά χρόνια απ’ το επίσημο τέλος του γραφειοκρατικού καπιταλισμού (όπως είναι πλέον η επιστημονική του καταχώρηση) έχει ξεμείνει στην Ελλάδα κάποιος γραφικός, που επιμένει στη σταλινική αντί-ροκ κομματική γραμμή των δεκαετιών εκείνων, όπου η ροκ μεσουράνησε ως μουσική και ως κοινωνικό φαινόμενο (1955-1993 περίπου). Εδώ, λοιπόν, έχω κάνει κάτι ανάλογο με τους συντάκτες του Ήχου: ένα αρρωστημένο «απάνθισμα» του κομπλεξισμού, της ημιμάθειας, της μειονεξίας και της αρτηριοσκλήρυνσης, όχι τόσο του εν λόγω σταλινικού γραφικού απομειναρίου (δεν είναι προσωπικό το ζήτημα), όσο του «ιδανικού» που αντιπροσωπεύει.
   Εικόνες δεν έχω βάλει γιατί τα «μαργαριτάρια» του εν λόγω σταλινίσκου νεόκοπου «ροκά» είναι από μόνα τους περιγραφικότατα. Η ανάρτηση θα ενημερώνεται με κάθε νέα αξιόλογη σταλινομουσικοδημοσιογραφική ρήση. Παρακαλώ μάλιστα όποιον φίλο εντοπίσει κάποιες που ξέφυγαν από το δικό μου πρόχειρο ψάξιμο, να μην διστάσει να την ενημερώσει ο ίδιος με ένα σχόλιο.
 


      FONTAS TROUSSAS QUOTES

 «Εγώ στις φωτογραφίες της LiFO  (http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/28221) βλέπω ένα κράτος το οποίο παράγει και που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του με τις δικές του δυνάμεις. Αυτό βλέπω.»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2013/04/death-merchant.html?showComment=1366113011699#c4853734012946558751
(Φώντας Τρούσας, για το καθεστώς της Βορείου Κορέας)

«ΗΤΑΝ ΤΟ ROCK ANTIΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟ; ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΧΕΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΟΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ…» 
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/04/rock-anti.html
(Τίτλος «μελέτης» του Φώντα Τρούσα από την ιστοσελίδα του Δισκορυχείον)
 
 «Ο Marcuse (ο πάπας της αμφισβήτησης του ’60) διατυπώνει μέσα σε λίγες γραμμές το πιο ΑΝΤΙ-ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟ μανιφέστο, που θα μπορούσε ποτέ να φανταστούμε.»
 
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/04/rock-anti.html 
Aντιδιαφωτιστή,μεσαιωνιστή, μυστικιστή, σκοταδιστή, τζιχαντιστή Μαρκούζε 
 «Ο Μarcuse μιλάει, εδώ, καθαρά για όλα. Για τα πάντα.» 
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/04/herbert-marcuse.html 
(Επίκληση του … αντιδιαφωτιστή Μαρκούζε από τον Φώντα Τρούσα πέντε μόλις ημέρες μετά)


 «οι hippies π.χ. υπήρξαν τα πιο... αντι-διαφωτιστικά άτομα που πάτησαν στη Γη από την εποχή των Μπογκομίλων»

http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/04/rock-anti.html
   Κι εμείς που νομίζαμε ότι οι σταλινικοί, οι σιωνιστές και οι ναζί υπήρξαν τα πιο αντι-διαφωτιστικά άτομα που πάτησαν στη Γη από την εποχή των Μπογκομίλων…



«Το ροκ, όπως το έχουμε ξαναπεί, στην καλύτερή του φάση, στο δεύτερο μισό των sixties εννοώ, ήταν σφόδρα… αντιδυτικό.[…] Απέτυχε.» 
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/03/lovers-1967.html?showComment=1459509668396#c4978408058952956602 
   Πράγματι απέτυχε το αντιδυτικό, ανατολίτικο, τζιχαντιστικό ροκ αφού σε κάποιο τριτοκοσμικό απολειφάδι υπάρχουν ακόμα σταλινικοί μουσικοδημοσιογράφοι.

  
  «το Πολυτεχνείο το έκαναν οι οργανώσεις της Αριστεράς (γιατί αυτές το έκαναν)»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2012/11/blog-post_27.html?showComment=1354103823097#c2835721326070285369
  Προφανώς το περιβόητο φύλλο αρ. 8 της «ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ» / ΚΝΕ που συκοφαντούσε ως προβοκάτορες της ΚΥΠ τους καταληψίες του Πολυτεχνείου του Νοεμβρίου του 1973, είναι από άλλη εξέγερση που συνέπεσε τις ίδιες μέρες στο Πολυτεχνείο ενός Παράλληλου Σύμπαντος…

  «Είναι όμως σίγουρο πως οι αναρχοφασίστες, που κοιμούνται και στον ξύπνιο τους, δεν πρόκειται να καταλάβουν. Αυτοί θα συνεχίσουν να μασάνε το κουτόχορτο τού Ξένοιαστου Παλαβιάρη… εεε… Καβαλάρη ήθελα να πω, την πιο ισχυρή κινηματογραφική αντεπίθεση του “αμερικανικού ονείρου” στα sixties, στην προσπάθειά του να περιφρουρήσει, πανικόβλητο, το είναι του
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/04/rock-anti.html
   (Φώντας Τρούσας για την ταινία Easy Rider και τους θεατές της.)
 Σε επόμενη προβολή της ταινίας προτείνουμε να κληθεί ο εν λόγω μουσικοκριτικός και –γιατί όχι;- ταινιοκριτικός για να δώσει τα φώτα του στους αναρχοφασίστες που θα πάνε να την (ξανα)δούν.

  «μούφα», «ψευτοπροοδευτική χλαπάτσα για όλη την οικογένεια», «βαρετή μπαλαφάρα», «φιλμικό τουρλουμπούκι»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/04/thunderclap-newman.html
   (Φώντας Τρούσας για την ταινία Φράουλες και Αίμα)

  «Θα πρέπει να πετάξω πέντε ώρες από τη ζωή μου πρώτα-πρώτα, για να ξαναδώ τις ταινίες
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/04/thunderclap-newman.html?showComment=1461536039893#c9181420459430108848
   (Απάντηση Φώντα Τρούσα σε ομοϊδεάτη σταλινικό θαυμαστή του που τού ζητάει να γράψει «ταινιοκριτικές» και για τις άλλες δύο ταινίες της «τριλογίας της ντροπής», τις Woodstock και Easy Rider).

  «Περνάμε όμως, και στη χειρότερή μας, καλύτερα (ακόμη και τώρα) από τα ανθρώπινα ρετάλια των μεγάλων αστικών κέντρων της Δύσης
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/02/blog-post_15.html?showComment=1455624967314#c4446854447884505225
  Άραγε αυτό το συμπέρανε ρωτώντας τους δεκάδες χιλιάδες άστεγους της Αθήνας, τους εκατοντάδες χιλιάδες νεογκασταρμπάιτερ, τα δύο εκατομμύρια ανέργους, τούς διάφορους εργασιακώς τελειωμένους, τους κωπηλάτες στις εργασιακές γαλέρες; Η συνήθης -και διαχρονική- γλώσσα των βολεμένων -δεξιών κι αριστερών- της (β)ρωμηοσύνης

  «το φιλελεύθερο Βυζάντιο, που διαχώριζε το θέμα της θρησκείας από εκείνο της εθνικότητας (όπως απέδειξε περίτρανα ο εκχριστιανισμός των Σλάβων, με τις μεταφράσεις στα σλαβικά των ελληνικών εκκλησιαστικών κειμένων κ.ο.κ.)» 
http://www.lifo.gr/articles/music_articles/105589
  Μια κουτή ερώτηση: το φιλελεύθερο Βυζάντιο δεν ήταν εκείνο που ισοπέδωσε τον ελληνικό πολιτισμό (ναοί, θέατρα, βιβλιοθήκες, στάδια, ωδεία, πινακοθήκες κλπ.) και που «εκκαθάρισε» με φωτιά και τσεκούρι μερικά εκατομμύρια ελληνόφωνους «ειδωλολάτρες», ενώ χρησιμοποιούσε τη γλώσσα τους στη θρησκευτική του πρακτική; Άραγε ήσαν κι αυτά στα πλαίσια του «διαχωρισμού τού θέματος της θρησκείας από εκείνο της εθνικότητας»;

 «Το ροκ πάει με όλα (και με όλους) όπως και η κοκακόλα
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/68.html?showComment=1466508744434#c2459586388697053387
  «Το ότι το ροκ πάει με όλους και όλα αποδεικνύεται κι από το ότι μετά την πτώση του Τείχους έχει καταντήσει πλέον στο σημείο να το ακούν (και να μιλούν γι’ αυτό) ακόμα και εμετικά σταλινόμουτρα».
 (Σχόλιο αναγνώστη στην ιστοσελίδα του εν λόγω σταλινίσκου μουσικοδημοσιογράφου, το οποίο, κατά τη συνήθη τακτική του, δεν δημοσιεύτηκε - μου το έστειλε ο λογοκριθείς αναγνώστης)
  «Κι εμείς που νομίζαμε ότι κι ο χριστιανισμός κι ο μαρξισμός κι ο φιλελευθερισμός πάνε με όλα…»
 (Σχόλιο άλλου αναγνώστη στην ιστοσελίδα τού εν λόγω σταλινίσκου μουσικοδημοσιογράφου, το οποίο, κατά τη συνήθη τακτική του, επίσης δεν δημοσιεύτηκε - μου το έστειλε ο λογοκριθείς αναγνώστης)

  «σημαντικότερο από τη μουσική αυτή καθ’ αυτή (το εργαστηριακό κομμάτι της… να το πούμε έτσι) είναι το πώς χρησιμοποιείται (η μουσική) κάτω από δεδομένες συνθήκες. Αυτό, ο τρόπος χρήσης, είναι ό,τι παράγει τα πιο βαθιά νοήματα 
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/spectrum-67.html
  Δείγμα εμβριθούς σκέψης σταλινικού μουσικοκριτικού. H μουσική είναι κάτι εργαστηριακό και δεν μπορεί να έχει κανένα νόημα από μόνη της (π.χ. το νόημα που είχε κατά νου αυτός που την έφτιαξε). Η εκάστοτε χρήση της είναι που τής δίνει το νόημα. Οπότε όταν, ας πούμε, χέζεις ακούγοντας Μότσαρτ (γιατί σε ... «βοηθάει»), είναι ένας τρόπος χρήσης της μουσικής που παράγει τα πιο βαθιά νοήματα.

   «Για μένα στο ροκ δεν έχουν θέση (καταλαβαίνεις πώς το λέω – ο καθένας είναι ελεύθερος, προφανώς, να λέει και να γράφει ό,τι θέλει)… φιλόσοφοι, αμπελοφιλόσοφοι, κοινωνιολόγοι, ψευτοκοινωνιολόγοι, πανεπιστημιακοί, “επιστήμονες” κ.λπ., όλοι αυτοί δηλαδή που επιχειρούν να αντιμετωπίσουν το ροκ ΠΛΑΓΙΩΣ και ΕΝ ΜΕΡΕΙ (αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα δηλαδή), αγνοώντας την ουσία του, την έκτασή του, τις πολλές και ποικίλες μεταμορφώσεις του
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/spectrum-67.html?showComment=1467153476992#c2714414005773660890
  Σωστά. Στο εξής, ειδικά για ροκ θέματα, θα συμβουλευόμαστε μόνο τον σταλινικό της γειτονιάς μας. Kαι μόνο ευθέως. Ούτε πλαγίως ούτε εν μέρει.

  «Ο Guy Debord δεν είχε ουδεμία σχέση με το ροκ. Και όσα έγραψε δεν τα έγραψε έχοντας το ροκ στο νου του. Ούτε καν το πανκ. Ασχέτως τι έπραξαν οι πάνκηδες μετά. Μόνο στα ευρύτερα διαβάσματα –και αν…– που μπορεί να κάνει κάποιος, βλέπω την όποια αξία των γραφομένων του Debord, που, ξαναλέω, έχουν ανύπαρκτη σχέση με το ροκ. Να μην πιάσω τώρα τσιτάτα από την “Κοινωνία του Θεάματος”, γιατί… μπορεί και να βάλουμε τα γέλια.»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/spectrum-67.html?showComment=1467153476992#c2714414005773660890
  «δε θέλω να πω τίποτα για τον Καφάση. Απλώς, μόνο ότι μ’ αυτά τα τραγούδια μεγάλωσα. Τ’ άκουγα παντού όταν βγήκανε – εκεί μετά το 1975 – και μου είχαν φάει ουκ ολίγα φράγκα, ως πιτσιρίκι, στα τζουκ-μποξ της εποχής. Τον είχα δει και 2-3 φορές live. Την πρώτη κάπου σ’ ένα σκυλάδικο (κανονικό σκυλάδικο, όχι κωλάδικο) στην Αχαρνών, πριν κάμποσα χρόνια, όταν ακόμα “πάταγε” στη σκηνή. Μπαλαντάινς-κοκακόλα και τα μυαλά χυμένα. Στις Γραμμές που είχε τραγουδήσει τελευταία δεν είχα πάει. Δεν μ’ ενδιέφερε. Τον είχαν πια “ανακαλύψει” οι… κουλτουριάρηδες και τον περιέφεραν ως “εύρημα”
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2010/10/blog-post_6271.html?showComment=1286995185428#c6906144106693962304
  Καλά, ας δεχτούμε ότι ο Γκυ Ντεμπόρ που έγραψε τα σημαντικότερα κείμενά του στα ’60s (και που σχεδόν δεν υπάρχει ροκάς που να μην τον έχει διαβάσει), δεν είχε καμμία σχέση αλληλεπίδρασης με τη ροκ, την εποχή της ροκ, το διεθνές κλίμα της ροκ κλπ. Οι σταλινικοί δημοσιογραφίσκοι που όταν η ροκ μεσουρανούσε μεγάλωναν με Καφάση και βέλαζαν συντεταγμένα στα κομματικά μαντριά, και που ανακάλυψαν τη ροκ μετά την πτώση του Τείχους –όταν δηλ. η κομματική γραμμή αναπόφευκτα χαλάρωσε- έχουν περισσότερη σχέση από τον Γκυ Ντεμπόρ με τη ροκ;(!)

   «Εμένα να μη μου τα λέτε αυτά (δηλαδή καλά κάνετε και τα λέτε μάγκες μου!), εγώ τα ξέρω. Το μάτι και το αυτί του Τριανταφυλλίδη έκοβαν… Ας τ’ ακούσουν λοιπόν και οι διάφοροι λεμέδες, αναρχοφασίστες και λοιπά «ζώα» της… ξηράς και της θάλασσας, που δεν ντρέπονται να εκφράζουν, δημοσίως, γνώμη για τη μουσική. Ου να μου χαθείτε ΑΓΥΡΤΕΣ!»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/1966-2016.html?showComment=1465425806084#c979601898062728890
  [Απάντηση του -«είμαι έτοιμος να πιστέψω ο,τιδήποτε μου πασσάρουν, αρκεί να με βολεύει»- Φώντα Τρούσα σε σχόλιο-δόλωμα ανώνυμου αναγνώστη ότι: «To 2007-2008 μαζεύονταν στο σπίτι του Blaine Reininger μαζί με τον Dirk Polak των Mecano (που τότε έμενε κι εκείνος Ελλάδα) και ακούγανε λαϊκά, μέχρι και σκυλάδικα.»… ]

  «Κατ’ αρχάς, να πούμε, πως ο μουσικός διαχωρισμός μεταξύ Δύσης και Ανατολής είναι αντιεπιστημονικός και εν τέλει κάλπικος –το λέμε κάπως χοντρά–, αφού η δυτική μουσική ήταν στενά συνδεμένη και εξαρτώμενη από τη βυζαντινή μουσική από τα χρόνια του πρώιμου μεσαίωνα (με σχέσεις «μητέρας-θυγατέρας»), ενώ κι εκείνη (η βυζαντινή) ήταν «μακρινή εξαδέλφη», ως πυθαγόρεια κιόλας, της αρχαίας ελληνικής μουσικής. Όλα τούτα μπορεί να φαίνονται κάπως απλουστευτικά, όμως σε αδρές γραμμές είναι έτσι
http://www.lifo.gr/articles/music_articles/105589
  Ο fan του Καφάση απεφάνθη (απλουστευτικά για εμάς τους αδαείς). Αν μας εξηγούσε (απλουστευτικά και σε αδρές γραμμές έστω) και τί σχέση έχει η δυτική τελετουργική, μπαρόκ, κλασική κλπ. μουσική με τη βυζαντινή, θα ήμαστε ευγνώμονες... 

ΕNΗMΕΡΩΣΗ 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016

 «Απλώς, εκείνο που θα κάνω θα είναι να… παραδώσω γι’ άλλη μια φορά τζάμπα μάθημα μεθόδου ανάλυσης και "διαβάσματος" μιας ΑΞΙΟΠΙΣΤΗΣ είδησης στους βλαμμένους.»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/60.html?showComment=1465815339121#c5803503663800979608
  (Φώντας Τρούσας, 11 Ιουνίου 2016)
  «Ακόμη και στην περίπτωση εκείνη όπου το συγκρότημα έπαθε ομαδικό… κόψιμο και δεν μπόρεσε να ταξιδέψει τελικώς στην Αθήνα, ώστε να παίξει για τον Κοκό… μικρό το κακό. ΑΡΚΕΙ Η ΠΡΟΘΕΣΗ! Η πρόθεση δηλαδή του Κωνσταντίνου να φέρει ένα τέτοιο pop-psych γκρουπ στην ελληνική πρωτεύουσα και να παίξει για πάρτη του. Και αυτήν, την πρόθεση εννοώ, δεν μπορεί κανείς να την αμφισβητήσει
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/spectrum-67.html
  (Φώντας Τρούσας λίγες ημέρες μετά, 28 Ιουνίου 2016)
  Παρά το φιάσκο του σχετικά με τη δήθεν πριβέ συναυλία ενώπιον του Κοκού που δήθεν έδωσαν σε ... κλαμπ οι άσημοι pop βρετανοί Spectrum, ο Φώντας Τρούσας επιμένει ότι η «συναυλία», έγινε δεν έγινε, είναι σαν να έγινε, αφού κατά τους -ως συνήθως- αναπόδεικτους ισχυρισμούς του υπήρχε «αναμφισβήτητα» πρόθεση (του Κοκού) για να γίνει. Προφανώς η «πρόθεση» των ίδιων των Spectrum  δεν μετράει, αφού θεωρείται εξίσου «αναμφισβήτητη» με εκείνη του Κοκού... Και προφανώς, «φωτεινά» παραδειγματισμένος από τις περιβόητες σταλινικές δίκες της Μόσχας όπου αρκούσε η «πρόθεση» για να χαλκευθούν κατηγορητήρια, o σταλινικός ξεπλυματίας της χούντας (αφού δεν σταματάει να τσαμπουνάει ότι επί χούντας το ροκ ήταν πιο ελεύθερο απ' ό,τι ... στη Βρετανία) Φώντας Τρούσας, κάνει και εδώ δίκη προθέσεων. Αυτό σημαίνει (κατά τον Τρούσα) «παράδοση τζάμπα μαθήματος μεθόδου ανάλυσης και "διαβάσματος" μιας ΑΞΙΟΠΙΣΤΗΣ είδησης στους βλαμμένους».
  (Τα προηγούμενα γράφτηκαν μετά από επισήμανση φίλου, που άφησε σχετικό σχόλιο στην ιστοσελίδα του σταλινοφασίστα, το οποίο, φυσικά, δεν δημοσιεύτηκε).

   «Χουντοεξουσία και λαός ροκάρουν ακαταπαύστως...»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/05/spectrum-67.html?showComment=1463565065129#c3009299423746593386
 (Ο Φώντας Τρούσας αναφερόμενος στις γελοίες ποπ χουντικές «ολυμπιάδες τραγουδιού» στο Καλλιμάρμαρο).
  Μήπως έκαναν και ελεύθερο σέξ στις κερκίδες; Ή μήπως η χούντα μοίραζε έστω λίγο δωρεάν LSD;

   «Το τότε κράτος, η χούντα να πούμε, πλήρωνε για να έρθουν να παίξουν στην Ελλάδα οι Wallace Collection και οι Marmalade (αμφότερα εξαιρετικά pop-rock γκρουπ), δεν θα τους κατηγορήσουμε, τώρα, γιατί δεν πλήρωσαν να έρθουν οι Deep Purple και οι Jethro Tull!! »
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/01/osibisa-1975.html?showComment=1451904590343#c8973264612817663567
   O Φώντας Τρούσας δεν απορεί γιατί η χούντα καλούσε στις ποπ  χουντικές «ολυμπιάδες τραγουδιού» δευτεροκλασάτα ποπ γκρουπάκια σαν τους Wallace Collection και Marmalade αντί για ... τους Deep Purple και Jethro Tull: η χούντα δεν είχε λεφτά (αλλά παρ΄ όλα αυτά θα πρέπει ... να την ευχαριστήσουμε που έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε). Ο Φώντας Τρούσας με τη βαρβάτη δισκοθήκη και την αδιανόητη για κοινούς θνητούς ακουστική εμπειρία δεν μπορεί να αντιληφθεί αυτό που μπορούσε κι ο πιο τριτοκοσμικός χουντικός: τη διαφορά μεταξύ ποπ τύπου Marmalade και hard ή progressive rock τύπου Deep Purple ή Jethro Tull. Ή απλώς τη διαφορά μεταξύ pop και hard ή progressive rock. Ή ακόμα πιο απλά, τη διαφορά μεταξύ του εύπεπτου (ή: «πάει με όλα») και του για γερά στομάχια (ή «χτυπιέμαι», «τα σπάω» κλπ.). Σε λίγο θα μας πει ότι η χούντα ήταν έτοιμη να καλέσει στις «ολυμπιάδες τραγουδιού» τους MC5 και τους Stooges αλλά δεν είχε λεφτά να τους κάνει τα εισιτήρια από το Ντητρόιτ...
    (Ιδέα που μου έδωσε ένα σχόλιο του Mama Mama).

    ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 1 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016

 «Γι’ αυτό έχω αναφέρει όλα αυτά τα αποσπάσματα από Φαράκο, από Ιμβριώτη κ.ο.κ., γιατί μ’ ενδιαφέρει εκείνη η πρώιμη ροκ φιλολογία στον τόπο μας»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/68.html?showComment=1466511131686#c2759031179097567321
   (Χωρίς λόγια... -από σχόλιο ανώνυμου αναγνώστη εδώ)

«ΤΙ ΘΑ ΕΜΠΟΔΙΖΕ ΤΟΥΣ SPECTRUM NA ΕΡΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΚΟ; ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ!»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/spectrum-67.html
   Χαρακτηριστικό δείγμα αντί-ροκ σταλινοδημοσιογραφικής συλλογιστικής: αφού τίποτα δεν εμπόδιζε τους Spectrum να έρθουν στην Ελλάδα και να παίξουν για τον Κοκό, έπεται ότι ήρθαν στην Ελλάδα και έπαιξαν για τον Κοκό... Έτσι μπορούμε να ξαναγράψουμε την Ιστορία όπως μας βολεύει:
  Τί θα εμπόδιζε τον Τζίμι Χέντριξ να έρθει στην Ελλάδα και να δώσει συναυλία ενώπιον των συνταγματαρχών; Απολύτως τίποτα! Άρα ο Χέντριξ έπαιξε live για τους συνταγματάρχες.
  Τί θα εμπόδιζε τους Hawkwind  να έρθουν στην Ελλάδα και να δώσουν συναυλία ενώπιον των συνταγματαρχών; Απολύτως τίποτα! Άρα οι Ηawkwind έπαιξαν live για τους συνταγματάρχες.
   Τί θα εμπόδιζε τους Country Joe & The Fish  να έρθουν στην Ελλάδα και να δώσουν συναυλία ενώπιον των συνταγματαρχών; Απολύτως τίποτα! Άρα οι Country Joe & The Fish έπαιξαν live για τους συνταγματάρχες.
  Τί θα εμπόδιζε τους Steppenwolf να έρθουν στην Ελλάδα και να δώσουν συναυλία ενώπιον των συνταγματαρχών; Απολύτως τίποτα! Άρα οι Steppenwolf έπαιξαν live για τους συνταγματάρχες...
  (Άλλο ένα σχόλιο στην σταλινοσελίδα του Φώντα Τρούσα, το οποίο δεν δημοσιεύθηκε - μου το έστειλε ο λογοκριθείς αναγνώστης).

