ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ, ΜΠΑΜΠΑ; (αντίσταση παιδί μου, αντίσταση!)

   "Εθνική αντίσταση": το πιο σύντομο ανέκδοτο του Β' παγκοσμίου πολέμου (ή: πώς η "εθνική αντίσταση" στραγγάλισε το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα και έστρωσε το χαλί στον μεταπολεμικό κρατικοδίαιτο και ψευδεπίγραφο "συνδικαλισμό"). 
    Δύο ντοκουμέντα του Άγι Στίνα και του Κορνήλιου Καστοριάδη.

      ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΪΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ "ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ". ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ Η ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΣΤΕΛΝΟΝΤΑΝ ΣΤΟ ΚΡΕΟΥΡΓΕΙΟ ΕΝΟΣ ΑΚΟΜΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
     Σε όσους δεν ήθελαν να ζουν με αυταπάτες ήταν γνωστό πολύ πριν το ξέσπασμά του, ότι ο β' παγκόσμιος πόλεμος θα ξεκινούσε από τους ιδιοκτήτες του πλανήτη σαν μια νέα προσπάθεια αναδιανομής του, σαν ένα μαφιόζικο ξεκαθάρισμα λογαριασμών, το οποίο θεωρείτο ότι θα ολοκλήρωνε το ημιτελές εκείνο της προηγούμενης παγκόσμιας ανθρωποσφαγής (1914-1918).
    Σε αυτά τα πλαίσια, οι "αντιστασιακοί" στρατοί που στήθηκαν στην Ελλάδα στην περίοδο της ιταλογερμανικής κατοχής είχαν εξαρχής σαν απώτερο στόχο (όπως πανηγυρικά αποδείχθηκε) την προπαρασκευή της  σύγκρουσης για την μεταπολεμική κατάληψη  της εξουσίας από τους "καθ' ύλην αρμόδιους" εγχώριους τοποτηρητές των διεθνών αποικιοκρατικών σχηματισμών (αγγλογάλλοι και σιωνιστές κεφαλαιοκράτες από τη μία, σταλινικοί γραφειοκράτες και οι διάφοροι περιφερειακοί συμπαθούντες τους από την άλλη). Οι ένοπλοι σκυλοκαβγάδες των "αντιστασιακών" (δεξιών κι αριστερών) συμμοριών  από την περίοδο ήδη της κατοχής (και συγκεκριμένα από το 1943), είχαν καταδείξει ότι η "εθνική αντίσταση" και ο "πατριωτικός" και  "αντιφασιστικός" αγώνας ήσαν απλώς κουτόχορτο για την εθνοκεντρικά εκπαιδευμένη μάζα και προσχήματα για τη δημιουργία εκείνων των πολιτικοστρατιωτικών προϋποθέσεων που θα βάρυναν στους μεταπολεμικούς συσχετισμούς αναδιανομής του πλανήτη. Δεν ήταν όμως μόνο αυτή η αιτία του στησίματος της υπόθεσης "εθνική αντίσταση": προϋπόθεση για να μπορέσουν οι "αντιφασίστες" σύμμαχοι να ξαναμοιράσουν τον πλανήτη, πριν ακόμα κι από τη νίκη επί του "κακού φασισμού", ήταν η καταστολή στο εσωτερικό των χωρών τους τού επίφοβου (τότε) εργατικού επαναστατικού διεθνισμού, δηλαδή της μοναδικής απάντησης των απανταχού εκμεταλλευομένων στον παγκόσμιο πόλεμο των αφεντικών τους. 
     Κάτι που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε είναι ότι τα δύο πρώτα χρόνια του β' παγκοσμίου πολέμου (Αύγουστος 1939- Ιούνιος 1941) η σταλινική Ρωσία και η ναζιστική Γερμανία ήσαν σύμμαχοι και συνεργάζονταν αρμονικά στον διαμελισμό και την διανομή των χωρών της ανατολικής Ευρώπης (Πολωνία, βαλτικές χώρες κ.λπ.). Και μόνο μετά το καλοκαίρι του 1941 και τη γερμανική εισβολή στη Ρωσία, η λυκοφιλία των αρχιδημίων Χίτλερ και Στάλιν εκδήλωσε απροκάλυπτα τον χαρακτήρα της (μέχρι τότε ήσαν συνήθη τα εγκώμια του Ριζοσπάστη και όλων των σταλινικών φυλλάδων στη ... σύντροφο ναζιστική υπερδύναμη - μάλιστα κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα οι σταλινικοί κρατούμενοι του μεταξικού δικτατορικού καθεστώτος πανηγύριζαν, πιστεύοντας ότι οι σύμμαχοί τους ναζί θα τους απελευθέρωναν). Σε μια επίδειξη υποδειγματικά συγχρονισμένης αλλαγής του διεθνούς κομματικού βηματισμού, οι σταλινικοί γραφειοκράτες (και οι ανά χώρα υπαλληλίσκοι τους) μεταβάλλονται εν μία νυκτί  σε "αντιφασίστες"...

ΑΓΙΟΣ ΤΣΕ: Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΡΥΛΟ ΤΟΥ ΗΡΩΙΚΟΥ ΑΝΤΑΡΤΗ ΕΡΝΕΣΤΟ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ

Επειδή κάποια στιγμή πρέπει να τελειώνουμε με τις ιερές αγελάδες (και) του σταλινισμού.

