Συγγραφέας: Κυριάκος Νικολούδης
Σελίδες: 187
Εκδόσεις: Δαιδάλεος, 2020
Το 1845 στην περίφημή του 11η θέση
για τον Φόυερμπαχ ο Καρλ Μαρξ απεφάνθη ότι αν η μέχρι τώρα προσπάθεια της Φιλοσοφίας
ήταν να ερμηνεύσει τον κόσμο, στο εξής η προσπάθειά της πρέπει να
προσανατολιστεί στο πώς θα τον αλλάξει.
Ο αφορισμός εκείνος του Μαρξ έθεσε έκτοτε νέες προδιαγραφές στη φιλοσοφική αναζήτηση. Και -σαν ένα από τα παράδοξα της
Ιστορίας- ως το λαμπρότερο ίσως τέκνο αυτής της νέας αντίληψης περί ρόλου της
Φιλοσοφίας, θα μπορούσε χωρίς πολύ σκέψη να χαρακτηριστεί ένας «αποστάτης» του
μαρξισμού, ο εκ Γαλλίας Κορνήλιος Καστοριάδης.
Γιατί, μετά την προοδευτική αποδόμηση του μαρξισμού από τον Καστοριάδη
(μέσα από το περιοδικό Σοσιαλισμός ή
Βαρβαρότητα) και την οριστική αποστασιοποίησή του από αυτόν το 1964, η 11η
θέση για τον Φόυερμπαχ έχει ατύπως πλέον τροποποιηθεί / επεκταθεί (τουλάχιστον
για όσους ενασχολούμενους δεν θέλουν να κρύβονται πίσω από το δαχτυλάκι τους) σε:
αν η μέχρι τώρα προσπάθεια της
Φιλοσοφίας ήταν να ερμηνεύσει τον κόσμο, στο εξής η προσπάθειά της πρέπει να
προσανατολιστεί στο πώς θα τον αλλάξει καθιστώντας
τον άνθρωπο πολιτικό, ήτοι αυτόνομο ον (δηλαδή απόλυτο, αδιαμφισβήτητο και
αποκλειστικό κάτοχο των αποφάσεων που διαμορφώνουν την ύπαρξή του, των οποίων
μπορεί και οφείλει να έχει ο ίδιος την
άμεση και αδιαμεσολάβητη κυριότητα).