  «η psych music δεν είναι a priori κάποια μουσική με συγκεκριμένο πολιτικό νόημα. Γίνεται πολιτική (με θετική ή αρνητική χροιά) αναλόγως με τον τρόπο που χρησιμοποιείται. Αποκτά, για να το πω απλά, θετικό πολιτικό πρόσημο όταν ενσωματώνεται στην αντικουλτούρα στα late sixties στις ΗΠΑ π.χ. και αρνητικό πολιτικό πρόσημο όταν απομακρύνεται από την πηγή της, καθώς χρησιμοποιείται από τις χούντες (στο νότο της Ευρώπης για παράδειγμα) για τη δική τους προπαγάνδα.»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/spectrum-67.html 
   Η μουσική ως κοινωνικώς ουδέτερο εργαλείο και ως prêt-à-porter. Η μουσική ως γεννώμενη από όποιον να 'ναι, όπου να 'ναι, και δυνάμενη να την οικειοποιηθεί με αυθεντικότητα όποιος να 'ναι, για ό,τι σκοπό νά 'ναι. Η ροκ είναι μόνο μουσική. H ψυχεδέλεια δεν είχε κοινωνικοπολιτικές προελεύσεις και προεκτάσεις, όπως νομίζαμε. Π.χ. ο ροκ φιλοσοφικός ευδαιμονισμός και αναρχισμός είναι απολίτικος, δεν δημιούργησε το σύγχρονο underground, τον χιππισμό, δεν είχε καμμία επίδραση στον Μάη του '68 (και ειδικά στα αξεπέραστα συνθήματά του), γι' αυτό δεν τον καταδίωξαν ποτέ οι ανέραστοι αμερικανοχριστιανοί, ελληνοχριστιανοί, σταλινικοί κλπ. Ο έρωτας δεν έχει τίποτα το πολιτικό και άρα το "κάνετε έρωτα όχι πόλεμο" επίσης δεν έχει τίποτα το πολιτικό, αφού κι ο πόλεμος άλλωστε είναι απολίτικος. Το «Έρως και Πολιτισμός» τού -κατά τον Τρούσα- αντιδιαφωτιστή και μεσαιωνιστή Μαρκούζε είναι το απολιτίκ ευαγγέλιο των χίππυς. Ο σιτουασιονισμός, η πολιτισμική κοσμογονία της ροκ, η ψυχεδέλεια, το φαινόμενο της νεολαιίστικης αμφισβήτησης κλπ. είναι παντελώς άσχετα μεταξύ τους γεγονότα, που από μια διαβολική αντικομμουνιστική φάρσα της Ιστορίας συνέπεσαν την ίδια ακριβώς δεκαετία. Το απολίτικο μήνυμα της ροκ γινόταν εξίσου κατανοητό και αποδεκτό από όλους και κυρίως από την κουτσή Μαρία που διάβαζε Μοντέρνους Ρυθμούς. Η χούντα καλώντας στις καταγέλαστες «χουντικές ολυμπιάδες τραγουδιού» στο Καλλιμάρμαρο τους ποπάκηδες Marmalade δεν μαϊμούδιζε, ούτε προσπαθούσε να οικειοποιηθεί κουτοπόνηρα κάτι, αλλά έφερνε το γνήσιο -απολίτικο- ψυχεδελικό πνεύμα στην Ελλάδα (τύφλα νά 'χουν οι Grateful Dead και οι Jefferson Airplane). Κι ο Χίτλερ όταν πήγαινε στην όπερα κάτι ανάλογο έκανε (άσχετα αν δεν καταλάβαινε γρι απ' αυτό που άκουγε). Και τα απολίτικα «παιδιά του σουίνγκ» στη ναζιστική Γερμανία ήσαν ακίνδυνα για το καθεστώς, γι' αυτό επιστρατεύθηκαν και στάλθηκαν όλα στο Ανατολικό Μέτωπο.
  Φώντας Τρούσας: μουσικοκριτικός, ταινιοκριτικός, τώρα και ιστορικός της Τέχνης.

    ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 2 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016

 «Αυτό η psych music γίνεται πολιτική (με θετική ή αρνητική χροιά) αναλόγως με τον τρόπο που χρησιμοποιείται»] το είδαμε ξεκάθαρα στα δικά μας χουντικά επίκαιρα, που προβάλλονταν σε όλους τους κινηματογράφους της χώρας (το 1968). Στον τρόπο δηλαδή που χρησιμοποίησαν τους αληθινά ακίνδυνους M.G.C. οι χουντικοί και το καραψυχεδελικό track “My friend Jack” (των Smoke) για να περάσουν τα δικά τους πολιτικά μηνύματα.»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/spectrum-67.html
   Όπου η επιλεκτική -σταλινική- μνήμη του Φώντα Τρούσα «ξεχνάει» ότι ενάμισυ μόλις μήνα μετά (Μάιος 1968) η χούντα διέλυσε τους δημοφιλείς MGC (επ' αυτοφόρω συλλήψεις των Πουλικάκου, Πολύτιμου και Φαληρέα σε διαμέρισμα στο Παγκράτι, με το διαχρονικό ασφαλίτικο πρόσχημα τής χρήσης χασίς). Τί συνέβη και η χούντα αποφάσισε ξαφνικά να πάψει να «χρησιμοποιεί τους αληθινά ακίνδυνους MGC»; Γιατί η χούντα πέταξε τέτοιο δυνατό χαρτί προσεταιρισμού της νεολαίας; Έχασαν άραγε οι MGC τη φωτογένειά τους και δεν γινόταν να ξαναπαρουσιαστούν στα χουντικά επίκαιρα; Αναμένουμε τη νέα θεωρία συνωμοσίας του Φώντα Τρούσα (ή τουλάχιστον ένα  «τζάμπα μάθημα μεθόδου ανάλυσης και "διαβάσματος" μιας ΑΞΙΟΠΙΣΤΗΣ είδησης στους βλαμμένους»). Για να διευκολύνουμε λίγο την επιλεκτική του μνήμη, τον παραπέμπουμε στην απάντηση τού ίδιου του Δημήτρη Πουλικάκου, την οποία τού έκανε την τιμή να αφήσει στη σταλινοσελίδα του:
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2010/09/evris-eric.html?showComment=1286487419567#c5356149932280027414
και επίσης εδώ:
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2010/09/evris-eric.html?showComment=1286568461937#c6489577061610124491

  «το ποπ/ροκ, ψυχεδελικό ή ό,τι άλλο, ήταν εντελώς αποδεκτό στην Ελλάδα στην περίοδο τής χούντας των συνταγματαρχών. Υπηρετούσε, δηλαδή, την πιο μαύρη αντίδραση.»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/spectrum-67.html
   Ας αφήσουμε κατά μέρος τη συλλογιστική ποιότητα νοημοσύνης οριακά κάτω του μετρίου («ήταν αποδεκτό, δηλαδή υπηρετούσε»). Φαντάσου όμως τί θα ακούγαμε αν το «ποπ/ροκ, ψυχεδελικό ή ό,τι άλλο», επιχορηγείτο σαν την αριστερή διανόηση από το Ίδρυμα Φορντ, ή αν συκοφαντούσε σαν προβοκάτορες τους καταληψίες του Πολυτεχνείου, ή αν παρήλαυνε στα «χουντικά γενέθλια» στο Καλλιμμάρμαρο σαν τους Μπιθικώτσηδες, τις Μοσχολιούδες και τους λοιπούς αγαπημένους λαϊκούς βάρδους της αριστεράς...

  ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016 

 «Το θέμα είναι κάθε φορά να μπορείς να κρίνεις όχι τι είναι συμβατό με το ροκ ή όχι, αλλά τι είναι συμβατό με τις προοδευτικές κοινωνικοπολιτικές και αισθητικές πεποιθήσεις σου. Αν έχεις τέτοιες δηλαδή. Όχι εσύ ο καθένας από εμάς.»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/spectrum-67.html?showComment=1467460723350#c6770910947900754579
   Αισθητικές και προδεφτικές κοινωνικοπολιτικές πεποιθήσεις όπως οι σχετικές με Κώστα Καφάση, Γρηγόρη Φαράκο, Ρόζα Ιμβριώτη, ή με καθεστώτα τύπου Βόρειας Κορέας. Κι αν το ροκ δεν είναι συμβατό με αυτά, θα πρέπει να το ... αναμορφώσουμε με το -σταλινικό- ζόρι, εν ανάγκη ακρωτηριάζοντάς του προκρούστεια ό,τι δεν «ταιριάζει».

   «Ορισμένοι αναγνώστες έχουν την εντύπωση πως δεν έχω άλλη δουλειά να κάνω στη ζωή μου, από το να ανοίγω κουβέντες και συζητήσεις που τραβάνε και μάλιστα με τον πρώτο τυχόντα. Ορισμένες φορές το κάνω… όταν έχω τα χρονικά περιθώρια και υπάρχει κάποια βάση συνεννόησης. Όταν όμως δεν υπάρχει ουδεμία βάση συνεννόησης, ακόμη και αν έχω το χρόνο, δεν γίνεται (να συζητώ). Το κόβω. Συχνά με απότομο και σκληρό τρόπο. Για να γίνομαι κατανοητός στους πανύβλακες. Δεν υπάρχει ουδεμία περίπτωση να συζητάω on line με αγνώστους που λένε αρλούμπες, εκφράζοντάς τες σχεδόν πάντα με προβοκατόρικο τρόπο.»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2015/12/blog-post_17.html
   Όπου ο Φώντας Τρούσας αναλύει (με τον γνωστό του ... γλαφυρό τρόπο) τα κριτήρια βάσει των οποίων εφαρμόζει λογοκρισία όταν αρχίσει να στριμώχνεται από όσους τον διαβάζουν. Δείγματα απ' αυτά τα λογοκριμένα σχόλια «πρώτων τυχόντων», «πανυβλάκων», «αγνώστων που λένε αρλούμπες», «εκφραζομένων με προβοκατόρικο τρόπο» κλπ. έχουν δημοσιευτεί παραπάνω, έτσι ώστε να είναι στη διάθεση όποιου θέλει να σχηματίσει δική του γνώμη.
   Προτείνεται πάντως στον Φώντα Τρούσα, αντί για τα γνωστά φίλτρα σχολίων του blogger («αποδείξτε ότι δεν είστε ρομπότ», captcha κ.α.), να βάλει κάποιο τεστ νοημοσύνης (κατά προτίμηση του δόκτορος Τ.Σ. Ατάρoφ), ή κάποιο σταλινόμετρο (π.χ. «διορθώστε τα λάθη που έχουν μπει επίτηδες στην παρακάτω απόδοση του Ύμνου του ΕΛΑΣ»).

  ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 6 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016

 «μόνο ένας γρόθος θα αποκαλούσε «φασιστικό καθεστώς» εκείνο της Πολωνίας του 1967 ή της "Κούβας πρόσφατα"».
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/spectrum-67.html?showComment=1467217703120#c1447733884934073759
  Όταν η γνωστή κρητική έκφραση «γρόθος» βρίσκει την ενσάρκωσή της σε αυτόν που τη χρησιμοποιεί.

   Ειδοποίηση: από σήμερα 6 Ιουλίου 2016 όλες οι αναρτήσεις οι σχετικές με τον Φώντα Τρούσα μεταφέρονται και θα βρίσκονται (μαζί με κάποιες άλλες) σε νέα ετικέτα με τίτλο "Πτυελοδοχεία".

   ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 7 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016
  
«Ο "κνίτης" που κοίταγε το δάχτυλο καλά έκανε και το κοίταγε. Όχι θα κοιτάμε τα… φεγγάρια, για να αποβλακωνόμαστε. [σ.σ. Δεν υπήρξα ποτέ Κνίτης, ούτε φύσει (οργανωμένος), ούτε θέσει (απ’ έξω), αλλά δεν έχω και τίποτα μαζί τους.»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2010/10/metro-decay.html?showComment=1286972573170#c1659969990699087287
   Κατά το «θέλει η πουτάνα να κρυφτεί αλλ' η χαρά δεν την αφήνει» (παλιότερη ρήση του εν λόγω σταλινικού μουσικοδημοσιογράφου που μου την έστειλε αναγνώστης).

  ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 8 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016

 «Χωρίς να μας διαφεύγει πως στην πορεία των βιομηχανικών κοινωνιών αυτά τα ζητήματα είναι λυμένα από τα χρόνια του Μαρξ και του Ένγκελς ("Αντι-Ντίρινγκ" κ.λπ.), καθώς η λεγόμενη "επαναστατική βία" (που είναι κοινωνική και όχι ατομική) υπολείπεται (ως "μαμή της ιστορίας") των ούτως ή άλλως εγγενών και εσωτερικών αντιφάσεων των φθαρμένων δομών, δεν γίνεται να μην παραδεχθούμε πως τα συγκεκριμένα τραγούδια των Aγόριαstonilio μάς ξεκολλάνε απ’ τον τοίχο. Κι αυτό, στην εποχή μας, δεν μπορεί παρά να είναι ένα πρώτο ζητούμενο...»
http://www.lifo.gr/articles/music_articles/106804
   Αν και δεν μας διευκρινίζει από ποιόν τοίχο ξεκολλάνε τον Φώντα Τρούσα τα συγκεκριμένα τραγούδια των Aγόριαstonilio, πάντως δεν φαίνεται να πρόκειται για τον εσω-εγκεφαλικό τοίχο των ετοιματζίδικων προαιωνίων λύσεών του και των απολύτων αληθειών του.

   ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 14 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016 

 «Φυσικά, όποιος δεν έχει δίσκους και δεν έχει ακούσει μουσική είναι άσχετος με το ροκ και πρέπει να το βουλώνει»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/931-1047.html?showComment=1465586726086#c3511499797609103522
   Γιατί όποιος "δεν έχει δίσκους"  δεν έχει ακούσει και μουσική. Και γιατί το μέγεθος (της δισκοθήκης) μετράει...

 «Τι βιωματικό έχει να προτάξει αυτός ο καραγκιόζης, το οποίον οι υπόλοιποι Έλληνες που ακούνε ροκ δεν μπορούν κι αυτοί να το προτάξουν;  Έπινε με δυο λαρύγγια, κάπνιζε μπουρούχες πέντε-πέντε με το που ξύπναγε, κοιμόταν σε σκυλόσπιτα, έκανε το γύρω-γύρω της Αγουλινίτσας ξυπόλητος, τι έκανε τέλος πάντων το άτομο και "βίωσε" το ροκ;»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/931-1047.html?showComment=1465586726086#c3511499797609103522
  Τα, κατά Φώντα Τρούσα (με την τεράστια δισκοθήκη), ροκ βιώματα...

  «με τα γκομενικά (όπως στη σκηνή με την "πίπα" της ξανθιάς) να προσθέτουν το απαραίτητο αλατοπίπερο»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/04/thunderclap-newman.html
  Όπου αποδεικνύεται ότι -παρά ... τη "βαρβάτη" δισκοθήκη του- η σχέση τού σταλινικού Φώντα Τρούσα με τη ροκ, είναι όση και με τις καταλήψεις. Ο Φώντας Τρούσας ως μεσήλιξ κνίτης αδυνατεί να διανοηθεί ότι στα '60s, σεξ και εξέγερση πήγαιναν "πακέτο". Κι ότι στις καταλήψεις γίνονταν και αυτά που ο σεμνότυφος -αστικός και αριστερός- τύπος αποκαλούσε "όργια". Έτσι με το πτωχό ανέραστο μικροαστικό σκεπτικό του αντιλαμβάνεται ως κάτι εμβόλιμο (="τσόντα") την περίφημη σκηνή στο Φράουλες και Αίμα. Δηλαδή την αντιλαμβάνεται όπως ο κάθε σεξουαλικά πεινασμένος και λιγούρης (β)ρωμηός.

 ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 3 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016

  «Δεν χρειαζόμαστε βιβλία που να δίνουν βήμα στους ανόητους. Τίποτα, κανείς, δεν έχει να κερδίσει απ’ αυτό. Δεν μπορεί το κάθε θύμα να πλασάρεται σαν μάγκας, απλώς και μόνο επειδή είναι νέος, λέγοντας ό,τι του κατέβει. Έλεος πια μ’ αυτό το γλείψιμο στην αγράμματη και θρασύτατη νεότητα (όταν είναι τέτοια δηλαδή).»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/07/blog-post_31.html?showComment=1470090994182#c8366227528450703908
  (Ο Φώντας Τρούσας για την πρόσφατη επανέκδοση των Ροκ Ημερολογίων του Γιώργου Τουρκοβασίλη και για τις μαρτυρίες ροκ νεολαίων των '80s οι οποίες καταγράφονται στο βιβλίο).
  Κρίμα για τον Τουρκοβασίλη. Έπρεπε να έχει πάρει συνεντεύξεις μόνο απο κομματικούς νεολαίους, που δεν θα έλεγαν ό,τι τους κατέβαινε αλλά μιλούσαν μόνο καθ΄υπαγόρευσιν.
   (Σχόλιο που άφησε αναγνώστης). 

 ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2016

«Τον τελευταίο καιρό, τα τελευταία χρόνια, γράφονται φοβερά πράγματα σε σχέση με τη μουσική στην Ελλάδα. Και δεν μιλάω για τα απλά δημοσιογραφικά κείμενα, μιλάω για τα… χοντρά χαρτιά, για τις λεγόμενες «έρευνες». Όλα αυτά τα πρότζεκτ, ας τα πούμε κι έτσι, έχουν ενδυθεί τον χαρακτήρα της "μελέτης" και καθώς καθοδηγούνται από διάφορα ελληνικά πανεπιστήμια ή χρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκά κεφάλαια (ή και τα δύο ταυτοχρόνως καμμιά φορά) αποκτούν έναν "αέρα", ένα εκδοτικό τουπέ, εμφανιζόμενα στο χώρο κάπως σαν θέσφατα, σαν τις… δέκα εντολές. Σ’ ένα στυλ, να πούμε, πως… όταν μιλάμε εμείς οι επιστήμονες (σ.σ. βάλτε-βγάλτε-βάλτε εισαγωγικά) όλοι εσείς οι υπόλοιποι οφείλετε να το βουλώνετε. Το έδαφος εν τω μεταξύ, για να βλαστήσουν όλα αυτά τα "συγγράμματα", το καλλιεργούν, όπως όλοι ξέρουμε, και διάφοροι ανόητοι και απερίσκεπτοι μουσικογραφιάδες (ή απλώς γραφιάδες) στις φυλλάδες και το δίκτυο, που, όντας περισσότερο άσχετοι από εκείνους που θαυμάζουν, από εκείνους που γράφουν ή καλύτερα φαντασιώνονται τις… ιστορίες της ζωής τους, μένουν έκθαμβοι (τρομάρα τους!), αδυνατώντας να αρθρώσουν ακόμη και τον πιο τυπικό κριτικό λόγο. Αποδέχονται οτιδήποτε τους ξεφουρνίσουν. Το είπε… πανεπιστημιακός; Το ανακάτεψε με λίγο… Φουκώ και λίγο Μποντριγιάρ; Πάει και τελείωσε… έτσι είναι.»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/09/blog-post_20.html
    Άλλο ένα δείγμα της -συνωμοσιολογικής- συλλογιστικής δεινότητας του Φώντα Τρούσα, που ολομόναχος φυλάει ηρωικά Θερμοπύλες απέναντι στους κοινωνικούς επιστήμονες που "φαντασιώνονται τις ... ιστορίες της ζωής τους" και τους διάφορους  "ανόητους και απερίσκεπτους μουσικογραφιάδες (ή απλώς γραφιάδες) στις φυλλάδες και το δίκτυο". Οι τελευταίοι μάλιστα καλλιεργούν το έδαφος για να "βλαστήσουν όλα αυτά τα «συγγράμματα»", τα οποία οι κοινωνικοί επιστήμονες (Κατσάπης, Σούζας, Κολοβός κ.α.) εκδίδουν σε μικρούς και άσημους εκδοτικούς οίκους (Απρόβλεπτες Εκδόσεις, Ναυτίλος κ.α.) αφού κανείς από τους "καταξιωμένους" εκδότες δεν ενδιαφέρθηκε. Οι οποίοι μικροί και άσημοι εκδοτικοί οίκοι, σύμφωνα με τις μυστικές -και πάντα ... έγκυρες- πηγές του Φώντα Τρούσα, "καθοδηγούνται από διάφορα ελληνικά πανεπιστήμια ή χρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκά κεφάλαια (ή και τα δύο ταυτοχρόνως καμμιά φορά)".
   Δηλαδή "οι  ανόητοι και απερίσκεπτοι μουσικογραφιάδες (ή απλώς γραφιάδες) στις φυλλάδες και το δίκτυο" καλλιεργούν πρώτα το έδαφος για τους επιστήμονες, οι οποίοι, αφού "φαντασιωθούν τις ιστορίες της ζωής τους", εν συνεχεία χρηματοδοτούνται (κατά τον μουσικοδημοσιογραφικό "γάτο" Φώντα Τρούσα) από ευρωκαπιταλιστικά κεφάλαια (Mέρκελ;), για να εκδώσουν σε μικρούς και άσημους εκδοτικούς οίκους, "τις ιστορίες της ζωής τους" που δεν εκδίδουν μεγάλοι εκδότες (με εθνική και αριστερή συνείδηση). Και το χειρότερο: η συμπαιγνία αυτή επιστημόνων και μικροεκδοτών "καθοδηγούνται από πανεπιστήμια", αντί να ρωτήσουν τον Φώντα Τρούσα (ή έστω το Κ.Κ.Ε. ή τις θυγατρικές του). Πρόκειται ολοφάνερα για συνωμοσία ολκής μεταξύ πανεπιστημίων, επιστημόνων και μικροεκδοτών χρηματοδοτούμενη από σκοτεινά κέντρα, για να φιμωθεί ο -πανδιάσημος για την υπερκατάρτιση και υπερσεμνότητά του- Φώντας Τρούσας. Οι επιστήμονες στην υπηρεσία του "αντικομμουνισμού" και του "ανθελληνισμού" (ή: πώς τα μεγάλα πνεύματα -Φώντας Τρούσας και Άδωνις Γεωργιάδης- συναντώνται).
   Ικετεύουμε τον Φώντα Τρούσα να μην τους κάνει τη χάρη να το βουλώσει αλλά να συνεχίσει να λέει απτόητος τις μαλακίες του. 

    ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2016

   «Όπως έχω γράψει κι άλλες φορές στο παρελθόν το ροκ (και το ελληνικό ροκ) στην Ελλάδα των late sixties αποτελούσε, συχνά, ηθελημένα ή άθελά του, μοχλό της αντίδρασης. Οι συνταγματάρχες, εννοώ, και όχι μόνον αυτοί το χρησιμοποιούσαν ως ένα, κατ’ αρχάς, δυτικό προϊόν, ικανό να στρέψει τις (αισθητικές) αναζητήσεις τής νεολαίας σε ακίνδυνα και εντελώς ελεγχόμενα (από ’κείνους) περιβάλλοντα. Το να άκουγες ή να έπαιζες ροκ στην Ελλάδα των late sixties ισοδυναμούσε πολλάκις με την εικόνα του καλού και ευγενικού παιδιού – εκείνου που, τέλος πάντων, δεν ασχολιόταν με την πολιτική (κάτι, που, με άλλα λόγια, σήμαινε μια σιωπηρή, έστω, αποκήρυξη του κομμουνισμού), που δεν αλήτευε, που δεν έπαιρνε ναρκωτικά, εκείνου, εν πάση περιπτώσει, που έκανε το κέφι του ψυχαγωγώντας τον κόσμο (από απλούς νεολαίους και δημοσίους υπαλλήλους, μέχρι την "υψηλή κοινωνία"), δίνοντας το παρόν ακόμη και σε στρατιωτικές γιορτές! Εν ολίγοις, το ροκ είχε απόλυτη πρόσβαση στον κρατικο-χουντικό μηχανισμό, με τα συγκροτήματα και τους καλλιτέχνες να εκμεταλλεύονται και την παραμικρή ευκαιρία για λίγη παραπάνω δημοσιότητα. Γνωστά πράγματα λέω.»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/09/sixties.html
   Στο παράλληλο -φιλοχουντικό- Σύμπαν του Φώντα Τρούσα η συναυλία των Rolling Stones ολοκληρώθηκε κανονικότατα και χωρίς να ανοίξει ούτε μια μύτη (μάλιστα ο Μικ Τζάγκερ ευχαρίστησε και την ελληνική αστυνομία για τη "φιλοξενία"). Στο παράλληλο Σύμπαν τού Φώντα Τρούσα η ταινία Woodstock προβλήθηκε κανονικά και αλογόκριτη και φυσικά χωρίς να πέσει το αστυνομικό ξύλο "της αρκούδας" στους χιλιάδες νέους που πήγαν να τη δουν. Στο παράλληλο Σύμπαν του Φώντα Τρούσα οι επιχειρήσεις "Ψαλίδι" του Λαδά όχι μόνο δεν συνέβησαν ποτέ αλλά αντιθέτως η χούντα έκανε στους γιεγιέδες "στα τρία κομμωτήρια, το ένα δώρο". Στο παράλληλο Σύμπαν του Φώντα Τρούσα δεν "εκκαθαρίστηκε" ποτέ η Πλάκα από τα ροκ στέκια της. Στο παράλληλο Σύμπαν του Φώντα Τρούσα η χούντα δεν επέβαλε λογοκρισία και στη ροκ και δεν λογόκρινε ποτέ τραγούδια με πρώτο (αλλά όχι και τελευταίο) το The First Gun των Dragons. Στο παράλληλο Σύμπαν του Φώντα Τρούσα η χούντα δεν διέλυε κυριολεκτικά συγκροτήματα όπως οι MGC με αφορμή την κατοχή λίγου χασίς. Στο παράλληλο Σύμπαν του Φώντα Τρούσα ροκ δίσκοι όπως το Μεταφοραί-Εκδρομαί ο Μήτσος των Εξαδάκτυλος δεν κυκλοφόρησαν το 1976 αλλά νομιμότατα το 1972. Στο παράλληλο Σύμπαν του Φώντα Τρούσα, η αριστερή διανόηση της χούντας δεν επιχορηγήθηκε ποτέ από το Ίδρυμα Φορντ (ενόσω οι κομματικά χρήσιμοι ηλίθιοι είχαν διαταχθεί από την ηγεσία να κάνουν νηστεία και προσευχή στα ξερονήσια). Στο παράλληλο Σύμπαν του Φώντα Τρούσα η "Αντί-ΕΦΕΕ / ΚΝΕ" δεν είχε χαρακτηρίσει ποτέ στο επίσημο έντυπό της (Πανσπουδαστική φύλλο αρ. 8) ως προβοκάτορες της Κ.Υ.Π. τους καταληψίες του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973. Στο παράλληλο Σύμπαν του Φώντα Τρούσα οι υπηρεσίες της χούντας δεν είχαν ποτέ συντάξει έρευνες και μελέτες στις οποίες ομολογείτο ότι ο τρόμος της χούντας δεν προερχόταν από την καταγέλαστη αριστερά αλλά από το κομμάτι εκείνο της νεολαίας που εκφραζόταν μέσω της "youth subculture". Στο παράλληλο Σύμπαν του Φώντα Τρούσα θα διαβάσουμε την "Ιστορία" όπως θα είχε γραφεί και στο δικό μας, αν είχαν πάρει την εξουσία οι ταγοί του (τού Τρούσα).

    ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2016

  «Αν ήμουνα Εγγλέζος ρε φίλε, για να το πω αλλιώς για να το καταλάβεις, πάλι θα έγραφα και θα ξανάγραφα για το βρετανικό ροκ εκείνης της εποχής 1964-1972/73, κι ας μην υπήρχε… χούντα στη Βρετανία. Το ίδιο αν ήμουν Αμερικάνος ή ό,τι άλλο. »
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/09/sixties.html?showComment=1475004960570#c1234534511463554183
 Αφού ο Φώντας Τρούσας δεν θα μπορούσε να συνδέσει το ροκ στη Βρετανία ή τις ΗΠΑ με χούντες (όπως το κάνει για την Ελλάδα για να "αποδείξει" ότι ήταν "αντιδραστικό"), τότε τί "θα έγραφε και θα ξανάγραφε" για το βρετανικό ή το αμερικάνικο ροκ; Την απάντηση τη δίνει ο ίδιος σε προηγούμενες μνημειώδεις για την Ιστορία της Τέχνης "μελέτες" του: ότι ο Μαρκούζε και οι χίππις ήσαν "αντιδιαφωτιστές" και μεσαιωνικοί σκοταδιστές, ότι το Easy Rider είναι ταινία-σύμβολο για "αναρχοφασίστες", ότι το Φράουλες και Αίμα είναι "φιλμικό τουρλουμπούκι", ότι δεν κάθεται να δει το Woodstock γιατί είναι "χάσιμο χρόνου απ' τη ζωή του", ότι το ροκ ως κοινωνικό φαινόμενο "απέτυχε" κλπ. Δηλαδή για το αμερικανο-βρετανικό ροκ έχει ήδη γράψει πανομοιότυπου (=σταλινικού) "σκεπτικού" μαλακίες μ' αυτές που γράφει για το ροκ φαινόμενο στην Ελλάδα.
  (Σχόλιο στην ιστοσελίδα του Φώντα Τρούσα που -όπως συνηθίζει- δεν δημοσίευσε. Μου το έστειλε ο λογοκριθείς αναγνώστης.)

 «Αν δεν δεις το συνολικό σκηνικό μέσα στο οποίο αναπτυσσόταν η μουσική της εποχής δεν βλέπεις απολύτως τίποτα. Ακούς μόνο δίσκους. Εμένα, όπως έχεις αντιληφθεί, δεν μ’ ενδιαφέρει ν’ ακούω μόνο δίσκους. Μ’ αρέσει να ψάχνω και το καθοριστικότατο περίγραμμα…»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/09/sixties.html?showComment=1475015825634#c8550457042054476518
   Όχι, δεν πρόκειται για έκλαμψη αυτογνωσίας του Φώντα Τρούσα. Πρόκειται για ... υπόδειξη που κάνει σε αναγνώστη της ιστοσελίδας του. Περί δε τού εμβριθούς ψαξίματος που έχει κάνει ο εν λόγω μουσικοδημοσιογράφος για το "καθοριστικότατο περίγραμμα", βλ. στην αμέσως παραπάνω ρήση του καθώς και σε όλες τις προηγούμενες.

    ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2016

  «Άσχετος με το ροκ είναι όποιος λέει μπούρδες για το ροκ, και όχι όποιος ακούει και Κοινούση και Βουτσάδες και ό,τι άλλο.  Όλοι οι Έλληνες βιώσαμε και βιώνουμε το ροκ με τον ίδιο τρόπο. Ακούμε μουσική, μόνοι μας ή με την παρέα μας, διαβάζουμε γι’ αυτή, διαβάζουμε γενικώς, πάμε σε συναυλίες, ανταλλάσουμε απόψεις στην πραγματική ζωή (όχι μόνο στο δίκτυο), μιλάμε με μουσικούς, αγοράζουμε δίσκους κ.ο.κ. Έτσι βιώνεται το ροκ, δεν βιώνεται με τις μαλακίες των ροκ ημερολογίων και με τους "ροκ τρόπους ζωής". [...] Αμερικάνος δεν είμαι για ν’ ακούω μόνο rock ή country ή soul ή r&b. Είμαι Έλληνας και ακούω και ρεμπέτικα, και λαϊκά, και ελαφρολαϊκά και σκυλάδικα, και έντεχνα και δημοτικά, αρκεί σ’ ένα τραγούδι να ανιχνεύω μιαν αυθεντικότητα. [...] Καμμία έπαρση και κανένα τουπέ δεν υπάρχει στις αναρτήσεις του δισκορυχείου. Δεν νοιώθω ούτε "δάσκαλος", ούτε τίποτα. [...] δεν έχω πρόβλημα με τους "απολίτικους ροκάδες", που δεν τρέξανε στις "κομμουνιστικές νεολαίες".»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/09/blog-post_29.html?showComment=1475189085370#c5116946499804544935
  Η ετεροχρονισμένη και κατασκευασμένη περί ροκ εντύπωση ενός σταλινοειδούς, είκοσι επτά χρόνια μετά το γκρέμισμα του Τείχους (του Βερολίνου, όχι του μυαλού του). Και ταυτόχρονα μια ακόμα διασκεδαστική απόπειρα (ανα)κατασκευής του πρόσφατου παρελθόντος. 
  "Όλοι οι έλληνες βιώσαμε και βιώνουμε το ροκ με τον ίδιο τρόπο" (δηλ. του Φώντα Τρούσα, που όταν η ροκ μεσουρανούσε, αυτός και οι όμοιοί του την άκουγαν ημικρυφίως και ενοχικά αφού παρέβαιναν τη σχετική κομματική γραμμή του Βρυσοσπάστη και του Οδηγητή κ.α. - εξαιρούνται περιπτώσεις όπως φεστιβάλ ΚΝΕ, όπου το κόμμα, προσπαθώντας να κρύψει τον ιδεολογικό Βρυκόλακα που αντιπροσωπεύει και να ψαρέψει αφελείς, καλούσε κάνα ροκ γκρουπ).
   Η ροκ είναι "διάβασμα" (όχι φυσικά επιστημονικών εργασιών οι οποίες είναι γραμμένες από "σπουδαρχίδηδες", αλλά μουσικών περιοδικών -κατά προτίμηση των φιλοχουντικών Μοντέρνων Ρυθμών του Μαστοράκη- και εμβριθών περί χιππισμού κειμένων σταλινόμουτρων σαν την Ιμβριώτη και τον Φαράκο), "αγορά δίσκων" (με τα λεφτά του μπαμπά μας, για να φτιάξουμε βαρβάτες δισκοθήκες, να παριστάνουμε τους "ψαγμένους" και να βαυκαλιζόμαστε ότι έτσι θα "αναπληρώσουμε" αυτό που μας λείπει απελπιστικά σε επίπεδο βιώματος και πράξης, αφού όταν η ροκ ακόμα μεσουρανούσε στα '80s, εμείς πουλάγαμε Βρυσοσπάστη στην Ομόνοια), "άκουσμα δίσκων" κλεισμένοι στους τέσσερεις τοίχους του καβουκιού μας ("μόνοι μας ή με την παρέα μας" δηλ. σαν μοναχική ή ομαδική μαλακία), "ανταλλαγή απόψεων", "προσέλευση σε συναυλίες" και γενικώς ανώδυνη και εύπεπτη κατανάλωση παρόμοια με οποιουδήποτε άλλου ψυχαγωγικού ή απλώς διασκεδαστικού εμπορεύματος (κινηματογράφος, θέατρο, μπαλέτο, γήπεδο, Μίκης Θεοδωράκης στο Μέγαρο κλπ.). "Έτσι βιώνεται το ροκ" που δεν έχει καμμία σχέση με τρόπο τού να βλέπεις, να αισθάνεσαι, να σκέφτεσαι, να συμπεριφέρεσαι και εν τέλει να προσπαθείς να υπάρχεις (όπως νόμιζαν οι ηλίθιοι ψυχεδελικοί, οι ηλίθιοι πανκς και τόσοι άλλοι ηλίθιοι). 
   Για τον Τρούσα το ροκ (π.χ. ψυχεδέλεια, πανκ και ό,τι αντιπροσωπεύουν σε ιστορικο-κοινωνικό και υπαρξιακό επίπεδο) είναι κοινωνικοπολιτικά αδιάφορο και άρα συντηρητικό. Οπότε, όσοι ροκάδες δεν τρέξανε στις κομματικές νεολαίες (κατά προτίμηση τις κομμουνιστικές - κι ας τις βάζει σε εισαγωγικά) ήσαν απολίτικοι, αφού οι γνήσιοι ροκάδες πήγαιναν στα κομματικά μαντριά για να κάνουν ασκήσεις ακριβείας (συντεταγμένο βέλασμα συνθημάτων, συντεταγμένος βηματισμός στις διαδηλώσεις, συντεταγμένη εικόνα, σεξ μόνο πριν από κάθε εγκυμοσύνη, τσιγάρα Μάρλμπορω, σεβασμός στην ιεραρχία, υπακοή στην αλάθητη ηγεσία και όλα αυτά που συνιστούν τον ροκ τρόπο ζωής, όπως ανακαλύφθηκε από τους Λένιν, Στάλιν, Τρότσκυ, Μάο, τον αποκατεστημένο Ζαχαριάδη και τους άλλους ιδρυτικούς ογκόλιθους του ροκ). Η καρδιά της ελληνικής ροκ χτυπούσε στα κομματικά μαντριά (αμ, τί νομίζατε;).
   Οι αμερικάνοι ακούνε "μόνο rock ή country ή soul ή r&b", αλλά ο Τρούσας εκτός από ροκάς μέχρι κόκκαλο είναι και Έλλην: γι΄αυτό, σε αντίθεση με τους στενών οριζόντων αμερικάνους, ακούει και σκυλάδικα και ελαφρολαϊκά (στα οποία ενίοτε ανιχνεύει την ίδια αυθεντικότητα με τα ρεμπέτικα, τα δημοτικά και τη ροκ). Οπότε δεν πρέπει να παραξενεύει που ο Τρούσας, παρά τις ευρύτατες και απύθμενες γνώσεις του (και γενικώς την εθνοπρεπή κουλτούρα του), είναι σεμνό παιδί του -σκυλάδικου και ελαφρολαϊκού- "λαού": δεν νιώθει δάσκαλος, δεν έχει τουπέ, δεν κόβει αβέρτα σχόλια στον σταλινικό διαδικτυακό του βόθρο όταν στριμώχνεται (κάμποσα απ' τα οποία μπορείτε να τα δείτε και εδώ) ούτε βέβαια συνηθίζει να σέρνει τα εξ' αμάξης στους σχολιαστές του (απόδειξη της σεμνότητας και πραότητάς του, το ότι απαντάει αναλυτικότατα ακόμα και ... σε σχόλια που δεν δημοσιεύει όπως αυτό στο οποίο αναφέρεται το πιο πάνω "μαργαριτάρι" του).

     ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016

  «Χάπατο, εγώ δεν αγόραζα Ριζοσπάστη και Οδηγητή όταν ήμουν 18 χρονών και δεν ξέρω τί λένε» [δηλ. αν στα '80s υπήρχαν «κομματικοί που να έλεγαν παπαριές για το ροκ»]
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/07/blog-post_31.html?showComment=1470219223473#c6959996606548751500
   Όταν ο κουτοπόνηρος Φώντας Τρούσας προσποιείται ότι ... δεν ξέρει τί έλεγε το ΚΚΕ για τη ροκ στη δεκαετία του '80 (ενώ στην ιστοσελίδα του μηρυκάζει με συγκινητική ιδεολογική αφοσίωση τη σταλινική περί ροκ γραμμή).

    ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 14 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016

     «Πριν λίγες μέρες βρέθηκα σε μια παρέα ενός ξαδέλφου μου, και όπως ήταν φυσικό αφού περάσαμε, σαν κουβέντα, από την επικαιρότητα, πήγαμε και στα μουσικά. Κάτι είπαμε για το ροκ, κάτι είπαμε για το πανκ… Κάποιος, μάλιστα, μας έλεγε ότι πανκ και στρατός δεν πάνε μαζί, και τότε εγώ του θύμισα πως τη στρατιωτική και πολύ περισσότερο τη μιλιταριστική/ναζιστική κουλτούρα στο ροκ την έφερε το πανκ. Και του είπα να μου πει, το κλασικό δηλαδή, αν τα “Blitzkrieg bop” και “Commando” των Ramones (και όχι μόνον αυτά) είναι τελικά ναζιστικά/ πολεμοχαρή τραγούδια, και αν τέτοια τραγούδια θα μπορούσε ποτέ να ευδοκιμήσουν στην ακμή του ροκ, στα late sixties. Να μην πω πώς κατέληξε η συζήτηση…»
 (http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/09/sixties.html)
  Ποιός έφερε τον ναζισμό στο ροκ; Οι Ramones! Άλλη μια φοβερή ανάλυση του Φώντα Τρούσα που θα ανοίξει νέους ορίζοντες στη μελέτη της ροκ Ιστορίας. Προφανώς για τον άσχετο σταλινικό, στίχοι όπως "First rule is: The laws of Germany / Second rule is: Be nice to mommy / Third rule is: Don't talk to commies / Fourth rule is: Eat kosher salamis" έφεραν τον ναζισμό στο ροκ... 
    (Σχόλιο που άφησε αναγνώστης)

   

      
    «Αν το έπαιρνε όταν ήταν στα 30 του θα ήταν πολύ χειρότερα». 
   Σχόλιο του Φώντα Τρούσα σε ενημέρωση αναγνώστη του για τη χθεσινή απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Μπομπ Ντύλαν. Δημοσιεύεται εικόνα, γιατί το εν λόγω "μαργαριτάρι" προέρχεται από κινούμενο γραφικό ("c box" widget) στην ιστοσελίδα του Φώντα Τρούσα και δεν μπορεί να δοθεί σταθερός σύνδεσμος.



      ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016

   «Υπάρχει μια δοξασία –μία από τις πολλές εξάλλου– που ταλανίζει τα ροκ πράγματα στην Ελλάδα από χρόνια, ότι τάχα το ροκ δεν έχει σχέση με τα κόμματα. Ακόμη χειρότερα πως ροκ και κομμουνιστική ιδεολογία είναι έννοιες ασύμβατες, και πως τέλος πάντων ο ”σωστός” ροκάς, θα πρέπει να αντιδρά κάπως σαν εκείνο το… ρεμάλι, τον Φάνη, στο μυθιστόρημα του Νίκου Νικολαΐδη “Ο Οργισμένος Βαλκάνιος”, όταν ακούει περί κόμματος (κομμουνιστικού). Να θεωρεί δηλαδή πως όποιος μιλάει γι’ αυτά τα θέματα… ψωλοκοπανάει (έτσι ακριβώς διαβάζουμε)
(http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/10/lhumanite-late-60s-early-70s.html)

    
   Πράγματι, το όνειρο κάθε -εκτός Ελλάδος- ροκά που σέβεται τον εαυτό του, είναι να αποκτήσει σταθερή και σοβαρή σχέση με ένα κόμμα (και ιδιαίτερα με κάποιο οποιοδήποτε εκ των αυτοαποκαλουμένων "κομμουνιστικών"). Έτσι θα εκπληρώσει την πεμπτουσία του ροκ τρόπου ζωής, αφού θα αρχίσει να απολαμβάνει την ασφάλεια μιας Απόλυτης και Αμετακίνητης Αλήθειας (και του ευσεβούς μαντριού της), δεν θα χρειάζεται πια να παίρνει πρωτοβουλίες, θα αποφασίζουν για λογαριασμό του κάποιες θεόπνευστες και αλάθητες ηγεσίες, θα κάνει αφισοκολλήσεις, θα βηματίζει βελάζοντας συντεταγμένα στις παρελάσεις διαδηλώσεις, θα συμβουλεύεται για τα σεξουαλικά του τον καθοδηγητή του (ώστε να ψωλοκοπανάει με "κομμουνιστική" εγκράτεια), θα εκτελεί απλώς "γραμμές" και εντολές, και γενικώς δεν θα χρειάζεται να κουράζει το μυαλό του με ζητήματα για τα οποία ούτε είναι αρμόδιος ούτε έχει τις διανοητικές προδιαγραφές.
    Παρ’ όλα αυτά, ο λόγος που οι απανταχού ροκάδες δεν έχουν κατορθώσει να "συμβιβάσουν ροκ και κομμουνιστική ιδεολογία" είναι ότι τα κόμματα (και ειδικά τα αυτοαποκαλούμενα "κομμουνιστικά") έχουν θέσει πολύ υψηλές προδιαγραφές νοημοσύνης για τους επίδοξους νεοεισερχόμενους (πράγμα για το οποίο, άλλωστε, πείθεται οποιοσδήποτε ρίξει μια κλεφτή ματιά σε μια οποιοδήποτε κομματική στρούγκα - ειδικά σε ώρα κατηχητικού- ή έστω στα γραπτά του Φώντα Τρούσα). Έτσι εξηγείται και το ότι οι ελάχιστοι (σε σχέση με το σύνολο) ροκ μουσικοί που κατέκτησαν την ανώτατη καλλιτεχνική διάκριση να εμφανιστούν σε κάποια κομματική γιορτή "νεολαίας" (από την οποία πιθανότατα απουσίαζε η νεολαία των σταθερών ακροατών τους) για να κάνουν κάποια αρπαχτή (ειδικά σε δύσκολες εποχές που η καριέρα τους είχε πάρει την κάτω βόλτα, ή που πάλευαν να την απογειώσουν), δεν κατάφεραν να γίνουν δεκτοί ούτε για μια θέση στα ΚΝΑΤ. Μάλιστα εικάζεται βάσιμα ότι ο λόγος που ο Mπομπ Ντύλαν δεν δείχνει να θέλει να παραλάβει το Νόμπελ (http://tvxs.gr/news/kosmos/epitropi-nompel-xasame-ton-ntilan-stop), είναι οι τύψεις του που δεν κατάφερε να συμβιβάσει τη ροκ με την "κομμουνιστική" ιδεολογία (ή έστω να γίνει ένα απλό κομματόσκυλο).
       Μπεεε!



    ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016

«περιοδικά τύπου Πρωτοπορία και καλά, που τα έχουν ορισμένοι αδαείς περί πολλού, ήταν απλώς… οδοντόκρεμες»
«Όποιος ισχυρίζεται ότι “απαγορεύτηκε” το περιοδικό [από τη χούντα] να φέρει στοιχεία». 
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/11/blog-post_17.html 
  Ο σταλινικός απολυμαντής και εξωραϊστής της χούντας Φώντας Τρούσας αμφισβητεί ότι το περιοδικό Πρωτοπορία απαγορεύτηκε από τη χούντα και ζητάει … αποδείξεις (κάτι σαν τους νοσταλγούς της χούντας που ζητάνε αποδείξεις για τους δολοφονημένους του Πολυτεχνείου).  Αναδημοσιεύω λοιπόν την απάντηση του Μανώλη Νταλούκα, ο οποίος προ ετών είχε αναφερθεί στο εν λόγω περιοδικό, στο γνωστό βιβλίο του Ελληνικό Ροκ (εκδόσεις Άγκυρα, Αθήνα 2006, σελ. 310):
  «Ώστε ο γνωστός χουντικός απολογητής, Φώντας Τρούσας, ζητά πάλι, να του κάνουμε μαθήματα ιστορίας; Ας μπούμε στον κόπο, αν και, δεν βλέπω να βάζει μυαλό. Ο φοιτητής που εξέδωσε τα δύο τεύχη της Πρωτοπορίας, είναι ο γνωστός δημοσιογράφος Θοδωρής Καλούδης, ο οποίος, τότε, συμμετείχε ενεργά στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα. Η μαρτυρία του για το θέμα αυτό, υπάρχει στο βιβλίο ΟΤΑΝ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, του Γιώργου Βερνίκου. Ο ίδιος ο Καλούδης λοιπόν, μας δίνει την πληροφορία, πως την Πρωτοπορία, την έκλεισε η χούντα. Ανάμεσα σε άλλα, πολύ ενδιαφέροντα που περιλαμβάνει στην μαρτυρία του, γράφει "Η Πρωτοπορία, κλείνει βίαια, τον Φεβρουάριο του 1972, πριν κυκλοφορήσει το τρίτο τεύχος της, που είχε τιράζ, 12000 φύλλα...".
  Φυσικά, τώρα, ο Τρούσας, θα βγάλει τρελό και τον Καλούδη. Η συμβουλή μου είναι λοιπόν, να μην δίνετε σημασία στις μπούρδες του γραφικού απολογητή Φώντα Τρούσα, διότι είναι εντελώς άσχετος με τα θέματα αυτά
http://freedomgreece.blogspot.gr/2015/11/1973.html?showComment=1479485295070#c4656981149907723526
    (από επισήμανση του φίλου Mungo Terry, του οποίου τα μισά σχετικά σχόλια στη σελίδα του Φώντα Τρούσα δεν δημοσιεύτηκαν – κατά την συνήθη δηλ. τακτική του Φώντα Τρούσα όταν στριμώχνεται).



     Αναλυτική παρουσίαση της ύλης των -μόλις- δύο τευχών της απαγορευμένης από τη χούντα Πρωτοπορίας (και όχι σαν τη διαστρεβλωτική και επιλεκτική που έκανε ο σταλινικός Φώντας Τρούσας) μπορούν οι πραγματικά ενδιαφερόμενοι να βρουν στο βιβλίο του καθηγητή της Παντείου Κώστα Κατσάπη Το Πρόβλημα Νεολαία, σελίδες 340-344.


«όσοι καίνε ελληνικές σημαίες είναι γρόθοι, τομάρια και ξενόδουλοι» 

http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/11/blog-post_19.html

    Ο … σημαιοφόρος «δισκορύχος» Φώντας Τρούσας σε πατριωτικό οίστρο. Άλλος ένας "αγανακτισμένος" τριτοκοσμικός ελληνίσκος που του φταίνε οι κακοί ξένοι για τη χρεωκοπία του παρασιτικού επιδοτούμενου ψευδοκράτους και για τη διαχρονική κατάντια της Νεοελλάδας. Γι’ αυτό συντάσσεται πατριωτικά με τον αδούλωτο ελληνισμό, δηλαδή τους μηντιάρχες / εργολάβους δημοσίων έργων, την Εκκλησία Α.Ε., τους διαρκώς ανακεφαλαιοποιούμενους τραπεζίτες, τον δημοσιοϋπαλληλικό πελατειακό μισθοφορικό στρατό, τους «αγρότες» με Πόρσε, τους λαχαναγορίτες «παραγωγούς» τής κάθε Μανωλάδας, τους ευϋπόληπτους δανειοδοτούμενους της εποχής της «ισχυρής Ελλάδας» του Σημίτη (που τώρα εκλιπαρούν να μην τους πάρουν οι τράπεζες τα δανεικά σπίτια), τον εθνικό κορμό των «μαίνουμαι εβρόπι» (με τα κρυμμένα ευρώ στα στρώματα), τους εκβιαστές εργοδοτίσκους που δεν πληρώνουν και δεν ασφαλίζουν, και γενικώς τα εκατομμύρια των εθνικώς υπερηφάνων (και σήμερα εθνικώς προσβεβλημένων) ψηφοσυνδαιτημόνων των διαφόρων Πάγκαλων. Αβίαστα συμπεραίνει κάποιος ότι ο Φώντας Τρούσας εγκαλεί και όλους αυτούς τους ζωντανούς νεκρούς που το έθνος θυσιάζει καθημερινά για να σωθεί (δηλαδή τα δύο+ εκατομμύρια των -«εγγεγραμμένων» και μή- ανέργων, των σαράντα χιλιάδων αστέγων – που δεν μπόρεσαν να πάρουν δάνειο την εποχής της «ισχυρής Ελλάδας» του Σημίτη-, των νεομεταναστών, και γενικώς των πελατειακώς έκθετων και απροστάτευτων που σαρώθηκαν από την «κρίση», που το «μέλλον της χώρας» δεν τους περιλαμβάνει, και που η ζωή τούς έχει πετάξει απέξω) να ανεμίσουν με … εθνική υπερηφάνεια ένα σημαιάκι δίπλα στα κουρέλια της ζωής τους.
  Σεβασμός στη σημαία (και ό,τι παρωχημένο, υποκριτικό και σάπιο αντιπροσωπεύει) ρε ανθέλληνες!


   ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016

«Για λόγους δημοκρατικότητας θέλω να δημοσιεύω όσα περισσότερα σχόλια μπορώ. Και το έχω καταφέρει, επειδή το ποσοστό των δημοσιευμένων σχολίων εν σχέσει με τα συνολικά που λαμβάνω είναι πάνω από 95%. Έχω μερικούς διαδικτυακούς εχθρούς. Λίγους. Ελάχιστους. Ξέρω ποιοι είναι (έτσι νομίζω δηλαδή). Είτε πραγματικά πρόσωπα, είτε ψευτοπερσόνες. Είναι θλιβερό αυτοί οι τύποι να φοβούνται να σχολιάσουν με τα πραγματικά και αληθινά τους ονόματα – μ’ αυτά που είναι γραμμένοι στον blogger, στο facebook ή οπουδήποτε αλλού. Φοβούνται την αντιπαράθεση. Φοβούνται να συζητήσουν μ’ ανοιχτά χαρτιά, γιατί δεν αντέχουν. Δεν έχουν επιχειρήματα. Δεν ξέρουν. Έτσι, κρύβονται πίσω από τις ανωνυμίες, γιατί, σου λέει, πως… ακόμη κι αν ξεφτιλιστώ σε μια κουβέντα κανείς δεν θα γνωρίζει ποιος είμαι. Τους λέω όμως τούτο. Στο δισκορυχείον αξίζει να σχολιάζουν με τα πραγματικά τους ονόματα, γιατί εδώ γίνεται αληθινός καθημερινός διάλογος με όλες τις απόψεις επάνω στο τραπέζι. Αυτό δεν το βρίσκουν αλλού. Γι’ αυτό, εξάλλου, το μπλογκ πετάει. Επειδή αντέχει και δεν κρύβεται. 
Ξέρουν, αυτοί οι τύποι, πολλά μουσικά ελληνικά μπλογκ, που να έχουν αυτή τη στιγμή 2.100.000 επισκέψεις στα όποια-όσα χρόνια λειτουργίας τους; Τους προκαλώ λοιπόν, με τη σωστή έννοια. Τη δημιουργική. 
Αφήνετε σχόλια με το πιο αληθινό όνομά σας (γιατί δεν είστε χθεσινοί, ώστε να φτιάχνετε, τώρα, ψευτοπερσόνες). Και πείτε ό,τι θέλετε. Όποιος δεν φοβάται τον διάλογο εμπρός…» 
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/11/blog-post_23.html?showComment=1479983301919#c7342548261252648295 
   Συγκινητική η («για λόγους δημοκρατικότητας»)  υπερπροσπάθεια του Φώντα Τρούσα να «δημοσιεύει όσα περισσότερα σχόλια μπορεί». Μόνο που -και σε αυτή την υπερπροσπάθειά του να παραπλανήσει- τα … ανακατεύει λίγο. Γιατί, σε εκείνη την κατηγορία των εντελώς απαξιωτικών αναρτήσεών του για τη ροκ ως κοινωνικό και ιστορικό φαινόμενο (και όχι ως μόνο μουσική, όπως τον βολεύει να την υποβαθμίζει), τα ποσοστά δημοσιευμένων και μή σχολίων που δίνει πρέπει να θεωρηθούν ως πλήρως αντεστραμμένα (τουλάχιστον αν υπολογίσουμε αυτά τα «κομμένα» που φτάνουν ως εδώ…).
   Και ενώ από τους σταλινοειδείς νεόκοπους «ροκάδες» κομματικούς συντρόφους του, ή από τους εξίσου νεόκοπους συλλέκτες των «80000 δίσκοι» ή από τους δημοσιοσχεσίτες μαγαζάτορες και δισκο-εταιριάρχες (των «50 cd αριθμημένα και υπογεγραμμένα») με τους οποίους αλληλοεγκωμιάζεται, δέχεται να υπογράφουν με κάθε είδους εξωτικά ψευδώνυμα, από όλους τους άλλους απαιτεί ληξιαρχικές πράξεις γέννησης, εκκαθαριστικά Εφορίας, λογαριασμούς ΟΤΕ / ΔΕΗ / ΕΥΔΑΠ, αντίγραφα ποινικού μητρώου, απολυτήρια στρατού κλπ (κι όλα αυτά στο διαδίκτυο!). 
    Για τον –εσαεί φτηνά δικαιολογούμενο- Φώντα Τρούσα, όποιος τον στριμώχνει (όπως αποδεικνύεται από τα πάμπολλα  εδώ –και όχι μόνο εδώ- δημοσιευμένα σχόλια αναγνωστών, τα οποία έκοψε στην ιστοσελίδα του) είναι «ανώνυμος», «ψευτοπερσόνα» και «διαδικτυακός εχθρός». Όμως, η προσβλητικότατη αντιμετώπιση που είχαν από τον Τρούσα άνθρωποι που του έκαναν την τιμή να μπουν «επώνυμα» στο σταλινικό διαδικτυακό του τσαντήρι (όπως π.χ. οι Κώστας Κατσάπης, Μανώλης Νταλούκας κ.α.) αποδεικνύει ότι αυτό που «μάρανε» τον Τρούσα δεν είναι η (καθιερωμένη εξάλλου παγκοσμίως) διαδικτυακή «ανωνυμία» ή ψευδωνυμία. Αυτό που ενοχλεί τον (σταλινικό – ας μην ξεχνιόμαστε…) Τρούσα είναι απλούστατα αυτό που ενοχλεί κάθε άλλον σταλινικό (ή απλώς φασίστα – το ίδιο είναι): η έκφραση διαφωνίας με την «Απόλυτη Αλήθεια» του και η αμφισβήτηση (είτε με επιχειρήματα, είτε με εύστοχα αποδομητικό σαρκασμό) της επιδειξιομανούς «αυθεντίας» του.
   Ή, για να το πούμε πιο απλά: αν ο Τρούσας διέθετε επιχειρήματα για τους εκάστοτε ξεκαρδιστικά φαιδρούς ισχυρισμούς του (π.χ. ότι «το Easy Rider είναι ταινία / σύμβολο για αναρχοφασίστες»), δεν θα ένιωθε τόσο ανασφαλής και απειλημένος. Αντιθέτως θα απαντούσε με αυτοπεποίθηση, όπως και οποιοσδήποτε άλλος διαχειριστής ιστοσελίδας στο κόσμο, χωρίς να το κάνει θέμα (το πολύ να έκοβε τα τρολ). Και δεν θα συνέχιζε να εκτίθεται απολογούμενος για το ότι … «κατάφερε  να δημοσιεύει όσα περισσότερα σχόλια μπορεί». Αλλά επειδή δεν είναι δυνατόν να έχει επιχειρήματα για τέτοιους φαιδρούς ισχυρισμούς (όπως π.χ. ότι «οι Ramones έφεραν το πνεύμα του ναζισμού στο ροκ», ή ότι «η χούντα ρόκαρε ακαταπαύστως», ή ότι … γίνονταν πριβέ συναυλίες ξένων συγκροτημάτων ενώπιον του Κοκού, ή ότι το περιοδικό Πρωτοπορία δεν κλείστηκε από τη χούντα), έπεται ότι η ανασφάλειά του πηγάζει από τη φαιδρότητα των ισχυρισμών του. Με τέτοια «σοβαρότητα» ο Τρούσας ας μην περιμένει σοβαρότερη (όπως φυσικά την εννοεί αυτός) αντιμετώπιση απ’ αυτούς που περνούν απ’ τον ιστότοπό του (εκτός κι αν αυτοί έχουν υλικό συμφέρον, όπως συμβαίνει με τους δημοσιοσχεσίτες δισκο-επιχειρηματίες συγχρωτιζόμενούς του). Αν λοιπόν ο Τρούσας απαιτεί π.χ. «επωνυμία» ως ένδειξη σεβασμού από τους σχολιαστές της σελίδας του, θα πρέπει να την κατακτήσει με τη συγκρότηση και την κατάρτισή του (όπως άλλωστε συμβαίνει με κάποια καθολικώς καταξιωμένα μπλογκς). Ο σεβασμός κερδίζεται. Ούτε απαιτείται, ούτε επιβάλλεται.
   Ας εμπεδώσει, λοιπόν, ο Τρούσας ότι αυτοί που του κρεμάνε κουδούνια δεν είναι «εχθροί του» (όπως ναρκισσεύεται). Απλώς τον βρίσκουν έναν γραφικό αλαζόνα (και γιατί να το κρύψουν άλλωστε;). Κι ούτε πρόκειται να του τα ξεκρεμάσουν σεβόμενοι το ... μοστράρισμα επισκεψιμοτήτων (εν είδει νεοελληνικού διαδικτυακού  «ξέρεις ποιός είμαι γω ρε;»), που ανάλογές τους (δηλ. με τα έτη λειτουργίας και την ποσότητα των αναρτήσεων) έχουν ΟΛΑ τα μουσικά μπλογκς στην Ελλάδα. Κι ας αφήσουμε καλύτερα το υπαρκτό ζήτημα τού πόσοι είναι αυτοί που μπαίνουν στο «δισκορυχείον» όχι για ... να ενημερωθούν αλλά για να διακεδάσουν με τις σταλινικές γραφικότητες.

   ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 19 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2017

  «Να σταματήσουν οι άσχετοι να χρησιμοποιούν για ψύλλου πήδημα και για τελείως ξεκάρφωτους λόγους τη λέξη «ψυχεδέλεια». Άμα δεν ξέρουν τι είναι «ψυχεδέλεια» δεν πειράζει. Όταν όμως τη χρησιμοποιούν σαν… αλατοπίπερο σε ό,τι να ’ναι, για να πουλήσουν μούρη σε πιο άσχετους από ’κείνους, τότε, ναι, πειράζει. Η ψυχεδελική μουσική (αν μιλάμε για μουσική) είναι οριοθετημένη γεωγραφικά, χρονικά, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ και αισθητικά, δημιουργήθηκε, δηλαδή, κάτω από πολύ συγκεκριμένες συνθήκες και δεν ξαναδημιουργείται. Όπως δεν ξαναδημιουργείται το φουτουριστικό ή το σουρεαλιστικό κίνημα. Μουσική με τα αισθητικά χαρακτηριστικά της ψυχεδέλειας, του acid rock δηλαδή, μπορεί να γραφτεί οποτεδήποτε, αλλά αυτό δεν λέει κάτι. Το acid rock δεν υπήρξε εργαστηριακό είδος, όπως το progressive π.χ. Είχε πολύ ισχυρή κοινωνική βάση (στην Αμερική πρωτίστως και δευτερευόντως στην Αγγλία) στο δεύτερο μισό των sixties και αυτή (η βάση) ΔΕΝ ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΤΑΙ. Ο δε όρος «ελληνική ψυχεδέλεια» είναι απλώς ΓΕΛΟΙΟΣ.»
 http://diskoryxeion.blogspot.gr/2017/01/facebook-1.html
   Ο Φώντας Τρούσας σήμερα.
   Και τώρα ... ο ίδιος Φώντας Τρούσας λίγους μήνες πριν:
 «η psych music δεν είναι a priori κάποια μουσική με συγκεκριμένο πολιτικό νόημα. Γίνεται πολιτική (με θετική ή αρνητική χροιά) αναλόγως με τον τρόπο που χρησιμοποιείται. Αποκτά, για να το πω απλά, θετικό πολιτικό πρόσημο όταν ενσωματώνεται στην αντικουλτούρα στα late sixties στις ΗΠΑ π.χ. και αρνητικό πολιτικό πρόσημο όταν απομακρύνεται από την πηγή της, καθώς χρησιμοποιείται από τις χούντες (στο νότο της Ευρώπης για παράδειγμα) για τη δική τους προπαγάνδα.»
  http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/spectrum-67.html
    Τελικά η ψυχεδέλεια έχει κάποιον αντικειμενικό ιστορικό χαρακτήρα ή είναι κάτι υποκειμενικό αναλόγως πώς την εκλαμβάνει ο καθένας; Τελικά "το ροκ πάει με όλα όπως η κόκα κόλα" (όπως επαναλάμβανε πεισματικά πριν λίγον καιρό) ή όχι; Συνιστούμε στον Φώντα Τρούσα να δώσει το καλό παράδειγμα και να εφαρμόσει πρώτος τη διαταγή που δίνει σε άλλους. Δηλαδή να σταματήσει να χρησιμοποιεί τη λέξη "ψυχεδέλεια" σαν αλατοπίπερο σε ό,τι να ’ναι, για να πουλήσει μούρη σε πιο άσχετους από εκείνον (π.χ. στα αγράμματα συλλεκτάκια και στους εμποράκους, που τον διαβάζουν ευλαβικά). Τουλάχιστον μέχρι να ξεμπερδέψει τα μπούτια του και να σταθεροποιηθεί ως προς το τί θέλει να πει.  Στην ανάγκη ας απευθυνθεί στη λεγόμενη υψηλή καθοδήγηση του κόμματός του.
   Όσο για το εάν ο όρος "ελληνική ψυχεδέλεια" (ή ολλανδική, ή ιταλική, ή γερμανική κλπ.) είναι "απλώς γελοίος", τότε η ελληνικότατη (και παγκοσμίως πατενταρισμένη) έννοια του σταλινοειδούς "ροκά" (π.χ. σαν τον Φώντα Τρούσα) τί είναι; Είναι δηλαδή η ψυχεδέλεια μια "εθνική" υπόθεση των αμερικάνων ή των άγγλων και δεν διέθετε ποτέ αισθητική και κοινωνική παγκοσμιότητα; Ενώ, αντιθέτως, οι ... εμβριθείς "ιστορικο-αισθητικοί" αφορισμοί του Τρούσα αφορούν σε κάτι πιο πέρα από το γραφικό σταλινικό χωριουδάκι του;(!) 
  

    ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 11 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017 

  «Και ποιος σου είπε ρε αγράμματε πως εγώ εξισώνω την αριστερά με το ροκ;» 
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/10/blog-post_6.html?showComment=1475751476619#c5684234437717907290 
    Ο Φώντας Τρούσας δεν θα κατέβαζε ποτέ την αριστερά στο επίπεδο του ροκ...

    
     ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 14 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017

  «Παρ’ όλα αυτά, όμως, το κόμμα αποτίει τον οφειλόμενο φόρο τιμής στις υπηρεσίες που προσέφερε ο Στάλιν προς το κόμμα και προς το κομμουνιστικό κίνημα. Εμείς και σήμερα πιστεύουμε πως ο Στάλιν ήταν αφοσιωμένος στον κομμουνισμό, ήταν μαρξιστής, αυτό είναι αδύνατο να το αρνούμαστε και δεν πρέπει να το αρνούμαστε.» 
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2017/03/facebook-9.html 
   Η άποψη του Φώντα Τρούσα για τον Στάλιν, όπως ταυτίζεται με αυτήν του Νικίτα Χρουτσώφ, μέγιστου «αποσταλινοποιητή» της εξεγερμένης Ουγγαρίας το 1956 (με τη βοήθεια των «αποσταλινοποιημένων» μεραρχιών των «σοβιετικών» τανκς, βεβαίως βεβαίως). 
   Τελικά, κάθε αριστερός κρύβει μέσα του έναν σταλινίσκο (δηλωμένο ή μή). Και η ανάδυση του σταλινίσκου είναι όχι μόνο αναπόφευκτη αλλά αποτελεί και το crash test της αριστερής προσωπικότητας.
 


ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2017 (και τα «χρόνια πολλά» μας στους αριστερούς ξεπλυματίες και νοσταλγούς της χούντας, σαν τον Φώντα Τρούσα)

«Το ροκ, ως ένα προϊόν των δυτικών καπιταλιστικών κέντρων (Αμερική, Αγγλία κ.λπ.) είχε διαθέσιμες από τη χούντα όλες τις εξ αρχής προϋποθέσεις (κι ένα εργοστάσιο, εκείνο της Κολούμπια, που έκοβε νυχθημερόν δίσκους και δισκάκια) ώστε να ριζώσει και να βλαστήσει στη χώρα 
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2017/04/rock-21-1967.html
Χωρίς λόγια… 

«Το περιοδικό (ενν. οι Μοντέρνοι Ρυθμοί), με το καλημέρα τής αμερικανόδουλης “εθνικής κυβερνήσεως”, δεν ήθελε να δείξει πως ένα κομμάτι της νεολαίας, υπό τους ήχους ενός δυτικού νεανικού συγκροτήματος, αυθαδίαζε» […] «Το πρόβλημα δηλαδή (ενν. για τη χούντα) δεν ήταν το ροκ γενικώς, αλλά ειδικώς η μια κάποια… διασάλευση της τάξεως 
http://www.lifo.gr/articles/music_articles/140974
Δηλ. άλλο πράγμα είναι το ροκ ( κατά τον Φώντα Τρούσα:  οι … «ήχοι ενός δυτικού νεανικού συγκροτήματος») και άλλο η «διασάλευση της τάξεως»; Και ειδικά στα όψιμα ’60s και πρώιμα ’70s;(!) Ή μήπως οι «ήχοι ενός δυτικού νεανικού συγκροτήματος» είναι (κατά τον Φώντα Τρούσα και τους «Μοντέρνους Ρυθμούς» τού Μαστοράκη) το ίδιο πράγμα, είτε μιλάμε για τους Rolling Stones είτε για τους Μonkees;
Ρε μπας και οι οδομαχίες στην Αθήνα κατά την προβολή της ταινίας Woodstock τρία χρόνια μετά την διακοπείσα (από την αστυνομία) συναυλία των Rolling Stones, συνιστούν «αυθάδεια» και «διασάλευση της τάξεως υπό τους ήχους δυτικών νεανικών συγκροτημάτων», άσχετες με το ροκ; 

«Μαλακίες λες. Οι Μοντέρνοι Ρυθμοί είναι ένα περιοδικό -το ΜΟΝΟ μουσικό περιοδικό της εποχής- και το μελετώ. Και ξέρω πολύ καλά σε ποια σημεία είναι έγκυρο και σε ποια δεν είναι 
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2017/04/50-rolling-stones-17-1967.html?showComment=1492677122253#c1619505654477393385
Απάντηση του Φώντα Τρούσα σε σχόλιο όπου του επισημαίνεται ότι κάνει επιλεκτική (=συμφεροντολογική) χρήση της φυλλάδας των Μοντέρνων Ρυθμών. Γιατί, ο αποστομωτικός Φώντας Τρούσας έχει (κατά παγκόσμια αποκλειστικότητα) το δικό του –μυστικό και πατενταρισμένο- «εγκυρόμετρο» (το οποίο μάλιστα απέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας την εγκυρότητά του στην περίπτωση του γνωστού φιάσκου "Spectrum"). Και γιατί «ΜΟΝΟ» από τη «μελέτη» των μουσικοπεριοδικών (δηλαδή των φυλλάδων για teenagers τύπου Μοντέρνων Ρυθμών) οι έγκυροι ερευνητές (δηλ. ο εξής ένας: o Φώντας Τρούσας) θα ανασυνθέσουν τα της εποχής. Και από τον Ριζοσπάστη βεβαίως… 

«Επαναστατική πράξη στην Ελλάδα, τις παραμονές του πραξικοπήματος (και φυσικά μετά απ' αυτό), ήταν να τραγουδάς Θεοδωράκη και όχι Rolling Stones 
http://www.lifo.gr/articles/music_articles/140974
Όπου το απλώς αντιχουντικό ταυτίζεται κουτοπόνηρα με το επαναστατικό. Ακόμα κι αν προέρχεται από τόσο ... επαναστάτες σαν τον σταλινικό σωβινιστή και ευσεβή ελληνοχριστιανό Μίκη (Μάους;) Θεοδωράκη. Τον οποίο μάλιστα η χούντα αποφυλάκισε το 1970 (άραγε προς τιμήν … τής «επαναστατικής πράξης» του;). Ενώ, κατά τον Φώντα Τρούσα, την ίδια εποχή οι έλληνες νέοι τραγουδούσαν Rolling Stones (… κάπως, όπως οι σταλινικοί τραγουδούσαν αντάρτικα στα καπηλειά τους, να πούμε;) και η χούντα δεν τους δίωκε. Ό,τι να ’ναι…


      ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 1 ΜΑΪΟΥ 2017

   «ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ
Τι φωτογραφία τράβηξε ο άνθρωπος! Σέλφι, χωρίς τον εαυτό του μέσα… 
“Ξέχνα όσα είπα χθες το βράδυ / σβήνω ό,τι είπες και για μένα
λιώμα θα ’ρχομαι μεσ’ στο σκοτάδι / πίνω από 'κει ψηλά για σένα”
»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2017/04/star-academy.html?showComment=1493565518254#c5893803427969570723
    Ένας εκστασιασμένος Φώντας Τρούσας παραθέτει υψηλοτάτου επιπέδου στιχούργημα από άσμα του Παντελή Παντελίδη. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Φώντας Τρούσας μοιράζεται με τους –σχεδόν εξίσου ψαγμένους- φανς / συζητητές του, τέτοια δυσθεώρητα επιτεύγματα τής λαϊκο-σκυλάδικης «μούσας». Το έχει κάνει κατ’ επανάληψιν με παρόμοιου καλλιτεχνικού (και φιλοσοφικού) βάθους ψήγματα τών Καφάση, Κοινούση κ.α.
    Υπάρχουν άραγε κάποιοι παρατηρητικοί που θα αναρωτηθούν γιατί ο ρόΚΚΕρ Φώντας Τρούσας δεν έχει παραθέσει ΠΟΤΕ (για τον ίδιο λόγο) έστω και έναν στίχο από ροκ τραγούδι; Υπάρχουν άνθρωποι που αναρωτιούνται γιατί ο Φώντας Τρούσας  δεν … ανατρίχιασε ποτέ με κάποιους ροκ στίχους; Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο Φώντας Τρούσας δεν ανέπτυξε ποτέ οποιαδήποτε ουσιαστική σχέση με το ροκ; Πιθανώς υπάρχουν, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται όχι ανάμεσα στους θαυμαστές / συζητητές του. Οι οποίοι, εξ’ αντανακλάσεως, έχουν επίσης τόση σχέση με το ροκ, όση και το είδωλό τους.
     Σχόλιο / σέλφι με όλο το «δισκορυχείο» μέσα…
     
   
  ENHMEΡΩΣΗ 4 ΜΑΪΟΥ 2017

  "Νόμιζες λάθος, και μην παριστάνεις τον έξυπνο.
Η κριτική είναι δημόσιος λόγος, που αφορά πρωτίστως τον καλλιτέχνη.
Το κοινό είναι μετά."
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2017/04/whereswilder-lp.html?showComment=1493204198327#c6835650034172268969 
   Απάντηση του Φώντα Τρούσα σε σχόλιο όπου τού επισημαίνεται πως οι κριτικές γράφονται για ενημέρωση του ειδικευμένου κοινού, στο οποίο απευθύνεται ο καλλιτέχνης και το καλλιτεχνικό έργο.  
   Θα ήταν λοιπόν δεοντολογικώς ορθότερο αν ο Φώντας Τρούσας ταχυδρομούσε τις "δισκοκριτικές" του κατευθείαν στους καλλιτέχνες (... αφού σε αυτούς αφορούν) αντί να τις εκθέτει σε κοινή θέα.


  ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 12 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017

   "η ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος των hippies, που ήρθε μέσα από την επαφή του με το αντιπολεμικό κίνημα και τη Νέα Αριστερά, εξέθρεψε, όπου εξέθρεψε, την ουσία εκείνου που ονομάστηκε «αντικουλτούρα»."
http://www.lifo.gr/articles/music_articles/152185
  Ευτυχώς που η "νέα αριστερά" ευλόγησε τον χιππισμό διότι αλλιώς η αντικουλτούρα θα παρέμενε στερημένη ουσίας. Φαίνεται όμως ότι η "ευλογία" παραήταν βαριά, τόσο για τα χίππικα στομάχια όσο και για τους νεοαριστερούς παπάδες, αφού δεν έκλεισε ούτε χρόνο: αμέσως μετά το "παγκόσμιο '68" (και το αναπόφευκτο τέλος των χιλιαστικών μαρξιστικών αφηγήσεων) οι δρόμοι τους χώρισαν. Έκτοτε η αντικουλτούρα, έχοντας ανακαλύψει τις πραγματικές (βλ. αναρχικές, υπαρξιακές και πολιτικές) καταβολές της, έχει το θράσος να εξακολουθεί να υπάρχει χωρίς τις αριστερές ευλογίες (που της έδιναν ουσία). Κι ευτυχώς που έχουμε τον Φώντα Τρούσα να μας θυμίζει τον λάθος δρόμο που πήραμε.

    "οι εγχώριοι χίπιδες, οι οποίοι απολάμβαναν της προβολής που τους παρείχε το καθεστώς (σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις κ.λπ.) [...] Έτσι κάπως οι χίπιδες είχαν καταπιεί τη γλώσσα τους (ως πουλέν του Παπαδόπουλου) [...] Δε θέλω, φυσικά, να μειώσω την ξένη μουσική, το ροκ κ.λπ., γιατί κυρίως μέσω του χορού, μπόρεσε και «λύθηκε» σωματικά ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας (κι αυτό είναι σημαντικό)"
       http://www.lifo.gr/articles/music_articles/152185
     Ευτυχώς που η ροκ ήταν τουλάχιστον χορός και ... "έλυσε σωματικά ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας". Αλλά προπάντων, ευτυχώς που υπήρξε η αριστερά για να καλύψει το πνευματικό και ηθικό κενό των (υπερπροβεβλημένων και πουλέν) χίππιδων, που έτρωγαν ξύλο (διακοπείσα συναυλία των Rolling Stones, 1967) ή συγκρούονταν στους δρόμους με την αστυνομία (απαγόρευση προβολής της ταινίας Woodstock, 1970), χωρίς να ξέρουν οι αδαείς γιατί το κάνουν. Κι ευτυχώς που η -επιχορηγούμενη από το Ίδρυμα Φορντ- ρωμηοαριστερά δεν είχε καταπιεί την "αντιδικτατορική" γλώσσα της, και είχε ξεμπροστιάσει ως προβοκάτορες της Κ.Υ.Π. τους καταληψίες του Πολυτεχνείου (Πανσπουδαστική φύλλο αρ. 8).
        
   "Πριν τη χούντα είχαμε το «έντεχνο» αριστερό τραγούδι του Θεοδωράκη και του Λεοντή, υπήρχαν τα τραγούδια του Ξαρχάκου και του Μαρκόπουλου, εμφανίζονταν νέοι τραγουδοποιοί όπως ο Λοΐζος και ο Σαββόπουλος, ήταν το Νέο Κύμα, που είχε μεγάλη πέραση σ' ένα κομμάτι της νεολαίας κ.λπ., και που εξέφραζαν την ανάγκη, για μια στροφή της κοινωνίας σε περισσότερο προοδευτικές κατευθύνσεις (και στο τραγούδι και ευρύτερα). Πόσα παραπάνω, δηλαδή, θα είχαν να πουν τα ξένα συγκροτήματα;"
    http://www.lifo.gr/articles/music_articles/152185 
    Άμα έχεις Μίκη Μάους Θεοδωράκη, Μαρκόπουλο, Σαββόπουλο και άλλους προδεφτικούς με τέτοια παγκόσμια πολιτισμική και κινηματική σημασία, τί παραπάνω να σου πουν οι Beatles, ο Hendrix, οι Who και οι υπόλοιποι πολιτικώς και κοινωνικώς ανυποψίαστοι τού Summer of Love; Τί κρίμα που οι άτυχοι και πολιτισμικώς πληβείοι αμερικανοί χίππις δεν γνώριζαν το "έντεχνο αριστερό τραγούδι που εξέφραζε την ανάγκη, για μια στροφή της κοινωνίας σε περισσότερο προοδευτικές κατευθύνσεις (και στο τραγούδι και ευρύτερα)"! Άλλα δέκα Summers of Love θα είχαν κάνει.

    ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 13 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017

   "Τα έιτις ήταν πεζά και το ροκ εξάλλου τότε είχε πεθάνει. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπήρχαν γκρουπ και τότε που έπαιζαν ροκ. Όταν λέω πως είχε πεθάνει εννοώ πως η παρέμβασή του στην κοινωνία ήταν πια περιορισμένη."
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2017/07/facebook-32.html?showComment=1499866836270#c2538560823589388579
  "Μόνο στη δεκαετία του '60 η counterculture επιχέιρησε ν' αλλάξει την κοινωνία (με όχημα ΚΑΙ το ροκ). Δεν το κατάφερε."
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2017/07/facebook-32.html?showComment=1499869176934#c1142805231648144996
   Η αντικουλτούρα των '60s ... απέτυχε (να αλλάξει για πάντα τη συλλογική οπτική, να βάλει τα νέα ζητήματα στο τραπέζι, να προκαλέσει -και να κρατήσει ανοιχτές- νέες πληγές στο σύστημα της Κυριαρχίας, να δημιουργήσει ιστορικά και πολιτικά ορόσημα που παραμένουν απολύτως ζωντανά και επιδραστικά στη συλλογική μνήμη, να δημιουργήσει κορυφαία και κλασικά πολιτισμικά σημεία αναφοράς - απ' τα οποία βγάζει το ψωμί του ο σταλινίσκος μουσικοδημοσιογραφίσκος Τρούσας). 
    Ενώ στα '80s (την τελευταία κοσμογονική δεκαετία της ροκ ως μουσικής και ως κοινωνικού φαινομένου, την τελευταία δεκαετία όπου η ροκ αποτέλεσε το κύριο και κατεξοχήν όχημα υπαρξιακής και κοινωνικής έκφρασης του "απροσάρμοστου" κομματιού των δυτικών νέων, με την "επιδημία" των αναρίθμητων ανεξάρτητων δισκογραφικών εταιριών σε όλον τον δυτικό κόσμο, με τον οργασμό των ροκ σκηνών ακόμα και σε τριτοκοσμικές μπανανίες σαν την Ελλάδα, με την απαξιωμένη από τα μαρξιτζίδικα κομματόσκυλα αμφισβήτηση της καθημερινότητας να έχει πολιτικοποιηθεί -μέσω της εντυπωσιακής διεθνούς επανάκαμψης του αναρχισμού- σε βαθμό αδιανόητο ακόμα και για τα '60s, με τα χιλιάδες οδοφράγματα των λυσσασμένων επιγόνων του παγκόσμιου '68 να υψώνονται κάθε λίγο και λιγάκι σε όλες τις δυτικές μητροπόλεις, τη δεκαετία που τέθηκαν οι βάσεις του σύγχρονου κινήματος για την αποκληθείσα Παγκόσμια Δικαιοσύνη, ή Κατά της Παγκοσμιοποίησης της Κυριαρχίας) το ροκ είχε "περιορισμένη κοινωνική παρέμβαση", είχε πεθάνει μαζί με την αντικουλτούρα, και απλώς "υπήρχαν γκρουπ που και τότε έπαιζαν ροκ".
   "Τα '60s δεν τα κατάφεραν, τα '80s ήσαν πεζά και πεθαμένα" και άλλες αποφάνσεις σταλινοειδών βρυκολάκων.


     ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 18 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017

  "Δεν συζητάω κοινωνικοπολιτικής φύσεως θέματα με ασόβαρους και άσχετους ανώνυμους «μαμαμάμες». Το έχω πει χίλιες φορές. Όποιος θέλει απ’ αυτούς να στέλνει τέτοιου τύπου σχόλια (βλακώδη εννοώ) θα πρέπει να τα υπογράφει κιόλας – με αληθινό όνομα έχοντας σαφές και καταγραμμένο ηλεκτρονικό ίχνος."
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2017/07/facebook-32.html?showComment=1500031153867#c4602433891889193709
  Κοινωνικοπολιτικής φύσεως θέματα (όπως π.χ. το πόσο αντεπαναστατικό υπήρξε το ροκ) συζητάω μόνο με σοβαρά μέλη κομμάτων πιστοποιημένων από το αριστερόμετρο. Μάλιστα, αν κρίνω σκόπιμο θα ζητήσω και ληξιαρχική πράξη γέννησης, λογαριασμούς ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, βεβαίωση διεύθυνσης διαμονής από το οικείο αστυνομικό τμήμα, εκτυπωμένο ΑΜΚΑ, συστατικές επιστολές από εργοδότες, γνώση (βορειο)κορεατικών και σουαχίλι, ECDL, Ι-ΒΑΝ, φορολογική ενημερότητα, βεβαίωση βάφτισης, πιστοποιητικό τέκνων αγωνιστών εθνικής αντίστασης, εκκαθαριστικό Εφορίας, αντίγραφο ποινικού μητρώου κλπ.. Γενικώς θα ζητάω ο,τιδήποτε προκειμένου να μην χρειαστεί να δημοσιεύσω σχόλια τόσο βλακώδη που (αντι)στρέφουν εναντίον μου ακόμα και τη δική μου -αποδεδειγμένα ανίκητη- αυθεντοβλακεία. Άντε μπράβο, για να βάλουμε και μια τάξη στο ξέφραγο ίντερνετ, όπου ο κάθε βλάκας νομίζει ότι μπορεί να βγαίνει και να μου τη "λέει" (όπως στη LiFO, όπου ακόμα ακούγονται οι "γαργάρες" μου).

    ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 26 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017

  "Το μετριότατο, έτσι κι αλλιώς, βιβλίο του Νίκου Νικολαΐδη οργισμένος Βαλκάνιος] εξ αιτίας του οποίου πήρε στραβό δρόμο μια γενιά του ροκ στην Ελλάδα. Φυσικά δεν ήταν μόνο αυτό η αιτία, αλλά ήταν, και αυτό, ένα από τα βασικά στοιχεία που θέριεψαν τη ροκ-αρλούμπα στη χώρα. Ροκ δεν είναι… τους γράφω όλους στ’ @@ μου και κάνω ότι κ@βλώνω." 
   http://diskoryxeion.blogspot.gr/2017/07/facebook-36.html
   Περιμένουμε απ' τον μέγιστο κοινωνιολόγο, ιστορικό, ποδοσφαιρικό αναλυτή, λαογράφο (της σκυλάδικης κουλτούρας), βιβλιοκριτικό, μουσικοκριτικό και ταινιοκριτικό Φώντα Τρούσα, μια πλήρη καταλογοποίηση των αιτιών που θέριεψαν τη ροκ αρλούμπα στη χώρα (με σειρά σπουδαιότητας). Εννοείται ότι ως πρώτη και σημαντικόντερη αιτία θεριέματος της ροκ αρλούμπας στην Ελλάδα αναμένουμε να αναφέρεται το λυπηρό γεγονός ότι οι ροκάδες δεν ήσαν πειθαρχημένα κομματικά μέλη (ειδικά τής αριστεράς, η οποία "γιαουρτώνεται" αλύπητα στο εν λόγω μυθιστόρημα) και γι' αυτό έκαναν ό,τι τους κάβλωνε (αντί να ρωτάνε πρώτα την Καθοδήγηση).


     ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 12 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017

   "Οι κοινωνιολόγοι που ασχολούνται με το ροκ στην Ελλάδα είναι άσχετοι με το ροκ, σχεδόν στον απόλυτο βαθμό. Επειδή νομίζουν πως έχουν ακούσει 5 δίσκους, ελληνικούς ή ξένους, πείστηκαν πως μπορούν να γράφουν εξ ονόματος του ροκ, γνωρίζοντας, σε πρώτη φάση, μόνο εκείνα τα «κοινωνιολογικά» που σπουδάσανε στα πανεπιστήμια. Το να ανακατεύεις όμως τον Μποντριγιάρ, τον Φουκώ και τον Καστοριάδη με το ροκ δείχνει βασικά πως είσαι άσχετος με τα θέματα αυτά και πως το μόνο που σε νοιάζει είναι να πουλήσεις φούμαρα, να εντυπωσιάσεις και να αποσυντονίσεις, δήθεν-τάχα, τους… ιθαγενείς που θα σε διαβάσουν.
   Φυσικά το ροκ, όπως και κάθε μουσικό είδος, έχει κοινωνικά χαρακτηριστικά, που δεν είναι όμως θεωρητικά (ούτε… μεταμοντέρνα, ούτε νεωτερικά). Δεν είναι, δε, ούτε καλώς κρυμμένα, ώστε να απαιτείται η συνδρομή των άμουσων κοινωνιολόγων. Σχεδόν πάντα είναι φανερά, απλά και καθημερινά και το μόνο που απαιτείται, για να τα εντοπίσεις, είναι κάποιες ευρύτερες γνώσεις (και όχι μόνο μουσικές) συν λίγη εξυπνάδα.
  Το ότι μας κλέβουν το φαΐ οι… κοινωνιολόγοι του ροκ είναι, πάντως, το λιγότερο."

http://diskoryxeion.blogspot.gr/2017/09/facebook-42.html
   Ευτυχώς που οι "ιθαγενείς" ροκάδες της Ελλάδας έχουν τον Φώντα Τρούσα να τους προστατεύει από τα "φούμαρα" των κοινωνικών επιστημόνων, οι οποίοι περιπλέκουν και θολώνουν τα ακέκρυπτα (ακόμα και για την κάθε κουτσή σταλινο-Μαρία) και αχρείαστα θεωρητικής επεξεργασίας (αφού δεν είναι ... θεωρητικά τα) κοινωνικά χαρακτηριστικά του ροκ: έτσι λοιπόν, όποιος θέλει να μάθει για τα κοινωνικά χαρακτηριστικά του ροκ φαινομένου δεν έχει παρά να ρωτήσει τον σταλινικό της γειτονιάς του, ο οποίος έχει "ευρύτερες γνώσεις", "συν λίγη εξυπνάδα" (και, φυσικά, ροκ ακούσματα ν+5 δίσκων). Πόσο άτυχοι θα έπρεπε να νιώθουν οι "ιθαγενείς" ροκάδες τής εκασταχού αλλοδαπής, που δεν έχουν την -τόσο προσιτή στους έλληνες- δυνατότητα να "καθοδηγούνται" με -κομματική- εγκυρότητα γι' αυτά τα απλά και πρακτικά πράγματα... Ίσως όμως να πρέπει να δοθεί στον Τρούσα  κάποιο δίκιο αν διαβάσει κάποιος την εμβριθέστατη "συζήτηση" με κάτι πραγματικούς (βλ. τριτοκοσμικούς) ιθαγενείς (εταιριάρχες, εμποράκους, djs και άλλους lifestyle όψιμους νεο-"παράγοντες" τού σύγχρονου ... "ροκ στην Ελλάδα") που ακολουθεί πιο κάτω απ' την εν λόγω ρήση του. Τί κοινό έχουν ο Τρούσας κι όλοι αυτοί οι πικραμένοι ώστε να ανταλάσσουν με τόση σοβαροφάνεια επιδερμικότητες και κλισέ; Μα ... ότι τους κλέβουν το φαΐ οι κοινωνικοί επιστήμονες που γράφουν "εξ' ονόματος του ροκ". Αλλά αυτό (η ... κλοπή του φαγητού)  "είναι, πάντως, το λιγότερο" για αυτούς τους ... βιοπαλαιστές του "ροκ". Γιατί στο βάθος, για ένα όνομα (του ροκ) ζούμε ρε γαμώτο! Να μας το πάρουν κι αυτό οι "κοινωνιολόγοι" που "μιλούν εξ' ονόματός του";


   ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017

   "...στο πρώτο καλοκαίρι της χούντας, το «βρωμοκαλόκαιρο της αγάπης» του 1967..." 
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2014/10/beatles-lennon.html
   Χωρίς λόγια (παλιότερη ρήση του σκουπιδορύχου, που μου την έστειλε φίλος).


  ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2018
 
  "Γιατί, δηλαδή, ένας 20χρονος το ’83 θα έπρεπε ν’ ακούει Metro Decay και Reporters και όχι Στράτο Διονυσίου ή Αθηναϊκή Κομπανία; Αυτό είναι ένα ερώτημα, που ποτέ, στην Ελλάδα, δεν απαντήθηκε πλήρως. Και ούτε πρόκειται ν’ απαντηθεί… "
 http://diskoryxeion.blogspot.gr/2018/02/indie-80s.html
 Πράγματι, γιατί ένας εικοσάχρονος έλληνας το ’83 θα έπρεπε ν’ ακούει Metro Decay και Reporters και όχι Στράτο Διονυσίου ή Αθηναϊκή Κομπανία; Αφού το σκυλάδικο (και μάλιστα ... το έντεχνο του Διονυσίου) ή το φολκλόρ της ρεμπετοαναβίωσης, έλεγαν (κατά τον Τρούσα) τα ίδια πράγματα με τη ροκ. Και άρα μπορούσαν να αποτελέσουν εξίσου καλά το εκφραστικό όχημα όσων ανθρώπων είχαν επιλέξει γι΄αυτή τους την ανάγκη τη ροκ. Τί ο "Ταξιτζής", τί η "Υπέρβαση"... Τί το lifestyle της ρεμπετοαναβίωσης, τί το "Νάυλον Ντέφια και Ψόφια Κέφια" (που την αποδομούσε) των Σπυριδούλα... Ακόμα καλύτερα: γιατί να υπήρχαν οι Μetro Decay, οι Reporters ή οι Σπυριδούλα, όταν υπήρχε ο Στράτος Διονυσίου και η Αθηναϊκή Κομπανία; Γιατί να υπήρχε καν ελληνική ροκ όταν υπήρχε το λαϊκοσκυλάδικο ή οι διάφορες αναβιωτικές γραφικότητες;
  Τί Λωζάνη τί Κοζάνη, λοιπόν... Αιωνίως αναπάντητα ερωτήματα για τον Τρούσα, που όταν στα '80s η ροκ είχε επιτέλους (έστω και καθυστερημένα) εκδηλωθεί πλήρως ως κοινωνικό φαινόμενο στην Ελλάδα, αυτός σύχναζε (κατά δική του παλαιότερη ομολογία) στα σκυλάδικα που εμφανιζόταν ο Κώστας Καφάσης.




     
    ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018
       
  "Στα χρόνια τα δικά μου ροκ στην Ελλάδα άκουγαν πολλοί που δεν ήξεραν γρι αγγλικά ή ήξεραν κάτι κολυβοαγγλικά. Έτσι άκουγαν μόνο μουσική κι ένα μπλα-μπλα εκεί, που το λογάριαζαν σαν όργανο και όχι σαν φωνή που λέει κάτι (σοβαρό, αδιάφορο ή μαλακία). Αυτό βοήθησε στο να δημιουργηθούν χίμαιρες… τέρατα. Ο χωρισμός σε «έντεχνους» και «λαϊκούς» (όσον αφορά στο ελληνικό τραγούδι) είχε ένα νόημα. Ο χωρισμός σε πάνκηδες, φρικιά, μεταλλάδες κ.ο.κ. ήταν παντελώς γελοίος."
https://diskoryxeion.blogspot.com/2018/10/facebook-124.html 
  "Στα χρόνια τα δικά του" στην Ελλάδα δεν κυκλοφορούσαν δίσκοι που περιλάμβαναν ένθετα με τους στίχους, ούτε πήγαιναν οι ροκάδες σε φροντιστήρια αγγλικών (όπως σχεδόν όλοι οι μαθητές στην Ελλάδα) τα οποία υπήρχαν σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο, ούτε καν διδάσκονταν κάποια βασικά αγγλικά στα γυμνάσια και στα λύκεια. Η αντιπαλότητα μεταξύ "οπαδών" π.χ. των Pink Floyd και Sex Pistols βασιζόταν σε μια ψευδαίσθηση, όπως εκείνη μεταξύ των χούλιγκανς των διαφόρων Π.Α.Ε. Οι έλληνες "οπαδοί" των Pink Floyd ή των Jethro Tull δεν ήξεραν π.χ. τους στίχους του Another Brick In The Wall ή του Too Old To Rock 'n' Roll Too Young To Die, ούτε οι "οπαδοί" των Led Zeppelin εκείνους του Stairway To Heaven, ούτε οι "οπαδοί" των Black Sabbath εκείνους του Paranoid, ούτε οι "οπαδοί" των Deep Purple εκείνους του Smoke On The Water. Αλλά και οι "οπαδοί" των Sex Pistols  ή των  Clash δεν ήξεραν τους στίχους του God Save The Queen ή του London Calling. Επειδή δεν ήξεραν αγγλικά, οι τραγουδιστές των αναρίθμητων αδισκογράφητων (ψυχεδελικών, πανκ, χαρντ ροκ, μέταλ κλπ.) συγκροτημάτων που υπήρχαν στις συνοικίες σχεδόν όλων των πόλεων και που έπαιζαν σχεδόν αποκλειστικά διασκευές παγκοσμίων ροκ επιτυχιών σε σχολικά ή φοιτητικά πάρτυς και διάφορες άλλες εκδηλώσεις, "τραγουδούσαν" play back (ή παρίσταναν ότι τραγουδούσαν αγγλικά, όπως ο σύγχρονός τους κωμικός Χάρυ Κλυν). Αντίθετα οι βρετανοί π.χ. πάνκηδες και "παλαιοροκάδες", που ήξεραν αγγλικά, δεν είχαν κανέναν "παντελώς γελοίο χωρισμό" μεταξύ τους. Άλλωστε είναι πασίγνωστες οι δεκάδες κοινές συναυλίες που είχαν κάνει οι Sex Pistols με τους Pink Floyd. Μάλιστα, επειδή η διαφορά ήταν μόνο στον στίχο, το Anarchy In The UK θα μπορούσε μια χαρά να έχει τραγουδηθεί στους νωχελικούς ρυθμούς του Shine On Your Crazy Diamond και αντιστρόφως. Τί Pink Floyd, τί Sex Pistols, λοιπόν! Είναι κρίμα που ο Φώντας Τρούσας, ο οποίος έζησε αυθεντικά το ροκ μέσα απ' τους τέσσερεις τοίχους του κομματικού μαντριού του, και που "έβλεπε" τόσα οφθαλμοφανή πράγματα που διέφευγαν των ανοήτων ροκάδων, να μην τους τα επεσήμαινε από τότε. Ώστε να μην είναι "παντελώς γελοιωδώς χωρισμένοι" σε διάφορους πανομοιότυπους υποπολιτισμούς.     
   

 "Μας τα έχουν ζαλίσει με το ροκ οι πανεπιστημιακοί, να μη μας τα ζαλίζουνε και με το λαϊκό… " 
https://diskoryxeion.blogspot.com/2018/10/blog-post_20.html 
  Σωστά. Γιατί η ροκ, η τζαζ, το ρεμπέτικο, ή το λαϊκό τραγούδι δεν είναι και κοινωνικά φαινόμενα που εμπίπτουν στις Κοινωνικές Επιστήμες, αλλά μόνο σκέτη μουσική (δηλαδή Τέχνη για την Τέχνη). Γι' αυτό, όταν πρόκειται για τέτοια ζητήματα, θα ρωτάμε μόνο τον σταλινοειδή μουσικοδημοσιογραφίσκο της γειτονιάς μας. 

 

    ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2020 

  "Λοιπόν, δεν ενδιαφέρομαι να εξηγήσω σ’ ένα μακρύ κείμενο γιατί δεν γουστάρω την Nico και γιατί την θεωρώ κρυφοναζί. Δεν μ’ ενδιαφέρει να το κάνω ούτε για τους Kraftwerk, ούτε για κανέναν άλλον. Αυτά τα κείμενα θέλουν δουλειά. Πρέπει να κάτσω να ξανακούσω δίσκους, να ανοίξω βιβλία, να μελετήσω και να σκεφθώ... ποιος θα με πληρώσει γι’ αυτό; Γιατί να το κάνω; Για να με βρίζει ο ένας κι ο άλλος; Αν πληρωνόμουν αδρά θα το έκανα για τα λεφτά. Τώρα χέστηκα. Κι έτσι γράφω μόνο το συμπέρασμα κάθε φορά σε πέντε γραμμές – αν θέλω να πω κάτι." 
   https://diskoryxeion.blogspot.com/2020/05/facebook-258_10.html
   Αν και είναι ήδη τεράστια η τιμή που μας κάνει να μας κοινοποιεί μόνο τα συμπεράσματά του (και μάλιστα χωρίς να έχει ανοίξει βιβλία, να μελετήσει ή να σκεφτεί...), δεν θα ήταν άσχημη η ιδέα διοργάνωσης ενός εράνου προκειμένου να πληρωθεί αδρά, ώστε τουλάχιστον να μην τον βρίζουν τζάμπα.  
    (Επισήμανση που μου έστειλε φίλος).


    ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 23/9/2020
"Καλά σας κάνανε οι Κνίτες και σας την πέφτανε, γιατί αυτά που λέγατε ήταν για τα πανηγύρια, λέγατε μαλακίες [...] Ας πηγαίνατε λοιπόν να γίνετε ροκάδες στην Τσεχοσλοβακία και στην Πολωνία, επί κομμουνισμού, να σας δίνουν τζάμπα μηχανήματα και στούντιο να παίζετε. Κι άμα ήσασταν καλοί, και όχι τελεμέδες, θα βγάζατε και άδεια επαγγελματία μουσικού και θα παίζατε παντού."
https://diskoryxeion.blogspot.com/2020/09/micgr.html

   ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 6/4/2021
"Οι Ολυμπιάδες (τραγουδιού - της χούντας στο Καλλιμάρμαρο) είχαν διεθνές κύρος και δεν είχαν ούτε παρελάσεις ούτε άρματα" 
https://diskoryxeion.blogspot.com/2021/03/facebook-357.html



     Συνεχίζεται...



   Δείτε επίσης:
-ΟΤΑΝ Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΔΙΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΤΑ "ΕΠΑΙΡΝΕ" ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ 
-Η ΡΟΚ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΥ ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ 
-ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΣΤΑΛΙΝΙΚΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ! 
-ΠΡΟΣ ΟΨΙΜΟΥΣ ΚΝΙΤΟ"ΡΟΚΑΔΕΣ" (ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΖΟΜΠΙΣ ΤΟΥ, ΠΡΟ ΠΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ, ΜΕΣΑΙΩΝΑ). 
-ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ ΤΟ (ΑΝΤΙ-ΡΟΚ) ΚΑΓΚΕΛΟ... 
-ΗΤΑΝ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΠ / ΡΟΚ ΤΩΝ '60s ΕΚΠΟΡΕΥΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗ "ΜΑΥΡΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ"; Μόνο για τους σταλινικούς θα μπορούσε να "ήταν"... 
-ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ "ΗΡΩΕΣ"... Όταν τα "αντιστασιόμετρα" κραδαίνονται ως  φύλλα συκής τής σταλινικής ή άλλης φιλοχουντικής ηθικολογίας 
-«ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΡΥΘΜΟΙ»: ΚΟΥΚΟΥΡΟΥΚΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΙΑ ΣΤΑΛΙΝΟΕΙΔΕΙΣ «ΧΡΥΣΟΥΣ ΝΕΟΛΑΙΟΥΣ», απόσπασμα από ΤΟ "ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΕΟΛΑΙΑ" του Κώστα Κατσάπη
-Τι μας διδάσκει η πρώτη συναυλία των Rolling Stones στην Ελλάδα (17 Απριλίου 1967) του Μανώλη Νταλούκα. 
-Ο «Θάνατος» του Paul McCartney- Πώς εμπορεύονται τα ινδάλματα της νεολαίας, οι διάφοροι επιτήδειοι και πώς την πατάνε οι αφελείς της δημοσιογραφίας, του Μανώλη Νταλούκα. 
-Η ΝΕΑΝΙΚΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ (ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ) TO ΥΠ' ΑΡ. 1 ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ, απόσπασμα από ΤΟ "ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΕΟΛΑΙΑ" του Κώστα Κατσάπη.
-Επιστημονική βιβλιογραφία για το ροκ φαινόμενο στην Ελλάδα. 
-"Ένας Φώντας και μισός" του Motorcycle Boy. 

75 σχόλια:

  1. "Έχουν γραφεί πολλά γύρω από τον τρόπο που λειτουργεί η μουσική γενικώς και, ως συνήθως συμβαίνει, τα πιο σωστά και… εφαρμοστικά απ’ αυτά δεν τα έχουν πει φιλόσοφοι, αμπελοφιλόσοφοι, κοινωνιολόγοι, ψευτοκοινωνιολόγοι, πανεπιστημιακοί, «επιστήμονες» κ.ο.κ. Τα πιο σωστά τα έχουν πει άνθρωποι χωρίς παράσημα και πιένες. Απλοί γραφιάδες του rock (Lester Bangs, Robin Denselow κ.λπ., κ.λπ.) ή και μουσικοί του rock (αν μιλάμε για το rock), που έμαθαν να σκέφτονται απλά και αποτελεσματικά, δίχως να χάνονται σε μπουρδολογήματα. Άνθρωποι, εν πάση περιπτώσει, που έχουν ακούσει rock κι έχουν σκεφτεί σε σχέση με το rock, και όχι χαζεύοντας με τους άσχετους (με το rock)… Γκιντεμπόρ ή Καστοριάδη."
    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/spectrum-67.html

    Φυσικά ο Φαράκος, η Ιμβριώτη και τα λοιπά σταλινόμουτρα που έχει επικαλεστεί ο σταλινικός φασίστας "δισκορύχος" είναι πιο αρμόδιοι να μιλήσουν για το νεολαιίστικο φαινόμενο στα '60s, για τον Mάη του '68 κλπ. απ' ό,τι οι Καστοριάδης και Ντεμπόρ:

    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/04/hippies-1969.html

    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/hippies.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και φυσικά τοποθετεί -"διακριτικά"- τον εαυτό του στο ίδιο επίπεδο με τον Λέστερ Μπανγκς, τον Γκρέιλ Μάρκους, τον Τσάρλυ Τζίλετ κ.α...

      Διαγραφή
    2. Σιγά μωρέ τον Λέστερ Μπανγκς που το 1969 έθαψε το Kick Out The Jams, που ως γνωστόν αποδείχτηκε ένας από τους πιο επιδραστικούς δίσκους στη ροκ ιστορία. Είχε θάψει και τους Canned Heat και πολλούς άλλους. Δεν μπορούσε να δει πιο μακριά απ' το επόμενο τεύχος των περιοδικών που έγραφε. Εντάξει, είχε τη χρειαζούμενη ασέβεια απέναντι στους καλλιτέχνες, αλλά συχνά το παράκανε τόσο που γινόταν στριγγλίτσα.

