(Με αφορμή την παρατεταμένη φετινή εκλογική φιέστα - "αυτοδιοικητικές" και ευρωεκλογές- και τον εξίσου παρατεταμένο "εορτασμό της δημοκρατίας", ένα παλιότερο)
Το να ψηφίζει κάποιος στις βουλευτικές, ή άλλες εκλογές δεν είναι μια τόσο απλή υπόθεση, ούτε άλλο ένα δικαίωμα. Στις εκλογές υποτίθεται ότι οι υπήκοοι (και όχι πολίτες) καλούνται να ψηφίσουν το κόμμα, που θεωρούν, ότι θα βελτιώσει τις συνθήκες ύπαρξης στην κοινωνία τους. Αυτό αποτελεί ολοφάνερη παραίτηση από την απευθείας ενασχόληση με τα κοινά και ταυτόχρονη εν λευκώ εκχώρηση αυτής της δυνατότητας στους «ειδικούς» της πολιτικής, δηλαδή τις κομματικές φατρίες.
Έτσι, όποιος εκχωρεί εν λευκώ σε άλλους τη δυνατότητά του να ασχολείται απ’ ευθείας με τα κοινά, ουσιαστικά παραιτείται από την ενασχόληση με τα κοινά και ιδιωτεύει. Κατ’ επέκταση δεν έχει κανένα εκ των υστέρων δικαίωμα να παραπονεθεί για τον τρόπο, που οι «ειδικοί» της πολιτικής έκαναν χρήση της δυνατότητάς του, την οποία τούς εκχώρησε. Αυτό ισχύει, ανεξάρτητα από το αν κόμμα που ψήφισε έγινε κυβέρνηση, είτε όχι. Γιατί από τη στιγμή που δέχεται τους κανόνες του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού, υποχρεούται να δεχτεί ότι κυβερνά ο πλειοψηφών, επομένως συναίνεσε στο να υπάρξει κάποιος πλειοψηφών, ο οποίος θα τον κυβερνήσει.
Έτσι, όποιος εκχωρεί εν λευκώ σε άλλους τη δυνατότητά του να ασχολείται απ’ ευθείας με τα κοινά, ουσιαστικά παραιτείται από την ενασχόληση με τα κοινά και ιδιωτεύει. Κατ’ επέκταση δεν έχει κανένα εκ των υστέρων δικαίωμα να παραπονεθεί για τον τρόπο, που οι «ειδικοί» της πολιτικής έκαναν χρήση της δυνατότητάς του, την οποία τούς εκχώρησε. Αυτό ισχύει, ανεξάρτητα από το αν κόμμα που ψήφισε έγινε κυβέρνηση, είτε όχι. Γιατί από τη στιγμή που δέχεται τους κανόνες του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού, υποχρεούται να δεχτεί ότι κυβερνά ο πλειοψηφών, επομένως συναίνεσε στο να υπάρξει κάποιος πλειοψηφών, ο οποίος θα τον κυβερνήσει.
Αυτό επιτάσσει η προσωπική συνέπεια και κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους όσους νιώθουν / είναι ψηφοφόροι, ότι το να αποποιούνται τις προσωπικές τους ευθύνες για μια διακυβέρνηση που την θεωρούν κακή, κρυβόμενοι πίσω από το ότι δεν ψήφισαν το εκάστοτε κυβερνόν κόμμα, είναι στάση ανευθυνότητας. |  |
Αλλά, η συνέπεια ενός που είναι / νιώθει ψηφοφόρος δεν εξαντλείται στο παραπάνω ζήτημα. Είναι υποκριτικό να εκχωρείς την προσωπική σου δυνατότητα τής απ’ ευθείας ενασχόλησης με τα κοινά σε κάποια φατρία «ειδικών» της πολιτικής. Γιατί αφού αποφάσισες, ότι αυτοί είναι οι καλύτεροι να διοικήσουν, γιατί δεν συντάσσεσαι έμπρακτα μαζί τους (δηλ. γιατί δεν γράφεσαι στο κόμμα τους) και τους αφήνεις να βγάλουν μόνοι τους το φίδι από την τρύπα; Αυτή είναι μια στάση άνανδρη και εκ του ασφαλούς. Είναι μέγιστη ανακολουθία (και πονηριά) να ψηφίζεις ένα κόμμα και ταυτόχρονα να παίρνεις αποστάσεις και να μην στηρίζεις έμπρακτα αυτό, που θεωρείς ως προσπάθειά του, η οποία θεωρείς ότι θα σε ωφελήσει (αλλιώς γιατί να το ψηφίζεις;) Ο συνεπής ψηφοφόρος οφείλει να είναι και μέλος του κόμματος, που ψηφίζει, ώστε να στηρίζει ενεργά μια συλλογική προσπάθεια, που θεωρεί ότι θα ωφελήσει τον ίδιο, τους αγαπημένους του κ.λπ.
«Αλλά», μπορεί να αντιτείνει κάποιος ψηφοφόρος «γιατί να γραφτώ στο κόμμα που ψηφίζω σήμερα, αφού στις επόμενες εκλογές ενδέχεται να ψηφίσω κάποιο άλλο;». Είναι ένα ερώτημα λογικοφανές, αλλά όχι λογικό. Γιατί, μπορούμε να απαντήσουμε στον υποθετικό ψηφοφόρο του παραδείγματος, ότι σε αυτή την περίπτωση δεν δείχνει καθόλου σίγουρος, για το αν το κόμμα που σκοπεύει να ψηφίσει θα κάνει πράξη τα όσα διακηρύσσει. Άρα ο ψηφοφόρος μας ψηφίζει με μοναδικά κριτήρια, είτε την πίστη του, είτε την ελπίδα του, ότι το εν λόγω κόμμα θα κάνει πράξη τα όσα διακηρύσσει. Με άλλα λόγια εκχωρεί την δυνατότητά του προσωπικής ενασχόλησης με τα κοινά, έχοντας σαν μοναδικά κριτήρια την πίστη, ή την ελπίδα. Και αν «προδοθεί» (κάτι για το οποίο, όπως δείξαμε πιο πάνω, δεν έχει κανένα δικαίωμα να παραπονείται), την επόμενη φορά θα εκχωρήσει τη δυνατότητά προσωπικής ενασχόλησής του με τα κοινά (και μαζί την πίστη, ή την ελπίδα του) σε κάποιους άλλους «ειδικούς» της πολιτικής.
Ολόκληρη λοιπόν η υπόθεση του υποτιθέμενου «δικαιώματος της ψήφου» δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια ανεύθυνη εκχώρηση πίστης και ελπίδας σε κάποιο ιερατείο, που θεωρείται αξιόπιστο, να τις διαχειριστεί.
Θ. Λ.
(κείμενο που είχα πρωτοδημοσιεύσει στις 5/6/2009 στο freeinquiry.gr, το οποίο "κατέβασαν" αντιδεοντολογικά όταν διεκόπη η συνεργασία μας)
Δείτε επίσης:
- ΑΠΕΧΩ, ΑΡΑ ΥΠAΡΧΩ (Let the sunshine in)
- Ο ΠΟΛΙΤΗΣ, Ο ΥΠΗΚΟΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΜΜΑ-ΤΙΑΣΜΕΝΟΣ
- ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΡΘΑΝ!
- ΚΑΚΙΑ ΤΡΟΪΚΑ, ΚΑΚΙΑ ΜΕΡΚΕΛ
Δείτε επίσης:
- ΑΠΕΧΩ, ΑΡΑ ΥΠAΡΧΩ (Let the sunshine in)
- Ο ΠΟΛΙΤΗΣ, Ο ΥΠΗΚΟΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΜΜΑ-ΤΙΑΣΜΕΝΟΣ
- ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΡΘΑΝ!
- ΚΑΚΙΑ ΤΡΟΪΚΑ, ΚΑΚΙΑ ΜΕΡΚΕΛ
Γεια σου φίλε-Πρώτη πρώτη απορία που μου έρχεται είναι:Άντε και δεν ψηφίσαμε-τι πιστεύεις ότι θα γίνει??Θα μπορέσει να αλλάξει κάτι??Ίσως ευθύνονται τα ΜΜΕ και άλλοι φορείς για την απευθείας απορία που εκφράζεται από κάποιον συνομιλητή σχετικά με αυτό το θέμα....Και τώρα ειδικά που είναι περίπλοκα τα πράγματα με εξαρτήσεις από ΕΕ ΔΝΤ κλπ....Τι θα προέκυπτε από μια γενική αποχή από τις κάλπες??
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε και ψηφίσαμε. Θα αλλάξει κάτι; Έγινε ποτέ κάποια κοινωνική αλλαγή με εκλογές (εκτός φυσικά από την άνοδο του φασισμού στον μεσοπόλεμο);
ΔιαγραφήΟι μόνες κοινωνικές αλλαγές (εξαιρουμένου του φασισμού) που έχουν επιτευχθεί τα τελευταία διακόσια χρόνια (δηλ. από τη γαλλική επανάσταση και μετά) κατορθώθηκαν: α) με βία (εξεγέρσεις, οδοφράγματα, κρεμάλες κλπ.), β) με εξωκοινοβουλευτική -και αντικοινοβουλευτική- δράση (αυτοοργάνωση, άγριες απεργίες, εξωκομματικός -και αντικομματικός- συνδικαλισμός κ.λπ.).
Η αποχή απο τις κάλπες είναι φυσικά η αρχή, η προϋπόθεση για μια κοινωνική αλλαγή.
Όσο για τις "εξαρτήσεις" από ΔΝΤ, Ε.Ε. ΟΟΣΑ κλπ. η Ελλάδα δεν έχει περισσότερες από όσες έχει η Δανία, ή η Νορβηγία, ή η Αυστρία. Αλλά καταστάσεις όπως η διάλυση της κοινωνικής πρόνοιας, ή η εξευτελιστική μείωση του βασικού μισθού κλπ, δεν υπαγορεύτηκαν φυσικά από την κακιά Μέρκελ και την κακιά "τρόικα", αλλά από εγχώρια συμφέροντα (π.χ. ΣΕΒ, καρτέλ τροφίμων και φαρμάκων κλπ.). που τις φορτώνουν στους "κακούς ξένους".
Κλασικό παράδειγμα ο πρόσφατος "πολυνόμος" (http://tvxs.gr/news/ellada/%C2%ABpolynomos-einai-dikio-toy-iobe%C2%BB.
Oρίστε και μερικές άλλες παραπομπές:
ΕΕ: Η τρόικα δεν ζήτησε την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων στην Ελλάδα
http://www.tanea.gr/news/economy/article/4672879/?iid=2
Π. Παυλόπουλος: Απατεώνες όσοι υποστηρίζουν ότι η Τρόικα ζητά μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα!
http://olympia.gr/2012/01/07/%CF%80-%CF%80%CE%B1%CF%85%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%80
%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%8C%CF%83%CE%BF%CE%B9-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81/
Και ο κόσμος γιατί δεν παίρνει το τιμόνι??Γιατί αφήνουμε να μας εξευτελίζουν έτσι??Μας έχουν διαμορφώσει έτσι ώστε να θεωρούμε κάθε πράξη αντίδρασης-ανώφελη..Αλλά και η κρατική καταστολή??Ο κόσμος φοβάται μια ανάλογη κατάσταση με την Τουρκία και συμβιβάζεται πάλι..Και η καταστολή ποικίλει....Αλλά νομίζω ότι οι κομματικοί υπάλληλοι(εντός και εκτός κομμάτων) θα αδράξουν κάθε ευκαιρία να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο(που θα αναζητάει έναν ταγό-αρμόδιο) και de ja vou-πάλι τα ίδια....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλη αυτή η εθνική παθογένεια που περιγράφεις οφείλεται στο ότι οι νεοέλληνες έχουν ΕΠΙΛΕΞΕΙ να μην είναι δυτικός, αλλά ανατολικός λαός. Γι' αυτό δεν απέκτησαν ποτέ τη πολιτική και επαναστατική παράδοση των δυτικών λαών (ας πούμε, στην Ελλάδα ουδέποτε υπήρξε πραγματικό εργατικό κίνημα).
ΔιαγραφήΟι μόνοι που αντιδρούσαν κατά καιρούς ήσαν ένα μικρό τμήμα των εκάστοτε νέων (Πολυτεχνείο 1973, Δεκέμβρης 2008 - ό,τι δηλ. έγινε και στην Ισταμπούλ πέρυσι). Αυτό το μικρό τμήμα της εκάστοτε εγχώριας νεολαίας υπήρξε και η μόνη στην Ελλάδα πληθυσμιακή ομάδα, που διατηρούσε μια -στοιχειώδη- επαφή της χώρας με τον δυτικό πολιτισμό.
Μάης του '68.Με την γενικευμένη επανάσταση που ο κόσμος είχε τον έλεγχο στα χέρια του γιατί δεν επικράτησε ένας καλύτερος κόσμος και απλά συμβιβάστηκαν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως στην αρχή δουλεύουν όλα ρολόι αλλά στην πορεία λόγω και του ανθρώπινου παράγοντα επικρατεί το χάος;
Μήπως λόγω αυτού του ανθρώπινου παράγοντα δεν είναι εφικτή μια αλλαγή;
Πού το ξέρετε ότι συμβιβάστηκαν; Και τί σημαίνει τελικά "συμβιβάστηκαν"; Μήπως έπρεπε να γίνουν μάρτυρες, ή να συνεχίσουν με ένοπλο αντάρτικο πόλης (μερικοί το έκαναν) για να αποδείξουν στην εφησυχασμένη μάζα ότι ήσαν επαναστάτες;
ΔιαγραφήΕπιπλέον ο Μάης του 1968 δεν ήταν "γενικευμένη επανάσταση που ο κόσμος είχε τον έλεγχο στα χέρια του", αλλά ένα κίνημα της νεολαίας (και μάλιστα όχι όλης, αλλά ενός μόνο, μεοψηφικού, κομματιού της). Ούτε μήνα δεν διήρκεσε. Η ιστορική αξία του έγκειται στο ότι κράτησε το ζήτημα τού εκ βάθρων κοινωνικού μετασχηματισμού ανοιχτό και μάλιστα με τον σωστό τρόπο: κατάργηση της κυβέρνησης και του κράτους και επανανακάλυψη της αυθεντικής πολιτικής (δηλ. χωρίς "ειδικούς", "εκπροσώπους" και άλλους "μεσάζοντες").
Δεν νομίζω ότι μπορούμε να λέμε πως ο Μάης απέτυχε, αφού εξακολουθούμε να συζητάμε γι΄αυτόν σχεδόν πενήντα χρόνια μετά. Όπως δεν απέτυχε κανένα κίνημα κοινωνικής αυτονομίας και αυτοδιεύθυνσης. Κι ούτε ο "καλύτερος κόσμος" θα είναι αποτέλεσμα μιας επανάστασης σωτηριακού μπολσεβίκικου τύπου, αλλά αποτέλεσμα της επικράτησης ενός διαφορετικού ανθρωπότυπου: ενός είδους ανθρώπου, που δεν θα ανέχεται να αποφασίζουν άλλοι για λογαριασμό του και εν ονόματί του. Ο Μάης συνέβαλε όσο ίσως κανένα άλλο σύγχρονο κίνημα στην προβολή και στη διατήρηση της μνήμης αυτού του ανθρωπότυπου (ο οποίος έκανε την ιστορική του έναρξη στην κλασική Ελλάδα).
Πώς θα (ξανα)φτάσουμε σε αυτόν τον -καθόλου ουτοπικό- ανθρωπότυπο; Κατ' αρχήν αρνούμενοι να εκχωρούμε σε άλλους τη λήψη των αποφάσεων που μας αφορούν (δηλ. μην ψηφίζοντας).
Πώς θα (ξανα)φτάσουμε σε αυτόν τον -καθόλου ουτοπικό- ανθρωπότυπο; Κατ' αρχήν αρνούμενοι να εκχωρούμε σε άλλους τη λήψη των αποφάσεων που μας αφορούν (δηλ. μην ψηφίζοντας).
ΑπάντησηΔιαγραφή'H με τη φαντασία και το χιούμορ! χρησιμοποιώντας τα δικά τους όπλα εναντίον τους: με ένα ψηφοδέλτιο στην κάλπη που να ζητάει την αλλαγή του πολιτεύματος και την κατάργηση της αντιπροσωπευτικής ψήφου!
από την στιγμή που έφτασες στην κάλπη ποσώς τους απασχολεί τι θα ρίξεις μέσα....
ΔιαγραφήΚι ένα δειγματάκι σύγχρονης ρωμέικης βλακοσύνης:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος Πήττας: "όποιος δεν πάει να ψηφίσει (έστω και Χρυσή Αυγή) είναι ηλίθιος"
http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/eisai-o-ilithios
Τον "περιποιείται" ο Κλείτορας: http://kleitor.blogspot.gr/2014/05/blog-post_27.html#comment-form
Διαγραφή