Απ’ ό,τι
γνωρίζω, λίγες φορές η ρήση «ουδέν κακόν αμιγές καλού» βρήκε τέτοια εκπλήρωση
όσο σ’ αυτή την εποχή της καραντίνας. Γιατί η επιδημία δείχνει να διαθέτει και
μια θετική διάσταση που σχετίζεται σχεδόν αιτιοκρατικά με πολλές πλευρές της ατομικής
/ δημόσιας υγείας και όχι μόνον αυτής.
Εξηγούμαι: η
επιδημία (κυρίως μέσω της μαζικής καραντίνας) έχει μέχρι στιγμής μερικές εμφανείς
ευεργετικές συνέπειες που ίσως θα έπρεπε να απαριθμηθούν και να προβληματίσουν.