      Και σιγά τον Ντένσελω. Εδώ μια επιστημονική κριτική στο γνωστό του When the Music's Over: the Story of Political Pop:
      https://www.cambridge.org/core/journals/popular-music/article/when-the-musics-over-the-story-of-political-pop-by-denselowrobin-london-and-boston-faber-and-faber-1989-292-pp/8B78BCD85D6B424DDBB314CDBAA5D7DF

      Φυσικά είχαν τη συνεισφορά τους (σαν δημοσιογράφοι), όσο φαιδρά κι προσπαθεί ο Τρούσας να συνδέσει το ονομά του με το δικό τους. Αλλά κι απ' αυτούς ξέφευγε η Μεγάλη Εικόνα, γιατί η δημοσιογραφική οπτική είναι από τη φύση της αποσπασματική και περιορισμένη. Γι' αυτό έχουμε τους επιστήμονες, για να κάνουν τη συστηματική δουλειά.

      Διαγραφή
    3. Η μουσική δημοσιογραφία και δισκοκριτική είναι από μόνη της ολόκληρο κεφάλαιο του ροκ και, θα τολμούσα να πω, συμπληρωματικό τής ροκ ιστορίας, γιατί καταγράφει σε σεβαστό βαθμό την εκάστοτε αυτοαντίληψη / αυτοπαράσταση της ροκ. Την υπηρέτησαν ακόμα και μουσικοί όπως ο Φιλ Οκς (και είναι αυτοί ακριβώς που έγραψαν μερικά απ΄ τα πιο κλασικά κείμενα). Θα έπρεπε ίσως κάποιος επιστήμονας να ασχοληθεί κάποτε με την ιστορία της.

      Και στην Ελλάδα πάντως υπήρξαν δημοσιογράφοι / δισκοκριτικοί με γνώσεις (πολλά ακούσματα, πολλά διαβάσματα, προσωπική εμπειρία κλπ.), με ροκ "ένστικτο" και άρα με ουσιαστικό και ζωντανό γράψιμο και ραδιοφωνική πρόζα. Προσωπικά νιώθω μια οφειλή σε τέτοιους ανθρώπους γιατί άνοιξαν μια πόρτα στο μυαλό μου χωρίς να προσπαθήσουν να με ποδηγετήσουν με ετοιματζίδικα "συμπεράσματα" (όπως κάνει εξώφθαλμα με τους "δικούς" του αναγνώστες ο σταλινοειδής δισκορύχος). Κι όσο ξαναδιαβάζω σήμερα κάποια προ τριακονταετίας κείμενά τους με τα οποία μεγάλωσα, τόσο περισσότερο εκτιμώ τον σεβασμό τους και τη στάση τους απέναντι στους αναγνώστες τους. Κι αφ' ης στιγμής πέρασαν π.χ. ένας Γιάννης Πετρίδης, ένας Αργύρης Ζήλος, ένας Νίκος Κοντογούρης ή ένας Αιμίλιος Κατσούρης, οι Τρούσες δείχνουν - και είναι- νάνοι όχι μόνο γνώσεων αλλά και προσωπικής συγκρότησης.

      Διαγραφή
  2. "Οι Spectrum ΘΑ εμφανιστούν ενώπιον του βασιλέως στο τέλος Ιουλίου"
    ("Μοντέρνοι Ρυθμοί" τεύχος 19/7/1967)

    "Οι Spectrum είχαν ΕΙΧΑΝ ΕΡΘΕΙ στην Ελλάδα στο τέλος Ιουλίου 1967 για να παίξουν για τον τότε βασιλιά Κωνσταντίνο. Τούτο ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ στο τεύχος 85 των Μοντέρνων Ρυθμών της 19-7-1967"
    (Φώντας Τρούσας)

    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/05/spectrum-67.html

    Δηλ. κατά τον "ερευνητή" Τρούσα οι "Μ.Ρ." της 19-7-1967 αναφέρουν ότι οι Spectrum είχαν παίξει για τον Κοκό στο τέλος Ιουλίου...

    Ας δούμε όμως τη μεθοδολογία του Τρούσα που τον οδήγησε σε αυtό το εκπληκτικής σημασίας ιστορικό εύρημα:
    "Έρευνα είναι να ψάχνεις τις πηγές, να συγκρίνεις και να αντιπαραβάλλεις προβαίνοντας σε ορθά, σε επιστημονικά συμπεράσματα. (Το λέω, γιατί ορισμένοι μπορεί να ψάχνουν τις πηγές και παρά ταύτα να συμπεραίνουν βλακείες)."
    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2014/06/blog-post_7.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Mama Mama δικό σου δεν ήταν αυτό το σχόλιο; Το έχω ξαναδεί κι αλλού εδώ (στο "ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΣΤΑΛΙΝΙΚΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ!"). Γιατί δεν μπαίνεις με εκείνο το καταπλητικό σου avatar;

      Πάντως μετά από μια σειρά συνηθισμένων δημοσιογραφικών συλλογιστικών σφαλμάτων εξακολουθεί να επιμένει ότι οι Spectrum έδωσαν πριβέ συναυλία για τον Κοκό.
      http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/spectrum-67.html
      Φυσικά το πορωμένο σταλινοχουντικό βλακόμουτρο δεν δίνει ούτε ημερομηνία ούτε μέρος και απλώς πασάρει τις θεωρίες συνωμοσίας του για γεγονός.

      Αν οι συντάκτες του ΗΧΟΥ είχαν τότε στη διάθεσή τους την περίπτωσάρα του, θα είχαν συμβάσεις εργασίας επ' αόριστον. Το λέω γιατί θυμάμαι ότι ξεφτίλιζαν κάτι ανάλογους "κριτικούς" θεάτρου, βιβλίων, ταινιών, δίσκων κλπ.

      Διαγραφή
    2. Ναι δικό μου σχόλιο ήταν. Έχω φτιάξει αυτόν τον fake λογαριασμό με την κόρη μου όπου κατά καιρούς αλλάζει το avatar γιατί δεν της αρέσει. Εχθές μπήκα ανώνυμα γιατί τον χρησιμοποιούσε εκείνη.

      Για ακόμα περισσότερο γέλιο με τον σταλινοχουντικό μουσικοδημοσιογραφιά:

      "Το τότε κράτος, η χούντα να πούμε, πλήρωνε για να έρθουν να παίξουν στην Ελλάδα οι Wallace Collection και οι Marmalade (αμφότερα εξαιρετικά pop-rock γκρουπ), δεν θα τους κατηγορήσουμε, τώρα, γιατί δεν πλήρωσαν να έρθουν οι Deep Purple και οι Jethro Tull!! "
      http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/01/osibisa-1975.html?showComment=1451904590343#c8973264612817663567

      Καλά, δεν έχει καταλάβει ο αρχιμαλάκας ότι η χούντα ήξερε τη διαφορά μεταξύ Deep Purple και Marmalade; Κι ότι το 1970-1971 οι Deep Purple δεν ήσαν ακόμα τόσο "ακριβοί" για να τους καλέσει;
      Προφανώς επειδή ο ίδιος δε μπορεί να δει τη διαφορά μεταξύ τους Deep Purple / Jethro Tull και Marmalade, νομίζει ότι δεν μπορούσαν ούτε οι χουντικοί...

      Διαγραφή
  3. Ωραία τον τσαλάκωσες.
    Του άφησα και το παρακάτω σχόλιο που φυσικά (όπως συνηθίζει με ό,τι δεν τον συμφέρει) δεν πρόκειται να το δημοσιεύσει:

    "Το αντιδραστικό στοιχείο στους Rolling Stones δεν είναι ότι συνέφαγαν με την πριγκίπισα Μαργαρίτα (λες και συνέφαγαν με τον Στάλιν ή τον Τσαουσέσκου, ή τον άλλον της Β. Κορέας - που προφανώς ως θαυμαστής τους θα το επικροτούσες) αλλά το ότι δέχτηκαν να δώσουν συναυλίες σε φασιστικά καθεστώτα, όπως στην Πολωνία το 1967 και στην Κούβα πρόσφατα.
    Το αντιδραστικό στους Beatles δεν είναι ότι παρασημοφορήθηκαν από τη βασίλισσα (συνταγματικός θεσμός με λαϊκή συναίνεση - ούτε μαύρη "αντίδραση" ούτε "δράση") το 1965, αφού της επέστρεψαν το παράσημο στις 25/11/1969 ως διαμαρτυρία για το Βιετνάμ και τη Μπιάφρα."

    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/spectrum-67.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σχετικά με τους Stones και την Βαρσοβία, κατάφεραν πάντως να μετατρέψουν / αντιστρέψουν σε σκληρό ροκ την όλη φάση:

      "Στις 13 Απριλίου του 1967, πράγματι, οι Ρόλλινγκ Στόουνς εμφανίστηκαν μπροστά σε ένα «αφιονισμένο» κοινό που είχε γεμίσει ασφυκτικά το Συνεδριακό Κέντρο της Βαρσοβίας. Έξω από τον χώρο της συναυλίας περίπου οκτώ χιλιάδες οπαδοί τους, πολλοί από αυτούς κρατώντας εισιτήρια στα χέρια, επιχειρούσαν να εισέλθουν στο κτίριο. Όταν κατάλαβαν ότι αυτό ήταν ανέφικτο, συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της Βαρσοβίας, όπου άρχισαν να πετάνε πέτρες και τούβλα σε παράθυρα σπιτιών και καταστημάτων, καταστρέφοντας με οργή αυτοκίνητα και οτιδήποτε βρισκόταν στο πέρασμά τους. Το πλήθος βρισκόταν σε τέτοια έκσταση που χρειάστηκε να επέμβουν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις κάνοντας χρήση δακρυγόνων και κλομπ, ώστε να τεθεί υπό έλεγχο η κατάσταση. Εντός του κτιρίου, η κατάσταση δεν ήταν πολύ διαφορετική. Σύμφωνα με τις περιγραφές, οι Στόουνς δεν είχαν πει ούτε τέσσερα τραγούδια, όταν αντιλήφθηκαν ότι οι πρώτες σειρές των καθισμάτων ήσαν κατειλημμένες από παιδιά υψηλόβαθμων αξιωματούχων του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ο Τζάγκερ διέκοψε τη συναυλία και υπό τις επευφημίες των εκστασιασμένων οπαδών διέταξε όσους κάθονταν στις πρώτες σειρές να αποχωρήσουν. Η συναυλία τελικά ολοκληρώθηκε μέσα σε μια εξαιρετικά ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, με τις αστυνομικές δυνάμεις να προσπαθούν να συγκρατήσουν ένα κοινό το οποίο βρισκόταν εκτός εαυτού και επιχειρούσε να καταστρέψει με μανία το εσωτερικό του συναυλιακού χώρου."

      (http://hypnovatis.blogspot.gr/2016/04/rock-n-roll.html)

      Όσο για τα δείπνα με τις πριγκίπισες, πάντα ήθελα να δω από κοντά μία και να την κοιτάξω λάγνα ή να της κάνω κάνα πρόστυχο κοπλιμέντο. Είμαι βέβαιος ότι το τσογλάνι ο Μικ Τζάγκερ δεν θα έχασε την ευκαιρία...

      Γενικότερα είμαι της γνώμης ότι δεν είναι κακό να ανακατεύεσαι με τα πίτουρα αν μπορείς να το κάνεις με τρόπο που να μην σε φάνε οι κότες. Δηλαδή: κάνε το όπως οι Stones και οι Beatles.

      Διαγραφή
  4. >Όσο για τα δείπνα με τις πριγκίπισες, πάντα ήθελα να >δω από κοντά μία και να την κοιτάξω λάγνα ή να της >κάνω κάνα πρόστυχο κοπλιμέντο.

    Και το σήκωναν... Η πριγκίπισσα Μαργαρίτα ήταν γνωστό ξεκώλι της εποχής που γούσταρε κάργα αλητάμπουρες. Γνώστη άλλωστε και η σεξο-περιπέτειά της με τον (κολλητό των Led Zeppelin) "μακρυψώλη" John Bindon...

    Τώρα τί εστί John Bindon, ρωτήστε τον παντογνώστη Δισκορύχο. Αφού γκουγκλάρει θα σας απαντήσει.

    Μιχάλης (Δάφνη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "μόνο ένας γρόθος θα αποκαλούσε «φασιστικό καθεστώς» εκείνο της Πολωνίας του 1967 ή της «Κούβας πρόσφατα»."
    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/spectrum-67.html?showComment=1467217703120#c1447733884934073759

    Kαι πώς να τα αποκαλέσουμε ρε κρανιοτρικυμισμένε; "Εργατικά κράτη"; "Λαϊκές δημοκρατίες";
    Χαχαχαχαχαχαχα!

    Ισχυρίζεται ο βυζαντινοθρεμένος ρωμιοσταλίνας ότι η βυζαντινή μουσική είναι η βάση της δυτικής. Ο θλιβερός αναλφάβητος βγάζει αναχρονιστικό ακόμα και το σημαντικότερο σύγγραμμα της Ιστορίας της Μουσικής του Καρλ Νεφ, όπου αποδεικνύεται ότι η βυζαντινή μουσική δεν έχει καμμία σχέση με τη δυτική (η οποία προέρχεται από την αρχαία ελληνική):
    "Όταν έγραψε την Ιστορία της Μουσικής ο Karl Nef, 1919, η μουσική έρευνα γύρω από τις συνάψεις της αρχαίας ελληνικής μουσικής με την βυζαντινή ήταν λίαν περιορισμένη."
    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/blog-post_27.html?showComment=1467108417902#c2143774519672127075

    Μιλάμε για βιβλίο που μεταφράζεται και επανεκδίδεται εδώ και έναν αιώνα και αναφέρεται πρώτο σε όλες τις επιστημονικές βιβλιογραφίες. Δεν πάει καλύτερα να κοιτάξει τις δικές του "συνάψεις" ο πανάσχετος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ, όταν καπνίζει -του Τρούσα- ο λουλάς, εσύ δεν πρέπει να μιλάς...

      Διαγραφή
  6. Αν κατάλαβα καλά -που καταλαβα- αυτό το απολίθωμα, που δεν έχει καταλάβει ότι είμαστε στον 21ο αιώνα (ένα ανηψακι μου έχει πάνω κάτω καμία δεκαριά εκατομμύρια τραγούδια,βλ. μTorrent) και παραδίδει μαθήματα μουσικής ανάλυσης για τα ΚνιτοΚΑΠΗ, με επίγευση σταλινικής υπεροχής σε όλα (καλλιτεχνικά,πολιτικα, ηθικά, κ.α.) πεδία.
    Έχει κολλήσει στην χούντα που τόσο "πολέμησαν", αυτός κι οι συν-τρόφοι του, χωρίς να έχει αντιληφθεί ότι ή χούντα απέχει (σε έναν σημερινό νέο) περισσότερο από ότι απείχε από αυτόν ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος.
    Υπνοβάτη σταμάτα να ασχολείσαι. Του δίνεις λόγο ύπαρξης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. To θέμα είναι ότι, ένα σημερινό παιδί που έχει χιλιάδες τραγούδια (π.χ. του Τσακ Μπέρυ, του Χέντριξ ή των Sex Pistols) αλλά δεν έχει κανέναν να το υποψιάσει για το κοινωνικο-ιστορικό τους υπόβαθρο, ίσως σκοντάψει κάποια στιγμή στις σοβαροφανείς μαλακίες του σταλινοχουντικού "δισκορύχου". Θεωρώ λοιπόν ότι πρέπει να υπάρχει κάπου και μιά άλλη άποψη, η οποία να είναι εύκολα προσιτή σε περίπτωση που το εν λόγω παιδί χτυπήσει σε μια μηχανή αναζήτησης τη λέξη "Τρούσας".

      Οι μεγαλύτεροι μπορεί να γνωρίζουμε βιωματικά κάποια πράγματα για τη ροκ, αλλά οι νεώτεροι που ενδιαφέρονται γι΄ αυτή χωρίς να έχουν ζήσει τις δεκαετίες τής κοσμογονίας της, ίσως δεν συνειδητοποιούν τις διαστάσεις της ως κοινωνικού και ιστορικού (και όχι μόνο μουσικού) φαινομένου. Γι' αυτό δεν θεωρώ ότι με ένα "ο Τρούσας είναι ένας μαλάκας, άρα δεν ασχολούμαστε" ξεμπερδέψαμε: για τους νεώτερους ίσως δεν είναι τόσο δεδομένο ότι είναι μαλάκας, όσο είναι για μας που ζήσαμε τους σταλινικούς την εποχή τού "οίστρου" τους.
      Μ' αυτό ασχολούμαι και όχι με τη γραφική σταλινική πλύστρα της χούντας Τρούσα.

      Βέβαια υπάρχουν κι άλλοι που τον έχουν ξεφτιλίσει σε επιμέρους ζητήματα (π.χ. ο Νταλούκας, ή ο Motorcycle Boy, στους οποίους παραπέμπω συχνά, όπως θα έχεις δει). Η δική μου συνεισφορά είναι στην ανάδειξη μιας πιο γενικής διάστασης της ροκ (ας πούμε, στην ένταξη τής ροκ στην Κοινωνική Ιστορία και στην Ιστορία των Ιδεών). Ελπίζω να το κάνω στοιχειωδώς καλά και, κατά το δυνατόν, χωρίς να του δίνω λόγο ύπαρξης (που αναγνωρίζω ότι είναι ένας υπαρκτός "κίνδυνος").

      Διαγραφή
    2. @
      "για μας που ζήσαμε τους σταλινικούς την εποχή τού "οίστρου" τους"

      Υπάρχει νομίζω μια διαφορά ανάμεσα στους σταλινικούς "της καρδιάς μας" και τον Τρούσα.

      Εκείνοι δεν διαχώριζαν τη ροκ ως μουσική από το ροκ ως φαινόμενο, γι' αυτό τα αντιμετώπιζαν ως κάτι ενιαίο (και εξίσου ανταγωνιστικά επικίνδυνο για το επιδιωκόμενο μονοπώλιό τους των κοινωνικών αγώνων):
      http://hypnovatis.blogspot.gr/2016/04/blog-post_6.html?showComment=1460183857523#c5298549125822484764

      Ο Τρούσας κ'ανει κάτι άλλο. Όταν γκρεμίστηκε το Τείχος, η κομματική γραμμή (όπως έχεις γρα΄ψει κι εσύ) αναπόφευκτα χαλάρωσε. Έτσι πολλοί σταλινικοί έπεσαν με τα μούτρα στη ροκ - που άλλωστε πάντα τη γούσταραν ανομολόγητα. Αλλά δεν μπορούν να απεμπολήσουν τη Μοναδική Αλήθεια τους. Έτσι διαχωρίζουν πονηρά τη ροκ ως μουσική (που κατά τον Τρούσα μπορεί να "πηγαίνει με όλα") από τις κοινωνικές και υπαρξιακές της προεκτάσεις (τις οποίες εξακολουθούν να απαξιώνουν ως ανταγωνιστικές τής Απόλυτης Αλήθειας τους). Δηλ. για τους ανθρώπους αυτούς η ροκ παραμένει guilty pleasure, αλλά με το παραπάνω χυδαίο κόλπο βρήκαν έναν τρόπο για να την κάνουν κομματικά νόμιμη guilty pleasure.

      Είναι σαν αυτό που έχεις γράψει κάπου αλλού, ότι σε μερικούς "άντρες" δεν μπορεί να τους σηκωθεί με μια γυναίκα (όσο κι αν τους αρέσει) αν πρώτα δεν τη χτυπήσουν. Αυτό ακριβώς θεωρώ ότι κάνουν ο Τρούσας και οι σταλινοειδείς θαυμαστές του με τη ροκ.
      Ή για να το πω μ' ενα άλλο σχήμα: μερικοί "άντρες" κομπλεξάρονται άγρια με μια όμορφη και ενδιαφέρουσα γυναίκα. Έτσι προσπαθούν αδέξια να "σβήσουν" (απαξιώσουν, προσβάλλουν, μειώσουν, ευτελίσουν) το "ενδιαφέρουσα" για να τους μείνει το "όμορφη".
      Το πρόβλημά τους είναι ότι καμιά ενδιαφέρουσα γυναίκα δεν θα ανεχτεί ποτέ τέτοιου είδους συμπεριφορές, οπότε οι ενδιαφερόμενοι θα έχουν πολλή "homework" (κοινώς θα μείνουν με το πουλί στο χέρι και την "μοναχική και καθήμενη σαν τη μαλακία" ακρόαση της ροκ από τις τιτανοτεράστιες -και δημιουργημένες μετά το 1990- δισκοθήκες τους).
      Όπως επίσης έχεις γραψει:
      http://hypnovatis.blogspot.gr/2016/06/blog-post_11.html

      Διαγραφή
  7. Λοιπόν, είμαι ο Κώστας. Εγώ έγραψα το παραπάνω σχόλιο και (όπως φαίνεται) θα τα λέμε.
    Δεκτά τα επιχειρήματά σου, ως προς το αν θα πρέπει και γιατί να ασχολούμαστε όλοι (εν τέλει) με αμετανόητους Κνιτες, που (τρομάρα τους!) θενε να ασχοληθούν και με τη ροκ!
    Στα παιδιά,λοιπον, που θα googlάρουν "ροκ" και έχουν την ατυχία να πέσουν στον Τρούσα, ας αφήσω κι εγώ ενα "ιστορικό" αρχείο:

    Στα 70s-80s που κινήθηκα στο χώρο, τυπακια σαν αυτόν τους είχαμε,στο σχολείο αρχικά,για σφαλιαρες (στην κυριολεξία) και στη ζωή αργότερα (μεταφορικά), με ένα ίχνος οίκτου σε συνδυασμό με αηδία.

    Οίκτο, λόγω του ότι δεν ήταν καλοί σε τίποτα. Δεν ήταν καλοί αθλητές,γκομενα δεν στεριωναν με το τίποτα, κι από μυαλό....άστα. "Κνιτης" λέγαμε και σκαγαμε στα γέλια. Γραφικό και τραγικό συνάμα είδος ανθρώπου, που και την αισθητική μας χαλούσε και τ αρχιδια μας ζαλιζε.

    Μοναχικοί κι αποκλεισμένοι αυτοί οι συμπλεγματικοι τύποι στράφηκαν στο διάβασμα που τους υπέδειξε ή θρησκεία τους, ή νέα οικογένειά τους (το ΚΚΕ), αυτοί που τους αποδέχονταν "έτσι όπως είναι" (που έλεγε κι Χριστοδουλος), και εντρυφώντας σε Μαρξιστικά συγγράμματα και άλλες μαλακίες, απέκτησαν "άποψη" και "αυθεντία".

    Τα γνωστά ΚΝΑΤ είχαν παρέλθει και ή μεταπολίτευση τους πέταξε σα στυμμενη λεμονόκουπα, μιας και επιτέλεσαν το έργο τους. "Αν δεν υπήρχανε οι Κνίτες κι ή ηρωίνη" έλεγε ο Τζιμακος και εννουσε ακριβώς αυτό.

    Μαζεύοντας χιλιάδες LPs και ακούγοντάς τα με αυνανιστικη κατάνυξη (όπως πολύ σωστά συμπληρώνεις), έγιναν ειδήμονες και μπροσταρηδες του αγώνα (γιατί υπήρξε αγώνας) και δεν μπορούσαν να μην τον έχουν υπό τη δική τους σημαία. Αμ δε! Κανένας αξιοπρεπής ρόκας δεν μπορούσε να είναι κομμουνιστής. Τόσο μαλάκες δεν ήμασταν.

    Ή Ροκ ήταν βίωμα,δεν την άκουγες (ούτε και την έβλεπες σε βίντεο κλιπ του Mtv), αλλά τη ζουσες. Σκινάδες, πανκιά, φρικιά ναι, αλλά ΠΟΤΕ Κνιτες. Τι να πεις με την τυπισσα με το ταγαρι και την αξύριστη μασχάλη; Τι να πεις στο λοβοτομημενο καρπαζοεισπράκτορα με το Ριζοσπάστη, Άσσο σκέτο και φραπέ τρεις ώρες, κλπ. κλπ....;

    Θα έγραφα πολλά,αλλα δε με παίρνει ο χρόνος. Καλά του τα χωνεις, οκ, αλλά έχε λίγη πίστη στα νιάτα. Δε θα βρουν την άκρη τους απ το Google (ευτυχώς!) και πόσο μάλιστα σε τυμβωρύχους της. Κι όταν αρχίσουν να τα σπάνε, μαζί τους θα μαι και πάλι σφαλιαρες θα ρίξω σ αυτούς τους ίδιους (κι ας κυβερνανε τώρα οι ξεδιάντροποι). Ο καιρός γαρ εγγύς (το μυριζομαι, που έλεγε κι ο Σαμαράς)😃😃😃

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @
      "δεν ήταν καλοί σε τίποτα"

      Κι όμως είχαν ένα σύνθημα που το γράφανε και στους τοίχους: "πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στους αγώνες"...
      Θυμάμαι ότι στο πανεπιστήμιο οι αναρχικοί το παρωδούσαν γράφοντας "πρότοι στα μαθίματα, πρότοι στις διαλήσοις".

      Αυτό που μου αρέσει στα σημερινά παιδιά είναι ότι έχουν γράψει για τα καλά στ' αρχίδια τους τις θρησκείες και τις ιδεολογίες (το ίδιο είναι). Δεν "σέβονται" κανέναν και τίποτα. Αυτό καταρχήν είναι η αναγκαία - αλλά όχι και επαρκής- προϋπόθεση για την κατάκτηση της υγείας. Γιατί από την άλλη, συζητώντας μαζί τους έχω πολλές φορές τη -μάλλον απογοητευτική- εντύπωση ότι είμαι πιο οργισμένος απ' αυτά. Ο σκεπτικισμός και η καχυποψία, αν δεν αξιοποιηθούν (αντι)πολιτικά, είναι εξίσου εύκολο να οδηγήσουν σε ιδιωτεία και φιλοτομαρισμό, οι οποίοι θα διαιωνίσουν το δίπολο νεοφιλελευθεροφασιστών / γραφικών σταλινίσκων.

      Εύχομαι να με διαψεύσει μια μεγαλειώδης επανεμφάνιση του Φαντάσματος του Δεκέμβρη (2008).

