ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ;

   (* Καταστροφή: αρχαίος ελληνικός μουσικός όρος που δηλώνει την επιστροφή μιας χορδής σε κατάσταση ηρεμίας μετά από ένα διάστημα ταλάντωσης, καθώς και την παραγόμενη αντήχηση. Επίσης, αρχαίος ελληνικός θεατρικός όρος που δηλώνει την κατάσταση κάθαρσης και ισορροπίας που επέρχεται στην τελευταία πράξη ενός τραγικού θεατρικού έργου)

                                                                    

    Barry McGuire, Eve Of Destruction (=Παραμονές της Καταστροφής), 1965: "Yeah, my blood's so mad / feels like coagulatin' / I'm sitting here just contemplatin' / I can't twist the truth, it knows no regulation / Handful of senators don't pass legislation / And marches alone can't bring integration / When human respect is disintegratin' / This whole crazy world is just too frustratin'". Ένα κλασικό τραγούδι μιας ταραγμένης εποχής, που δεν ηθικολογεί για την καταστροφή, ούτε χαϊδεύει τις στρουθοκαμήλους της "νοικοκυροσύνης".

 

        ΜΙΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ:

   Αυτό το κείμενο, απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο στους ζωντανούς νεκρούς του Κοινωνικού Πολέμου (και όχι ... "οικονομικής κρίσης") που, υπό τον μανδύα του "αγώνα εθνικής σωτηρίας", διεξάγεται τα τελευταία έξι χρόνια στην Ελλάδα. Απευθύνεται σε όσους αποτέλεσαν (και θα αποτελέσουν) τις ωμά προϋπολογισμένες απώλειες αυτού του βρώμικου πολέμου, σε όσους αποφασίστηκε ότι θα θυσιαστούν, για να "διασωθεί" η "πατρίδα" (και οι εκατομμύρια ψηφοφόροι των Πάγκαλων). Απευθύνεται σε αυτούς που γύρισε η ζωή τους  στο σημείο μηδέν (ειδικά τους άνω των σαράντα ετών) και που δεν θα ξανασηκώσουν ποτέ κεφάλι, στους τελειωμένους που δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίναι και που βρίσκονται στα (ή που έχουν πλέον ξεπεράσει τα) όρια της απελπισίας.
   Αν λοιπόν ανήκεις σ' εκείνους που διατηρούν ελπίδες ότι δεν θα συρθούν στον βωμό της μαζικής κοινωνικής ανθρωποθυσίας, σ' εκείνους που θεωρούν ότι η "διάσωση της πατρίδας" (και των τραπεζών της) εξακολουθεί να τους αφορά, σ' εκείνους που έχουν αρκετό φιλοτομαρισμό ώστε να "κατανοούν" την "ανάγκη" ύπαρξης θυσιασμένων αρκεί φυσικά να μην πρόκειται γι' αυτούς,  σ' εκείνους που αγχώνονται για το αν η Ελλάδα θα χρεωκοπήσει ή για το εάν θα έχουν ευρώ ή δραχμές στην τσέπη τους (που σημαίνει ότι έχεις ακόμα τσέπη), σ' εκείνους που τους φταίνε οι κακοί γερμανοί, σ' εκείνους που έχουν χρόνο για να περιμένουν την "ανάπτυξη" και τις "επενδύσεις" του Σαμαρά, σ' εκείνους που νομίζουν ότι μια "κυβέρνηση της αριστεράς" θα δημιουργήσει "300.000 νέες θέσεις εργασίας" και γενικώς σ' εκείνους που θεωρούν ότι το μέλλον περιλαμβάνει και αυτούς, τότε προειδοποιείσαι ότι η συνέχιση της ανάγνωσης θα είναι για σένα (και για τον γράφοντα) χάσιμο χρόνου.

ΕΙΝΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, ΗΛΙΘΙΕ!

    Το νεοελληνικό εθνικιστικό μικρομεγαλείο ως η γενεσιουργός αιτία του εκούσιου εγχώριου τριτοκοσμισμού (κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού), τον οποίο καμμία κυβερνητική (αριστεροκεντροδεξιά) διαχείρισή του δεν προτίθεται να αντιμετωπίσει. Από τη βυζαντινομεσαιωνική δυτικοφοβία (και τουρκοφιλία), στη νεώτερη "ελληνοχριστιανική" αυτοαπομόνωση και στη σύγχρονη αμερικανοφοβία και γερμανοφοβία. 

   (Στα πλαίσια τής, κατά καιρούς, αναδημοσίευσης κειμένων, που θα ήθελα να έχω γράψει εγώ, αναδημοσιεύω το παρακάτω της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αλεξάνδρας Ιωαννίδου, από το 15ο τεύχος, Μάιος 2013, του περιοδικού Foreign Affairs - the hellenic edition: http://foreignaffairs.gr/articles/69389/aleksandra-ioannidoy/o-neos-ellinikos-ethnikismos?page=show. Η αναδημοσίευση γίνεται με την άδεια του περιοδικού. Η εικονογράφηση και οι τονισμοί, δικά μου.)

Ο ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
Η «κακιά» Ευρώπη, η «φίλη» Ρωσία και η ξεχασμένη Αμερική 

(της Αλεξάνδρας Ιωαννίδου )

   Μερικές ημέρες πριν τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου του 2012, σε μια διαφήμιση ελληνικής γαλακτοκομικής εταιρείας, μια ομάδα από μικρά παιδιά τρέχουν στα σοκάκια ενός ελληνικού νησιωτικού χωριού προς ένα καταπράσινο λιβάδι. Ένα από αυτά κρατά στα χέρια του ένα ξύλινο κουτί μέσα από το οποίο κάποια στιγμή βγάζει την ελληνική σημαία. Τα παιδάκια συνεχίζουν να τρέχουν ανεμίζοντας πάνω από τα κεφάλια τους την ελληνική σημαία. Στο τέλος, με φόντο τη Σαντορίνη και την καταγάλανη θάλασσα, αναρτούν την ελληνική σημαία. Μια γυναικεία φωνή, με συνοδεία των ήχων κρητικής λύρας, αναγγέλλει: «Αυτό που για κάποιους είναι ένα κομμάτι πανί, για μας είναι ένα κομμάτι της ιστορίας μας. Και θα κάνουμε τα πάντα για να κρατήσουμε ψηλά όσα αντιπροσωπεύει. Το χρωστάμε στα παιδιά μας». Ακολουθεί το όνομα της εταιρίας και το καταληκτικό σλόγκαν της διαφήμισης - «Περήφανοι ως Έλληνες» (!). [1] Ελληνικό γάλα, για ελληνόπουλα, σε ένα υπέροχο, ομολογουμένως, ελληνικό τοπίο. Η ομάδα-στόχος της διαφήμισης είναι προφανής: Οι καθημερινές πλέον συζητήσεις για τους Έλληνες και την Ελλάδα, για την τρωμένη εθνική υπερηφάνεια, για την παγκόσμια συνωμοσία ενάντια στους Έλληνες, για τη «ζήλια» των Ευρωπαίων, καθώς και η άνοδος στις τελευταίες εκλογές ακραίων εθνικιστικών ακόμα και ναζιστικών κομμάτων και πολιτικών μορφωμάτων, σχηματίζουν μια σημαντική ομάδα δυνητικών πελατών-καταναλωτών ενός αυθεντικού και εθνικώς «υπερήφανου» ελληνικού γάλακτος...