 

Mε αφορμή την αντιπροχθεσινή επέτειο της εκτέλεσης του Ερνέστο Γκεβάρα, αναδημοσιεύω ένα "βλάσφημο" -και κλασικό πλέον- κείμενο του Larry Gambone από την Anarchist Library. Η ειδική σημασία της κριτικής του Gambone έγκειται στο ότι δεν προέρχεται από την γνωστή αστική προπαγάνδα, αλλά από τη σκοπιά του επαναστατικού εργατικού κινήματος (όπως θα διαπιστώσουν όσοι διαβάσουν στο σχετικό κεφάλαιο τη "συνεισφορά" του Γκεβάρα στην αιματηρή καταστολή του ανερχόμενου -τότε- αναρχοσυνδικαλισμού στην Κούβα). Όσα αναφέρονται εδώ είναι πλέον πασίγνωστα διεθνώς (εκτός φυσικά από την Ελλάδα, όπου το είδος των δεινοσαύρων δεν έχει εξαφανιστεί ακόμα...). Μια ματιά στους τίτλους των επιμέρους κεφαλαίων (βρίσκονται στην αρχή) είναι αρκετή για να προϊδεάσει ως προς το ότι δεν έχουμε να κάνουμε παρά με έναν ακόμα "άγιο" της διεθνούς σταλινικής υποκουλτούρας (κάτι σαν εκείνον τον γραφικό "δικό" μας, τον Βελουχιώτη). Έναν από ιδιοσυγκρασία φασίστα, με πολλά ψυχολογικά  προβλήματα (π.χ. διακατεχόμενον από σύνδρομο "ιερού προορισμού", το οποίο ως γνωστόν υπήρξε το κατεξοχήν κίνητρο πίσω από κάμποσα απ' τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην Ιστορία, θρησκευτικά, εθνικιστικά, ιδεολογικοπολιτικά κ.λπ.), ο οποίος βρήκε τελικά ιδεολογικό στέγαστρο στο πιστό αντικαθρέπτισμα του φασισμού, τον σταλινισμό (άλλωστε φασισμός και σταλινισμός ήσαν ανέκαθεν συγκοινωνούντα δοχεία). Ξερόλας, γραφειοκρατίσκος, πιστολάς και πολύτεκνος οικογενειάρχης (λόγω ίσως  των χριστιανοκαθολικών καταβολών του δεν ενέκρινε την χρήση προφυλακτικού), εισηγητής της θεωρίας περί "σωτηριακής" βίας, με την εμμονή "ιστορικού προς επιτέλεση  έργου" (όπως άλλωστε κάθε σταλινικός ή φασίστας) και τάσεις θανατολάγνου "μαρτυρικού μεγαλείου" (τις οποίες ποτέ δεν έκρυψε), ο μαθητευόμενος αυτός "επαναστάτης", εκτελέστηκε τελικά με μερικές σφαίρες στον κρόταφο (όπως δηλαδή εκτελούσε ο ίδιος τους κομματικά "απείθαρχους" στρατιώτες του). Η αγιοποίησή του (εδραιωμένη προκαταβολικά σε ένα ανάλογο συλλογικό ψυχικό υπόβαθρο, όπως το περιγράφει παραστατικότατα ο Gambone) ακολούθησε μια διαδικασία πανομοιότυπη αυτής των -εξίσου εγκληματιών- χριστιανών αγίων (μερικά πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ... τουλάχιστον όχι μέχρι να αλλάξουν οι άνθρωποι). Δυστυχώς θύματα αυτής της μυθοποίησης έπεσαν και πολλοί κατά τα άλλα ευφυείς άνθρωποι, ειδικά στις ταραγμένες δεκαετίες του '60 και '70, όπου υπήρχε αυξημένη "ζήτηση" για σύμβολα και όπου όσα αναφέρονται εδώ δεν είχαν γίνει ακόμη ευρέως γνωστά. Σε κάθε περίπτωση όμως, η αγιοποίηση φανερώνει, όχι τόσο τη δύναμη της προπαγάνδας, όσο, κυρίως, την διαχρονική "ανάγκη" της μάζας για κατασκευή αγίων (την οποία τα ιερατεία των θρησκειών και των ιδεολογιών "αξιοποιούν" δεόντως). Και σε κάθε περίπτωση επίσης, την αγιοποίηση ακολουθεί αργά ή γρήγορα η αποκαθήλωση των ψευτομαρτύρων από τον χαρτονένιο "σταυρό" τους. Στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει στο τεύχος 13 (Δεκέμβριος 1998) του περιοδικού Ελευθεριακή Κίνηση. Εδώ είναι στο αγγλικό πρωτότυπο. Είναι σε σχετικά απλά αγγλικά και διαβάζεται ξεκούραστα (ακόμα κι αν κάποιος έχει άγνωστες λέξεις, θα βοηθηθεί από τα συμφραζόμενα). Μπορείτε επίσης να "κατεβάσετε" ολόκληρο αυτό το εξαιρετικά τεκμηριωμένο pamphlet (ελληνιστί: φυλλάδιο) στη μορφή που πρωτοεκδόθηκε, από εδώ και να το έχετε στη βιβλιοθήκη σας. 

Θ. Λ.

 

Larry Gambone

Saint Che: The Truth Behind the Legend of the Heroic Guerilla, Ernesto Che Guevara

The young Che, or “Don’t cry for me, Argentina”

The fascist roots of Che’s world view

Che the stalinist

Che the executioner

Che the bureaucrat

The tragedy of Che Guevara

Che died for our sins

Appendix: The cuban anarcho-syndicalists in the 1950’s.

Further Reading