(ένα "αντιφροντιστήριο"(1) εκτός κομματικών μαντριών)
Το να κάνει και να μεγαλώνει κάποιος παιδιά δεν είναι ούτε "δικαίωμα" ούτε, φυσικά, υποχρέωση: είναι καταρχήν μια βιολογική λειτουργία (όπως ο ύπνος, το φαγητό, η αφόδευση ή το σεξ) με τη διαφορά ότι έχει πολύ σημαντικές κοινωνικές προεκτάσεις και συνέπειες από οποιαδήποτε άλλη, έτσι ώστε να θεωρείται εύλογα και κοινωνική λειτουργία. Δικαιώματα έχουν μόνο τα παιδιά. Οι γονείς έχουν μόνο υποχρεώσεις απέναντι στα παιδιά τους.
Το "δικαίωμα" στην τεκνοποίηση και ανατροφή παιδιών το είχαν ανέκαθεν και τα ομοφυλόφιλα μέλη της κοινωνίας (και δεν υπάρχει λόγος να ξανατίθεται ως ζήτημα, παρά μόνο εκ του πονηρού). Υπάρχουν και στην Ελλάδα γνωστά τοις πάσι τέτοια παραδείγματα. Εν ολίγοις οποιοδήποτε ομοφυλόφιλο άτομο μπορεί να τεκνοποιήσει με άτομο του άλλου φύλου και να μεγαλώσουν μια χαρά το παιδί τους. Το να απαιτείς όμως να κάνεις παιδί με άτομο του άλλου φύλου για να το μεγαλώσεις με κάποιο άλλο άτομο που θα είναι της (σεξουαλικής) αρεσκείας σου αλλά όχι γονέας του παιδιού, είναι ένα "δικαίωμα" που δεν το είχαν ποτέ ούτε τα ετεροφυλόφιλα άτομα.
To να απαιτείς δε νομική επέκταση και γενίκευση της παρένθετης "μητρότητας" για να ικανοποιήσεις το "δικαίωμά" σου να έχεις παιδί (δηλαδή να απαιτείς τον καρπό της ετεροφυλόφιλης συνεύρεσης, όχι γιατί δεν λειτουργεί σωστά το αναπαραγωγικό σου σύστημα ούτε γιατί η κυοφορία κρύβει θανάσιμους κινδύνους για την έγκυο ή το έμβρυο, αλλά επειδή απλώς απεχθάνεσαι τον τρόπο που προκύπτει αυτός ο καρπός) συνιστά ξεκάθαρα εργαλειοποίηση, εμπορευματοποίηση (και χυδαιοποίηση) της αναπαραγωγικής διαδικασίας και του γυναικείου σώματος αλλά και νομικό "δικαίωμα" που δεν το έχουν ούτε τα ετεροφυλόφιλα άτομα.