      Διαγραφή
  8. Πού το ξέρει ότι έχεις ακούσει μόνο μισό άλμπουμ Jethro Tull στο Λύκειο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προφανώς αναφέρεσαι σε αυτό:
      "Τώρα, βεβαίως, οι βλαμμένοι, που άκουσαν μισό δίσκο Jethro Tull στο Γυμνάσιο κι έμειναν εκεί, θα βγουν, ως γελοίοι και ξεδιάντροποι που είναι,"... κλπ. κλπ.
      http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/spectrum-67.html

      Λοιπόν, "όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο", κάθε φορά που έδινε το -αγωνιστικό- παρόν του στην τοπική Κ.Ο.Β. της κομματικής του στρούγκας, ερχόταν μετά απ' το σπίτι μου για να μου παραδώσει φροντιστήρια ψυχεδελικής -απολιτίκ- ιστορίας (φαίνεται ότι τον ενέπνεε γι' αυτό η άσκηση των κομματικών καθηκόντων του).
      Σαν "χαλί" έφερνε να βάζουμε το "Τhick as a brick". Eγώ όμως δεν τα έπαιρνα τα γράμματα και γούσταρα πολιτικό τραγούδι (Καφάση) και μπαλαντάινς με κοκακόλα, αντί για μπάφους. Δεν κατάφερε ποτέ να με κάνει να ακούσω πέρα από την πρώτη πλευρά.
      Από τότε κόλλησε με τον Καφάση, αλλά ποτέ δεν βρήκε το θάρρος να μου το αναγνωρίσει.

      Διαγραφή
  9. Στο μονό πράγμα που ήταν, είναι και θα είναι καλοί είναι οι καπηλεύσεις ιδεών, ή μαύρη προπαγάνδα και οι συνεργασίες με τα εκάστοτε καθεστώτα. Οι αιρετικοί συριζαίοι το ξέρουν καλά το μάθημα. Παιδιά τους ήταν άλλωστε.

    Μετά την παταγώδη πτώση του "υπαρκτού", τους έμεινε στο χέρι ο ανύπαρκτος, και δεν έχουν τόπο, χρόνο και τρόπο να τον τοποθετήσουν και να αυτοπροσδιοριστούν.

    Δεν μπορούν, αλλά κυρίως, δεν θέλουν. Αυτό είναι το "δόγμα" τους. "Όχι σε όλα. Όχι, πάντα και προς όλες τις κατευθύνσεις". Ωστόσο ή αισχρή στάση τους παραμένει ή ίδια: Προσηλυτισμός νέων σανοφάγων με προσωπικά, οικογενειακά, κοινωνικά και υπαρξιακά συμπλέγματα, για ανανέωση του στρατού τους και αμέριστη συμπαράσταση στην κάθε μορφή καταστολής οποιασδήποτε κίνησης ανεξαρτησίας ή αυτονομίας.

    Άλλος ένας μονοθεϊσμός, με πολιτικό (κοινωνικό) περιτύλιγμα, φτιαγμένος από τους ίδιους εγκεφάλους (τους απογόνους τους), αδελφάκι του ιουδαϊσμού, χριστιανισμού και μουσουλμανισμού (μ αυτή τη σειρά). Ένας κόκκινος φασισμός, γραφειοκρατική δικτατορία , στυγνοί εγκληματίες προς όλους τους "άπιστους" ή/και αιρετικούς.

    Οι νέοι μας όντως διακατέχονται και από την ιδιωτεία και από τον φιλοτομαρισμό, αλλά δεν τους κατηγορώ πρώτον, και δεν επαναπαυομαι δεύτερον. Είναι μία φτιαχτή κατάσταση, μία παραπλανητική "αποκτημένη ανικανότητα" ή οποία θα ξεσπάσει στα κεφάλια όλων μας. Ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν (οι άλλοι), αλλά η αυθόρμητη έκρηξη, προϊόν συγκεκριμένων καταστάσεων δε θα αργήσει να έρθει και οι νέοι πρώτοι, με αρκετούς μεγαλύτερους κατόπιν, θα αλλάξουν καταστάσεις.

    Ειμαι αισιόδοξος όσο βλέπω τον ψευτοπλουραλισμό στις διακυβερνήσεις της χώρας τα τελευταία χρόνια. Δεξιοί, σοσιαλιστές και ριζοσπαστικοί κομμουνιστές, δεν άλλαξαν στην κυριολεξια ΤΙΠΟΤΑ.

    Δε θα περιμένουν το ΚΚΕ ή και τη Χρυσή Αυγή να κυβερνήσουν για να δουν ότι με τις εκλογές δεν αλλάζουν οι ζωές. Τώρα θα σκύψουν το κεφάλι. Θα "βάλουν πλάτη", αλλά όλα έχουνε όρια. Και μόλις τα όρια θα είναι τόσο ορατά που θα μπορείς να απλώσεις το χέρι και να τα ακουμπήσεις, τότε θα αλλάξουν κάποια πράγματα.

    Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @
      "δεν έχουν τόπο, χρόνο και τρόπο να τον τοποθετήσουν και να αυτοπροσδιοριστούν."

      Ναι, αλλά θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι μεταμοντέρνοι σταλινοειδείς θαυμαστές τού "δισκορύχου" έχουν βρει κάποια πολύ trendy διαδικτυακά ονοματάκια, όπως "Greakbeat Inc.", "The Lost Island Boy" κ.α.

      Κοίτα π.χ. εδώ:
      http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/blog-post_3.html?showComment=1465190083866#c5420045002826989107

      Θα τρίζουν τα κόκκαλα των κατσαπλιάδων του ΕΛΑΣ και των μαχαιροβγαλτών της Ο.Π.Λ.Α...

      Διαγραφή
    2. Οι "Νοστράδαμος" παρουσίασαν εξαιρετική απήχηση και επιτυχία, ειδικά μετά τη βράβευση στο φεστιβάλ στη Σαλονίκη. Ή επιρροή και απήχησή τους άρχισε να θορυβεί τη χούντα, ώστε έστησαν μία δήθεν απόπειρα αποπλάνησης ανηλίκου (μία 16χρονη γκρούπι) και τους έσβησαν από τον χάρτη. Απαγορεύτηκε (με εγκύκλιο στα σχολεία) να τους ακούν και να τους ακολουθούν σε συναυλίες οι νέοι. Όσο για την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο έφαγαν οριστική "πόρτα" και έσβησαν μία και καλή.

      Η Δέσποινα η Γλέζου τυγχάνει να είναι γνωστή μου (δε θα πω "φίλη", γιατί έχει ειδικό βάρος ή λέξη, θα μείνω στο "γνωστή και περιστασιακή συνδαιτυμόνας" - είναι καλύτερο), μπορεί να λύσει όποιες απορίες έχει οποιοσδήποτε, για τις "σχέσεις" του γκρουπ με τη χούντα.

      Όσο για το "Χαμένο Νησιωτόπουλο", αφ ης στιγμής δήλωσε (αυθόρμητα και οικειοθελώς) ΣΤΑΛΙΝΙΚΟΣ η κουβέντα κόβεται αυτόματα. Δεν προσπαθείς να τους μιλήσεις, γιατί έξω απ την αποκρυσταλλωμένη άποψή τους, σε όποια μαλακία τους φύτεψαν στις εκκλησίες τους και στις Γραφές τους, υπάρχει ο κίνδυνος να αφυπνιστούν και να "το γυρίσουν αλλιώς". Είπαμε: είναι άσσοι (όχι οι ίδιοι, αλλά οι μέντορές τους) στις καπηλεύσεις και την προπαγάνδα. Ή μόνη λύση (απάνθρωπη θα μου πείτε, οκ) είναι να τους αφήσεις "ως έχει".

      Ή εποχή και οι εξελίξεις θα τους διαγράψουν (έχει γίνει ήδη) αυτόματα και το μόνο που θα μείνει είναι μία υποπαράγραφος, μιας γραφικής φιγούρας θύματος ανηλεούς και ολοκληρωτικής πλύσης εγκεφάλου, που κάποτε έζησε και περπάτησε σ αυτόν τον τόπο. Μην τους ξυπνάτε! Αφήστε τους. Αφηστε τους στα νέα παιδια που έρχονται. Θα τους περιποιηθούν καλά. Όπως τους αξίζει.....

      Υ.Γ.: Αν η ροκ είναι του (καπιταλιστικού) Σατανά, μπορούν να μας δώσουν ένα παράδειγμα "επαναστατικής" μουσικής; Κάπου είδα να αναφέρουν το Θεοδωρακη. Μα αυτός δεν προσχώρησε στη ΝΔ, κάποια στιγμή; Τι λέει το Κόμμα γι αυτο; Εντάξει ο Ξυλούρης "συγχωρέθηκε" και δεν μπορεί να απαντήσει. Ας πάνε μια βόλτα απ του Μίκη, που ζει, να ρωτήσουν...Ή έστω ενα e-mail στο Μονακό, να ρωτήσουν την μις "εδώ Πολυτεχνείο".

      Κώστας

      Διαγραφή
    3. Έχει δημιουργηθεί μια άτυπη ομάδα εργασίας που ασχολείται με την αποδόμηση των συκοφαντιών του σταλινικού "δισκορύχου". Από εκεί προέκυψε και η αποκάλυψη του σταλινικού φιάσκου της δήθεν συναυλίας των Spectrum ενώπιον του Κοκού.

      Μάλιστα, εδώ και λίγο καιρό κάποιοι έχουν ανοίξει κανάλι επικοινωνίας με Κούβα για να μαθευτεί η αληθινή ιστορία του διωγμού των κουβανέζικων ροκ συγκροτημάτων (και ειδικά των Los Pacificos). Σε λίγο καιρό ο σταλινικός "νεοροκάς" θα δοκιμάσει μια ΠΟΛΥ δυσάρεστη έκπληξη.

      Εφόσον έχεις πρόσβαση στη Δέσποινα Γλέζου, θα σου ζητούσα να τη ρωτήσεις σχετικά με τη φερόμενη εμφάνιση των Νοστράδαμος ενώπιον του Λαδά:
      http://mam.avarchive.gr/portal/digitalview.jsp?get_ac_id=1071&thid=1380
      Γιατί εδώ είναι εμφανές ότι κάτι δεν πάει καλά. Δεν είναι δυνατόν η χούντα να γιόρταζε την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου στις 5 Νοεμβρίου και μάλιστα με ποπ φεστιβάλ (Νοστράδαμος, Charms κλπ.).
      Επειδή το γραφικό δημοσιογραφικό δαιμόνιο του σταλινικού "δισκορύχου" υπερλειτουργεί (επιλεκτικά) σε περιπτώσεις όπως των δήθεν ψυχεδελικών συναυλιών ενώπιον του Κοκού και των λοιπών πιασάρικων απατεωνιών των "Μοντέρνων Ρυθμών" (βλ. http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/spectrum-67.html), θα ήταν καλό να του το τρίψουμε στη μούρη και για τις περιπτώσεις όπως η παραπάνω όπου δεν δείχνει τόσον "ζήλο" και χάφτει ό,τι τον εξυπηρετεί...

      Αν βγει κάτι ρωτώντας τη Γλέζου, μπορείς να γράψεις ένα κείμενο (μια και γράφεις ωραία) και να το δημοσιεύσουμε εδώ.

      Διαγραφή
    4. @
      "Ναι, αλλά θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι μεταμοντέρνοι σταλινοειδείς θαυμαστές τού "δισκορύχου" έχουν βρει κάποια πολύ trendy διαδικτυακά ονοματάκια, όπως "Greakbeat Inc.", "The Lost Island Boy" κ.α."

      Δια την τάξιν, ως προς τον σχολιαστή "Greakbeat Inc." oφείλω να ανακαλέσω, όπως φαίνεται από τις θέσεις του εδώ:
      http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/10/blog-post_9.html

      Ο λόγος που -δικαιολογημένα- τον παρεξήγησα είναι ότι έδειχνε να "σφυράει αδιάφορα" στην παρακάτω κατάπτυστη ανάρτηση του σταλινοειδούς "δισκορύχου":
      http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/05/spectrum-67.html

      Διαγραφή
  10. Κανονιζω τηλεφωνική επικοινωνία για όλες τις λεπτομέρειες. Θα της γνωστοποίησω επίσης,τις "περίεργες" ανακαλύψεις για το "φεστιβάλ" της 28ης Οκτωβριου, του τυμβωρύχου η οποίου αλλου, και να δούμε τελικά ποιός έχει δίκιο.

    Με επιφύλαξη πάντα για την πρόθεση της Δέσποινας και άλλων που σχετίζονται, για το πόσο θα θέλει να ανακατεύεται το όνομά της σε πολιτικά θέματα (πράγμα που σε πολλές συζητήσεις δήλωνε ότι απεχθανόταν).

    Ευχαρίστως, αν έχω και τη δική της συγκατάθεση, να καταθεσω εξ ονόματός της στοιχεία και καταστάσεις.

    Ένα ξέρω σίγουρα,σε συζητήσεις σχετικά με τη χουντα "εβγαζε σπυριά" για όλα όσα έγιναν και την "ευνοϊκή μεταχείριση" που έτυχαν από αυτή.

    Επιφυλασσομαι προς το παρόν, ώσπου να συγκεντρώσω όλα τα στοιχεία, και τις απαραίτητες "άδειες" χρήσης των ονομάτων των πρωταγωνιστών. Το έκανα - βιάστηκα είναι η αλήθεια - ήδη σε προηγούμενο σχόλιο, από υπερβάλλοντα ζήλο, βλέποντας τις σαχλαμάρες που γράφτηκαν. Θα έπρεπε να μιλήσω πρώτα με την ίδια.

    Θα σας έχω νέα σε λίγες μέρες.

    Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν τους γίνει κατανοητό ότι 45 χρόνια μετά, εξακολουθούν να υπάρχουν -σταλινικές- πλύστρες της χούντας που τους συκοφαντούν συστηματικά, δεν νομίζω ότι θα έχουν πρόβλημα να μιλήσουν. Άλλωστε παραμένουν στην επικαιρότητα με πολλούς τρόπους και δεν είναι με κανέναν τρόπο ξεχασμένοι (οι δίσκοι τους υπάρχουν ακόμα στα δισκάδικα, εξακολουθούν να γράφονται πράγματα γι' αυτούς και για την εποχή τους κλπ.).

      Στην ανάγκη δείξε τους όσα σχετικά έχουν γραφτεί σ' αυτή την ιστοσελίδα, ώστε να πειστούν ότι ούτε ενοχλητικοί δημοσιογράφοι είμαστε που κυνηγούν τις "αποκλειστικότητες", ούτε πάμε να βγάλουμε λεφτά απ' αυτές τις ιστορίες. Μάλιστα αν είχαμε γεννηθεί δεκαπέντε χρόνια νωρίτερα, θα ήμαστε κι εμείς θεατές στο Κύτταρο την εποχή που ηχογραφείτο το γνωστό άλμπουμ.

      Διαγραφή
  11. Μια προβληματική κομπλεξική ψωνάρα είναι, που κουνάει το δάχτυλο στους πάντες σαν αγάμητη δασκαλίτσα του παλιού καιρού: ΑΝ ξέρει κάτι, αυτό είναι η γραμματική και όχι η σημασία των λέξεων ή η λειτουργία της γλώσσας.
    Βιωματική σχέση με αυτά για τα οποία γράφει (πλην του αγπαημένου του σταλινισμού) δεν έχει. Γι' αυτό μόνο οι άσχετοι χάσκουν μπροστά στην ημιμάθειά του.
    Π.χ. δες εδώ που έχει βγάλει χουντικό ακόμα και τον Χατζιδάκι:
    http://bosko-hippydippy.blogspot.gr/2010/08/blog-post_28.html?showComment=1283072515391#c2471383291825616148

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @
      "Βιωματική σχέση με αυτά για τα οποία γράφει (πλην του αγαπημένου του σταλινισμού) δεν έχει. Γι' αυτό μόνο οι άσχετοι χάσκουν μπροστά στην ημιμάθειά του."

      Είναι άραγε τυχαίο ότι τις ίδιες σχεδόν εκφράσεις χρησιμοποιεί κι ένας άλλος φίλος εδώ;
      http://hypnovatis.blogspot.gr/2016/05/blog-post_18.html?showComment=1463684358523#c6071283928885398765

      Διαγραφή
  12. Μερικές εκφράσεις του σε απαντήσεις "αντιφρονούντων":
    -Τι λες ρε....:
    άσχετε
    βλάκα
    Καραγκιόζη
    Κορόιδο
    Είσαι ηλίθιος
    Άντε τράβα από δω ρε
    Είσαι παπάρας
    ....και άλλα πολλά.

    Οπότε μην ξανα-αναφερθεί το "καλός στη γραμματική", γιατί αν το διαβάσει, θα καμαρώνει όντως σαν "αγαμητη δασκαλίτσα του παλιού καιρου", γιατί δεν είναι. Δάσκαλος εννοώ. Για τα άλλα δεν ξέρω, αλλά υποπτεύομαι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Όχι και καλός στη γραμματική.!!! Τα μάτια μας έβγαλε με τα κοσμητικά επίθετα που λούζει τους "αντιφρονούντες" στα σχόλια (βλάκα, ασχετε, κορόιδο, καραγκιόζη και άλλα πολλά ...

    Μην το διαβάσει αυτό και καμαρώνει κιόλας σαν "αγαμητη δασκαλίτσα του παλιού καιρού".

    Γιατί σε σχέση με έναν δαακαλο απέχει μίλια πολλά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πάλι ξύλο τρώει εδώ:

    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/07/baker-gurvitz-army-freedom-jimi-hendrix.html#comment-form

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Βαρετοί ή ειδικώς ανούσιοι" οι Led Zeppelin και οι Queen;
      Να τους πεις δεινόσαυρους, ok (ειδικά οι δεύτεροι). Αλλά ... "ανούσιοι";

      Διαγραφή
  15. @
    "Δεν χρειαζόμαστε βιβλία που να δίνουν βήμα στους ανόητους. Τίποτα, κανείς, δεν έχει να κερδίσει απ’ αυτό. Δεν μπορεί το κάθε θύμα να πλασάρεται σαν μάγκας, απλώς και μόνο επειδή είναι νέος, λέγοντας ό,τι του κατέβει. Έλεος πια μ’ αυτό το γλείψιμο στην αγράμματη και θρασύτατη νεότητα (όταν είναι τέτοια δηλαδή)."
    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/07/blog-post_31.html?showComment=1470090994182#c8366227528450703908
    Ο Φώντας Τρούσας για την επανέκδοση των Ροκ Ημερολογίων του Γιώργου Τουρκοβασίλη.

    Κρίμα για τον Τουρκοβασίλη. Έπρεπε να έχει πάρει συνεντεύξεις μόνο απο κομματικούς νεολαίους, που δεν θα έλεγαν ό,τι τους κατέβαινε αλλά μιλούσαν μόνο καθ΄υπαγόρευσιν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Νέο πόνημα του Καραγκιόζο!

    Στο παρατηρητήριο! Μην ξεχνιόμαστε...

    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/09/blog-post.html


    ΥΓ. Καλό τέλος καλοκαιριού

    -
    Μ.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Η ΚΑΙΤΗ ΓΑΡΜΠΗ έχει πει το ωραιότερο ελληνικό «Τζίνι»"

      LOL!
      Αυτό θα άξιζε να το παραθέσω ολόκληρο αλλά θα έπιανε πολύ χώρο.

      Καλό χειμώνα (με πολλές και κατακλυσμικές εξελίξεις).

      Διαγραφή
  17. "Έγραψε" πάλι ο τρισμέγιστος συνωμοσιολόγος της ελληνικής μουσικοδημοσιογραφίας:

    "Τον τελευταίο καιρό, τα τελευταία χρόνια, γράφονται φοβερά πράγματα σε σχέση με τη μουσική στην Ελλάδα. Και δεν μιλάω για τα απλά δημοσιογραφικά κείμενα, μιλάω για τα… χοντρά χαρτιά, για τις λεγόμενες «έρευνες».
    Όλα αυτά τα πρότζεκτ, ας τα πούμε κι έτσι, έχουν ενδυθεί τον χαρακτήρα της «μελέτης» και καθώς καθοδηγούνται από διάφορα ελληνικά πανεπιστήμια ή χρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκά κεφάλαια (ή και τα δύο ταυτοχρόνως καμμιά φορά) αποκτούν έναν «αέρα», ένα εκδοτικό τουπέ, εμφανιζόμενα στο χώρο κάπως σαν θέσφατα, σαν τις… δέκα εντολές. Σ’ ένα στυλ, να πούμε, πως… όταν μιλάμε εμείς οι επιστήμονες (σ.σ. βάλτε-βγάλτε-βάλτε εισαγωγικά) όλοι εσείς οι υπόλοιποι οφείλετε να το βουλώνετε.
    Το έδαφος εν τω μεταξύ, για να βλαστήσουν όλα αυτά τα «συγγράμματα», το καλλιεργούν, όπως όλοι ξέρουμε, και διάφοροι ανόητοι και απερίσκεπτοι μουσικογραφιάδες (ή απλώς γραφιάδες) στις φυλλάδες και το δίκτυο, που, όντας περισσότερο άσχετοι από εκείνους που θαυμάζουν, από εκείνους που γράφουν ή καλύτερα φαντασιώνονται τις… ιστορίες της ζωής τους, μένουν έκθαμβοι (τρομάρα τους!), αδυνατώντας να αρθρώσουν ακόμη και τον πιο τυπικό κριτικό λόγο. Αποδέχονται οτιδήποτε τους ξεφουρνίσουν. Το είπε… πανεπιστημιακός; Το ανακάτεψε με λίγο… Φουκώ και λίγο Μποντριγιάρ; Πάει και τελείωσε… έτσι είναι."

    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/09/blog-post_20.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Νέο πόνημα για το παρατηρητήριο. Είναι αστείρευτος!

    "Θέλω να πω με όλα τούτα πως το ροκ μπορεί να είναι πολλά πράγματα ταυτοχρόνως, άλλα αποδεκτά από το σύστημα της δεξιάς και ακροδεξιάς προπαγάνδας και πολιτικής και άλλα όχι. Και γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει κάποιος που θέλει ν’ ασχολείται σοβαρά μ’ αυτά τα θέματα να μελετά το φαινόμενο όσο πιο βαθιά γίνεται, και από πολλές μεριές, ώστε εκείνο που θα λέει κάθε φορά να έχει κι ένα κάποιο νόημα. Να μην είναι αρλούμπα δηλαδή τού τύπου «το ροκ είναι επανάσταση», «η ροκ ιδεολογία», «ο ροκ τρόπος ζωής» και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες (που μόνον από αγράμματους Έλληνες τις ακούς!), οι οποίες το μόνο που φανερώνουν είναι ηλιθιότητα και ασχετοσύνη."


    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/09/sixties.html

    -
    Μ.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. "Ξαναχτύπησε" ο (σταλινο)δισκορύχος. Μιλάμε ότι βρίσκεται πάλι σε κατάσταση "οίστρου".

    "Άσχετος με το ροκ είναι όποιος λέει μπούρδες για το ροκ, και όχι όποιος ακούει και Κοινούση και Βουτσάδες και ό,τι άλλο.
    Όλοι οι Έλληνες βιώσαμε και βιώνουμε το ροκ με τον ίδιο τρόπο. Ακούμε μουσική, μόνοι μας ή με την παρέα μας, διαβάζουμε γι’ αυτή, διαβάζουμε γενικώς, πάμε σε συναυλίες, ανταλλάσουμε απόψεις στην πραγματική ζωή (όχι μόνο στο δίκτυο), μιλάμε με μουσικούς, αγοράζουμε δίσκους κ.ο.κ. Έτσι βιώνεται το ροκ, δεν βιώνεται με τις μαλακίες των ροκ ημερολογίων και με τους «ροκ τρόπους ζωής». [...] Αμερικάνος δεν είμαι για ν’ ακούω μόνο rock ή country ή soul ή r&b. Είμαι Έλληνας και ακούω και ρεμπέτικα, και λαϊκά, και ελαφρολαϊκά και σκυλάδικα, και έντεχνα και δημοτικά, αρκεί σ’ ένα τραγούδι να ανιχνεύω μιαν αυθεντικότητα. [...] Καμμία έπαρση και κανένα τουπέ δεν υπάρχει στις αναρτήσεις του δισκορυχείου. Δεν νοιώθω ούτε «δάσκαλος», ούτε τίποτα. [...] δεν έχω πρόβλημα με τους «απολίτικους ροκάδες», που δεν τρέξανε στις «κομμουνιστικές νεολαίες». [...]"

    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/09/blog-post_29.html?showComment=1475189085370#c5116946499804544935

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Πάλι με τον γραφικό ασχολούμαστε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποιός ασχολείται;!
      Γι' αυτό έφτιαξα αυτή την ανάρτηση "διαρκείας", ώστε να μην χρειάζεται να ασχολούμαι μαζί του γράφοντας ξεχωριστά κείμενα, κάθε φορά που του έρχεται να τσαμπουνήσει μια "νέα" σταλινοειδή αρλουμπολογία. Τα καταχωρούμε λοιπόν όλα εδώ (προς μελλοντική χρήση κάθε ενδιαφερόμενου) και άσ' τον να χτυπιέται περιμένοντας ότι θα ασχολούμαστε κάθε φορά μαζί του.

      Διαγραφή
  21. «Χάπατο, εγώ δεν αγόραζα Ριζοσπάστη και Οδηγητή όταν ήμουν 18 χρονών και δεν ξέρω τί λένε» [δηλ. αν στα '80s υπήρχαν «κομματικοί που να έλεγαν παπαριές για το ροκ»]
    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/07/blog-post_31.html?showComment=1470219223473#c6959996606548751500


    Xα χα χα , ρε τον κουτοπόνηρο ψευταρά. "Δεν ξέρει" λέει. Τότε αυτό εδώ τί είναι;
    "Για τις σχέσεις ροκ και ΚΚΕ/ΚΝΕ και τις απόψεις που είχε το συγκεκριμένο κόμμα για το ροκ, στη Μεταπολίτευση πια, υπάρχει υλικό διαθέσιμο στο Δισκορυχείον"
    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2013/07/o-ernst-fischer.html

    Xα χα χα, χάπατο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Εδώ, πάλι. Πανηγυρίζει την εικονική χιπστερομοδάτη παλινόστηση της σοβιετίας.

    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/10/blog-post_9.html

    -
    Μ.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ποιός έφερε τον ναζισμό στο ροκ;
    Οι Ramones!

    Άλλη μια φοβερή ανάλυση του Φώντα Τρούσα που θα ανοίξει νέους ορίζοντες στη μελέτη της ροκ Ιστορίας:
    "Πριν λίγες μέρες βρέθηκα σε μια παρέα ενός ξαδέλφου μου, και όπως ήταν φυσικό αφού περάσαμε, σαν κουβέντα, από την επικαιρότητα, πήγαμε και στα μουσικά. Κάτι είπαμε για το ροκ, κάτι είπαμε για το πανκ… Κάποιος, μάλιστα, μας έλεγε ότι πανκ και στρατός δεν πάνε μαζί, και τότε εγώ του θύμισα πως τη στρατιωτική και πολύ περισσότερο τη μιλιταριστική/ναζιστική κουλτούρα στο ροκ την έφερε το πανκ. Και του είπα να μου πει, το κλασικό δηλαδή, αν τα “Blitzkrieg bop” και “Commando” των Ramones (και όχι μόνον αυτά) είναι τελικά ναζιστικά/ πολεμοχαρή τραγούδια, και αν τέτοια τραγούδια θα μπορούσε ποτέ να ευδοκιμήσουν στην ακμή του ροκ, στα late sixties. Να μην πω πώς κατέληξε η συζήτηση…"
    (http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/09/sixties.html)

    Για του λόγου το αληθές, εδώ οι στίχοι του Commando:
    http://www.azlyrics.com/lyrics/ramones/commando.html
    Kι εδώ του Blitzkrieg Bop:
    https://www.google.gr/search?q=blitzkrieg+bop+lyrics&ie=utf-8&oe=utf-8&gws_rd=cr&ei=lpYAWNqqOMfjU-7VvMgI

    Προφανώς για τον άσχετο σταλινικό, στίχοι όπως "First rule is: The laws of Germany
    Second rule is: Be nice to mommy
    Third rule is: Don't talk to commies
    Fourth rule is: Eat kosher salamis" έφεραν τον ναζισμό στο ροκ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το άλλο το είδες;
      Του λέει ένας αναγνώστης του, ότι Ντύλαν πήρε χθες το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Και το σταλινικό σχόλιο: "Αν το έπαιρνε όταν ήταν στα 30 του θα ήταν πολύ χειρότερα…"

      Θα προστεθούν ενημερώσεις σύντομα. Tώρα πάω συντετριμμένος να πετάξω στα σκουπίδια το "Ramonesmania".

      Διαγραφή
  24. Ρε σεις σταματηστε να ασχολειστε με τον καραγκιοζη τον Τρουσα. Διαφήμιση του κανετε ρεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Προσπαθεί ο κακομοίρης να βγάλει σταλινικούς όλους τους ρόκερς μπας και οικειοποιηθει το ροκ για λογαριασμό του σταλινισμού:
    «Για τον Country Joe δεν χρειάζεται να πούμε πόσο κοντά ήταν στην κομμουνιστική ιδεολογία (οι γονείς του ήταν κομμουνιστές και το “Joe”, από τ’ όνομά του, ήταν αναφορά στον... JosephStalin)»
    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/10/lhumanite-late-60s-early-70s.html

    "Ξεχνάει" ο κουτοπόνηρος ότι ο Country Joe προερχόταν από «κομμουνιστές» γονείς, που αργότερα αναθεώρησαν, αλλά στο μεταξύ είχαν δώσει τον γιο τους το μικρό όνομα του Στάλιν.

    Μιλάμε για πολλά γέλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @
    "Πριν λίγες μέρες βρέθηκα σε μια παρέα ενός ξαδέλφου μου, και όπως ήταν φυσικό αφού περάσαμε, σαν κουβέντα, από την επικαιρότητα, πήγαμε και στα μουσικά. Κάτι είπαμε για το ροκ, κάτι είπαμε για το πανκ… Κάποιος, μάλιστα, μας έλεγε ότι πανκ και στρατός δεν πάνε μαζί, και τότε εγώ του θύμισα πως τη στρατιωτική και πολύ περισσότερο τη μιλιταριστική/ναζιστική κουλτούρα στο ροκ την έφερε το πανκ. Και του είπα να μου πει, το κλασικό δηλαδή, αν τα “Blitzkrieg bop” και “Commando” των Ramones (και όχι μόνον αυτά) είναι τελικά ναζιστικά/ πολεμοχαρή τραγούδια, και αν τέτοια τραγούδια θα μπορούσε ποτέ να ευδοκιμήσουν στην ακμή του ροκ, στα late sixties. Να μην πω πώς κατέληξε η συζήτηση…"
    (http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/09/sixties.html)

    Του έστειλα του γελοίου ειρωνικό σχόλιο, ότι αυτός που έφερε τον ναζισμό στο ροκ δεν ήταν ούτε το πανκ ούτε οι Ramones, αλλά ο Τσακ Μπέρρυ με το School Day (1957, όπου αναφέρεται κι ο στίχος "heil heil rock'n'roll") και φυσικά δεν το δημοσίευσε.

    Πάλι η ανωνυμία του σχολιαστή τον μάρανε. Θέλει, λέει και ... "avatar (που να στέκει)", τρομάρα του.
    (http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/11/leonard-cohen.html?showComment=1478597101815#c4770350006745860403)
    Σιγά μην του δώσουμε και ληξιαρχική πράξη γέννησης ή τελευταία φορολογική δήλωση. Μόνο και μόνο που μπαίνουμε απλώς στο σταλινικό σκουπιδαριό του, θα έπρεπε να μας ευχαριστήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Mετά από επισήμανση του Mungo Terry, προστέθηκε ενημέρωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @
      "από επισήμανση του φίλου Mungo Terry, του οποίου τα μισά σχετικά σχόλια στη σελίδα του Φώντα Τρούσα δεν δημοσιεύτηκαν – κατά την συνήθη δηλ. τακτική του Φώντα Τρούσα όταν στριμώχνεται"

      Ίσως επειδή (σε σχόλιο που δεν δημοσίευσε) τον αποκάλεσα "δισκορύχο των Μοντέρνων Ρυθμών" ...
      Βέβαια, το πώς με αποκαλεί αυτός (εμένα και άλλους), το "ξεχνάει":

      "Mungo Terry χάρη σου κάνω, όταν δημοσιεύω σχόλιά σου.
      Είσαι ένας απλός μαλάκας, που ενώ δεν έχεις να προσφέρεις απολύτως τίποτα, έχεις το θράσος να κάνεις και κριτική, γράφοντας μπούρδες. Στο δισκορυχείον, ειδικά εσύ –και να το ξέρεις– θα έρχεσαι προσκυνώντας.
      Κατά τ’ άλλα άνοιξε ένα blog και γράψε γι’ αυτά τα θέματα, άμα έχεις @ρχίδι@, για να δούμε τι πουλιά θα πιάσεις. "
      (http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/11/blog-post_17.html)

      Σιγά μην "ανοίξω" μπλογκ (λες κι είναι μαγαζί) σαν αυτόν, για να πουλάω καινοφανείς σταλινομαλακίες με νέο "περιτύλιγμα" σε απαρηγόρητους γραφικούς. Και μόνο η έκφραση "άνοιγμα μπλογκ" φανερώνει τί γνώμη έχει τόσο γι' αυτά που λέει, όσο και γι' αυτούς που τον παίρνουν στα σοβαρά.

      @
      "Αβίαστα συμπεραίνει κάποιος ότι ο Φώντας Τρούσας εγκαλεί και όλους αυτούς τους ζωντανούς νεκρούς που το έθνος θυσιάζει καθημερινά για να σωθεί (δηλαδή τα δύο+ εκατομμύρια των -«εγγεγραμμένων» και μή- ανέργων, των σαράντα χιλιάδων αστέγων – που δεν μπόρεσαν να πάρουν δάνειο την εποχής της «ισχυρής Ελλάδας» του Σημίτη-, των νεομεταναστών, και γενικώς των πελατειακώς έκθετων και απροστάτευτων που σαρώθηκαν από την «κρίση», που το «μέλλον της χώρας» δεν τους περιλαμβάνει, και που η ζωή τούς έχει πετάξει απέξω) να ανεμίσουν με … εθνική υπερηφάνεια ένα σημαιάκι δίπλα στα κουρέλια της ζωής τους."

      Μα αφού έχει δηλώσει ότι ακόμα και με αυτή την ανθρωπιστική καταστροφή που συμβαίνει στην Ελλάδα, αυτός εξακολουθεί να περνάει καλύτερα, ακόμα κι από πολίτες χωρών με κοινωνικό κράτος, παροχές όπως 100% επιδότηση ενοικίου, υψηλά επιδόματα ανεργίας, πραγματική δημόσια υγεία και παιδεία κλπ.:
      «Περνάμε όμως, και στη χειρότερή μας, καλύτερα (ακόμη και τώρα) από τα ανθρώπινα ρετάλια των μεγάλων αστικών κέντρων της Δύσης.»
      http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/02/blog-post_15.html?showComment=1455624967314#c4446854447884505225"

      Από τέτοιο χοντρόπετσο υλικό είναι φτιαγμένοι οι πατριώτες και όλοι οι βολεμένοι.

      Διαγραφή
  28. Νέο Σχόλιο "αρχηγού" (22 Νοεμβρίου 2016 - 1:40 μ.μ. / όσοι καίνε ελληνικές σημαίες είναι γρόθοι, τομάρια και ξενόδουλοι):
    ----------
    Τόσο ο Mama Mama, όσο και ο Mungo Terry, έγιναν μέλη τού Blogger τον Απρίλιο του 2016.
    Γιατί έγιναν τότε;
    Μα για να στέλνουν γελοία σχόλια με ψευτοπροφίλ σε διάφορες αναρτήσεις μου, ξεκινώντας (ο Mungo Terry) από την «ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΦΑΡΑΚΟΣ είχε πει κάτι για τους hippies το 1969» (25/4/2016).
    Τρία τινά μπορεί να συμβαίνουν.
    1. Ο Mungo Terry και ο Mama Mama είναι δύο διαφορετικά πρόσωπα, που λένε, όμως, τις ίδιες μαλακίες.
    2. Ο Mungo Terry και ο Mama Mama είναι το ίδιο πρόσωπο, που λέει τις ίδιες μαλακίες.
    3. Ο Mungo Terry και ο Mama Mama ταυτίζονται με κάποιο άλλο πρόσωπο, κάποιον λεμέ αναρχοφασίστα, καθώς όλοι τούτοι λένε με τον ίδιο τρόπο τις ίδιες ακριβώς μαλακίες.

    Λοιπόν, για να το τελειώνουμε.
    Τα ψευτοπροφίλ Mama Mama και Mungo Terry είναι τελειωμένα από το δισκορυχείον. Δεν γουστάρω στο blog μου σχόλια από ξενόδουλους αναρχοφασιστοφλώρους τύπου «βορείων προαστίων» (κι ας ζούνε όπου να ’ναι).
    --------------

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χα χα! Τα ίδια ακριβώς θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος για κάμποσους σταλινοειδείς νεόκοπους "ροκάδες" που αφήνουν επιδοκιμαστικά σχόλια στον γραφικό αυτό σταλινο-ιστότοπο:
      1. Ότι είναι διαφορετικά πρόσωπα που λένε πανομοιότυπες σταλινοειδείς μαλακίες για τη ροκ, το περιοδικό Πρωτοπορία, τον Κατσάπη, τον Νταλούκα, το Πολυτεχνείο κλπ.
      2. Ότι πρόκειται για ψευτοπροφίλ του ιδίου σχολιαστή που επαναλαμβάνει πανομοιότυπες σταλινοειδείς μαλακίες για τη ροκ, το περιοδικό Πρωτοπορία, τον Κατσάπη, το Πολυτεχνείο κλπ.
      3. Ότι κάμποσοι από τους σταλινοειδείς σχολιαστές του "δισκορυχείου" δεν είναι παρά ψευτοπροφίλ του πορωμένου σταλινικού ιδιοκτήτη του.

      Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν χρειάζεται να ψάχνει για φτηνές δικαιολογίες, για να κόβει σχόλια και σχολιαστές κάθε που στριμώχνεται. Έτσι κι αλλιώς κόβει αβέρτα σχόλια τόσων άλλων που "λένε τις ίδιες μαλακίες" κι ας έχουν προφίλ με διαφορετικούς μήνες εγγραφής στο blogger. Αποδεδειγμένα.

      Και μία συναδελφική μπλογκοσυμβουλή, για να μην κρύβεται πίσω από το δαχτυλάκι του (νομίζοντας ότι δεν τον βλέπουν): ας εγκαταστήσει το Histats (ή κάποιο άλλο από τα αναρίθμητα παραπλήσια προγραμματάκια που κυκλοφορούν) στον γραφικό σταλινικό του ιστότοπο. Θα έχει τις IP των σχολιαστών και χώρες, πόλεις ή ακόμα και συνοικίες προέλευσης.
      Τουλάχιστον, αφού θα συνεχίσει να κόβει σχόλια, να ξέρει από πού προέρχονται...

      Διαγραφή
    2. Μιλάμε για αστυνομικό δαιμόνιο επιπέδου φανατικού αναγνώστη των "Μοντέρνων Ρυθμών" (και βάλε). Είμαι σίγουρος ότι με παρόμοιο σκεπτικό θα επινόησε κι εκείνη τη θρυλική "αποκάλυψη" περί της δήθεν πριβέ συναυλίας των Spectrum ενώπιον του Κοκού.

      Η μόνη άλλη εξήγηση είναι να πρόκειται απλώς για ψυχωσικό. Π.χ. τόσες φορές που έχει περάσει άλλους σχολιαστές για … τον Νταλούκα και τους έχει περιλούσει με το συνηθισμένο του υβρεολόγιο.

      Να ’ξερε πόσο στενοχωρήθηκα που δεν θα με αφήσει να ξαναπαίξω (με αυτό το προφίλ) στο σταλινοσωβινιστικό σκουπιδαριό του …

      Διαγραφή
    3. Mα καλά, αυτός δεν ήταν που πριν 7 μήνες (όταν έτρωγε το μαζικό «ανώνυμο» ξύλο για τις κνίτικες μαλακίες του περί «αντιδιαφωτιστών χίππιδων», «αναρχοφασιστικού Easy Rider» κλπ) είχε απαιτήσει «επώνυμα» σχόλια, αλλιώς δεν θα τα δημοσίευε; Τόσο παράξενη σύμπτωση του φαίνεται που κάποιοι έφτιαξαν ψευτοπροφίλ την ίδια εκείνη περίοδο, για να μην τους κόβει τα σχόλια; (κάτι που αποδείχτηκε δικαιολογία αφού συνεχίζει να τους τα κόβει)

      Πληροφοριακά: χθες τέτοια ώρα του άφησα το σχόλιο «Σκάσε σημαιοφόρε Τζίνο!» στο εθνοφελές άρθρο του με τίτλο «ΟΣΟΙ ΚΑΙΝΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΡΟΘΟΙ, ΤΟΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΞΕΝΟΔΟΥΛΟΙ» και «κάηκε»…
      Επίσης στο ίδιο, του άφησα (ανώνυμα) το γνωστό ποιηματάκι που βρήκα στο facebook των Ο.Υ.Κ.:
      «Της πατρίδας μου η σημαία
      έχει χρώμα γαλανό
      και στη μέση χαραγμένο
      έναν κάτασπρο σταυρό.
      Κυματίζει με καμάρι
      δεν φοβάται τον εχθρό
      σαν τη θάλασσα είναι γαλάζιο
      και λευκή σαν τον αφρό!
      Ζήτω το Έθνος,
      Ζήτω η Ελλάς!»

      Και φυσικά δεν δημοσίευσε τίποτα.

      Πάντως αν δεν δημοσιεύσει ΟΛΑ τα σχόλια, τα δικά μου και του Mungo Terry (ώστε να αποδειχτεί ότι «λέμε τις ίδιες μαλακίες») δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Mungo κι εγώ είμαστε το ίδιο πρόσωπο.
      Και θα συνεχίσω να του αφήνω σχόλια με το ίδιο ψευτοπροφίλ. Έτσι κι αλλιώς πλάκα σπάω με τον καραγκιόζη κι αν δεν τα δημοσιεύει αυτός θα δημοσιεύονται εδώ.

      Διαγραφή
    4. Ας του στελνατε ενα λινκ με το ΤΖΙΜΑΚΟ, "Hard core" την εισαγωγη της Ελληνοπουλας...

      Διαγραφή
  29. Απαντήσεις
    1. Ας πιάσουμε μια μια τις νέες "κορώνες" του ξερόλα.

      1) "Η ψυχεδελική μουσική (αν μιλάμε για μουσική) είναι οριοθετημένη γεωγραφικά, χρονικά, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ και αισθητικά, [...] Είχε πολύ ισχυρή κοινωνική βάση (στην Αμερική πρωτίστως και δευτερευόντως στην Αγγλία) στο δεύτερο μισό των sixties και αυτή (η βάση) ΔΕΝ ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΤΑΙ. "

      Χειροκροτώ τη μαλακία του μήνα. Δηλ.η ψυχεδέλεια ως μουσική και ως κίνημα (οπτική, αισθαντικότητα, τρόπος ζωής κλπ.) δεν είχε εξαπλωθεί σε όλη σχεδόν τη Δ. Ευρώπη; Παρέμεινε μια αγγλοαμερικανική υπόθεση χωρίς επίδραση και εκατομμύρια θιασώτες στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο;

      2) "δημιουργήθηκε, δηλαδή, κάτω από πολύ συγκεκριμένες συνθήκες και δεν ξαναδημιουργείται."

      Ας τον ενημερώσει κάποιος ότι οι "συγκεριμένες" αυτές συνθήκες παραμένουν ίδιες κι απαράλλαχτες με την εποχή που γεννήθηκε η ψυχεδέλεια ('60s). Επομένως δεν τίθεται θέμα "ξαναδημιουργίας" της ψυχεδέλειας αφού αυτή δεν σταμάτησε ποτέ να έχει λόγο ύπαρξης (και μάλιστα έκτοτε έχει γνωρίσει σημαντικές αναζωπυρώσεις - και δεν εννοώ στυλιστικές...).

      3) "Όπως δεν ξαναδημιουργείται το φουτουριστικό ή το σουρεαλιστικό κίνημα. "

      Ας τον ενημερώσει κάποιος ότι το σουρρεαλιστικό κίνημα ζει και βασιλεύει τόσο στη λογοτεχνία όσο και στον κινηματογράφο. Κι ότι η επιρροή του εξακολουθεί να είναι τεράστια.
      Όσο για το φουτουριστικό κίνημα, η επιρροή του εξέλειψε μαζί με τη γενεσιουργό αιτία του (το δέος που προκαλούσε η επελαύνουσα βιομηχανοποίηση εποχή στις αρχές του 20ου αιώνα). Μόνο ένας άσχετος θα μπέρδευε σουρρεαλισμό και φουτουρισμό.

      4)"της ψυχεδέλειας, του acid rock δηλαδή,"

      Χειροκροτώ τη μαλακία του μήνα nο.2.
      Η ψυχεδέλεια είναι τρόπος να βλέπεις και να αισθάνεσαι. Το LSD μπορεί να αποτελέσει ένα έναυσμα, αλλά άπαξ και πάρεις το κολάι, δεν το χρειάζεσαι πια (ασχέτως αν στα '60s το είχαν παρακάνει, θεωρώντας τη συνεχή χρήση LSD ως κοινωνική καταδήλωση). Αν είχε πάρει acid έστω και μια φορά στη ζωή του, θα είχε καταλάβει για τί πράγματα μιλάμε (ποτέ δεν είναι αργά πάντως για να δοκιμάσει...).

      5) "Ο δε όρος «ελληνική ψυχεδέλεια» είναι απλώς ΓΕΛΟΙΟΣ. "

      Δηλ. τα άλμπουμς των Πελόμα Μποκιού, των Poll, των Aphrodite's Child (τα δύο πρώτα), των Purple Overdose (το πρώτο) κ.α. δεν είναι ψυχεδέλεια; Γιατί; Επειδή ... δεν έπαιρναν acid;
      Ρε, θα ρίξω LSD στη λίμνη του -σταλινικού- Μαραθώνα...

      Διαγραφή
    2. H ψυχεδέλεια είχε, όπως ξέρουν όλοι (συμπεριλαμβανομένου του σταλινικού "δισκορύχου" κι ας το αρνείται), παγκόσμια απήχηση.
      "Καταργώντας" λοιπόν o Tρούσας την ημιπαράνομη ύπαρξη εγχώριας ψυχεδέλειας (μουσικοί, κοινό, κλαμπς κλπ.) νομίζει ότι θα αποδομήσει αυτούς που υποστηρίζουν με αδιάσειστα πλέον στοιχεία (http://hypnovatis.blogspot.gr/2016/05/to-1.html) ότι η χούντα φοβόταν κυρίως τη νεανική αμφισβήτηση παρά την απαρχαιωμένη αριστερά.
      Μιλάμε για κουτοπονηριά αντάξια των καλυτέρων σταλινικών παραδόσεων. Και νομίζει ότι δεν τον βλέπουν...

      Διαγραφή
  30. Προστέθηκε ενημέρωση (και χρόνια πολλά στον Φώντα Τρούσα για τη σημερινή "επέτειο").

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Του αξίζουν με το παραπάνω τα "χρόνια πολλά". Από τις 17 Απριλίου άρχισε τα φιλοχουντικά αφιερώματά του. Μιλάμε ότι ξεσκίστηκε. Τρεις αναρτήσεις με το ίδιο πάντα θέμα: πόσο ροκάδες ήσαν οι συνταγματάρχες και πόσο αγαπούσαν οι συνταγματάρχες τη ροκ νεολαία.
      Τέτοιο γιορτασμό της "επετείου" και τέτοιο φόρο τιμής ούτε οι ίδιοι δεν θα μπορούσαν να τον ονειρευτούν.

      Διαγραφή
  31. Μετά από επισήμανση φίλου, προστέθηκε ενημέρωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Ντάξ' με πρόλαβες εσύ...
    (ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 12 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. ""Στα χρόνια τα δικά του" στην Ελλάδα δεν κυκλοφορούσαν δίσκοι που περιλάμβαναν ένθετα με τους στίχους, ούτε πήγαιναν οι ροκάδες σε φροντιστήρια αγγλικών (όπως σχεδόν όλοι οι μαθητές στην Ελλάδα) τα οποία υπήρχαν σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο, ούτε καν διδάσκονταν κάποια βασικά αγγλικά στα γυμνάσια και στα λύκεια."

    Και όχι μόνο. Τα μουσικά περιοδικά ("Ποπ και Ροκ", "Μουσική" κλπ.) είχαν συχνά ολόκληρους τους στίχους γνωστών και λιγότερο γνωστών ροκ τραγουδιών. Αλλά και ένα κάρο βιβλία κυκλοφορούσαν, του στυλ "Οι Sex Pistols και τα τραγούδια τους" ή "Οι Led Zeppelin και τα τραγούδια τους" ή "Οι Doors και τα τραγούδια τους" ήδη πριν από το 1980. Αλλά επειδή οι "Μοντέρνοι Ρυθμοί" είχαν σταματήσει να βγαίνουν κι επειδή στο Κώμα δεν τους έλεγαν τίποτα γι' αυτά τα "κόλπα των ιμπεριαλιστών", ο σκουπιδορύχος μας έχει πλάσει έναν δικό του κόσμο για εκείνη την εποχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Σήμερα το πρωί του άφησα στην τελευταία του ανάρτηση το παρακάτω σχόλιο, που φυσικά κόλωσε να δημοσιεύσει: "Η εποχή που αναφέρεσαι (άνοιξη 1973) ήταν η περίοδος της λεγόμενης φιλελευθεροποίησης του Παπαδόπουλου, όπου κυκλοφορούσαν απολύτως ελεύθερα χιλιάδες κομμουνιστικά βιβλία. Επίσης είχαν απελευθερωθεί όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι. Άρα όχι μόνο το ροκ ήταν ελεύθερο, όπως ισχυρίζεσαι, αλλά και η αριστερά. Εκεί καταλήγει ο συλλογισμός σου".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Του τα έχει τρίψει στη μούρη κι ο Νταλούκας (https://freedomgreece.blogspot.com/2017/07/lifo-athens-voice.html?m=1) αλλά ... once a stalinist always a stalinist. Ή: στου κουφού τη πόρτα όσο θέλεις βρόντα.

      Διαγραφή
  35. @
    "Καλά σας κάνανε οι Κνίτες και σας την πέφτανε, γιατί αυτά που λέγατε ήταν για τα πανηγύρια, λέγατε μαλακίες [...] Ας πηγαίνατε λοιπόν να γίνετε ροκάδες στην Τσεχοσλοβακία και στην Πολωνία, επί κομμουνισμού, να σας δίνουν τζάμπα μηχανήματα και στούντιο να παίζετε. Κι άμα ήσασταν καλοί, και όχι τελεμέδες, θα βγάζατε και άδεια επαγγελματία μουσικού και θα παίζατε παντού."
    https://diskoryxeion.blogspot.com/2020/09/micgr.html

    Παρέλειψες το καλύτερο: "Στον καπιταλισμό θα δουλέψεις και 8ωρο για να πάρεις καλές κιθάρες και μηχανήματα, κι άμα αγαπάς αυτό που κάνεις, θα βρεις τρόπο να προχωρήσεις."
    Αλλιώς είσαι ανεπρόκοπος, τεμπέλης, δεν αγαπάς να κάνεις τίποτα, δεν αξίζεις και φυσικά δεν θα ανταμειφθείς. Δηλαδή τι διαφορετικό είπε το κωλόπαιδο ο Κυρανάκης λίγες μέρες πριν (https://www.flash.gr/politiki/1678779/kyranakis-viografiko-me-domisi-kai-anergoi-pou-den-exoun-ston-ilio-moira);

    Θαυμάστε αριστερόστροφη εσωτερίκευση του φαντασιακού της "αξιοκρατικής" καπιταλιστικής "αγοράς".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φαντάσου,έκανα κόπυ πέηστ και μπήκα να το δω...δεν μπορουσα να πιστέψω πως έφτασε σε τέτοιο σημείο.

      Διαγραφή