Για την αποϊστορικοποίηση ενός (ακόμα) εθνικού μύθου
Η αντίληψη ότι η εγχώρια αριστερά βρισκόταν ανέκαθεν πίσω από κάθε
"προοδευτική" και "εθνική" διεκδίκηση (και γι' αυτό αποτελούσε ανέκαθεν
τη μεγαλύτερη απειλή για τις δυνάμεις τής εκάστοτε οπισθοδρόμησης) παραμένει στην
Ελλάδα εξίσου διαδεδομένη με τη παρά φύσιν ζεύξη του "ελληνοχριστιανισμού" και του "εθνοσωτήριου" ρόλου της εκκλησίας στην επανάσταση του 1821. Με τη συνταγή αυτή έχουν κατασκευαστεί εθνικοί νεομύθοι όπως η "εθνική αντίσταση", οι οποίοι έχουν πλέον ενσωματωθεί αρμονικότατα στον πολυθραυσματικό κορμό ενός -εσαεί οξύμωρου- επισήμου ψευδοϊστορικού αφηγήματος ("ελληνικότητα του Βυζαντίου", ρωμηοσύνη, "ελληνοχριστιανισμός", "κρυφό σχολειό", "έπος του '40", "εθνική συμφιλίωση" κλπ.), όχι μόνο ξεπλένοντας τα εκάστοτε αποκαλυπτόμενα ιστορικά "άπλυτα" του Συστήματος, αλλά και "μπαζώνοντας" (με τις αριστερές ευλογίες, μάλιστα) τα αναπόφευκτα χάσματα στην "εθνική συνέχεια" της Μυθοπλασίας του.
Σχετικά με το πραγματικό μέγεθος της απειλής που η αριστερά αντιπροσώπευσε για την χούντα της περιόδου 1967-1974, η ιστορική αλήθεια είναι ότι η χούντα -και σύμπαν το εκφραζόμενο μέσω αυτής ελληνοχριστιανικό μόρφωμα- έφτασε προοδευτικά στο σημείο να αντιλαμβάνεται
ως μεγαλύτερη απειλή την ύπαρξη ενός συγκεκριμένου κομματιού τής εγχώριας νεολαίας (τους τότε υποτιμητικά αποκληθέντες "γιεγιέδες", ή "τεντυμπόυδες", ή "χίππιδες" κλπ.), παρά την
καταφανώς νικημένη σε όλα τα πεδία (όπως εξάλλου αποδείχτηκε και από τα
αμέσως μεταδικτατορικά εκλογικά ποσοστά της) αριστερά: μια
αριστερά τής οποίας τα "κυριακάτικα κηρύγματα" και οι "εκθέσεις ιδεών" δεν
κατάφερναν (όπως δεν καταφέρνουν και σήμερα) να συγκινήσουν (βλ.: χειραγωγήσουν) τήν -υπό τής ιδίας εκτιμώμενη ως δυνητική- νεανική πελατεία της.
Εξάλλου σχετικά με το τί εξελάμβανε ως υπέρτατη απειλή η χούντα, μόνοι αρμόδιοι να αποφανθούν είναι οι ίδιοι οι αξιωματούχοι της μέσω των εγγράφων (επισήμων και απορρήτων) παραδοχών τους, κι όχι οι διάφοροι αυτόκλητοι σταλινοειδείς "ερμηνευτές" που νομίζουν ότι κατέχουν ... τον Ομφαλό της Ιστορίας. Γι΄αυτό παρακάτω αναδημοσιεύω (με την έγκριση του συγγραφέα και του εκδότη) ένα απόσπασμα από το βιβλίο του καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κώστα Κατσάπη, Το "Πρόβλημα Νεολαία" - Μοντέρνοι νέοι, παράδοση και αμφισβήτηση στη μεταπολεμική Ελλάδα: 1964-1974 (Απρόβλεπτες Εκδόσεις, Αθήνα 2013).
Εξάλλου σχετικά με το τί εξελάμβανε ως υπέρτατη απειλή η χούντα, μόνοι αρμόδιοι να αποφανθούν είναι οι ίδιοι οι αξιωματούχοι της μέσω των εγγράφων (επισήμων και απορρήτων) παραδοχών τους, κι όχι οι διάφοροι αυτόκλητοι σταλινοειδείς "ερμηνευτές" που νομίζουν ότι κατέχουν ... τον Ομφαλό της Ιστορίας. Γι΄αυτό παρακάτω αναδημοσιεύω (με την έγκριση του συγγραφέα και του εκδότη) ένα απόσπασμα από το βιβλίο του καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κώστα Κατσάπη, Το "Πρόβλημα Νεολαία" - Μοντέρνοι νέοι, παράδοση και αμφισβήτηση στη μεταπολεμική Ελλάδα: 1964-1974 (Απρόβλεπτες Εκδόσεις, Αθήνα 2013).
Οι εικόνες (και οι λεζάντες που δεν απηχούν απαραιτήτως θέσεις του συγγραφέα), τα τονισμένα στοιχεία και η σημείωση (*) στο τέλος για τη Νέα Αριστερά (που επίσης δεν είναι απαραίτητο να απηχεί θέσεις του συγγραφέα) είναι από εμένα.
Θ.Λ.
Θ.Λ.
