(Β)ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑ

(ή ως μελόδραμα)

        ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ 
    Τί είναι η Ρωμηοσύνη;  “Μην είν' οι κάμποι; Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά; Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει; Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;”  που έλεγε κι εκείνο το παλιό σχολικό ποιηματάκι με τίτλο “Τί είν’ η πατρίδα μας” του Ιωάννη Πολέμη; 

    Αρχίζοντας από την ετυμολογία της λέξης, η κατάληξη -σύνη (όπως και οι αντίστοιχες στις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες, -ness στα αγγλικά, -té στα γαλλικά, -heit στα γερμανικά κ.α.) σημαίνει την ιδιότητα. Καλοσύνη είναι η ιδιότητα του καλού, ασχημοσύνη η ιδιότητα του άσχημου, επιστημοσύνη η ιδιότητα του επιστήμονα, Χριστιανοσύνη η ιδιότητα του χριστιανού κ.λπ. Ρωμηοσύνη είναι λοιπόν η ιδιότητα του ρωμηού, το να είναι κάποιος ρωμηός. Μάλιστα όταν γράφεται με κεφαλαίο (όπως η Χριστιανοσύνη) σημαίνει την απόδοση τής εν λόγω ιδιότητας σε ένα πλήθος ανθρώπων. 
    Το επόμενο ερώτημα έχει φυσικά να κάνει με το τί είναι ρωμηός. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο ρωμηός είναι ένας τύπος ανθρώπου, ένας ανθρωπότυπος, ο οποίος μπορεί να οριστεί ιστορικά, ιδεολογικά, ψυχολογικά κ.λπ. Σε αυτή την περίπτωση ας αφήσουμε τους ίδιους τους ρωμηούς να αυτοοριστούν (και ας περιοριστούμε στο δικαίωμά μας τής ερμηνείας).