.

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

ΠΕΡΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ (σημαίες, σημαιάκια και άλλα κωλόπανα)




Άτομα που ανήκουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο κατέβασαν (24/4/2013) την ελληνική σημαία που κυμάτιζε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στα Προπύλαια και ανήρτησαν τη σημαία των αντιεξουσιαστών σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το κατέβασμα -προ ημερών- του Indymedia από το διαδίκτυο. H ιστοσελίδα εξυπηρετείτο από server του Ε.Μ.Π.
Η Αστυνομία προχώρησε σε προσαγωγές 69 ατόμων στη Γ.Α.Δ.Α. και, τελικά σε έξι συλλήψεις για προσβολή συμβόλων.



Μια διανοητική τρικλοποδιά

Τα σύμβολα είναι πανάρχαια ψυχοεργαλεία που αποσκοπούν στον έλεγχο των αντανακλαστικών και των αντιδράσεων της μάζας. Γι' αυτό η ανάρτησή τους σε κοινόχρηστους, ή δημόσιους χώρους προσβάλλει κάθε ελεύθερο (δηλαδή μή μαζοποιημένο άνθρωπο).
Πίσω από κάθε σύμβολο σέρνεται πάντα ένα ποίμνιο, ή ένας όχλος, ή, συχνότερα, ένα οχλοποίμνιο. Οι αντιδράσεις του κοπροπολτού των μαζανθρώπων (όπως των "εθνικώς προσβεβλημένων" νοικοκυραίων, των χριστιανών, των ισλαμιστών, των σταλινικών, των φασιστών, των πατριωτών, των φιλάθλων κ.λπ.) μπροστά στην "προσβολή" των συμβόλων τους, πείθουν με το παραπάνω για τη συντελεσμένη οχλοποιμνιοποίησή τους.
Πολλοί βέβαια θα αντιτάξουν την -ακατανόητη- διάκριση, ότι ο σεβασμός δεν αποδίδεται στο σύμβολο αλλά σε αυτά που αυτό αντιπροσωπεύει. Θα πουν ότι η ελληνική (π.χ.) σημαία αντιπροσωπεύει τους αγώνες του ελληνικού λαού για ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη κ.λπ. 


Ωστόσο κανείς από αυτούς δεν αναρωτήθηκε ποτέ αν οι αρχαίοι θεμελιωτές της άμεσης δημοκρατίας (δηλαδή μιας κοινωνίας χωρίς κυβέρνηση και κράτος) θα θεωρούσαν κατάσταση ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης τον κοινοβουλευτικό ολιγαρχισμό και την πολιτική "αντιπροσώπευση". Κανείς δεν αναρωτήθηκε αν ο αρχαίος αθηναίος, ή σπαρτιάτης ένιωθαν "εθνοπατριωτική ενότητα" με τον κάθε μικρομέγαλο μακεδόνα βασιλίσκο, ή αν τον θεωρούσαν απλώς άλλον έναν βάρβαρο εισβολέα. Ή αν ο Κοραής, ο Κολοκοτρώνης και ο Ανδρούτσος αγωνίστηκαν για να στηθεί και να διαιωνίζεται αυτό το νεοβυζαντινό τριτοκοσμικό απολειφάδι με τη συγκαλυμμένη αλλά παντοδύναμη θεοκρατία, το νεοφεουδαρχικό φορολογικό σύστημα και τις τουρκοβυζαντινές πελατειακές σχέσεις. Κανείς από αυτούς που εισάγουν τη διάκριση ανάμεσα στο σύμβολο και σε "αυτά που αντιπροσωπεύει" δεν αναρωτήθηκαν αν οι αρχαίοι, ή οι εξεγερμένοι του 1821 θα δέχονταν να αντιπροσωπεύονται από αυτό (ή να αντιπροσωπεύονται γενικώς), ή αν θα το "προσέβαλαν" ωμά, ως κάτι που θα διαστρέβλωνε τις προθέσεις τους και το νόημα των πρακτικών τους. Κανείς δεν αναρωτήθηκε μήπως το σύμβολο "αντιπροσωπεύει" απλώς και μόνο την άποψη της εξουσίας για τη διαχείριση του παρελθόντος και την ανάγκη της για ιστορική δικαιολόγηση στα μάτια των -προπαγανδιστικώς- αποπλανημένων υπηκόων της.
Είναι χαρακτηριστικό εξάλλου ότι ειδικά ο κλασικός ελληνικός πολιτισμός, ο οποίος κατά τον Μιχαήλ Μπακούνιν (Θεός και Κράτος)   "μετάτρεψε τις ανθρώπινες αγέλες σε ελεύθερες ενώσεις ελεύθερων ανθρώπων" δεν διέθετε, ούτε αναγνώριζε θρησκευτικά ή εθνικά σύμβολα, σημαίες, σταυρούς, πεντάλφες, "ιερές αγελάδες" κ.λπ. Αν παρ' όλα αυτά εντοπίζουμε κάποια τέτοια, πρόκειται σαφώς για κατάλοιπα της αμέσως προκλασικής περιόδου, τα οποία, τόσο ο αναδυόμενος επιστημονικός ορθολογισμός, όσο και η σαφέστατα αυτοθεσμιστική συλλογική πολιτική δραστηριότητα, είχαν θέσει υπό απροσχημάτιστη -και έκτοτε ανεπανόρθωτη- αίρεση. Άλλωστε σε ό,τι αφορά στον εν λόγω πολιτισμό, επρόκειτο για ένα σύνολο από αυθεντικές συλλογικότητες (Πολιτείες), χωρίς αρχηγούς, ιεραρχία, κυβερνήσεις, κράτος, ετερονομία κ.λπ. και άρα χωρίς ανάγκη χειραγώγησης και κατασκευής συμβόλων.






