ΕΚΚΛΗΣΙΑ - ΦΕΟΥΔΑΡΧΕΣ ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝ/ΛΗΣ

Πώς εξαιτίας τους παρατάθηκε έως σήμερα ο βυζαντινός μεσαίωνας και χάθηκε η ευκαιρία τής πολιτιστικής μας επαναφοράς

Η κατάλυση της βυζαντινής  «αυτοκρατορίας»  από τους  οθωμανούς δεν έγινε ξαφνικά με  μια επιδρομή, που οδήγησε στην εκπόρθηση της πρωτεύουσάς της, στις 29/5/1453. Σχεδόν έναν αιώνα πριν οι δύο κυρίαρχες εξουσιαστικές ομάδες τής, συρρικνωμένης σε κάποια ελλαδικά εδάφη, πρώην αυτοκρατορίας, δηλαδή οι μεγάλοι γαιοκτήμονες (φεουδάρχες) και ο κλήρος (Πατριαρχείο και μοναστήρια), είχαν αρχίσει να βολιδοσκοπούν τους τούρκους και να παζαρεύουν προληπτικά τούς όρους  παράδοσης τής επικράτειάς τους, στους διαφαινόμενους κατακτητές.      Όπως θα δούμε παρακάτω, ήδη σχεδόν έναν αιώνα πριν την τελική  κατάληψη της Κωνσταντινούπολης έχουμε το πρώτο καλωσόρισμα των οθωμανών από τα μοναστήρια του Αγίου Όρους. Αλλά και οι τσιφλικάδες της  ελλαδικής ενδοχώρας είχαν ήδη προχωρήσει ενωρίτατα σε συμφεροντολογικές συνεννοήσεις με τους επερχόμενους οθωμανούς.                 H βυζαντινή αυτοκρατορία κάθε άλλο παρά αυτοκρατορία ήταν, όταν καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς.      Στον χάρτη φαίνεται, ότι η κατ' ευφημισμόν αποκαλούμενη της ρωμηοσύνης, βυζαντινή αυτοκρατορία, το πρώτο μισό του ιε΄ αιώνα είχε περιορισθεί στην Κωνσταντινούπολη, σε μερικές τριγύρω πόλεις, σε ένα τμήμα της Πελοποννήσου και σε ορισμένα νησιά του Αιγίου, που δεν φαίνονται ευκρινώς στην κλίμακα του χάρτη. (Η Θεσσαλονίκη είχε ήδη καταληφθεί από το 1430, ύστερα από προδοσία των καλόγερων της μονής Βλατάδων.)      Οι λόγοι προσέγγισης βυζαντινής εξουσίας και οθωμανών   Οι λόγοι για τους οποίους οι δύο κυρίαρχες εξουσιαστικές ελίτ της αυτοκρατορίας επιδίωξαν πολύ νωρίς διαπραγματεύσεις με τους μελλοντικούς κατακτητές ήσαν δύο.

ΖΗΤΩ Ο ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ ΔΙΟΤΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ!

Tώρα που με την οικονομική κατάρρευση και την επέλαση της ανεργίας, οι "παροχές" κόβονται μια μια, τώρα που πολλές βολεμένες (που τόσα χρόνια παρίσταναν εκ του ασφαλούς τις μανούλες) χωρίζουν τους άνεργους άντρες τους, ή σιχτιρίζουν τους άνεργους πρώην συζύγους τους, οι οποίοι αδυνατούν πλέον να καταβάλλουν την "διατροφή" (και γι' αυτό τιμωρούνται με απαγόρευση καθημερινής επαφής με τα παιδιά τους), ένα κείμενο κατευθείαν από το ιστολόγιο του φίλου Κλείτωρα (οι εικόνες και τα τονισμένα στοιχεία, δικά μου):

 http://kleitor.blogspot.gr/2013/05/blog-post.html#comment-form

 

 

Είχα μια συνάντηση χθες μ’ έναν φίλο όπου για πολλοστή φορά ετέθη το ίδιο πρόβλημα. Δεν έχω χρόνο για μακροσκελή ανάλυση, οπότε συνοπτικά κατά πως μου αρέσει άλλωστε.

 

Το θέμα: Την δεκαετία που μας πέρασε διαμορφώθηκε μια νέα αντίληψη περί της τεκνοποίησης. Πλέον οι περισσότερες γυναίκες αρέσκονται να ζευγαρώνουν με κάποιον της αρεσκείας τους ή μή κι αμέσως μετά την γέννα παίρνουν διαζύγιο απαιτώντας φυσικά και την ανάλογη διατροφή από τον υποτιθέμενο και προσωρινό σύζυγο για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Βρίσκουν οι κυρίες ένα αντικείμενο αρσενικό για γονιμοποίηση καλύπτουν την φυσική τους ανάγκη της μητρότητας και μετά ο μαλάκας πληρώνει για να μεγαλώσει κι ένα παιδί που δεν θα το δει ποτέ του. Βέβαια οι κυρίες θεωρούν πως με δυο ώρες κάθε Τετάρτη και κανα δυο σαββατοκύριακα τον μήνα καλύπτεται και η πατρότητα αλλά αυτό που δεν γνωρίζουν είναι ότι επί της ουσίας χέστηκε το αρσενικό αν θα βλέπει το παιδί ή όχι, χέστηκε να μην το δει και ποτέ του. Μάλλον καλύτερα είναι!