.

Σάββατο 9 Ιουλίου 2016

ΠΩΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ. (ΕΜΕΙΣ;)


     Με αφορμή μια ενδιαφέρουσα κουβέντα που είχα πριν λίγο καιρό με τον σχολιαστή (ποτέ δεν συμπάθησα αυτή τη λέξη) Γιώργο, σχετικά με το πώς οι σημερινοί γερμανοί βλέπουν την ιστορία τους, αναδημοσιεύω χωρίς συντομεύσεις ένα απόσπασμα (σ.33-44 με τις παραπομπές) από το βιβλίο του Χέρμαν Φρανκ Μάγερ «Από τη Βιέννη στα Καλάβρυτα – Τα αιματηρά ίχνη της 117ης μεραρχίας καταδρομών στη Σερβία και την Ελλάδα» (2001), εκδόσεις του Βιβλιοπωλείου της Εστίας
     Έτσι θα γίνουν γνωστές και κάποιες πλευρές του θέματος που αποσιωπούνται συστηματικά στην Ελλάδα. Για παράδειγμα η άνανδρη και ύπουλη δράση των εγκληματιών πολέμου κρητικών (διαπαιδαγωγημένων από τη γνωστή τοπική "κουλτούρα" του βεντετίστικου παληκαρισμού και της επιδειξιστικής καφενειακής "μαγκιάς") που ασχημονούσαν επάνω στα πτώματα των γερμανών αλεξιπτωτιστών, αφού πρώτα τούς είχαν αιχμαλωτίσει και βασανίσει θηριωδώς. Ή οι συστηματικές παραβιάσεις του Διεθνούς περί πολέμου Δικαίου (συμβάσεις και συνθήκες όπως της Χάγης και της Γενεύης, τις οποίες έχει υπογράψει και η Ελλάδα), που  απαγορεύουν ρητά και κατηγορηματικά την ένοπλη συμμετοχή αμάχων στις πολεμικές συγκρούσεις (κάτι που θεσπίστηκε για την ίδια την προστασία τους - ειδάλλως χάνουν την ιδιότητα του αμάχου και οφείλουν να υποστούν τις ισχύουσες και για τους τακτικούς ενστόλους πολεμικές συνέπειες: θάνατος στη μάχη, ή εκτέλεση όπως ισχύει για τους κατασκόπους, ή αιχμαλωσία κ.λπ.). Τα παραπάνω απαγορευμένα από τις διεθνείς περί πολέμου συμφωνίες (ένοπλη συμμετοχή αμάχων σε μάχη, βασανισμοί ή θανατώσεις αιχμαλώτων και ασέβεια σε πεσόντες) επέφεραν για τους κρητικούς τα προβλεπόμενα από τις προαναφερθείσες διεθνείς συμφωνίες αντίποινα.
   Αν και μετά απ' τα παραπάνω δεν το θεωρώ αναγκαίο, ας διευκρινίσω για τους διάφορους εθνοκολημμένους, ότι η παρούσα αναδημοσίευση δεν στοχεύει στην ... αποκατάσταση του ναζισμού (όπως θα σπεύσουν να τσιρίξουν σεμνότυφα) αλλά στην ανάδειξη τής προς αυτόν πολιτισμικής συνάφειας (σωβινισμός, ρατσισμός, επιθετικότητα, βαρβαρότητα κλπ.) και ψυχικής συγγένειας ("κόρδωμα", κομπλεξισμός, διαστροφή κλπ.) τών εγχωρίων δήθεν αντιπάλων του. Συγγένεια και συνάφεια που εξάλλου επιβεβαιώθηκαν και πρόσφατα από την εμετική αντιμετώπιση που είχε από τη (β)ρωμηοσύνη ο γερμανός καθηγητής Χάιντς Α. Ρίχτερ, από τον οποίο, μόλις τόλμησε να ξεστομίσει κάποια "δυσάρεστα" και "ανθελληνικά" ("οι γερμανικές αποζημιώσεις πληρώθηκαν και φαγώθηκαν"),  αφαιρέθηκε ο "τίτλος" του ... φιλέλληνα.
   Μπορεί κάποια πράγματα να μην αρέσουν σε κάποιες στρουθοκαμήλους ή να τις "προσβάλλουν εθνικώς", αλλά για κακή τους τύχη αυτό που μπορούν να κρύβουν -από την πραγματικότητα- είναι μόνο το κεφάλι τους και όχι η ίδια η πραγματικότητα. Κι αυτό όχι για πάντα.
     Οι εικόνες, από εμένα (Θ.Λ.).