Γαβ γαβ, γκρρρρρρ!!!


Οι (μέσω των συμβόλων) στοχευόμενες ψυχικές αντιδράσεις

Η θέα του συμβόλου επενεργεί ακαριαία στον ανθρώπινο εγκέφαλο κατά τρόπο πανομοιότυπο με αυτόν που επενεργούν τα παραγγέλματα ενός εκπαιδευτή σκύλων: οι φυσιολογικές λειτουργίες του εγκεφάλου (πρωτογενής κριτική ικανότητα που υπάρχει ακόμα και στα ζώα, στοιχειώδεις συλλογισμοί που επίσης συναντώνται και στα ζώα κ.λπ.) αναστέλλονται, η οποιαδήποτε βούληση και ικανότητα λήψης αποφάσεων παραλύουν, ένστικτα όπως της αυτοσυντήρησης ατονούν δραματικά, ενώ ο προγραμματισμός που έχει εμβληθεί από μηχανισμούς όπως το σχολείο "εκτελείται" σε διάστημα δεκάτων του δευτερολέπτου*. Όταν π.χ. ο υπήκοος ενός κράτους αντικρίζει το εθνικό σύμβολο (σημαία), περνά μπροστά από τα μάτια του σε σχεδόν μηδενικό χρόνο, όλο το "πρόγραμμα" των μύθων της εκάστοτε κυρίαρχης εθνικής αφήγησης. Έτσι μπροστά από τα μάτια ενός νεοέλληνα περνά στον ελάχιστο αυτό χρόνο όλη η  "εθνική" ζωή και "ιστορία", όπως αυτή έχει κωδικοποιηθεί προπαγανδιστικά, συνδυάζοντας με μια απολύτως ετεροκατευθυνόμενη συνειρμικότητα τα ασυνδύαστα (π.χ. την άμεση δημοκρατία της κλασικής εποχής με την απαρχαιωμένη βασιλεία/πισωγύρισμα της μακεδονικής, ή πρωτεργάτες της κοινωνικής αυτοθέσμισης όπως ο Κλεισθένης με ψυχικά διαταραγμένους τυχοδιώκτες όπως ο λεγόμενος "μέγας" Αλέξανδρος, ή τους κοινωνικούς εξεγερμένους του 1821 με την εκκλησία που τους αφόριζε κ.λπ.). Στον "τηλεχειριζόμενο" και διανοητικά εξουδετερωμένο υπήκοο -με το χαρακτηριστικά απλανές εκείνη τη στιγμή βλέμμα- προβάλλονται επίσης διάφορα προκάτ διανοητικά μπουρδολογήματα και μυθεύματα, όπως ο "ελληνοχριστιανικός" πολιτισμός, το "κρυφό σχολειό", το "έπος του '40" (βλ. η επική ηλιθιότητα της παντελώς αναίτιας και άχρηστης εμπλοκής της Ελλάδας στον β' παγκόσμιο πόλεμο, ως ενεργούμενου της βρετανικής αποικιοκρατίας), ή η προσχηματική "εθνική αντίσταση" (βλ. των ξενοκίνητων σταλινικών και μοναρχοφασιστών συμμοριτών, που δεν συνέβαλλε σε τίποτα απολύτως ως προς την έκβαση του παγκοσμίου πολέμου, αφού στόχευε απροκάλυπτα στη δημιουργία προϋποθέσεων για το μεταπολεμικό μοίρασμα του κόσμου) κ.λπ.




Αφρίζουν οι ρωμηοί υπερπατριώτες κάθε φορά, που ένα κομμάτι τής κοινωνίας, καίγοντας την εθνική σημαία, αποφασίζει να δείξει έμπρακτα την αποστασιοποίησή του από το κοινωνικό μαντρί τού πατριωτισμού/εθνικισμού.




Παράλληλα, ενεργοποιείται το άλογο θυμικό και δρομολογούνται αμιγώς συγκινησιακές αντιδράσεις και ενέργειες, όπως ρίγη ("εθνικής υπερηφάνειας"), δάκρυα (λόγω της -έντεχνα προκληθείσας- συναισθηματικής φόρτισης - βλ. επίσης την απολύτως ανάλογη έκκριση σάλιου στους σκύλους - πειραματόζωα), φανατισμός και επιθετικότητα (ακριβώς όπως στους σκύλους) κ.λπ. 

Αυτό το "πέρασμα μπροστά από τα μάτια" σε ελάχιστο χρόνο, όλης της φερόμενης ως "εθνικής ζωής και ιστορίας" παραπέμπει σχεδόν αναγκαστικά στον τρόπο που ένας μελλοθάνατος βλέπει (όπως τουλάχιστον αναφέρεται συχνά) "όλη του τη ζωή να περνά μπροστά από τα μάτια του σε ένα μόλις δευτερόλεπτο". Είναι δηλαδή προπομπός ενός είδους συλλογικού θανάτου. Άλλωστε ο απώτερος σκοπός κάθε κατασκευαστή συμβόλων είναι αυτός ακριβώς: να σε ελέγξει σε τόσο απόλυτο βαθμό, ώστε, αν χρειαστεί, να βαδίσεις ακόμα και στον -προαποφασισμένο από τους ιδιοκτήτες της κοινωνίας- θάνατό σου με υπακοή και συναίνεση (αν όχι πανηγυρίζοντας...).




                                                 Μπεεεε!!!
                                                        (Πρρρρρρ!!!)




(*Τα ίδια φυσικά ισχύουν, έστω και σε πολύ μικρότερο βαθμό και με αρκετά διαφορετικό τρόπο, και για τις "αντιεξουσιαστικές" σημαίες. Γιατί εκεί μπορεί να μην υπάρχει αρχηγός, υπάρχει όμως μπόλικη αυθυποβολή)


5 σχόλια:

  1. συμφωνώ κι επαυξάνω http://kleitor.blogspot.gr/2006/07/blog-post.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα συγκατέλεγες και την-μετά αρκετής κομπορρημοσύνης-ανάρτηση γεωγραφικου χάρτη συγκεκριμένου τόπου της χώρας στον τοίχο πάνω απ το γραφείο δημόσιου υπαλλήλου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή