.

Τετάρτη 18 Μαΐου 2016

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΣΤΑΛΙΝΙΚΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ!

   Μερικές όψεις της ιστορίας του εγχώριου ροκ φαινομένου, όπως θα την επέβαλε ένας σταλινικός μουσικοδημοσιογραφίσκος, που δεν επιτρέπει τον αντίλογο στην ιστοσελίδα του


   Παρακάτω αναδημοσιεύω ένα σχόλιο που άφησε χθες ο Γιεγιές, το οποίο θεώρησα ότι άξιζε καλύτερης τύχης απ' το να μείνει απλό σχόλιο. Πρόκειται για απάντηση σε πρόσφατα προπαγανδιστικά πυροτεχνήματα / μπουρδολογήματα σταλινικού μουσικοδημοσιογράφου / απολογητή της χούντας (κατά κόσμον Φώντα Τρούσα). Ο εν λόγω εδώ και χρόνια, μέσω της κατακίτρινης ιστοσελίδας του, ξεσκίζεται κυριολεκτικά να "αποδείξει" ότι η ροκ μουσική (και ό,τι αντιπροσώπευε) ήταν ακίνδυνη για το καθεστώς, κι ότι γι' αυτό η δικτατορία του 1967-1974 ήταν ... πιο ροκ κι απ' το ακροατήριο του Γούντστοκ. Η διακαής αυτή προσπάθεια εντάσσεται φυσικά στην ιστορικώς πάγια (από την εποχή της Α΄Διεθνούς) μαρξιστική πρακτική, να επιδιώκεται η με κάθε μέσο κατοχύρωση του "μονοπωλίου" (βλ. "πατέντας") των κοινωνικών διαδικασιών (ζυμώσεων, συγκρούσεων κλπ.) διά της συστηματικής προπαγανδιστικής υποβάθμισης των εκάστοτε πραγματικών κοινωνικών πρωταγωνιστών. Μάλιστα ο εν λόγω μουσικοδημοσιογραφίσκος έχει απαγορέψει (ή "επιτρέπει" μόνο επιλεκτικά) τον αντίλογο στην ιστοσελίδα του.      
     Στο σχόλιο του Γιεγιέ έχω προσθέσει μόνο τους συνδέσμους όπου χρειαζόταν
   Πιθανόν η ανάρτηση αυτή θα μείνει μόνο για λίγο καιρό (θα "δείξει"), γιατί τελευταία έχω ήδη ασχοληθεί υπερβολικά με τον εν λόγω σταλινικό, και θεωρώ ότι δεν αξίζει τον κόπο να αφιερώνω τόσο συχνά, τόσον προσωπικό μου διαδικτυακό χώρο (και χρόνο) στην αποδόμηση του δημοσιογραφικού σκουπιδαριού του.



     Πώς μια απλή "πιασάρικη" ψευτοαναγγελία των αναξιόπιστων Μοντέρνων Ρυθμών μετατρέπεται σε τετελεσμένο γεγονός από τη σταλινική μαύρη προπαγάνδα. Ο σταλινικός μουσικοδημοσιογράφος δεν μας λέει όμως τί (δεν) αναφέρουν ... τα επόμενα τεύχη των Μοντέρνων Ρυθμών για το "γεγονός". Έπαιξαν τελικά οι Spectrum ενώπιον του Κοκού; Καλύφθηκε από την "τι - βι" το "γεγονός"; Είχαν "τεράστια προβολή"; Βέβαια ακόμα κι αν το εν λόγω άσημο και ασήμαντο (σήμερα γνωστό μόνο σε συλλέκτες) ποπ γκρουπάκι είχε παίξει στο Τατόι, μόνο ένας γραφικός σταλινικός θα μπορούσε να έχει βγάλει "συμπεράσματα" τού τύπου "η ψυχεδέλεια στην υπηρεσία της ελληνικής μαύρης αντίδρασης"...

   
    Ακολουθεί (με τα λοξά γράμματα) το σχόλιο του Γιεγιέ:

   Βάφτισε "συναυλία" τη ΜΗ εμφάνιση των βρετανών ποπ Spectrum, που δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους στην Ελλάδα. Βάφτισε "ψυχεδελικούς" το κατασκεύασμα της RCA "Spectrum" και από εκεί συμπέρανε ότι η διεθνής ψυχεδέλεια ήταν ... "στην υπηρεσία της μαύρης ελληνικής αντίδρασης".
   Βάφτισε "συναυλίες" τα -κεκλεισμένων των θυρών- δυό τρία ιδιωτικά jam sessions του Donovan με τον Σπανουδάκη τo 1968 (ή 1967).
   Βάφτισε "συναυλία" το ένα τραγούδι που είπαν οι (καρα)ποπ σκωτσέζοι Marmalade ανάμεσα σε 40 άλλους καλεσμένους από διάφορες χώρες, στη "διεθνή ολυμπιάδα τραγουδιού" που οργάνωσε η χούντα στο Καλλιμάρμαρο, το 1971. Προφανώς, όπως βάφτισε ψυχεδελικούς ροκάδες τους ποπάκηδες Marmalade, το ίδιο θα κάνει και με τους καψουροβέλγους ποπάκηδες Wallace Collection, που έπαιξαν επίσης σε κάποια άλλη χουντική "ολυμπιάδα". Τέτοια "ψυχεδελικά" συγκροτήματα καλούσε η χούντα. Κι ας ισχυρίζεται ο σταλινικός απολογητής της χούντας, ότι η χούντα ήθελε να καλέσει ακριβά ροκ συγκροτήματα όπως ... τους Deep Purple ή τους Jethro Tull, αλλά δεν είχε λεφτά. Σε λίγο θα μας πει ότι η χούντα ήθελε να μοιράσει και δωρεάν LSD στις "ολυμπιάδες" της, αλλά δεν είχε budget. Έλεος!
    Προφανώς θα βαφτίζει "ροκ συναυλία" και το ψευτοφεστιβάλ του "Φαντάζιου" τον Σεπτέμβριο του 1973 στην πλαζ του Αγίου Κοσμά, όπου εμφανίστηκαν οι χαζοπόπ σκωτσέζοι Middle Of The Road. Προσέλευση κόσμου στο ψευτοφεστιβάλ; Το δυσθεώρητο νούμερο των 2000...
    Προφανώς θα θεωρεί μεγίστης σημασίας και το επόμενο ψευτοφεστιβάλ του "Φαντάζιου" (επίσης τον Σεπτέμβριο του 1973) με τις δύο προγραμματισμένες εμφανίσεις των χαβαλέδων Mungo Jerry, εκ των οποίων τελικά έγινε μόνο η μία με κοινό 200 άτομα... (το μόνο ξένο ροκ συγκρότημα που επισκέφτηκε την Ελλάδα επί χούντας).
    Ενώ "ξεχνάει" τους Μπιθικώτσηδες και τις Μοσχολιούδες που τραγουδούσαν τον ύμνο της χούντας από το ραδιόφωνο ηδη από το 1967. Ξεχνάει τα χουντικά δολλάρια που έπαιρνε από το Ίδρυμα Φορντ η αριστερή διανόηση (και το ινδαλμά του ο Ραφαηλίδης). Ξεχνάει τα ΚΝΑΤ που χαρακτήρισαν ως προβοκάτορες τους καταληψίες του Πολυτεχνείου, δύο μόλις μήνες μετά τα ψευτοφεστιβάλ του "Φαντάζιου".
    Γι' αυτό σου είχα πει ότι πρέπει να υπερασπιζόμαστε αυτό που αγαπήσαμε ακόμα και 30 χρόνια μετά, απέναντι στους ίδιους ανθρώπους.
   Αν και απ' ό,τι διαπίστωσα με ένα διαδικτυακό ψαξιματάκι, ο εν λόγω καραγκιόζης θεωρείται καθολικά σούργελο και κανείς δεν τον παίρνει στα σοβαρά. Οπότε, σε αυτή την περίπτωση καλά κάνεις και δεν ασχολείσαι. Φαντάσου όμως πώς θα μαθαίναμε την ιστορία αν την έγραφαν σταλινικοί...


                                 

    Η στάση του "προδεφτικού" και "λαϊκού" καλλιτεχνικού κόσμου της Ελλάδας, όπως την αποσιωπούν οι σταλινικοί μουσικοκριτικοί. Η Μαρινέλλα, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Γιώργος Ζαμπέτας κ.α. στα πρώτα "γενέθλια" της χούντας. Άραγε, μαζί με τους προδεφτικούς και λαϊκούς καλλιτέχνες, παρευρέθη και ο σταλινικός υπουργός προπαγάνδας της χούντας, Γεώργιος Γεωργαλάς;


 Δείτε επίσης:


   ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, Πέμπτη 20 Μαΐου 2016: 
   Λόγω τού άκρως ενδιαφέροντος σχολιασμού η ανάρτηση θα παραμείνει.

   ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, Τρίτη 14 Ιουνίου 2016:
  Σε σχόλιό του τής 9/6 (σε ανάρτησή του για τον αποχωρήσαντα Νίκο Τριανταφυλλίδη), το οποίο έσβησε (http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/1966-2016.html?showComment=1465480531452#c8468273538629071590) και το μετέφερε σε  άλλη τής 10/6, και το οποίο τελικά ξαναέσβησε (για πάντα αυτή τη φορά), ο Φώντας Τρούσας είχε προαναγγείλει ανάρτηση με θέμα "Spectrum ΜΕΡΟΣ ΙΙ": "Κι επειδή αυτός ο άχρηστος εξακολουθεί να λέει ό,τι παπαριά του κατέβει… να πω στους δισκορύχους πως η υπόθεση Spectrum δεν έχει κλείσει (όπως ήδη έχω πει) και πως την επόμενη εβδομάδα θα έχουμε και ΜΕΡΟΣ ΙΙ… και τότε θα γελάσουμε –το υπόσχομαι– ξανά και πολύ.". 



    Ωστόσο σε νέο του σχόλιο (http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/60.html?showComment=1465815339121#c5803503663800979608) διευκρινίζει ότι (όπως ήταν αναμενόμενο): "στο θέμα Spectrum ό,τι είχα να πω το είπα και δεν έχω ν’ αποδείξω τίποτα και σε κανέναν. Κανέναν εξάλλου δεν μπορώ να μετατρέψω από ηλίθιο σε έξυπνο. Εγώ γράφω αυτά που πρέπει να γράψω, μελετώντας το παρελθόν, και όποιος γουστάρει τ’ ακούει, όποιος δε γουστάρει κλείνει τ’ αυτιά του. Απλώς, εκείνο που θα κάνω θα είναι να… παραδώσω γι’ άλλη μια φορά τζάμπα μάθημα μεθόδου ανάλυσης και «διαβάσματος» μιας ΑΞΙΟΠΙΣΤΗΣ είδησης στους βλαμμένους. Το ξέρω, χαμένο θα πάει (όσον αφορά στους βλαμμένους), αλλά επειδή η πλειονότητα εκείνων που με διαβάζει είναι άνθρωποι που σκέφτονται αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι θα έχουν να κερδίσουν." 


    ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, ΤΡΙΤΗ 28 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016:
  Παρά το ότι "είπε ό,τι είχε να πει", σε νέα του ... εξόρμηση (http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/06/spectrum-67.html) ο πολλαπλώς διασυρμένος σταλινικός δημοσιογραφίσκος έρχεται να τα "μαζέψει", αλλά με τον πιο θρασύ και επιθετικό τρόπο (κοινώς: ζητάει και τα ρέστα). 
  Έγραψε, λοιπόν, ολόκληρο "σεντόνι" για να ΜΗΝ παραδεχθεί ότι έλεγε αυτό που στην καθομιλουμένη αποκαλείται "μαλακίες" και στην κοινωνική και πολιτική γλώσσα "συκοφαντίες". Παρ' όλο όμως το υβρεολογικό του παραλήρημα εναντίον όσων δεν δέχονται τα θέσφατα τής Αυτού Αυθεντίας Του, παρ' όλους τους καταγέλαστους συλλογιστικούς ακροβατισμούς του, παρ' όλες τις εκτός θέματος υπερπλατειάζουσες αμπελοφιλοσοφίες του (οι πάντα εύστοχοι αρχαίοι το ονόμαζαν "φιλοσοφείν μετά μαλακίας"), παρ' όλες τις επικλήσεις του σταλινοειδών "ροκάδων" σαν τον Κρις Κάτλερ (που μάλιστα θα τον έφτυναν αν έβλεπαν πώς τους χρησιμοποιεί), το συμπέρασμα που βγαίνει γιά όλους (εκτός απ' τον ίδιο) είναι ότι οι Spectrum δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους στην Ελλάδα (ή τουλάχιστον, ποτέ για να παίξουν "πριβέ" για τον Κοκό). 
   Τού ζητάω ταπεινά συγγνώμη που τον έκανα να χάσει τον ύπνο του για ενάμισυ μήνα και δέχομαι την κραυγαλέως ξεβρακωμένη (όσο κι αν προσπαθεί να κρυφτεί με ό,τι βρει μπροστά της) απολογία του. Τον καθησυχάζω επίσης ότι σε κάθε νέα τέτοια του, θα προσθέτω και τη σχετική ενημέρωση (εννοείται, όπως πάντα με σύνδεσμο προς τον δημοσιογραφικό φιλοχουντικό βόθρο του).
   Τον ενημερώνω φιλικά πάντως ότι ένα σύνθημα του γαλλικού Μάη έλεγε: "η κουλτούρα είναι σαν τη μαρμελάδα: όσο λιγότερη έχεις τόσο περισσότερο την απλώνεις". 

52 σχόλια:

  1. Μιλάμε, η αφρόκρεμα της διεθνούς ψυχεδέλειας στις χουντικές "ολυμπιάδες τραγουδιού"...
    Όρα το βίντεο δεξιά:
    http://mam.avarchive.gr/portal/digitalview.jsp?get_ac_id=3353&thid=10495

    Άμα είσαι σταλινικός δεν χρειάζεσαι LSD για να "βλέπεις" ό,τι σου κατέβει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @
    "Ανεξαρτήτως όμως αυτού, και όπως έχω τονίσει πολλές φορές, ο ελληνικός χιπισμός και η λεγόμενη «ψυχεδελική νεολαία» ήταν οι κύριοι μοχλοί της χούντας στην προσπάθειά της να καθυποτάξει τον νεαρόκοσμο. Να τον εμποδίσει, δηλαδή, να ασχοληθεί με την αντιδικτατορική πάλη, μέσα από τις οργανώσεις της Αριστεράς, να τον φλομώσει… στην αγάπη και το λουλούδι, για να τον αποτρέψει από την αγωνιστική του διάθεση και το αγωνιστικό του καθήκον. Το κατάφερε. Μέχρι το ’73…"

    (http://diskoryxeion.blogspot.gr/2014/06/blog-post_5464.html)

    Ποιές οργανώσεις, ποιάς αριστεράς, ρε καραγκιόζη; Αυτής που η επίσημη εφημερίδα της (Αυγή) μέχρι μια μέρα πριν το πραξικόπημα παραμύθιαζε τον κόσμο διαβεβαιώνοντας ότι "δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα κηρύξεως στρατιωτικού νόμου"; Αυτής που οι οργανώσεις της διαλύθηκαν εν μία νυκτί χωρίς να κάνουν "κιχ";

    Και ποιάς "αντιδικτατορικής πάλης"; Της νηστείας και προσευχής που έκαναν κατ' εντολή του κόμματος οι χιλιάδες κομματικά χρήσιμοι ηλίθιοι στα ξερονήσια, ενώ η ελεύθερη αριστερή "διανόηση" χαρτζηλικωνόταν χοντρά από το Ίδρυμα Φορντ; Ή μήπως της "αντιδικτατορικής πάλης" της ΚΝΕ που έβριζε ως προβοκάτορες τους καταληψίες της Νομικής και του Πολυτεχνείου;

    Και πώς θα "καθυπέτασε τον νεαρόκοσμο μέσω της ψυχεδέλειας και του χιπισμού" η χούντα; Πώς μια γραφική αγράμματη τριτοκοσμική χούντα θα μετέτρεπε σε "μοχλό καθυποταγής" ό,τι πιο ανατρεπτικό υπήρχε στον κόσμο εκείνη την εποχή; Θα έδινε η ελληνοχριστιανική χούντα μαθήματα κοινωνικού πολέμου και προπαγάνδας στα αφεντικά των ΗΠΑ;(!)
    Ή μήπως προέρχονταν από τα κομματικά μαντριά οι καταληψίες της Νομικής και του Πολυτεχνείου; Και δεν εννοώ βέβαια τους γνωστούς αριστεράντζες που μπήκαν στο Πολυτεχνείο με διατεταγμένη κομματική αποστολή, και που μεταπολιτευτικά ανταμείφθηκαν με βουλευτιλίκια και υπουργιλίκια.

    Φώντας Τρόμπας: όταν το σταλινοδημοσιογραφικό θράσος περισσεύει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οι Spectrum ΘΑ εμφανιστούν ενώπιον του βασιλέως στο τέλος Ιουλίου"
    ("Μοντέρνοι Ρυθμοί" τεύχος 19 Ιουλίου 1967)

    "Οι Spectrum είχαν ΕΙΧΑΝ ΕΡΘΕΙ στην Ελλάδα στο τέλος Ιουλίου 1967 για να παίξουν για τον τότε βασιλιά Κωνσταντίνο. Τούτο ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ στο τεύχος 85 των Μοντέρνων Ρυθμών της 19-7-1967"
    (Φώντας Τρούσας)

    Δηλ. κατά τον "ερευνητή" Τρούσα οι "Μοντέρνοι Ρυθμοί" της 19-7-1967 αναφέρουν ότι οι Spectrum είχαν παίξει για τον Κοκό στο τέλος Ιουλίου...

    Ας δούμε όμως τη μεθοδολογία του Τρούσα που τον οδήγησε σε αυtό το εκπληκτικής σημασίας ιστορικό εύρημα:
    "Έρευνα είναι να ψάχνεις τις πηγές, να συγκρίνεις και να αντιπαραβάλλεις προβαίνοντας σε ορθά, σε επιστημονικά συμπεράσματα. (Το λέω, γιατί ορισμένοι μπορεί να ψάχνουν τις πηγές και παρά ταύτα να συμπεραίνουν βλακείες)."
    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2014/06/blog-post_7.html
    (Φώντας Τρόοομπας)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Κάθεσαι και μου λες για τα «αντεργκράουντ» που ακούγανε τα φρικιά στα 70s (ανάθεμα κι αν ξέρανε τι ακούγανε) και τρίχες κατσαρές."

    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/05/spectrum-67.html?showComment=1463316650256#c4011438651170740403

    Δάσκαλε! Εσένα έπρεπε να είχαμε τότε να μας διδάξεις μουσική!

    ΚΡΥΦΟΔΥΤΙΚΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όχι θα μας πεις εσύ Ψευτοδυτικέ Καφρίτη, για την εποχή που η πλειοψηφία των ελληνόφρικων πέρα από Doors, Deep Purple, Gallagher και Pink Floyd δε νογάγανε που πάνε τα ...τέσσερα.

    Σαν τον άλλο τον Γιε-Γιε πιο πάνω που μας λέει τους Wallace Collection καψουροβέλγους ποπάκηδες και ότι οι Mungo Jerry ήταν το μόνο ξένο ροκ συγκρότημα που επισκέφτηκε την Ελλάδα επί χούντας. Βλέπεις, οι Agitation Free δεν πρόκαμαν γιατί τους μπαγλάρωσε 24.04.1972 στο αεροδρόμιο ο Δασκαλόπουλος (ο αστυνομικός Διευθυντής της εποχής ντε), τους κουρέψε γουλί και να τους έσκισε και τις καμπάνες. Και έχασε και η ΥΕΝΝΕΔ το show…

    Τελικά το web, σε σχέση με την εποχή του κρυφού σχολειού, είναι μαγικό. Ο κάθε κατακαημένος μπαίνει τώρα στο All Music, το YTube και την …Huggington Post (!!!!) και γίνεται εντός 5λεπτου, ροκοειδήμων. Στο Copy/Paste βέβαια…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Καρντιά μου", η χούντα δεν κούρευε ξένους, ούτε τους έσκιζε τις καμπάνες, ούτε τους προσήγαγε, ούτε τους έδερνε (μην κάνουμε και ζημιά στον τουρισμό...). Μόνο σε έλληνες "γιεγιέδες", "τεντυμπόυδες" και "μπήτλιδες" τα έκανε αυτά (κι ίσως και σε κάτι ξέμπαρκους "αλητοτουρίστες", αλλά μόνο στα μουλωχτά).

      Για τους experimental Agitation Free, θα πρέπει να ξέρεις ότι ΑΠΛΩΣ πέρασαν από την Ελλάδα (δηλ. χωρίς να δώσουν συναυλία όπως οι Mungo Jerry) στα πλαίσια μιας διεθνούς περιοδείας τους, η οποία χρηματοδοτήθηκε από το Ινστιντούτο Γκαίτε. Άρα υπήρξε κάποιο επίσημο διακρατικό αλισβερίσι, το οποίο προφανώς η χούντα δεν μπορούσε να αρνηθεί. Αυτά για να μην δημιουργούνται - σταλινικά- εντυπώσεις...

      Από την άλλη, τόσο δύσκολο είναι αντιληφθείτε ότι η χούντα καλούσε κάνα ΠΟΠ γκρουπάκι τέταρτης (τότε) διαλογής σαν τους Marmalade, ή τους Wallace Collection, για επικοινωνιακούς λόγους ("δημοκρατικό" ξεκάρφωμα), ή για να προσεταιριστεί ένα κομμάτι των τηνέιτζερς που βρισκόταν ακόμα στη χαζοχαρούμενη φάση των "Μοντέρνων Ρυθμών"; Συνιστά αυτό υιοθέτηση από τη χούντα της ΡΟΚ; Ή μήπως αναιρεί την (τότε) αντικαθεστωτική επικινδυνότητα της ροκ (διεθνώς και στην Ελλάδα);

      Κι έστω ότι σου κάνουμε τη χάρη να παραδεχτούμε ότι "μορφωνόμαστε" από το ίντερνετ (λες και προ ίντερνετ δεν ξέραμε ξένες γλώσσες και δεν διαβάζαμε ευρωπαϊκά κι αμερικάνικα περιοδικά ΚΑΙ fanzines): ισχυρίζεσαι ότι το ίντερνετ είναι λιγότερο έγκυρη πηγή πληροφόρησης από τον Βρυσοσπάστη, τον Οδηγητή και τους Μοντέρνους Ρυθμούς, από τους οποίους "μάθατε" για το ροκ εσείς οι σταλινικοί όψιμοι ροκάδες (που όταν η ροκ μεσουρανούσε, βελάζατε - και βελάζετε- συντεταγμένα στα κομματικά μαντριά σας);

      Το να λες ότι "η πλειοψηφία των ελληνόφρικων πέρα από Doors, Deep Purple, Gallagher και Pink Floyd δε νογάγανε που πάνε τα ...τέσσερα" αποδεικνύει ακριβώς ότι "δεν υπήρχες" τότε. Ρίξε μια ματιά σε ΗΧΟΥΣ και ΠΟΠ & ΡΟΚ της δεκαετίας του '70 και θα καταλάβεις τί διάβαζαν, τί άκουγαν από τις εκπομπές του Πετρίδη, του Κωνσταντέα και του Ζήλου (και άρα τί γνώριζαν) οι έλληνες φρηκάδες των '70s (εκ των οποίων κάποιοι υπήρξαν και "δάσκαλοί" μου). Υπήρχαν επίσης και δεκάδες μπαρ με ψαγμένους ιδιοκτήτες που έκαναν δικές τους παραγγελίες (και δεν αναφέρομαι μόνο στο γνωστό "L.A." στα Εξάρχεια, αλλά και σε μπαρ στις συνοικίες, στην Πετρούπολη, ή στο Περιστέρι κλπ).
      Οι μικρότερες ηλικίες βέβαια (π.χ. μαθητές) ήξεραν μόνο τα γνωστά συγκροτήματα που αναφέρεις. Αλλά αυτό είναι λογικό: π.χ. στα 15 σου που μόλις έμπαινες στη ροκ φάση, θα ήταν απίθανο να έχεις εμβαθύνει περισσότερο.

      ΥΓ. Για να μην παρεξηγηθώ από τους καραδοκούντες όψιμους σταλινοροκάδες, όταν χαρακτηρίζω σαν "τετάρτης (τότε) διαλογής" τα ΠΟΠ γκρουπάκια που καλούσε η χούντα, ας διευκρινίσω ότι τα τότε "σκουπίδια" ακούγονται "θεοί" στη σημερινή εποχή της απόλυτης έλλειψης πρωτοτυπίας και του αναμασήματος παλιών μουσικών ιδεών. ΤΟΤΕ όμως (1970) ήσαν σκουπίδια.

      Διαγραφή
    2. @
      "Σαν τον άλλο τον Γιε-Γιε πιο πάνω που μας λέει τους Wallace Collection καψουροβέλγους ποπάκηδες και ότι οι Mungo Jerry ήταν το μόνο ξένο ροκ συγκρότημα που επισκέφτηκε την Ελλάδα επί χούντας. Βλέπεις, οι Agitation Free δεν πρόκαμαν γιατί τους μπαγλάρωσε 24.04.1972 στο αεροδρόμιο ο Δασκαλόπουλος (ο αστυνομικός Διευθυντής της εποχής ντε), τους κουρέψε γουλί και να τους έσκισε και τις καμπάνες. Και έχασε και η ΥΕΝΝΕΔ το show…"

      Αγαπητέ εν Στάλιν αδελφέ, είναι απολύτως κατανοητό απ’ τα συμφραζόμενά μου ότι το "επισκέφθηκαν την Ελλάδα" εννοεί ότι "ήρθαν για συναυλίες στην Ελλάδα" κι όχι ότι "ήρθαν για τουρισμό" (όπως π.χ. οι Beatles τον Ιούλιο του 1967), ή ότι "μια και πέρασαν από ’δώ πηγαίνοντας κάπου αλλού, είπαν και δυο τραγουδάκια στην τηλεόραση", ή ότι "φωτογραφήθηκαν σε κάποιο περιοδικό ποικίλης ύλης" κλπ, κι όλα αυτά τα, τραβηγμένα απ’ τα μαλλιά, σταλινικά “επιχειρήματα”, με τα οποία η σταλινική υπέρ χούντας απολογητική αγωνιά να “αποδείξει” ότι “χουντοεξουσία και λαός ρόκαραν ακαταπαύστως” (όπως παραληρεί ο φαιδρός σταλινικός “δισκορύχος” στο σκουπιδότοπό του).
      Βέβαια όταν έγραφα το σχόλιό μου δεν είχα προβλέψει ότι θα με διάβαζαν και στρεψόδικοι, ή άσχετοι (ή απλώς αρχάριοι στη γραφή και ανάγνωση). Άλλωστε δεν απευθυνόμουν καν σε κάτι τέτοιους (π.χ. που γράφουν την ΥΕΝΕΔ με δυο Ν).

      Όσο για τους Wallace Collection είναι εντελώς “σχολής” Γουροβίζιον της “ένδοξης” εποχής, όσο κι αν οι σταλινικοί μουσικοδημοσιογράφοι απολογητές της χούντας σκίζονται να τους μπογιατίσουν ... ψυχεδελικούς.

      Διαγραφή
    3. Και σιγά δε το αποστομωτικό επιχείρημα...

      Όχι λέει δεν ήρθαν μόνο οι Mungo Jerry, ήρθαν και οι Agitation Free.

      Πω τώρα αλλάζει τελείως το πράγμα - οργασμός ξένων ροκ συγκροτημάτων επί Χούντας. Όχι ένα αλλά δυο, και ΤΙ δυο: Mungo Jerry ΚΑΙ Agitation Free. Τα μεγαλύτερα σχήματα της εποχής με τα δισεκατομμύρια οπαδών παγκσμίως και τις απίστευτες δισκάρες...

      Αν είχε έρθει δε και καμμιά άλλη 3ης διαλογής σκαρταδούρα που μόνο θαμώνες του discogs ασχολούνται μαζί της θα σβήναμε και το San Francisco από το χάρτη.

      Βέβαια αν συνδυάζεις ροκ με Καφάση, τέτοιες μαλακίες γράφεις.



      Διαγραφή
    4. "δε θέλω να πω τίποτα για τον Καφάση. Απλώς, μόνο ότι μ’ αυτά τα τραγούδια μεγάλωσα. Τ’ άκουγα παντού όταν βγήκανε – εκεί μετά το 1975 – και μου είχαν φάει ουκ ολίγα φράγκα, ως πιτσιρίκι, στα τζουκ-μποξ της εποχής. Τον είχα δει και 2-3 φορές live. Την πρώτη κάπου σ’ ένα σκυλάδικο (κανονικό σκυλάδικο, όχι κωλάδικο) στην Αχαρνών, πριν κάμποσα χρόνια, όταν ακόμα «πάταγε» στη σκηνή. Μπαλαντάινς-κοκακόλα και τα μυαλά χυμένα. Στις Γραμμές που είχε τραγουδήσει τελευταία δεν είχα πάει. Δεν μ’ ενδιέφερε. Τον είχαν πια «ανακαλύψει» οι… κουλτουριάρηδες και τον περιέφεραν ως «εύρημα».

      Φώντας Τρούσας

      http://diskoryxeion.blogspot.gr/2010/10/blog-post_6271.html?showComment=1286995185428#c6906144106693962304

      Διαγραφή
  6. Δεν έχει καμια σημασία πόσα άγνωστα "συλλεκτικά" γκρουπάκια ξέρει κάποιος, ή ποιά είναι τα αναρίθμητα υποείδη των ειδών της ροκ, αλλά το τί καταλαβ αίνει απ' αυτά που ακούει. Δηλ. πώς τα βάζει μέσα του και πώς τα κάνει στάση. Το ροκ ποτέ δεν ήταν μόνο μουσική, όπως νομίζουν οι νεόκοποι σταλινικοί "ροκάδες" που το "έμαθαν" μετά το 1990 και σήμερα πουλάνε "συλλεκτική" επίδειξη στείρων ψευτοακαδημαϊκών "γνώσεων". Ανάθεμα κι αν καταλάβαιναν αυτή τη μουσική που κάποτε ταρακούνησε τον πλανήτη, οταν λένε οτι η ψυχεδέλεια ήταν "στην υπηρεσία της μαύρης αντίδρασης".

    ΚΡΥΦΟΔΥΤΙΚΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. #A

    Συνοπτικά και άνευ επιστροφής:

    1. "τί διάβαζαν, τί άκουγαν από τις εκπομπές του Πετρίδη, του Κωνσταντέα και του Ζήλου (και άρα τί γνώριζαν) οι έλληνες φρηκάδες των '70s"

    Διάβαζαν; Στα 70s; Πιθανώς (έχω στο αρχείο μου μερικά καλά άρθρα στη πλειοψηφία τους ΑΝΤΙΓΡΑΜΕΝΑ από ξένα περιοδικά -το διασταύρωσα εν καιρώ), τα περισσότερα από αυτά βέβαια κυρίως μετά το 1978 (στα παλιότερα βέβαια οι πιο εμπεριστατωμένοι ήταν οι Κωνσταντέας/Ζήλος). Άκουγαν; Ίσως οι πιο προχώ -αλλά ελάχιστοι κάτι που ξέφευγε της πεπατημένης. Στις εκπομπές του Ζήλου ιδίως -αλλά και εκεί μιλάμε γι αρχές 80s τα πιο "περίεργα" (εγώ προσωπικά από εκεί έμαθα τους Heldon ή τους Atoll, σους "Χώρους και Διαστάσεις του Ροκ"). Εβρισκαν δίσκους; Ας γελάσω! Μόνο αυτοί που είχαν κάποια άκρη να ταξιδέψουν έξω. Κυκλοφορούσαν χέρι-χέρι κασσέτες; Σε ελάχιστες παρέες. Και εγώ αναφέρομαι στη πλειοψηφία των Ελλήνων φρίκων. Ήμουν παρών και γνωρίζω.


    2. "Υπήρχαν επίσης και δεκάδες μπαρ με ψαγμένους ιδιοκτήτες που έκαναν δικές τους παραγγελίες (και δεν αναφέρομαι μόνο στο γνωστό "L.A." στα Εξάρχεια, αλλά και σε μπαρ στις συνοικίες, στην Πετρούπολη, ή στο Περιστέρι κλπ)."

    Δεκάδες;;;!!! Ελα παππού μου να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου. Έχω φάει τα ροκομάγαζα των 70ς με το κουτάλι. Να σου πω τα μόνα που άκουσα κάτι διαφορετικό; Jazz Club στη Πλάκα όταν οργάνωνε βραδυές ο Ζήλος. Στο μαγαζί ενός Γερμανού στη Σπάρτη που παίχτηκε ολόκληρο το πρώτο Brosselmaschine και Emtidi. Στο Τουτανχαμών στη Θεμιστικλέους που το 'χαν κάτι Ούγγροι αν θυμάμαι καλά πρωτάκουσα Krokodil. Στη 7UP που έμαθα τους Magma και τους Henry Cow. Στη Rainbow 1980-1982 που κάθε Tρίτη ο DJ πέρναγε γερμανικά και euro progressive ακούσματα όπως Neu!, Ramses, Novalis, Machiavel, Ange, Grobschnitt... Μετρημένα στα δάχτυλα. Στα υπόλοιπα, νύχτα. Μόνο τα προφανή!
    Όσο για το L.A. που αναφέρεις, ήταν ένα μαγαζί που ξεκίνησε στα μέσα των 80s (παλιότερα νομίζω ότι ήταν στην Ιο) και εδώ μιλάμε για τα 70s. Άντε και με το ζόρι μέχρι το 1982. Αν πήγαινες θα θυμόσουν πως μόνο όταν ο Λάκης ήταν ξεμέθυστος και δεν έπαιζε ολόκληρο το "Ya Yas Out" των Stones -δηλαδή μόνο από ανοίγματος 9:30, μέχρι 12 το πολύ- πέταγε καμμιά κασσέτα (τέτοιες έπαιζε) κυρίως με σιξτάκια. Μόνο αν καθυστερούσε να πάει στο μαγαζί και άνοιγε η Francoise, ακούγονταν κάτι ποιο "περίεργο", όπως εκείνη με τους Mighty Baby, Pidgeon και Wool...


    3. Agitation Free experimental!!!! Μην τσιμπάς από τη WikiPedia, κάνει κακό! To West Coast acid "Second"; Το jazzy prog "Fragments"; Μήπως μπερδεύεις kraut/jam/trip rock με τους ...Anima του Fuchs; Όσο για το αν έδωσαν ή όχι συναυλία οι στην Αθήνα, σου αναφέρω: "On to Athens, Greece, where we played on April 21st. We got to know some local Greek rock bands, who lent us some decent p.a. equipment for the concert (finally!). Thanks, guys. Everyone complained about the ruling Junta (The Greek military seized power in a coup in 1967; at the time of Agitation Free's visit, the country was ruled by the "Junta", which consisted of several generals. - Transl ). We were taken to an underground club called "Kitharo" [sic], and in the wink of an eye Joshi had found a new girlfriend. The enterprising and energetic fellows from the Goethe Institute supported the underground as much as they possibly could. (With the exception of one gentleman in Alexandria, all of the Goethe Institute people were truly first-rate.). The concert in Thessaloniki, Greece was cancelled, it being the anniversary of the "Revolution" (the day the Junta seized power). We'll drink to that! (We'll drink to anything!)" (επίσημο site του group)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αποφασίστε με τον Τρούσσα, δηλαδή ο ίδιος είσαι, αλλά λέμε τώρα, τι συνέβαινε. Είτε οι ελληνες ροκαδες επι Χούντας ήταν μια χαρα πληροφορημενοι, εβρισκαν ξενα εντυπα και διαβαζαν, κυκλοφορουσαν άνετα οι δισκοι, κλπ οπως γραφει σε διαφορα δισκορυχεια, ειτε ξερανε μονο Doors, Beatles και Stones. Και τα δυο μαζι κομματακι δυσκολο, εκτος αν αναφερεσαι σε διαφορετικα κοινα, ψαγμενοι ροκαδες και πολυς κοσμος, και καθε φορα επιλεγεις το τι ισχυε για αυτους που σε συμφερει.

      Διαγραφή
    2. Πριν σου απαντήσει, να σου πω εγώ εγγυημένα ότι δεν είναι "ο ίδιος" με τον Τρούσα. Είναι ο σχολιαστής που παρακάτω υπογράφει ως "Μιχάλης (Δάφνη)". Στην αρχή κι εγώ παρ' ολίγο να τον μπερδέψω με τον "δισκορύχο".

      Διαγραφή
  8. #B

    Θα προσθέσω μια διόρθωση, γιατί είναι φυσικό από μνήμης να είναι κάπως "μπερδεμένοι" μετά από τόσα χρόνια. To live στη Θεσσαλονίκη ήταν να γίνει 21η Απριλίου ενώ το Αθηναϊκό πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 24 το βράδυ, στο θέατρο της Γερμανικής Σχολής στο Μαρούσι (πηγή Μίλτος Καρατζάς "Μουσική Γενιά"). Επίσης κινηματογραφήθηκε απόσπασμα το οποίο προβλήθηκε από τη τότε στρατιωτική ΥΕΝΝΕΔ, με φόντο όμως τα λουλούδια στο λόφο του Φιλοπάππου, αντί το ίδιο το group. Έχω το σχετικό απόσπασμα στο αρχείο μου.


    Εσύ τώρα ΓιεΓιε, έμεινες μετεξεταστέος! Ξαναέλα του χρόνου να μας τα πεις. Αν είχες ακούσει το "Laughing Cavalier" των Wallace Collection, θα διαπιστωνες ότι ναι μεν είναι καλοπαιγμένη B' κατηγορία, αλλά απέχει παρασάγγας από τον σιροπιαστό ήχο του 99% της Γιουροβιζιον εκείνης της εποχής. Μην αποδομήσω και τους copy/paste χαρακτηρισμούς σου για τα έταιρα συγκροτήματα γιατί παρααπλώθηκα -επί ματαίω- και βαρέθηκα.


    Τους χαιρετισμούς μου και σας επιστρέφω τις σταλινοφιλοφρονήσεις. Εμείς που ήμασταν τότε εκεί γράφαμε στ' @@ μας αριστερούς, δεξιούς και βιβλιοανάρχες. Ολα έπαιζαν στο γνωστό τρίπτυχο και στην "αλητεία"...

    Την επόμενη φορά να έρχεστε πιο διαβασμένοι. Μην δικαιώνετε τον Δισκορύχο στα όσα σας προσάπτει περί ασχετοσύνης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έγραψες τόσα πράγματα μόνο και μόνο για να "αποδείξεις" ότι οι έλληνες φρηκάδες των '70s "δεν νογάγανε" γιατί δεν ήσαν συλλέκτες και κυνηγοί του "σπάνιου και άγνωστου"; Δηλ. η ουσία είναι θέμα ποσότητας; Κι εξάλλου σε ποιά χώρα οι ροκάδες ήσαν τόσο "γνώστες", με τα δικά σου κριτήρια;

      Μου θύμισες τα παλιά χρόνια, τότε που ήταν μόδα να τσακώνονται για το ποιός ήξερε τα πιο πολλά συγκροτήματα και το ποιός είχε ακούσει τους πιο πολλούς δίσκους. Προσωπικά πάντως έχω καταλήξει να έχω/χρειάζομαι καμιά 200ριά δίσκους (βέβαια έχω ακούσει ίσως και δεκαπλάσιους) και δεν καίγομαι καθόλου να αποκτήσω άλλους, ή να μάθω/θυμάμαι το κάθε ξεχασμένο γκρουπάκι. Κι ούτε θεωρώ ότι κάποιος που έχει 5000 ή 30000 δίσκους, είναι πιο καταρτισμένος στο ροκ (βιωματικά και "φιλοσοφικά") από μένα. Απόδειξη αυτά που λες περί "γνωστού τρίπτυχου" και "αλητείας". Δυστυχώς αυτή η φολκλόρ περί ροκ αντίληψη (διαδεδομένη στην Ελλάδα) δεν βελτιώνεται, όσο μεγάλη ποσοτική ενημέρωση κι αν έχεις. Αν το ροκ ήταν μόνο αυτά τα "μεσοαστικά" χόμπις, τότε θα ήσαν απείρως πιο πολλοί αυτοί που λόγω οικονομικής άνεσης θα τα συνέχιζαν και μετά τα 30...

      Χαίρομαι πάντως που παραδέχεσαι ότι υπήρχαν και πολλά μπαρ (δεν θα τα "χαλάσουμε" στις περιοχές) και κάμποσα άρθρα στα περιοδικά (έστω και μεταφρασμένα) και δυο τρεις εκπομπές στο ραδιόφωνο (που δεν έπαιζαν μόνο Doors, Deep Purple, Gallagher και Pink Floyd). Υπήρχαν επίσης και ξένα περιοδικά και fanzines για όσους ενδιαφέρονταν για κάτι παραπάνω.

      Σ' ευχαριστώ για τις πληροφορίες περί Agitation Free. Ναι, απ' τη Wikipedia τους "έμαθα" (και επειδή δεν είμαι συλλέκτης ή "ακαδημαϊκός", ούτε θεωρώ ότι έχανα κάτι που δεν τους ήξερα, ούτε αισθάνομαι άσχημα ή "άσχετος" που διακινδύνευσα μια λάθος υπόθεση). Θα αισθανόμουν άσχημα ή άσχετος αν αυτή η "έλλειψη" με υποχρέωνε να αλλάξω σε κάτι την οπτική μου. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει αφού επί της ουσίας οι Agitation Free επιβεβαιώνουν πως το ροκ στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο ελεύθερο όσο θέλει να το παρουσιάζει ο "δισκορύχος".
      Πάντως αφού είναι απ΄το σάιτ του γκρουπ, θα πρέπει να παραδεχτείς ότι το web είναι εξίσου "μαγικό" και για σένα.

      Σ' ευχαριστώ για την ενδιαφέρουσα κουβέντα.

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    3. Αγαπητέ ανώνυμε #A και #Β,

      Καταρχήν σ' ευχαριστώ για την επισήμανσή σου σχετικά με τους Αgitation Free. Μετά απ' αυτήν, οφείλω να ανακαλέσω το ότι οι Mungo Jerry ήταν το μόνο ξένο ΡΟΚ συγκρότημα που έδωσε συναυλία στην Ελλάδα επί χούντας.

      Σχετικά με το αν τα ΠΟΠ συγκροτήματα που ήρθαν εδώ επί χούντας ήσαν Β' ή Δ' κατηγορίας, ή κατά πόσο πλησίαζαν τη "σχολή Γιουροβίζιον" νομίζω ότι εκτός από θέμα υποκειμενικό, είναι και επουσιώδες. Το ζήτημα που έβαλα με το κείμενό μου είναι αν ο σταλινικός ισχυρισμός ότι "η διεθνής ψυχεδέλεια ήταν στην υπηρεσία της εγχώριας αντίδρασης" είναι αληθής ή ψευδής.
      Μετά από τη μαρτυρία των Agitation Free την οποία μας γνωστοποίησες, θεωρώ ότι ο ισχυρισμός αυτός παραμένει ψευδής, ακόμα κι αν τα ξένα ΡΟΚ συγκροτήματα που έδωσαν (από μία) συναυλία στην Ελλάδα αυξηθούν σε δύο (Mungo Jerry και Agitation Free) κι ακόμα κι αν τα ΠΟΠ συγκροτήματα που εμφανίστηκαν τότε στην Ελλάδα (είτε για να πουν ένα τραγούδι στις "ολυμπιάδες" της χούντας, είτε για να πουν μερικά τραγούδια σε ένα ψευτοφεστιβάλ ενός περιοδικού ποικίλης ύλης) ήσαν τουλάχιστον τρία (Μarmalade, Middle Of The Road και Wallace Collection). Ειδικά ως προς τις προσκλήσεις των Marmalade και των Wallace Collection στις "διεθνείς ολυμπιάδες τραγουδιού" αποδεικνύεται ότι επρόκειτο απλώς για χουντικό ποπ "μαϊντανό".

      Όπως αποδεικνύει το ευμεγέθες της -δισκογραφημένης και μή- ελληνικής ροκ σκηνής προ χούντας (και η απότομη συρρίκνωση-εκφυλισμός της επί χούντας), οι μονές εμφανίσεις μόνο δύο ξένων ΡΟΚ συγκροτημάτων δεν αναλογούσαν στη δίψα του κόσμου για τη συγκεκριμένη μουσική. Ακόμα και τα ξένα ΠΟΠ συγκροτήματα που εμφανίστηκαν επί χούντας είναι αριθμητικώς αμελητέα, δεδομένου του μεγέθους του ανάλογου ντόπιου ακροατηρίου. Άρα όχι μόνο η ροκ (και μάλιστα η ψυχεδέλεια) αλλά ούτε καν η ξένη ποπ δεν "ήταν στην υπηρεσία της εγχώριας αντίδρασης", όπως ισχυρίζεται ο παραχαράκτης (και όχι άσχετος) σταλινικός "δισκορύχος". Αυτό θα ίσχυε μόνο αν η χούντα διοργάνωνε χουντικά "Γούντστοκ".

      Θα έλεγα μάλιστα ότι η διόρθωση που έκανες στο λάθος μου σχετικά με τους Agitation Free περισσότερο ισχυροποιεί παρά ακυρώνει τη θέση μου, ότι το ροκ επί χούντας ήταν επιτηρούμενο και ημιπαράνομο κι όχι "ελεύθερο κι ωραίο", όπως το παρουσιάζει ο σταλινικός καραγκιόζης "δισκορύχος".

      Οπότε σ' ευχαριστώ κι εγώ για την παρέμβαση και θεωρώ ευπρόσδεκτη και ιδιαιτέρως διαφωτιστική οποιαδήποτε άλλη διόρθωσή σου.

      ΥΓ. Συγγνώμη αν σε παρεξήγησα ως σταλινικό, αλλά έτσι όπως "μπήκες" (http://hypnovatis.blogspot.gr/2016/05/blog-post_18.html?showComment=1463636451701#c9216382479313975621)μου θύμισες το ύφος του "δισκορύχου".

      Διαγραφή
  9. "Επί του προκειμένου… άτομα, που μέχρι σήμερα δεν είχαν ιδέα τι σημαίνει Spectrum άρχισαν να λένε διάφορα –αν ήρθαν, αν έπαιξαν και άλλες τέτοιες μπαρούφες– αρνούμενα να δουν την ουσία του άρθρου.
    Πως, ένα, οι Spectrum ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον british pop psych γκρουπ, το οποίο, δύο, δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να ’ρθει στην Ελλάδα και να παίξει για τον Κοκό ή για όποιον άλλον. Όπως, εξάλλου, ήρθαν κι έπαιξαν στην Ελλάδα στα χρόνια της δικτατορίας δεκάδες ξένα γκρουπ και καλλιτέχνες (pop, rock, jazz κ.λπ.)"
    Φώντας "Tρόμπας" Τρούσας

    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/05/spectrum-67.html?showComment=1463667164256#c153831483848096208

    Ποιά είναι ... η "ουσία του άρθρου" σου σταλινοδημοσιογράφε συκοφάντη; Το ότι "οι Spectrum ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον british pop psych γκρουπ, το οποίο, δύο, δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να ’ρθει στην Ελλάδα και να παίξει για τον Κοκό ή για όποιον άλλον"; Kαι πού το ξέρεις εσύ αν είχαν πρόβλημα; Τους ... ρώτησες; Πότε; Όταν (δεν) ήρθαν στην Ελλάδα; Ή μήπως πήγες να τους βρεις στη χώρα τους;

    Kαι ποιά είναι τα "δεκάδες ξένα ΡΟΚ γκρουπ που ήρθαν κι έπαιξαν στην Ελλάδα στα χρόνια της δικτατορίας" ερευνητή του -σταλινικού- κώλου;

    Οι Spectrum κι o Donovan το ξέρουν ότι έδωσαν συναυλίες στην Ελλάδα επί χούντας; Ή μήπως να τους ενημερώσει κάποιος;

    Καραγκιόζη σταλινικέ απολογητή της χούντας ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Επί της αρχής Γιε-γιε δεν έχεις άδικο στον κορμό των διαπιστώσεών σου. Σου απαντώ σύντομα, γιατί είμαι στο δρόμο...

    1. Ναι, τα περισσότερα σύνολα που ήρθαν κατά δω ήταν Β/Γ κατηγορίας (ασχέτως αν ακούγονται όαση με τα αντίστοιχα εμποροσκουπίδια του σήμερα).

    2. Ναι, υπήρχε τρελλή δίψα για το ροκ και για συναυλίες που παράμεινε άσβεστη (να ψιλοϊκανοποιείται Κυριακές δέκα με δώδεκα το πρωϊ στους σινεμάδες με τα -κυρίως Β' κλασης- εγχώρια συγκροτήματα που τότε μας φαίνονταν θεοί). Τα πράγματα άρχισαν ουσιαστικά να στρώνουν μετά το 1981.

    3. Ναι, υπήρχε κηνυγητό επί χούντας, εκτός και αν κάναμε τους ψόφιους κοριούς. Εδώ μας κυνηγούσαν τα μπασκίνια του Μπάλκου, τα καρακώλια του Λαδά θα μας άφηναν σε ησυχία; Η σφαλιάρα και η διαπόμπευση έπεφτε σύννεφο. Μην σου πω τί τράβηξα επί μεταπολίτευσης το 1976 όταν φόρεσα κρεμαστό σκουλαρίκι και έκανα τατουαζ στο μπράτσο. Επι ένα μηνα καθε μερα εξακρίβωση

    4. Αν τσάκωναν ανήλικο χωρις ταυτότητα σε μαγαζί της Πλάκας για εξακρίβωση, τηλεφωνούσαν σε όλο το συγγενολοϊ του για να τον διαπομπεύσουν, αφού πρώτα έτρωγε τη σφαλιάρα της αρκούδας.

    5. Οι πιο σαδιστές (4ο & 5ο Αστυνομικό Τμήμα -Σωκράτους/Αλεξάνδρας) σε κούρευαν από τη μια πλευρά, ώστε να αυτοταπεινωθείς και να αναγκαστείς να πας μόνος σου στο κουρέα να πάρεις και την άλλη.

    6. Οι Κνίτες μας μισούσαν. Εμείς τους φτύναμε όπου τους βρίσκαμε. Επίσης στη παραμικρή ευκαιρία τους ρίχναμε γιαούρτια για να φρικάρουν. Ειδικά σε κάτι εργάτες του Δήμου που φαίνονταν και του "Συνδικάτου" (μύριζαν κομμουνιστικίλα χιλιόμετρα, σαν τους ασφαλίτες κάτι).
    "Παράτα το λοιπόν, παράτα το το κόμμα
    Μη θες να κουβαλάς το κουρδιστό σου πτώμα
    Της κεντρικής γαϊδάρας να είσ’ ερμηνευτής
    Αρνήσου να ‘σαι χάφτης και καθοδηγητής"
    Το είχαμε κάπως σαν εθνικό υμνο αυτο του Ασιμου.

    7. Η ελληνική ροκ δισκογραφία στα 70s είναι αμελητέα. Και σαν ποσότητα και σαν ποιότητα. Με εξαιρέσεις που δεν ξεπερνούν τη 5άδα.

    8. Δεν κάναμε όμως αντίσταση στο καθεστως. Πολιτική εννοώ. Λειτουργήσαμε απειθαρχα και με ένστιχτο, σαν φυλή αταξικών κατατρεγμένων, μόνοι μας εναντίον όλων. Οικογένειας, μίζερης ελληνικής κοινωνίας, συντηρητισμού των απανταχού κομματικών στρατών, εκκλησίας, σχολείου. Ίσως ήταν καλύτερα έτσι.

    8. Γουστάραμε light παρανομία. Τη συνδέαμε αυτου του τύπου τη παραβατικότητα με το ροκ. Μέρος της αλητείας.

    9. Χουντικό Γουστοκ δεν ήταν ποτε δυνατο να γινει. Και να γουστάρανε να το κανουν (επιστημονικη φαντασία), η αντιδραση, αν κάτι πηγαινε στραβα, θα ήταν μη διαχειρισιμη. Ενα πανηγυράκι πήγε και έστησε ο Εβερτ στο Πεδιο του Αρεως και θυμάστε τι έγινε.


    Ξέρετε βρε παίδες που είναι η βασική διαφορά μας. Στο "φιλοσοφικό" ντυσιμο που προσπαθείτε να βάλετε στο ροκ. Εγώ μετά από 44 χρονια συνεχους ασχολίας το 'χω πια απομυθοποιήσει. Παραμένει πάντοτε μια άγρια σωματική εκτόνωση, μια αισθητική εκτίναξη στο υπερπεραν και μια περήφανη και όσο περισσότερο γίνεται ατομικά ασυμβίβαστη στάση στα πράγματα, αλλά τίποτα παραπάνω. Και δυστυχώς δεν αφορά πλεον παρά ελάχιστους κάτω των 30, ως στοιχείο αυτοπροσδιορισμού, οπότε ας κηδέψουμε τη προοπτική παρέμβασης στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Πολλά στοιχεία από όσα φρικάριζαν τους αδαείς, είναι πλεον κομμάτια του τωρινού κοινωνικού συντηρητισμού.

    Καλές οι αντιπαραθέσεις. Μας κρατάνε ακόμα ζωντανούς, ακόμα και αν είναι στο επίπεδο του τσακωμού για το ποιός ήξερε τα πιο πολλά συγκροτήματα. Η γενικευμένη κατάθλιψη δεν έχει αφήσει περιθώριο ούτε γι αυτό. Α, και μια ψιλοπαρεμβασούλα στο σχόλιό σου Υπνοβάτη. Το γνωστό τρίπτυχο δεν είναι "μεσοαστικό" χόμπι, υπήρχε ως πανηδονιστικό προσταγμα ανέκαθεν, είναι στην ηδονοθηρική μας φύση. Τώρα, σε μεσοστικό επίπεδο λειτουργούσε καλύτερα για τους τυχερούς: δεν είχε τις επιβλαβείς επιπτώσεις που είχε σε όσους "δεν είχαν καβάντζα καμμιά".

    Καλησπερίζω. Άντε και στον επόμενο "τσακωμό".

    Μιχάλης (Δάφνη) - ο Ανώνυμος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Μιχάλη σχεδόν κάθε φράση σου είναι και θέμα μιας ενδιαφέρουσας και ωραίας συζήτησης.

      Πάντως θεωρώ ότι τα στοιχεία που αναφέρεις (ο ηδονισμός, η light παρανομία, η περήφανη και όσο περισσότερο γίνεται ατομικά ασυμβίβαστη στάση στα πράγματα κλπ.) συνιστούν από μόνα τους μια αρκετά συγκροτημένη φιλοσοφική στάση, και μάλιστα με αυθεντικά πολιτικές (δηλ. όχι με την ιδεολογική έννοια) προεκτάσεις. Θεωρώ επίσης ότι αυτή ήταν και η δέουσα πολιτική στάση (ή τουλάχιστον αυτή που φόβιζε πιο πολύ το καθεστώς) τόσο επί χούντας, όσο και επί "δημοκρατίας".
      Άλλωστε "πολιτική αντίσταση" με την έννοια που δίνουν τα κομματόσκυλα, δεν νομίζω ότι έκανε κάποιος επί χούντας (και ειδικά η αριστερά). Ακόμα και το Πολυτεχνείο νομίζω ότι υπήρξε περισσότερο "ηδονιστικό" και εξω/αντι/κομματικό, παρά "πολιτικό" και "αντιχουντικό" με τη στενή έννοια, όπως θέλουν να το περνάνε οι διαχειριστές της συλλογικής μνήμης.

      Nομίζω επίσης ότι αυτά τα φιλοσοφικά στοιχεία που ανέφερες, φρικάρουν ακόμα τους αδαείς και δεν έχουν ενσωματωθεί στο φαντασιακό του συντηρητισμού.

      Τώρα για όσους είναι κάτω των 30 (προσωπικά θα ανέβαζα το όριο κατά 10 χρόνια) συμφωνώ ότι αυτά είναι λίγο ακατανόητα. Αλλά πρόκειται για πολύ αρχετυπικά, βασικά και συνεχώς επανερχόμενα πράγματα, και γι' αυτό κάποια στιγμή οι άνθρωποι θα τα (ξανα)ανακαλύψουν μέσω κάποιας άλλης οδού, όπως τα (ξανα)ανακαλύψαμε κι εμείς μέσω της ροκ.

      Διαγραφή


  11. Και πάμε να πούμε και πέντε κουβεντούλες για τον Δυκορύχο λοιπόν. Τα συμπεράσματα από όσα καταλαβαίνω διαβάζοντας το ιστολόγιό του (δεν τον έχω συναντήσει ούτε μία φορα παρότι τυχαίνει να γνωρίζω προσωπικά αρκετούς που έχουν συνεργαστεί μαζί του στα περιοδικά που έγραφε).

    1. Ο άνθρωπος είναι ΚΝίτης ή ενεργά συμπαθών τον ΚΚΕδίστικο σκοταδισμό. Πρωτίστως και πάνω από όλα. Κανείς "ταγμένος" εγχώριος ροκάς ποτέ δεν θα είχε ως αναφορές δύο ονοματάκια: Φαράκος (τουλάχιστον ο Χαρίλαος ήταν γραφικός) και Μίκη Μάους (για να αντιγράψω τον δόκτορα Τσιρώνη). Δείγμα εκτίμησης προς αυτούς, αυτομάτως σε έσπρωχνε εκτός ροκ κυκλωμάτων στα 70ς & 80ς.

    2. Ως "ροκάς", επίσης δεν είναι βιωματικός. Κάνει μπαμ. Όταν γράφει ότι δεν γνωρίζει κανέναν ροκά από τα παλιά που να μη τη βρίσκει με τα βαριά λαϊκά, καταλαβαίνεις πόσο σχετικός είναι με τα ροκ κυκλώματα. Θα πρεπε να ξερε ότι αηδιασμένοι από την ελληνική μιζέρια, μισούσαμε οτιδήποτε είχε γεύση Καζαντζιδη, Μητροπάνο, Διονυσίου, Μοσχολιού και δεν συμμαζεύεται γυφταριού. Αναφέρω ότι οι πιο φρικαρισμένοι με τη συγκεκριμένη λαϊκογυφτιά ήταν τα παιδια από τις καθαρά λαϊκες συνοικίες. Για να καταλάβεις το vibe: μία από τις αλητείες μας στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, ήταν μεταμεσονύχτιες ώρες να εκστρατεύουμε βαμμένοι σαν ινδιάνοι με αμάξια έζω από τα λαϊκομάγαζα, να βγαίνουμε έξω να τους δείχνουμε τ΄αρχίδια μας και να αλλαλάζουμε "λαϊκοί γαμιέστε!".

    3. Κανείς σχεδόν από τους παλιούς, βιωματικούς γνώστες δεν τον γνωρίζει. Ένα παράδειγμα. Έχω μια "ειδικότητα" ενασχόλησης με το γερμανικό ροκ. Όσοι ξεκινήσαμε να μαζεύουμε δίσκους από αυτή τη σκηνή είμαστε πολύ λιγοι, 2-3 παρέες στην Αθήνα του 1976. Γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας και τα 2/3 παραμένουμε ακόμα ενεργοί. Οταν στις αρχες του 90 πρωτοέσκασαν τα πρώτα "εμβριθή" άρθρα του Τρούσα στο Τζαζ και Τζαζ πάνω στο είδος, παραξενευτήκαμε που κανείς δεν τον γνώριζε. Και σε διαβεβαιώ ότι ήταν ένα κολάζ από μεταφρασμένες αναφορές του web στο συγκεκριμένο είδος οι οποίες παρακολουθούσαν χρονολογικά τα ονόματα που εκδίδονταν σε CD. Το δε άρθρο του για τους Neu! είναι διεθνής πρωτοτυπία ασχετοσύνης (βγάζει ένα επιδραστικότατο πρωτοκλασσάτο group δευτεράντζα και την επίδρασή του την αποδίδει ότι στην ...Αγγλία κυκλοφόρησαν δίσκοι τους, ενώ άλλων συγκροτημάτων της εποχής όχι -λες και τα δισκάδικα στην Αγγλία δεν είχαν πνιγεί από δίσκους εισαγωγής εκείνων "των άλλων" κυρίως από Γερμανία). Πήγαινα μια φορά το χρόνο και αγόραζα δίσκους από το τότε Virgin και τυχαίνει να γνωρίζω από πρώτο χέρι τι βρίσκονταν.

    4. Κάτι επιπλέον που αποδεικνύει την απουσία του από τον ροκ τροπο ζωης είναι το πως διαμορφώθηκαν τα ροκ κυκλώματα στην Ελλάδα χρονολογικά. Να γίνω πιο σαφής. Στη 10ετια του 70 το κύκλωμα ήταν πιο ανοικτό, τους περιλάμβανε όλους σχεδόν όσους άκουγαν ροκ και ξένη ποπ μουσική. Τουλάχιστον μέχρι το 1977. Πάμε λοιπόν στη 10ετια του 80, οπού σε κόβω ότι και εσύ "μουσικοποιήθηκες" και διόρθωσέ με αν κάνω λάθος. Τότε τα πράγματα στενέψανε. Αν άκουγες ροκ, δύο δρόμοι υπήρχαν. Ή ήσουν γενικά μουσικόφιλος ή αν ήθελες και να το ζήσεις και σαν τροπο ζωής εντασσόσουνα σε μια υποκουλτούρα. Οι μουσικόφιλοι ήταν στην απέξω από τις ομαδικές αλητείες. Αλλά οι υποκουλτούρες ήταν κλειστές. Θυμάσαι στιγματισμός που υπήρχε πχ. για τον πάνκη που έγινε μεταλλάς ή σκινάς κλπ.; Η μισή ροκ Αθήνα μιλούσε. Ένας τύπος του προφιλ του Τρούσα (που είναι και αυτός 80άς), αποκλείεται να ανήκε σε κάποια υποκουλτούρα. 'Αντε να τραβιόνταν με καμμία παλιοπαρέα μέχρι το γήπεδο και αυτή να 'ταν η μεγαλύτερη αλητεία του. Δεν στιγματίστηκε. Αυτή την εντύπωση μου δημιουργεί. Μπορεί και να λαθεύω, αλλά σαν παλιά πουτάνα εμπειρικά τον μυρίζομαι από τα γραφόμενά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή


  12. 5. Ήταν τυχερός να έχει άκρες σε τεράστια έντυπα που βγηκαν στη 10ετια του 80-90. Audion, Impetus, Ptolemaic Terrascope, Freakbeat, ίσως Eurock και λίστες από ντήλερς συλλεκτικών δίσκων. Εξ' ου και οι εγκυκλοπαιδικές γνώσεις με τις οποίες παραμυθιάζει τους ημιμαθείς. Αν ξεψαχνίσεις όμως τις κριτικές του προσεγγίσεις, πίσω από την απαρίθμηση των ονομάτων και τις αναφορές που συνεχώς παραθέτει θα βρεις αρκετούς ακροβατισμούς. Που δείχνουν ότι η πληροφορία του, παρότι είναι ξεπετσιασμένη, δεν είναι αφομοιωμένη.

    6. Μου κάνει εντύπωση ότι έχει ένα μουσικό ιστολόγιο που υποτίθεται απευθύνεται σε αρρωστάκια με το ροκ και δεν βλέπω μια κριτική συναυλίας. Να παρουσιάζει έναν καινούριο δίσκο διεθνούς ρεπερτορίου βρε παιδί μου (βγαίνουν χιλιάδες), παρά μόνο κάτι τζαζάκια, μπλουζ και κυκλοφορίες εγχώριων εταιρειών (με οτιδήποτε βγάζουν) που προφανώς του τα δίνουν τζάμπα για να τα προβάλλει. Καθαρή δουλειά μουσικογραφιά εφημερίδας δηλαδή και όχι "μελετητή" όπως θέλει να μας παρουσιάζεται.

    Αυτός ήταν και ο δεκάρικός μου για τη πάρτη του. Να το κυκλώσουμε το θέμα από παντού λοιπόν για να μη νομιστεί ότι την έπεσα μόνο σε σας. Εκεί βαριέμαι να πάω, δεν θα με δημοσίευε έτσι και αλλιώς.

    Μιχάλης (Δάφνη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πόσο πιο μαλάκας μπορεί να γίνει ακόμα;

    Όταν ο χουντικός ΕΟΤ είχε από κοντά τους BEATLES το καλοκαίρι του ’67
    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/05/beatles-67.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Λόγω του άκρως ενδιαφέροντος σχολιασμού η ανάρτηση θα παραμείνει.

    Μια και αναφερθήκαμε στο krautrock, εδώ ένα αφιέρωμα:
    https://skya.espiv.net/2014/11/30/krautrock/
    (Μιχάλη, για σένα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. εεεε χμμμμ ως παλιοροκάς έχω να σημειώσω κάτι που δεν είδα ν' αναφέρετε. Τον καιρό εκείνο τα (αρκετά) συνοικιακά ροκάδικα αλλά και οι μεγάλες παρέες χρησιμοποιούσαμε ως επί το πλείστο εκείνα τα περίφημα μπομπινόφωνα (το έχω ακόμα το δικό μου) και λιγότερο δίσκους ή κασσέτες. Το μπομπινόφωνο ήταν το πρώτο χάι φάι άκουσμα του έλληνα ροκά και όχι δεν είχα ακούσει ΠΟΤΕ μπομπινόφωνο να πάιζει ποπ μαλακίες. Μόνο ροκ! οι ποπάδες είχαν φράγκα ενισχυτές κι ηχεία....

    ΥΓ οι σταλινικοί περισσότερο στεναχωριούνται γι αυτό που δεν έζησαν την εποχή εκείνη κι έτσι σήμερα προσπαθούν να γίνουν "ειδήμονες" για να κρύψουν την τότε αποχή τους και το τότε μίσος τους στην ροκ. Κοινως, ακόμα το φυσάνε και δεν κρυώνει το γαμημένο το ροκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γειά σου ρε Κλείτορα! Εύγε με τα μπομπινόφωνα. Είχα και εγώ ένα από αυτά τα μεγάλα επιτραπέζια, που έπειρναν τις μπομπίνες οριζόντιες (όχι κάθετα όπως τα επαγγελματικά). Συνδεδεμένο με το πικάπ με εκείνα τα βύσματα που ήταν σα κροκοδειλάκια. Έγραφε και σε τέσσετα κανάλια -προς τα μπρος και ανάποδα- και μια 90αρα μπομπίνα χώραγε 4 δίσκους. Οι πρώτες μου αντιγραφές ήταν εκεί. Το κράτησα μέχρι το 1980...

    Thanks για το link. Το βιβλόο του Cope το είχα πάρει όταν είχε κυκλοφορήσει, το γνωρίζει το αντικείμενο άλλα όχι όπως οι Freeman brothers του περιοδικού Audion οι οποίοι έχουν βγάλει και το απόλυτο βιβλίο για το είδος: 'A Crack Through the Cosmic Egg'. Ένα λινκ της light version, για όσους ενδιαφέρονται, εδώ:
    http://myweb.tiscali.co.uk/ultimathule/krautrockers.html

    Ωραίοι και οι Monks και σ΄ευχαριστώ που με έκανες να τους ξαναακούσω μετά από χρόνια. Οι μουσικοί τους ήταν αμερικάνοι που κάποτε υπηρετούσαν στις βάσεις στη Γερμανία απ' όσα θυμάμαι. Ανταποδίδω με κάτι που προετοίμασε την έλευση του punk εκεί. Fritz Müller Rock:

    https://www.youtube.com/watch?v=SKzDcQVd2F0

    https://www.youtube.com/watch?v=lspMDYnVH5Q


    Μιχάλης (Δάφνη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. "Για δε τους Spectrum επίσης λες βλακείες, και τούτο γιατί δεν κομίζεις ουδεμία απόδειξη. Όταν θα φέρεις απόδειξη πως δεν έπαιξαν για τον Κωνσταντίνο έλα να με ξαναενοχλήσεις…"
    (Φώντας Τρόμπας)

    http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/05/beatles-67.html?showComment=1463744982339#c2855208286552620807

    Μέχρι σήμερα ξέραμε ότι αυτός που ισχυριζόταν κάτι, ήταν και αυτός που έπρεπε να το αποδεικνύει. Τώρα με τον Φώντα Τρούσα θα αλλάξουν -και- οι αποδεικτικές μέθοδοι της επιστήμης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Συμφωνώ με τα ιστορικά, και ειδικά για την "τομή" το 1977.
    Τότε στην πραγματικότητα υπήρξε μια όσμωση -συγκυριακή- "ροκάδων" και πολιτικού (επ ουδενί στο πολυτεχνείο που λέει ο νταλούκας. Αυτά είναι αναδρομικά, σαν τις πίπες του ραθιονέρο με τους χίππηδες, τους γνωστικούς και τον μπάϋρον), που εν πολλοίς οφειλόταν στους "βιβλιοανάρχες" και δη σε κάποια έντυπα, εκδόσεις κλπ. αλλά και σε κάποια γεγονότα, εκτός του στενού ροκ χώρου. Άλλαξε και η κοινωνική σύνθεση του χώρου.

    Κατά τα άλλα, για τον "ροκά" των 2-3 πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης -που έχω ιδίαν άποψη- άλλά και για τον επί χούντας (εικάζω) ίσχυαν αυτά:

    "Γουστάραμε light παρανομία
    Δεν κάναμε όμως αντίσταση στο καθεστως. Πολιτική εννοώ. Λειτουργήσαμε απειθαρχα και με ένστιχτο, σαν φυλή αταξικών κατατρεγμένων, μόνοι μας εναντίον όλων
    γράφαμε στ' @@ μας αριστερούς, δεξιούς και βιβλιοανάρχες. "

    Μόνο που ίσχυαν και για τους καρακλάδες και τους λαϊκούς. Και μετά το 81 για τα τσακάλια, τους γαρδέληδες, και τους ρόδα τσάντα και κοπάνα. Οπότε ποια είναι η ξεχωριστή κοινωνική διάσταση του ροκ στην ελλάδα, πέραν της πολιτικοποιημένης φάσης που προανέφερα? Τα διαφορετικά σύμβολα σε σχέση με τις άλλες νεανικές υποκουλτούρες?

    ΥΓ
    1)Στον ήχο προωθούσαν progressive πριν το πανκ. Ο κωνσταντέας έγραφε κατά κανόνα χλιαρά και πολλές βλακείες.
    2) Ένα σετλιστ στην κουίντα το 76-77 περιελάμβανε. rolling stones, blues breakers, frampton, zappa, manfred mann, bachman turner overdrive, lynyrd skynyrd, steve miller. Σιγά μην άκουγε τότε η "ψυχεδελική νεολαία" broeselmaschine.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα ιστορικά του Μιχάλης (Δάφνη) εννοώ.

      Διαγραφή
    2. "Οπότε ποια είναι η ξεχωριστή κοινωνική διάσταση του ροκ στην ελλάδα, πέραν της πολιτικοποιημένης φάσης που προανέφερα? Τα διαφορετικά σύμβολα σε σχέση με τις άλλες νεανικές υποκουλτούρες?" Ότι εμείς οι ροκάδες το κάναμε κάθε απόγευμα ή και μέρα και στο σχολείο και στο σπίτι και παντούεπειδή το γουστάραμε ενώ οι καρεκλάδες θυμόντουσαν το σύστημα μόνο τα σαββατοκύριακα για να νοιώσουν κι αυτοί πως κάνουν κάτι, να 'χουν κάτι να λένε κι αυτοί την δευτέρα στα διαλλείματα. εγώ έτσι το έβλεπα...

      κλειτωρ ασύνδετος

      Διαγραφή
    3. Όσμωση -συγκυριακή- "ροκάδων" και πολιτικού το 1977;

      Γιατί ροκάδες σε εισαγωγικά; Και γιατί "συγκυριακή"; Δηλ. έγινε κατά τύχη και όχι συνειδητά; Ή μήπως θα μπορούσε να έχει γίνει αλλιώς; Το ροκ στην Ελλάδα (δηλ. όσοι αυτοπροσδιορίζονται κατεξοχήν μέσω αυτού κι όχι όσοι απλώς "ακούν και ροκ") σχεδόν ταυτίστηκε με τον α/α χώρο, από το 1977 (περίπου) μέχρι σήμερα. Στην πραγματικότητα αυτή η ταύτιση ξεκινάει από το 1970 (περίπου) και απλώς λίγο μετά τη μεταπολίτευση έγινε στερεότερη και μόνιμη (βλ. πανκ, ή ακόμα και παλιότερους μουσικούς όπως οι "Σπυριδούλα").

      Ή μήπως ίσχυε για τους καρεκλάδες και τους λαϊκούς ο ευδαιμονισμός (και όχι στενά "ηδονισμός" όπως έχει επικρατήσει να αποκαλείται λανθασμένα στην καθομιλουμένη), η παραβατικότητα (που πηγάζει από διάφορους ενστικτώδεις και ανεπεξέργαστους υπαρξιακούς λόγους, κι όχι η αντικοινωνική επιδειξιστική κουραδομαγκιά των γαρδέληδων), η απαξίωση των κομματόσκυλων και των ψηφοφόρων, η περιφρόνηση μιας καθωσπρέπει και γελοία υποκριτικής "ζωής";
      Ακόμα κι αν η προσέγγιση ροκ και α/α χώρου δεν υπήρχε, θεωρώ ότι η στοχευμένη ροκ παραβατικότητα, ο ευδαιμονισμός και η απαξίωση ιδιοτήτων όπως "μέλος κόμματος" και "ψηφοφόρος" είναι από μόνες τους υπερεπαρκώς πολιτικές και υπερβαίνουν τα πλαίσια "δικτατορίας" και "δημοκρατίας". Το μόνο ίσως που τους λείπει είναι λίγο συστηματικό φιλοσοφικό "τσιμέντο", ώστε να γίνουν πιο συνειδητές (αλλά αυτό αποκτάται και με την εμπειρία). Πάντως ακόμα και μόνες τους αυτές οι ιδιότητες θεωρώ ότι προσφέρουν περισσότερη συνειδητότητα α π' ό,τι π.χ. το να είναι κάποιος μέλος κόμματος ή ψηφοφόρος (και να δρά "πολιτικά" με ωράριο, ιεραρχία και "σχέδιο").
      Αυτές οι ιδιότητες συν τον αναρχισμό (όταν υπάρχει) ειναι η ξεχωριστή κοινωνική διάσταση του ροκ στην Ελλάδα.

      Όσο για "πολιτική" αντίσταση στη χούντα όπως την εννοείς, ποιός έκανε (εννοώ πριν τη Νομική και το Πολυτεχνείο, που ωστόσο ήσαν διαδικασίες που άρχισαν, αναπτύχθηκαν και ολοκληρώθηκαν σαφώς εκτός κομμάτων και παρά το -κυρίως αριστερό- κομματικό σαμποτάζ); Οι κομματικά χρήσιμοι ηλίθιοι των ξερονησιών που έκαναν νηστεία και προσευχή περιμένοντας ... οδηγίες από το κόμμα; Οι αριστερές οργανώσεις που η χούντα τις διέλυσε εν μία νυκτί; Η ΚΝΕ που έβριζε προβοκάτορες τους καταληψίες του Πολυτεχνείου; Η αριστερή διανόηση που χρηματοδοτείτο από το Ίδρυμα Φορντ; O Kαραμανλής και ο Αντρέας; Ο Θεοδωράκης; Ποιός; (δεν ανέφερα τον Παναγούλη γιατί η πράξη του δεν θεωρείται πολιτική, ούτε από τη δεξιά ούτε από την αριστερά, παρά μόνο από τους αναρχικούς).
      Άλλωστε, ειδικά μετά το 1970, η χούντα ένιωθε πολύ περισσότερο απειλημμένη από τους "γιεγιέδες" και τους "μπήτλιδες" παρά από τη εξουδετερωμένη και ανύπαρκτη αριστερά.
      (http://hypnovatis.blogspot.gr/2016/05/to-1.html)

      ΥΓ. Ο Κωνσταντέας όντως έγραφε πολλές βλακείες και έθαβε μουσικούς όπως οι Beatles. Πάντως ήξερε αγγλικά και οι μεταφράσεις που έκανε σε στίχους και άρθρα ήσαν υποδειγματικές. Το ξέρεις ότι ήταν μαοϊκός;

      Διαγραφή
    4. Οι καρεκλάδες στα early 70'ς ήταν παραβατικοί , εχθρικοί προς την πολιτική και μετο να ανήκουν στη συγκεκριμένη υποκουλτούρα με τα συγκεκριμένα εξωτερικά γνωρίσματα, εξ ίσου προκλητικοί απέναντι στο μικροαστικό κατεστημένο (δεν εννοώ αντικειμενικά. όπως το προσελάμβανε η θεία μου εννοώ).

      Για την αριστερά τα έχεις ξαναπεί. Μέτρα τις ένοπλες οργανώσεις και τις δίκες επί χούντας, και δείξε μου ισάριθμους γιεγιέδες. Η πανσπουδαστική -που βγήκε μήνες μετά το πολυτεχνείο- έκανε αυτό που κάνανε οι κνίτες πάντα. Ότι δεν ελέγχουν το συκοφαντούν. Μόνο που το προβοκάτορες δεν στόχευε γιεγιέδες -ούτε καν τους υπαρκτούς αλλά μετρημένους στα δάχτυλα αναρχικούς- αλλά την πανσπερμία των αριστεριστών που μέσα στη δικτατορία κόντευαν να πάρουν την ηγεμονία στη νεολαία.
      Και με τους "αριστερούς διανοούμενους" που τα πέρνανε από το ίδρυμα φορντ υπάρχει ένα θέμα. Ήταν πολιτική των ηπα να προσεταιρίζονται αριστερούς μη φιλοσοβιετικούς -όχι μόνο εδώ. παντού. το πιο χαρακτηριστικό είναι ο κύκλος του περιοδικού encounter στην αγγλία. Anti-stalinist left και καλά. (https://en.wikipedia.org/wiki/Encounter_(magazine)). Το ότι δελέασε διάφορους μωροφιλόδοξους, δεν αναιρεί ότι πολλαπλάσιοι ρισκάρανε ζωή και ελευθερία.

      Ο κωνσταντέας έχει κάνει τη φοβερή μετάφραση στο who needs the peace corps του ζαππα που λέει:
      "Είμαι στην πραγματικότητα ντυμένος αλογάκι, αλλά συγχωρήστε με γιατί είμαι μαστουρωμένος" ήτοι "I'm really just a phony but forgive me 'cause I'm stoned " " και θα κοτσάρω μια περούκα, θα μαζευτεί ο κόσμος, και μετά θα πάρω το λεωφορείο για το σπίτι", ήτοι "I'll stay a week & get the crabs & take a bus back home "

      Διαγραφή
    5. Οι καρεκλάδες ήσαν παραβατικοί με την κλασική αντικοινωνική νεοελληνική έννοια του τσαμπουκά, της αρπαχτής και της πουστιάς (απλά, το έκαναν με λίγο παραπάνω θόρυβο). H παραβατικότητά τους ήταν "στον γάμο του Καραγκιόζη" (π.χ. τσαντάκηδες) και ούτε καν στοιχειωδώς στοχευμένη (όπως των ροκάδων). Επίσης δεν ήσαν εχθρικοί προς την "πολιτική" (όπως ο "μέσος" ροκάς) αλλά απλώς αδιάφοροι και άχετοι με αυτήν (που έχει μεγάλη διαφορά από το να είσαι εχθρικός). Μάλιστα όταν μεγάλωναν λίγο, γύριζαν στη ζεστή αγκαλιά του συστήματος και γινόντουσαν οι καλύτεροι μικροαστοί (πράγμα που έχει μεγάλη διαφορά από το να κάνεις μόνο τους αναγκαίους και μή ατιμωτικούς συμβιβασμούς, που κάνουμε αναπόφευκτα οι περισσότεροι).
      Οι πράξεις τους δεν πήγαζαν από εσωτερικές αιτίες (π.χ. μπούχτισμα με το σύστημα) αλλά από βιασύνη να αποκτήσουν εύκολα και γρήγορα (έστω και παροδικά) τις απαιτούμενες προδιαγραφές του επιδειξισμού.

      Ποιές ήσαν οι ένοπλες αριστερές οργανώσεις που έδρασαν επί χούντας; Και ποιές δίκες; Σε παρέπεμψα σε ένα κείμενο (http://hypnovatis.blogspot.gr/2016/05/to-1.html) όπου αποδεικνύεται με τα ίδια τα επίσημα (και απόρρητα) έγγραφα της χούντας, ότι αυτό που φοβόταν η χούντα ήσαν οι κομματικά "αδέσποτοι" και δυτικότροποι νέοι. Τα χουντικά έγγραφα δεν αναφέρουν το παραμικρό για "πανσπερμία των αριστεριστών που μέσα στη δικτατορία κόντευαν να πάρουν την ηγεμονία στη νεολαία". Το αντίθετο κάνουν: δεν έχουν την παραμικρή αναφορά στην πολιτική συγκρότηση των "επίφοβων νέων". Δεν ήξερε η χούντα τί φοβόταν περισσότερο και ξέρουμε εμείς;
      Κι ας μην σχολιάσω τη λέξη "ηγεμονία" που σου ξέφυγε...

      Για το Ίδρυμα Φορντ και τους χουντοεπιχορηγούμενους αριστερούς, ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμεπράσματά του. Όπως άλλωστε αποδεικνύουν οι θρασύτατες δηλώσεις των χουντοεπιχορηγούμενων αριστερών (http://hypnovatis.blogspot.gr/2016/03/blog-post.html), τo πρόβλημα είναι βαθύτατα μεθοδολογικό (και χαρακτηρολογικό), συνίσταται στην πλήρη εφαρμογή από την αριστερά του δόγματος "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα", και όχι στο αν ο επιχορηγούμενος αριστερός είναι φιλοσοβιετικός ή όχι.
      Εγώ πάντως δεν χωρίζω τους αριστερούς σε φιλοσοβιετικούς και μή, ή σε σταλινικούς και μή. Θεωρώ ότι όλοι οι αριστεροί γίνονταν (και γίνονται) φιλοσοβιετικοί όταν ζορίζονταν. Θεωρώ επίσης ότι κάθε αριστερός κρύβει έναν σταλινίσκο, ο οποίος αργά ή γρήγορα εκδηλώνεται (αλλιώς παύει να είναι αριστερός - το σταλινικό "τεστ προσωπικότητας" είναι το ψυχικό μεταίχμιο για κάθε αριστερό, αν θέλει να παραμείνει στην αριστερά).

      Από τον Κωνσταντέα έμαθα ότι το Arkansas προφέρεται "Άρκανσω" και όχι "Αρκάνσας" (ένα λάθος που το κάνουν πολλοί...). Έμαθα επίσης τους Ultimate Spinach, τους Blood Sweat & Tears, τον Tim Buckley, τον Zappa και μερικούς άλλους. Toυλάχιστον δεν επινοούσε (σαν κάτι σημερινούς σταλινίσκους μουσικοδημοσιογράφους) "γεγονότα" όπως συναυλίες ξένων συγκροτημάτων που δεν έγιναν, ούτε θεωρούσε ότι το ροκ "εκπορευόταν από τη μαύρη αντίδραση". Ας είναι καλά ο Πητ...

      Διαγραφή
    6. Ο κωνσταντέας έχει κάνει τη φοβερή μετάφραση στο who needs the peace corps του ζαππα που λέει:
      "Είμαι στην πραγματικότητα ντυμένος αλογάκι, αλλά συγχωρήστε με γιατί είμαι μαστουρωμένος" ήτοι "I'm really just a phony but forgive me 'cause I'm stoned " " και θα κοτσάρω μια περούκα, θα μαζευτεί ο κόσμος, και μετά θα πάρω το λεωφορείο για το σπίτι", ήτοι "I'll stay a week & get the crabs & take a bus back home "

      Αν δεν τους είχε τυπωμένους σε χαρτί αγγλικά, και τους έβγαζε με το αυτί, μια χαρά μετάφραση είναι (και αν κάτι βγήκε σουρεαλιστικό, θα το δικαιολόγησε με το ότι ο Zappa συχνά όντως έγραφε διάφορους παράλογους στίχους).

      Προφανώς δηλαδή άκουσε:

      "I'm really just a pony but forgive me 'cause I'm stoned"

      και

      "I'll stay a wig & get the crowd & take a bus back home "

      (όπου stay δεν σημαίνει μόνο παραμένω, αλλά και "secure" («σταθεροποιώ», «κοτσάρω» -- και αρκετά άλλα πράγματα).

      Τέτοια λάθη κάνουν και οι ίδιοι οι Αμερικάνοι όταν ακούνε στίχους να τους ακούνε λάθος, ειδικά σε συγκροτήματα που μασάνε την εκφορά τους. Π.χ. http://www.kissthisguy.com/

      Διαγραφή
    7. Για την ακρίβεια άκουσε ""I'm really *dressed as* pony
      Αυτό είναι όντως εξήγηση (τα έβγαζε με το αυτί, και σκέφθηκε "ζάππα είναι, ότι θέλει λέει"), αλλά δεν είναι δικαιολογία για κάποιον που είχε αναλάβει να μας φωτίσει.

      Διαγραφή
  19. Λέω συγκυριακή,γιατί μετά το 81 από εκεί ξεπήδησαν από σκίνχεντς νεοναζί, μέχρι πορτιέρηδες σε παραλιακά κλάμπ και neocon δημοσιολόγοι -μνημονιακοί στις μέρες μας- τύπου μεταμελημένου David Horowitz.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε καλά, κι από την αριστερά ξεπήδησε η ΟΠΛΑ (η οποία στην κατοχή έκανε "αντίσταση" δολοφονώντας αρχειομαρξιστές, τροτσκιστές, αναρχικούς, διαφωνούντες του ΚΚΕ κλπ. http://hypnovatis.blogspot.gr/2013/10/blog-post_25.html), οι αμερικανο-χουντο-επιχορηγούμενοι διανοούμενοι σαν τον Ραφαηλίδη, η χαφιεδοΚΝΕ του Νοέμβρη του '73, τα ΚΝΑΤ, ο νεοφιλελευθεροφασιστικός ΣΥΡΙΖΑ κλπ. Μόνο που οι σκίνχεντς κλπ. ήσαν απλή παρενέργεια (άλλωστε το ροκ δεν ήταν κάνενα κόμμα να βάζει περιφρούρηση), ενώ τα τερατογεννήματα της αριστεράς εγκυμονήθηκαν νομοτελειακά και προδιαγεγραμμένα από αυτήν (και με τη βοήθεια της περιφρούρησης).

      Το ροκ δεν χαρακτηρίζεται από τις παρενέργειές του, ενώ η αριστερά χαρακτηρίζεται ακριβώς από αυτές. Απόδειξη η υστεροφημία που απολαμβάνει το ροκ τόσο καλλιτεχνικά όσο και ιστορικά (σε πλήρη αντίθεση με τους μαρξιστογενείς χιλιασμούς και τις άλλες αποτυχημένες θρησκείες).

      Διαγραφή
    2. "-μνημονιακοί στις μέρες μας- τύπου μεταμελημένου David Horowitz."

      Κι από την αριστερά ξεπήδησαν οι χουντικοί υπουργοί Γεωργαλάδες.

      Διαγραφή
  20. Απαντήσεις
    1. Με παραπέμπεις στον κρυφοσταλινικό "Ιό" που προσπάθησε να βγάλει ανύπαρκτο το φύλλο αρ. 8 της Πανσπουδαστικής/ΚΝΕ, με το οποίο συκοφαντούντο ως προβοκάτορες οι καταληψίες του Πολυτεχνείου το 1973;

      http://www.iospress.gr/ios2004/ios20041128a.htm

      Και εν πάσει περιπτώσει, ο σύνδεσμος που με παραπέμπεις δεν λέει απολύτως τίποτα για "δίκες" και "οργανώσεις". Απλώς αναπαράγει τη γνωστή αριστερή μυθοπλασία, μέσω της συνήθους αοριστολογικής παράθεσης επικεφαλίδων "αντιδικτατορικής" δημοσιογραφικής "βιβλιογραφίας" και "αρθρογραφίας" (μέρος των οποίων προέρχεται και από πασόκους) προς εντυπωσιασμό των αδαών.

      Εσύ ποιούς πιστεύεις, σχετικά με το ποιός αντιπροσώπευε τη μεγαλύτερη απειλή για το χουντικό καθεστώς; Την ίδια τη χούντα (και τις έγγραφες ομολογίες της) ή τα κομματόσκυλα και τους έμμισθους "αντιδικτατορίσκους" δημοσιογραφίσκους σαν τους διάφορους Δαφέρμους;

      Διαγραφή
  21. Είναι ΟΛΑ τεκμηριωμένα όλα στον τύπο της εποχής. (ψάξε εδώ http://efimeris.nlg.gr/ns/main.html π.χ. ενδεικτικά από 15/05/69 -30/05/1969. δυο μαζικές καταδίκες με θανατικές ποινές, και πολυετείς φυλακίσεις σε μέλη Ρ.Φ. και ΠΑΜ).
    Εντάξει. Έχεις έγγραφα της χούντας με φακέλλωμα και αριστερών και "εκτιμήσεις" περί κομμουνιστικού κινδύνου? Και αντίστοιχα στοιχεία για διώξεις (δίκες και καταδίκες) γιεγιέδων?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκτελέστηκαν θανατικές καταδίκες (τουλάχιστον για πολιτικούς λόγους) επί χούντας;(!) Διατυπώθηκαν στη δίκη των συνταγματαρχών τέτοιες κατηγορίες;(!)

      Όλες οι (ελάχιστες) δίκες και οι καταδίκες (καμμία σε θάνατο) επί χούντας είναι εδώ:
      https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%A3%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%87%CF%8E%CE%BD#.CE.A7.CF.81.CE.BF.CE.BD.CE.BF.CE.BB.CF.8C.CE.B3.CE.B9.CE.BF

      Βέβαια, νεκροί (δηλ. δολοφονημένοι) σίγουρα υπήρξαν, είτε από τις κακουχίες της εξορίας, είτε στο Πολυτεχνείο (απ' όπου το ΚΚΕ απείχε), είτε από τα "χάδια" στα αστυνομικά τμήματα (όπου όμως συνήθως προσάγοντο οι γιεγιέδες).
      Αλλά ακόμα κι έτσι, το ποιόν θεωρούσε ως μεγαλύτερη απειλή η χούντα, μας το λένε τα ίδια τα έγγραφά της. Βρες μου εσύ χουντικά έγγραφα που να εκτιμούν τον κομμουνιστικό "κίνδυνο" ως μεγαλύτερο απ' όσο σε εκείνα που επικαλείται ο Κατσάπης, και θα ανακαλέσω.
      Μέχρι τότε όμως τα "αντιστασιόμετρα" του καθενός δεν θα μου λένε τίποτα.

      Δίκες γιεγιέδων δεν μπορούσαν να γίνουν για τους εξής λόγους:
      1) Σε αντίθεση με την απαρχαιωμένη αριστερά, ο κίνδυνος ήταν "σύγχρονου τύπου" (δεν είχε ιδεολογία, οργανώσεις, ιερά βιβλία, αρχηγούς, εφημερίδες κλπ), δεν είχε πρακτικές που να μπορούσαν να στιγματιστούν ποινικά με την απαρχαιωμένη ιδεολογική φρασεολογία των συνταγματαρχών, και έτσι δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί με εξίσου απαρχαιωμένους τρόπους (όπως ποινικά μέσα, που απαιτούν ακριβή κατηγορητήρια, έστω και χαλκευμένα). Άλλωστε οι γιεγιέδες δεν ήσαν μια χούφτα όπως οι αριστεροί (όπως αποδειχθηκε και από τα αμέσως μεταδικτατορικά μονοψήφια εκλογικά ποσοστά της κομμουνιστικής αριστεράς), αλλά εκατοντάδες χιλιάδες. Γι' αυτό χρησιμοποιήθηκαν μέθοδοι προσέλκυσης της νεολαίας, όπως π.χ. η ίδρυση της "νεολαίας" των Αλκίμων (με "κράχτη" την εύρεση εργασίας), ή η πρόσκληση αλλοδαπών ποπ γκρουπακίων β' διαλογής στις χουντικές "διεθνείς ολυμπιάδες τραγουδιού" και άλλα κολπάκια, τα οποία όμως όπως ξέρουμε άφησαν αδιάφορη τη νεολαία.
      2) Η κουλτούρα των γιεγιέδων προερχόταν από τις χώρες των "συμμάχων". Γι' αυτό ήταν δύσκολο για τη χούντα να λογοκρίνει ξένες ταινίες ή βιβλία (ειδικά αμερικάνικα). Παρ όλα αυτά λογοκρίθηκε το 3ωρο Woodstock κατά μία ώρα.
      3) Το φανερό χτύπημα στη νεολαία (πλήρης απαγόρευση μακριών μαλλιών, μίνι φούστας, ξένης μουσικής, ξένων βιβλίων, ξένων ταινιών, εκδηλώσεων κλπ) θα είχε επιπτώσεις στον τουρισμό. Έτσι όλα γίνονταν στα μουλωχτά. Γι' αυτό παράλληλα χρησιμοποιήθηκαν και παραδοσιακές μέθοδοι καταστολής (προσαγωγές, κουρέματα, διαπομπεύσεις, πειθαρχικά μέτρα στην εκπαίδευση κλπ.) μέχρι που φτάσαμε στους ελεύθερους σκοπευτές και τα τανκς του Πολυτεχνείου (γεγονότος στην αυθόρμητη οργάνωση του οποίου η αριστερά δεν είχε την παραμικρή επίσημη η ανεπίσημη συμβολή).

      Ωστόσο, αν και θέλω να ερευνήσω αυτά που λες, στον σύνδεσμο που δίνεις (όπως τον δίνεις) δεν βρίσκω τίποτα. Σε ποιό έντυπο να κοιτάξω; Ή, αν θέλεις, δώσε εσύ συγκεκριμένα στοιχεία.

      Διαγραφή
    2. Στην "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ", έψαξα, ενδεικτικά με βάση τις ημερομηνίες που λέει ο ΙΟΣ.
      Δες ενδεικτικά τα πρωτοσέλιδα της 15/5/1969 και 27/5/1969

      Διαγραφή
    3. Κοίταξε, δεν έχω χρόνο για δημοσιογραφικά ή αριστεροπροπαγανδιστικά παιγνιδάκια εντυπώσεων. Εκεί που με παραπέμπεις (εφημερίδα επαρχίας για τόσο σημαντικά θέματα - αν είναι δυνατόν!) δεν λέει το παραμικρό για θανατικές καταδίκες.
      Οι δίκες που έγιναν επί χούντας (και οι εφαρμοσθείσες ποινές που ήσαν πάντα και μόνο φυλάκιση) είναι αυτές και μόνο που αναφέρει η Βικιπαίδεια ("η φαστ φουντ εγκυκλοπαίδεια").
      Μάλιστα υπήρξε και διεθνής κατακραυγή για τη θανατική καταδίκη του Παναγούλη, η οποία ανεστάλη σε ισόβια (με τελική κατάληξη την αποφυλάκιση του Παναγούλη τον Αύγουστο του 1973, στα πλαίσια της γενικής αμνηστίας που έδωσε το καθεστώς στους πολιτικούς κρατούμενους). Επίσης ο Θεοδωράκης είχε αποφυλακιστεί ήδη από το 1970.

      Πέραν τούτων οι δίκες ΑΠΟ ΜΟΝΕΣ τους δεν σημαίνουν τίποτα, ούτε αποτελούν "δείκτη επικινδυνότητας" για το καθεστώς. Οι δίκες είναι απλώς ο τρόπος που αντιμετώπισε το καθεστώς μια "εύκολη" κατηγορία αντιφρονούντων, που μπορούσε να αντιμετωπιστεί με αυτόν τον τρόπο. H χούντα κατέλαβε την αριστερά εξ΄απήνης και την "τελείωσε" σε μια νύχτα. Μην πας να φτιάξεις αντιστασιακά έπη.

      Από την άλλη, η δυτικότροπη, κομματικά και ιδεολογικά αδέσποτη νεολαία (ας τους πούμε συμβατικά "γιεγιέδες") δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί με τα "παραδοσιακά" μέσα. Οι δυτικότροποι, κομματικά και ιδεολογικά αχειραγώγητοι νέοι δεν ήσαν μερικές χιλιαδούλες αριστεροί: ήσαν πάρα πολλοί για να χωρέσουν στις αίθουσες των δικαστηρίων και στις φυλακές, ή σε σε δύο βραχονησίδες. Επίσης δεν υπήρχε (κι ούτε ήταν δυνατόν να υπάρξει) νομοθετική διατύπωση ώστε να ποινικοποιηθούν καθαρά και ξάστερα. Και μόνη η ύπαρξη τους ήταν πρόβλημα. Αυτό ήταν το πλεονέκτημά τους και ο κόλαφος της χούντας. Εδώ χρειαζόταν ένας διαφορετικός τρόπος αντιμετώπισης (για τον οποίο, όπως αποδείχθηκε, η χούντα δεν ήταν προετοιμασμένη, αφού μέχρι το 1973 είχε χάσει τον έλεχγο του παιγνιδιού). Γι' αυτό η δυτικότροπη νεολαία δεν ήταν για το μπόι των χουντικών (όπως ήταν η αριστερά). Σε αυτό συνηγορούν οι αγωνιώδεις υπηρεσιακές μαρτυρίες τής ίδιας της χούντας.
      Τα μέτρα σύγκρισης που εφαρμόζεις στην περίπτωση των λίγων χιλιάδων αριστερών (δίκες, ξερονήσια κλπ.) είναι αναχρονιστικά (σχεδόν αστεία) στην περίπτωση των "γιεγιέδων".

      Σου επαναλαμβάνω ότι δεν έχω χρόνο για δημοσιογραφικά ή αριστεροπροπαγανδιστικά παιγνιδάκια εντυπώσεων. Αν έχεις λίστες με "μαζικές δίκες" πέραν αυτών που αναφέρει η Βικιπαίδεια, και ονόματα και ημερομηνίες εκτελέσεων δώσ'τες να τις δούμε. Ούτε ο Βρυσοσπάστης δεν τις έχει δημοσιεύσει; Δε μπορεί, ολόκληρο ίντερνετ κάπου θα υπάρχουν, αν είναι αλήθεια. Αλλιώς θα θεωρήσω ότι τρολάρεις.

      Διαγραφή
    4. Γιώργος 21 Μαΐου 2016 - 6:37 μ.μ.

      Δεν υπάρχει άλλο πλήρες αρχείο εφημερίδων online. Η μακεδονία δεν είναι "επαρχίας", και εν πάση περιπτώσει αναφέρεται στο πρωτοσέλιδο, στη συγκεκριμένη-μια απ' τις πολλές- δίκη. Το αμφισβητείς δηλαδή?
      Εν πάση περιπτώσει η απόφαση βγήκε στις 1/6 και καταδικάστηκαν 4 σε ισόβια και 16 σε καθείρξεις από 6 ως 25 χρόνια. Εις θάνατον ήταν η πρόταση του επιτρόπου (αναφέρεται στο πρωτοσέλιδο της 27/5).

      Διαγραφή
    5. Γιώργος 21 Μαΐου 2016 - 6:40 μ.μ.

      Κι ένα screenshot http://i65.tinypic.com/2v84b5u.jpg

      Διαγραφή
    6. Βλέποντας ότι δεν υπήρχαν σχόλια στην αναμονή, μπήκα να διορθώσω κάποια σημεία στίξης στο τελευταίο δικό μου. Την ίδια ώρα έστειλες τα δύο δικά σου, τα οποία μετέφερα αμέσως πιο κάτω, για να μην υπάρχει νοηματικό χάσμα στη συζήτηση.

      Καμμία απόφαση θανατικής καταδίκης δεν εκτελέστηκε επί χούντας(ακόμα κι αν απαγγέλθηκε). Μην το κάνεις σαν τον καραγκιόζη τον "δισκορύχο" που έπλασε ολόκληρη συναυλία από ένα "προσεχώς" των Μοντέρνων Ρυθμών...

      Σου ζητήθηκε το πιο απλό πράγμα στην Ελλάδα: αν είχαν θανατωθεί άνθρωποι με δικαστική απόφαση, θα είχαν απαγγελθεί κατηγορίες στη δίκη των χουντικών, θα το είχε κάνει σημαία του ο Βρυσοσπάστης και γενικώς θα είχε βουίξει το σύμπαν.

      Σου ξαναλέω (για τελευταία φορά) ότι δεν έχω χρόνο για παιγνιδάκια εντυπώσεων. Εδώ δεν είναι ούτε κανάλι, ούτε εφημερίδα, ούτε "δισκορυχείον", ούτε κομματική στρούγκα που οι ομιλητές προσπαθούν να παραμυθιάσουν τα προβατάκια, που είναι έτοιμα να παραμυθιαστούνε.
      Αν συνεχίσεις με αυτόν τον τρόπο, επόμενο σχόλιό σου σε ΑΥΤΌ το ζήτημα δεν θα το δημοσιεύσω.

      Διαγραφή
  22. 7840 όλοι κι όλοι αυτοί που "έτρεμε" η χούντα...


    Δεσμώτες της Χούντας: 7.840 ονόματα

    Όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι και εξόριστοι· δίκες, φυλακές και "πανεπιστήμια" πίσω από τα σίδερα

    Θανάσης Αθανασίου, Θανάσης Καλαφάτης, Νίκος Κιάος, Γιώργος Φαρσακίδης, Ρηνιώ Παπατσαρούχα - Μίσσιου, Κυριάκος Υψηλάντης, Μαρία Δέδε, Κυριακή Α. Καμαρινού, Αδάμ Δράγας, Ζήσιμος Χ. Συνοδινός, Γιώργος Μαύρος
    επιμέλεια: Βασίλης Καρδάσης, Αρτέμης Ψαρομηλίγκος

    Ελευθεροτυπία, 2009
    194 σελ.
    [Κυκλοφορεί]

    Στον πρώτο κύκλο των "Ιστορικών" (1999-2005) ασχοληθήκαμε με τις αιτίες που οδήγησαν στην επιβολή της δικτατορίας και με την αντίσταση του ελληνικού λαού, ενώ καταγράψαμε τις συνθήκες της μεταπολίτευσης.
    Τώρα, στην 35η επέτειο αποκατάστασης της δημοκρατίας, αφιερώνουμε τον τόμο των "Ιστορικών" σε όλους εκείνους, τους χιλιάδες ανθρώπους, που βίωσαν τις φυλακές και τις εξορίες στη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας.
    Παλαιοί αγωνιστές της Αντίστασης, νεολαίοι των προδικτατορικών οργανώσεων, δημοκράτες αξιωματικοί του στρατεύματος, φοιτητές που άφησαν τα αμφιθέατρα και ρίχτηκαν στον αντιδικτατορικό αγώνα. Άνθρωποι της "διπλανής πόρτας", επιστήμονες και βιοπαλαιστές, οδηγήθηκαν στα κελιά των φυλακών και στους τόπους εξορίας. Με το σημερινό αφιέρωμα τα "Ιστορικά" τιμούν τον αγώνα τους. [...]
    Για πρώτη φορά και με την πολύτιμη συμβολή του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αγωνιστών (ΣΦΕΑ), παρουσιάζουμε τους πληρέστερους συγκεντρωτικούς καταλόγους των ανθρώπων που φυλάκισε και εξόρισε η χούντα. Μια λίστα με περίπου 7.840 ονόματα.
    Χρήσιμη απέβη και η συνεργασία μας με την Εταιρεία Μελέτης της Ιστορίας της Αριστερής Νεολαίας (ΕΜΙΑΝ), που μας επέτρεψε να αξιοποιήσουμε το πλούσιο αρχείο της.

    Περιέχονται τα κείμενα:
    - Θανάσης Αντωνίου, "Μορφωτική και πολιτιστική ζωή των πολιτικών κρατουμένων στις φυλακές, στη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας 1967-74"
    - Θανάσης Καλαφάτης, "Τετράδια: το περιοδικό της φυλακής 1969-1973: συντελεστές και θεματική"
    - Νίκος Κιάος, "Η Ομάδα Συμβίωσης και η οργανωμένη διαβίωση των πολιτικών κρατουμένων
    - Γιώργος Φαρσακίδης, "Η τέχνη στα στρατόπεδα πολιτικών κρατουμένων επί χούντας 1967-1971"
    - Ρηνιώ Παπατσαρούχα-Μίσσιου, "Γυάρος, Απρίλης 1967"
    - Κυριάκος Υψηλάντης, "Τα τραγούδια της εξορίας (1967-71)"
    - Μαρία Δέδε, "Τότε στην εξορία..."
    - Κυριακή Α. Καμαρινού, "Τα 'πέτρινα' πανεπιστήμια: ο αγώνας για τη μόρφωση στις φυλακές και τις εξορίες"
    - Αδάμ Δράγας, "Ο ρόλος των 'δημάρχων' και των βοηθών τους στις φυλακές και τις εξορίες"
    - Ζήσιμος Χ. Συνοδινός, "Η τεκμηρίωση της καταστολής: αναφορά σε ένα 'ξεχασμένο' ερευνητικό πρόγραμμα για τους φυλακισμένους πολιτικούς κρατούμενους της Χούντας"
    - Γιώργος Μαύρος, "Οι λίστες της τιμής: πλήρεις κατάλογοι των πολιτικών εξόριστων επί δικτατορίας της 21ης Απριλίου"

    http://www.biblionet.gr/book/145888/%CE%A3%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BF/%CE%94%CE%B5%CF%83%CE%BC%CF%8E%CF%84%CE%B5%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A7%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82:_7.840_%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ενώ γιεγιέδες πόσοι? Σου φαίνεται ασήμαντο αυτό το νούμερο, και από την άλλη θρηνείς επειδή δεν δισκογράφησαν οι los pacificos?

      Διαγραφή
    2. Οι "γιεγιέδες" μίλησαν στη Νομική και στο Πολυτεχνείο, όταν δηλ. η αμφισβήτηση της καθημερινότητας (που όφειλε τα πάντα στην επίδραση του δυτικού underground) συναντήθηκε με την (αχειραγώγητη ιδεολογικά και κομματικά) πολιτική αμφισβήτηση. Η συνάντηση αυτή πραγματοποιήθηκε στο πρόσωπο των "γιεγιέδων" και μόνο, και αποτελούσε γενικότερο δυτικό φαινόμενο και όχι "αντιδικτατορική" εγχώρια "ιδιαιτερότητα".
      (http://hypnovatis.blogspot.gr/2016/05/to-1.html)

      Και η -απούσα- αριστερά τους "έλουσε" προβοκάτορες κι από πάνω κατάφερε να εκτρέψει και να οικειοποιηθεί και το Πολυτεχνείο.
      (http://www.anarchy.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=104&Itemid=60)

      Έτσι κάνεις αντίσταση (έστω και αποτυχημένη) αγαπητέ. Κι όχι απ' τα Παρίσια, ούτε κάνοντας νηστεία και προσευχή περιμένοντας να έρθει η "γραμμή" απ' τα κομματικά μαντριά, ούτε "δρώντας" βάσει εντολών απ' τις ηγεσίες, ούτε μοιράζοντας "πατριωτικές" και "αντιδικτατορικού" περιεχομένου προκηρύξεις (που μάλιστα δεν τις έχεις γράψει καν εσύ), ούτε με τα διάφορα ... Πατριωτικά (!) Αντιδικτατορικά Μέτωπα, που ίδρυαν οι ταγοί του κοινοβουλευτισμού (τού οποίου η δικτατορία είναι η άλλη όψη).

      Oύτε ζωγραφίζοντας αγιογραφίες (!), όπως έκαναν οι καρμίρηδες στα ξερονήσια
      (http://www.huffingtonpost.gr/2015/04/21/topoi-eksorias-sti-xounta_n_7106532.html)

      Όσο για τους Los Pacificos, το ότι ούτε σ' αυτούς ούτε σε κάνενα κουβανέζικο ροκ συγκρότημα επετράπη να ηχογραφήσουν ή να δώσουν έστω μια κανονική συναυλία, καθώς και η εκδικητικότητα του σταλινικού καθεστώτος προς αυτούς, είναι γεγονότα που μου επιβάλλουν να τους θεωρήσω επικίνδυνους για τη σταλινική χούντα της Κούβας.
      (http://hypnovatis.blogspot.gr/2016/04/blog-post_17.html)

      Ένα άλλο τέτοιο γεγονός είναι ότι ο σταλινικός "δισκορύχος" επιχείρησε να αποσιωπήσει την ύπαρξη καθαρόαιμου ροκ στην Κούβα. Έτσι αναγκάστηκε να αναφερθεί στους Los Pacificos (ψελίζοντας φυσικά διάφορες δικαιολογίες) μόνο όταν του τους έτριψαν στη μούρη.
      (http://hypnovatis.blogspot.gr/2016/04/rock-n-roll.html?showComment=1460729183649#c4535819033936672469)
      Κάποιος όμως του ετοιμάζει ένα μεγάλο χουνέρι σχετικά...

      Διαγραφή
  23. πάντως επειδή εγώ γουστάρω ακόμα που είμαι φρικιό, να ξέρετε ότι εσείς καλά κάνετε που τσακώνεστε με τους μαλάκες αλλά εγώ συνεχίζω να προτιμώ ν' ακούω τις ροκιές μου και συνεχίζω να προτιμώ να γράφω στ' αρχίδια μου τους δισκορύγχους και τις μαλακισμένες δημοσιευσεις τους. Κι όποιος βρεί τι ακούω τώρα κερδίζει σπασμένη μι καντίνι τυλιγμένη σε λιωμένη μπαγκέτα....
    κλείτωρ ασύνδετος αναξανά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ενημέρωση:

    Άρθρο του ρόΚΚΕρ στο γνωστό περιοδικό λάιφ-στάλιν:

    http://www.lifo.gr/articles/music_articles/141759

    no comments. Να είστε καλά.

    ΑΘ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή